STIH 10

TEXT 10

Tekst

Texto

vīta-rāga-bhaya-krodhā
man-mayā mām upāśritāḥ
bahavo jñāna-tapasā
pūtā mad-bhāvam āgatāḥ

Synonyms

Palabra por palabra

vīta – oslobođeni; rāga – vezanosti; bhaya – straha; krodhāḥ – i srdžbe; mat-mayā – potpuno u Meni; mām – u Meni; upāśritāḥ – potpuno utemeljeni; bahavaḥ – mnogi; jñāna – znanja; tapasā – pokorom; pūtāḥ – pročišćeni; mat-bhāvam – transcendentalnu ljubav prema Meni; āgatāḥ – dostigli su.

vīta — liberado de; rāga — apego; bhaya — temor; krodhāḥ — e ira; mat-mayā — totalmente en Mí; mām — en Mí; upāśritāḥ — estando totalmente situado; bahavaḥ — muchos; jñāna — del conocimiento; tapasā — mediante la penitencia; pūtāḥ — purificándose; mat-bhāvam — amor trascendental por Mí; āgatāḥ — logran tener.

Translation

Traducción

Oslobođeni vezanosti, straha i srdžbe, potpuno svjesni Mene, nalazeći utočište u Meni, mnogi su se u prošlosti pročistili znanjem o Meni i tako dostigli transcendentalnu ljubav prema Meni.

Estando liberadas del apego, el temor y la ira, estando totalmente absortas en Mí y refugiándose en Mí, muchísimas personas se purificaron en el pasado mediante el conocimiento acerca de Mí, y de ese modo todas ellas alcanzaron el estado de amor trascendental por Mí.

Purport

Significado

SMISAO: Kao što je već bilo opisano, osoba koja je previše sklona materijalnom životu teško može shvatiti osobnu prirodu Vrhovne Apsolutne Istine. Ljudi vezani za tjelesno shvaćanje života obično su toliko obuzeti materijalizmom da je za njih gotovo nemoguće shvatiti kako Svevišnji može biti osoba. Takvi materijalisti ne mogu čak ni zamisliti da postoji transcendentalno tijelo, neuništivo, puno znanja i vječno blaženo. Prema materijalističkom shvaćanju tijelo je uništivo, puno neznanja i bijede. Zato ljudi, kad čuju za Gospodinov osobni oblik, imaju istu tjelesnu predodžbu. Takvi materijalistički ljudi smatraju golemo materijalno očitovanje vrhovnim oblikom. Zato misle da Svevišnji nije osoba. Budući da su previše obuzeti materijalnim životom, zamisao o zadržavanju osobnosti nakon oslobođenja od materije budi u njima strah. Kad saznaju da je duhovni život individualan i osoban, plaše se da ponovno ne postanu osobe i tako prirodno više vole neku vrstu stapanja s neosobnom prazninom. Obično uspoređuju živa bića s mjehurićima u oceanu, koji se stapaju s oceanom. To je najviše savršenstvo duhovnog postojanja koje se može dostići bez osobnosti. Lišeno savršenog znanja o duhovnom postojanju, takvo je stanje života zastrašujuće. Pored njih ima mnogo osoba koje uopće ne mogu shvatiti duhovno postojanje. Kad im se smuče razne teorije i proturječnosti raznih vrsta filozofskih spekulacija, postaju zgađeni ili ljuti te budalasto zaključuju da nema vrhovnog uzroka i da je sve u biti praznina. Takvi se ljudi nalaze u bolesnu stanju života. Neki su ljudi previše materijalno vezani i zato ne obraćaju pozornost na duhovni život, neki se žele stopiti s vrhovnim duhovnim uzrokom, a neki ne vjeruju ni u šta, jer su zbog beznađa ljuti na sve vrste duhovne spekulacije. Ta posljednja vrsta ljudi nalazi utočište u opojnim sredstvima i svoje bolesne halucinacije ponekad prihvaća kao duhovne vizije. Čovjek se mora osloboditi svih triju stanja vezanosti za materijalni svijet: zanemarivanja duhovnog života, straha od osobnoga duhovnog identiteta i shvaćanja o praznini koje potječe od razočaranja u životu. Da bi se oslobodio tih triju stanja materijalnoga shvaćanja života, mora potpuno prihvatiti utočište Gospodina pod vodstvom vjerodostojna duhovnog učitelja i slijediti pravila i propisana načela života predanosti. Posljednji stadij života predanosti naziva se bhāva ili transcendentalna ljubav prema Bogu.

