TEXT 71
VERZ 71
Texto
Besedilo
pumāṁś carati niḥspṛhaḥ
nirmamo nirahaṅkāraḥ
sa śāntim adhigacchati
pumāṁś carati niḥspṛhaḥ
nirmamo nirahaṅkāraḥ
sa śāntim adhigacchati
Palabra por palabra
Synonyms
vihāya – ko opusti; kāmān – materialne želje po zadovoljevanju čutov; yaḥ – kdor; sarvān – vsem; pumān – človek; carati – živi; niḥspṛhaḥ – brez želja; nirmamaḥ – ne da bi si kar koli lastil; nirahaṅkāraḥ – brez lažnega ega; saḥ – on; śāntim – popoln mir; adhigacchati – doseže.
Traducción
Translation
Solo puede encontrar la verdadera paz la persona que ha renunciado a todos los deseos de complacer los sentidos, que vive libre de deseos, que ha renunciado a todo sentido de posesión y que está desprovista de ego falso.
Samo tisti, ki se odreče vsem željam po zadovoljevanju čutov, ki je brez želja, ki si ne lasti ničesar in je brez lažnega ega, lahko doseže resnični mir.
Significado
Purport
Dejar de tener deseos significa no desear nada para complacer los sentidos. En otras palabras, desear algo para volverse consciente de Kṛṣṇa es, de hecho, no tener deseos. El estado perfecto de conciencia de Kṛṣṇa consiste en entender la verdadera posición de uno como servidor eterno de Kṛṣṇa, sin considerar falsamente que este cuerpo material es uno mismo y sin declararse falsamente propietario de nada en el mundo. Aquel que se halla en esta etapa perfecta sabe que, como Kṛṣṇa es el propietario de todo, todo debe emplearse para satisfacer a Kṛṣṇa. Arjuna, no quería pelear por la satisfacción de sus propios sentidos, pero cuando se volvió plenamente consciente de Kṛṣṇa, peleó porque Kṛṣṇa quería que lo hiciera. En lo que a él respecta, él no tenía ningún deseo de pelear, pero, por Kṛṣṇa, el mismo Arjuna peleó lo mejor que pudo. La verdadera ausencia de deseos la constituye el deseo de satisfacer a Kṛṣṇa, y no un esfuerzo artificial por abolir los deseos. La entidad viviente no puede estar exenta de deseos ni de sentidos, pero sí tiene que cambiar la calidad de los deseos. Una persona que no tiene deseos materiales, sabe sin duda que todo le pertenece a Kṛṣṇa (īśāvāsyam idaṁ sarvam), y, en consecuencia, no declara falsamente ser propietaria de nada. Ese conocimiento trascendental se basa en la autorrealización, es decir, en saber perfectamente bien que cada entidad viviente, en su identidad espiritual, es una parte integral y eterna de Kṛṣṇa, y que, por ende, la posición eterna de la entidad viviente nunca se halla en un nivel superior o igual al de Kṛṣṇa. Este concepto de conciencia de Kṛṣṇa es el principio básico de la verdadera paz.
Ne imeti želja pomeni ne želeti si ničesar za zadovoljevanje čutov. Zares brez želja je torej tisti, ki želi postati zavesten Kṛṣṇe. Da bi človek dosegel popolnost zavesti Kṛṣṇe, mora vedeti, da je Kṛṣṇov večni služabnik, in se ne sme zmotno enačiti z materialnim telesom ali pa si nezakonito prisvajati kar koli na svetu. Kdor doseže to popolnost, ve, da mora vse uporabiti za Kṛṣṇovo zadovoljstvo, saj je Kṛṣṇa lastnik vsega. Za lastno čutno zadovoljstvo se Arjuna ni hotel bojevati, ko pa je postal popolnoma zavesten Kṛṣṇe, se je bojeval, ker je tako želel Kṛṣṇa. Zase se ni hotel bojevati, za Kṛṣṇo pa se je isti Arjuna bojeval po najboljših močeh. Zares brez želja je tisti, ki si želi zadovoljiti Kṛṣṇo, ne pa, kdor si umetno prizadeva izkoreniniti želje. Živo bitje ne more biti brez želja in občutkov, nujno pa mora spremeniti kvaliteto svojih želja. Kdor nima materialnih želja, gotovo ve, da vse pripada Kṛṣṇi (īśāvāsyam idaṁ sarvam), zato si ničesar ne lasti. Osnova tega transcendentalnega znanja je samospoznanje – spoznanje, da je vsako živo bitje po svojem duhovnem bistvu večni sestavni delec Kṛṣṇe in da zato njegov večni položaj nikoli ni enak Kṛṣṇovemu ali višji od Njegovega. Tako razumevanje oziroma zavest Kṛṣṇe je osnova pravega miru.