Como se explicó anteriormente, a una persona que está demasiado afectada por lo material, le resulta muy difícil entender la naturaleza personal de la Suprema Verdad Absoluta. Por lo general, la gente que está apegada a la concepción corporal de la vida se encuentra tan absorta en el materialismo, que le resulta prácticamente imposible entender que el Supremo puede ser una persona. Esos materialistas ni siquiera pueden imaginar que existe un cuerpo trascendental que es imperecedero, que está colmado de conocimiento y que es dichoso eternamente. Bajo el concepto materialista, el cuerpo es perecedero, está colmado de ignorancia y es completamente desdichado. Por lo tanto, cuando a la generalidad de la gente se le informa de la forma personal del Señor, mantienen en mente esa misma idea corporal. Para esos hombres materialistas, la forma de la gigantesca manifestación material es lo supremo. En consecuencia, ellos consideran que el Supremo es impersonal. Y, como están demasiado absortos en lo material, los asusta el concepto de retener la personalidad después de liberarse de la materia. Cuando se les informa que la vida espiritual también es individual y personal, sienten temor de volverse personas de nuevo, a raíz de lo cual prefieren, naturalmente, una especie de fusión con el vacío impersonal. Ellos suelen equiparar a las entidades vivientes con las burbujas del océano, las cuales se funden en el océano. Esa es la máxima perfección de la existencia espiritual que se logra sin personalidad individual. Es una especie de etapa aterradora de la vida, desprovista del conocimiento perfecto de la existencia espiritual. Además, hay muchas personas que no pueden entender en absoluto la existencia espiritual. Agobiadas por muchísimas teorías y contradicciones de diversos tipos de especulación filosófica, se hastían o se disgustan, y concluyen neciamente que no hay ninguna causa suprema y que, en definitiva, todo es un vacío. Esta clase de personas se hallan en una condición enferma de la vida. Algunas personas están demasiado apegadas a lo material y, por consiguiente, no le prestan atención a la vida espiritual; otras quieren fundirse en la suprema causa espiritual; y otras no creen en nada, ya que por desesperación están disgustadas con toda clase de especulaciones espirituales. Esta última clase de hombres se refugian en alguna clase de embriagante, y sus alucinaciones sentimentales se aceptan a veces como visión espiritual. Uno tiene que deshacerse de todas las tres etapas de apego al mundo material: el descuido de la vida espiritual, el temor de una identidad personal espiritual y el concepto de vacío que surge de la frustración en la vida. Para librarse de estas tres etapas del concepto material de la vida, uno tiene que refugiarse por completo en el Señor, guiado por el maestro espiritual genuino, y seguir las disciplinas y principios regulativos de la vida devocional. La última etapa de la vida devocional se denomina bhava, o amor trascendental por Dios.

Prema Bhakti-rasāmṛta-sindhuu (1.4.15–16), koji predstavlja znanost o predanom služenju:

Según el Bhakti-rasāmṛta-sindhu (1.4.15–16), la ciencia del servicio devocional:

ādau śraddhā tataḥ sādhu-
saṅgo ’tha bhajana-kriyā
tato ’nartha-nivṛttiḥ syāt
tato niṣṭhā rucis tataḥ

athāsaktis tato bhāvas
tataḥ premābhyudañcati
sādhakānām ayaṁ premṇaḥ
prādurbhāve bhavet kramaḥ

„Na početku osoba mora željeti dostići samospoznaju. To će je dovesti do stadija u kojem se pokušava družiti s duhovno naprednim osobama. U sljedećem stadiju prihvaća inicijaciju od uzvišena duhovnog učitelja. Tako pod njegovim vodstvom bhakta početnik započinje proces predanog služenja. Predano služeći po uputama duhovnog učitelja oslobađa se sve materijalne vezanosti, dostiže postojanost u samospoznaji i stječe ukus za slušanje o Apsolutnoj Božanskoj Osobi, Śrī Kṛṣṇi. Taj ga ukus vodi do vezanosti za svjesnost Kṛṣṇe, koja sazrijeva u bhāvi, početnom stadiju transcendentalne ljubavi prema Bogu. Prava ljubav prema Bogu naziva se prema, najviši savršeni stadij života." U stadiju preme, bhakta neprestano transcendentalno služi Gospodina s ljubavlju. Tako postupnim procesom predanog služenja pod vodstvom vjerodostojna duhovnog učitelja može dostići najvišu razinu, oslobodivši se sve materijalne vezanosti, straha od vlastite duhovne osobnosti i razočaranja koje vodi do filozofije ništavila. Tako, na kraju, može dostići carstvo Svevišnjega Gospodina.

«Al principio, uno debe tener un deseo preliminar de autorrealizarse. Eso lo llevará a uno a la etapa de tratar de asociarse con personas que estén elevadas espiritualmente. En la siguiente etapa, uno es iniciado por un maestro espiritual elevado y, bajo la instrucción de él, el devoto neófito comienza el proceso del servicio devocional. Mediante la ejecución del servicio devocional bajo la guía del maestro espiritual, uno se libera de todo apego material, logra estabilidad en la autorrealización y adquiere un gusto por oír hablar de la Absoluta Personalidad de Dios, Śrī Kṛṣṇa. Ese gusto lo lleva a uno más adelante en el apego por el estado de conciencia de Kṛṣṇa, que madura hasta volverse bhāva, o la etapa preliminar del amor trascendental por Dios. El verdadero amor por Dios se denomina prema, la etapa más elevada y perfecta de la vida». En la etapa de prema existe una dedicación constante al trascendental servicio amoroso del Señor. De modo que, mediante el lento proceso del servicio devocional, bajo la guía del maestro espiritual genuino, uno puede alcanzar la máxima etapa, liberándose de todo apego material, del temor de la personalidad individual espiritual y de las frustraciones que culminan en el vacío filosófico. Así, finalmente uno puede llegar a la morada del Señor Supremo.