TEXT 34

TEKST 34

Text

Tekst

man-manā bhava mad-bhakto
mad-yājī māṁ namaskuru
mām evaiṣyasi yuktvaivam
ātmānaṁ mat-parāyaṇaḥ

Synonyms

mat-manāḥ — immer an Mich denkend; bhava — werde; mat — Mein; bhaktaḥ — Geweihter; mat — Mein; yājī — Verehrer; mām — Mir; namaskuru — erweise Ehrerbietungen; mām — Mir; eva — vollständig; eṣyasi — du wirst kommen; yuktvā — versunken seiend; evam — auf diese Weise; ātmānam — deine Seele; mat-parāyaṇaḥ — Mir hingegeben.

mat-manāḥ – zawsze myśląc o Mnie; bhava – zostań; mat – Moim; bhaktaḥ – bhaktą; mat – Moim; yājī – wielbicielem; mām – Mnie; namaskuru – składaj pokłony; mām – Mnie; eva – całkowicie; eṣyasi – przyjdziesz; yuktvā – będąc zaabsorbowanym; evam – w ten sposób; ātmānam – twoja dusza; mat-parāyaṇaḥ – oddany Mnie.

Translation

Beschäftige deinen Geist immer damit, an Mich zu denken; werde Mein Geweihter, erweise Mir deine Ehrerbietungen und verehre Mich. Wenn du auf diese Weise völlig in Mich versunken bist, wirst du mit Gewißheit zu Mir kommen.

Zawsze myśl o Mnie, zostań Moim wielbicielem, składaj Mi pokłony i oddawaj cześć. Jeśli będziesz całkowicie pogrążony we Mnie, z pewnością przyjdziesz do Mnie.

Purport

ERLÄUTERUNG: In diesem Vers wird eindeutig darauf hingewiesen, daß Kṛṣṇa-Bewußtsein das einzige Mittel ist, um aus der Gewalt der verunreinigten materiellen Welt befreit zu werden. Manchmal verdrehen skrupellose Kommentatoren die Bedeutung dessen, was hier klar gesagt wird: daß nämlich aller hingebungsvoller Dienst Kṛṣṇa, der Höchsten Persönlichkeit Gottes, dargebracht werden sollte. Aber leider verwirren skrupellose Kommentatoren den Leser mit Interpretationen, die überhaupt keinen Sinn ergeben. Solche Kommentatoren wissen nicht, daß zwischen Kṛṣṇas Geist und Kṛṣṇa kein Unterschied besteht. Kṛṣṇa ist kein gewöhnlicher Mensch; Er ist die Absolute Wahrheit. Sein Körper, Sein Geist und Er Selbst sind eins und absolut. Im Kūrma Purāṇa, das von Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī in seinen Anubhāṣya- Erläuterungen zum Caitanya-caritāmṛta (Ādi-līlā, Fünftes Kapitel, Vers 41–48) zitiert wird, heißt es: deha-dehi-vibhedo ’yaṁ neśvare vidyate kvacit. Dies bedeutet, daß zwischen dem Selbst und dem Körper Kṛṣṇas, des Höchsten Herrn, kein Unterschied besteht. Weil aber die Kommentatoren die Wissenschaft von Kṛṣṇa nicht kennen, verbergen sie Kṛṣṇa und trennen Seine Persönlichkeit von Seinem Geist und Seinem Körper. Obwohl dies von grober Unwissenheit über die Wissenschaft von Kṛṣṇa zeugt, gibt es Kommentatoren, die aus solcher Irreführung der Menschen Profit schlagen.

ZNACZENIE:

Wereset ten wyraźnie oświadcza, iż świadomość Kṛṣṇy jest jedynym środkiem wyzwolenia się z sideł tego nieczystego, materialnego świata. Czasami pozbawieni skrupułów komentatorzy zniekształcają znaczenie tych słów oznajmiających, że wszelka służba oddania powinna być dedykowana Najwyższej Osobie Boga, Kṛṣṇie. Starają się oni wpoić czytelnikom coś, co jest zupełnie nieprawdopodobne. Tacy komentatorzy nie wiedzą, iż nie ma różnicy pomiędzy umysłem Kṛṣṇy i Samym Kṛṣṇą. Kṛṣṇa nie jest zwykłą ludzką istotą – jest On Absolutną Prawdą. Jego ciało, umysł i On Sam są jednym i absolutnym. Oznajmienie to zawarte jest w Kūrma Purāṇie i cytuje je również Bhaktisiddhānta Sarasvatī Gosvāmī w swoim Anubhāṣya, komentarzu do Caitanya-caritāmṛty (Rozdział Piąty, Ādi-līlā, wersety 41–48), deha-dehi-vibhedo ’yaṁ neśvare vidyate kvacit, co oznacza, że nie ma różnicy pomiędzy ciałem Najwyższego Pana Kṛṣṇy a Nim Samym. Ale ponieważ komentatorzy nie znają tej nauki o Kṛṣṇie, skrywają oni Kṛṣṇę i oddzielają Jego osobowość od Jego umysłu, czy też od Jego ciała. Mimo iż jest to całkowitą ignorancją, jeśli chodzi o naukę o Kṛṣṇie, niektórzy robią na tym ładny interes, oszukując niewinnych ludzi.

Es gibt dämonische Menschen, die ebenfalls an Kṛṣṇa denken, Ihn jedoch beneiden, wie zum Beispiel König Kaṁsa, Kṛṣṇas Onkel. Auch er dachte fortwährend an Kṛṣṇa, aber er sah in Kṛṣṇa seinen Feind. Er war ständig voller Angst, da er nicht wußte, wann Kṛṣṇa kommen würde, um ihn zu töten. Ein solches Bewußtsein wird uns nicht helfen. Man sollte in liebevoller Hingabe an Kṛṣṇa denken. Das ist bhakti. Man sollte sein Wissen über Kṛṣṇa ständig weiterentwickeln, und zwar in einer wohlgesinnten Haltung. Dies muß man von einem echten Lehrer lernen. Kṛṣṇa ist die Höchste Persönlichkeit Gottes, und wie wir bereits mehrfach erklärt haben, ist Sein Körper nicht materiell, sondern ewiges, glückseliges Wissen. Auf diese Weise über Kṛṣṇa zu sprechen wird einem helfen, ein Gottgeweihter zu werden. Der Versuch, Kṛṣṇa auf andere Art zu verstehen, indem man von einer falschen Quelle hört, wird sich als nutzlos erweisen.

Ci zaś, którzy posiadają naturę demonów, również myślą o Kṛṣṇie, ale z zazdrością, tak jak król Kaṁsa, wuj Kṛṣṇy. On również zawsze myślał o Kṛṣṇie, ale myślał o Nim jako o Swoim wrogu. Zawsze był niespokojny, zastanawiając się, kiedy Kṛṣṇa przyjdzie go zabić. Jednak taki sposób myślenia nie może pomóc nikomu. O Kṛṣṇie należy myśleć z miłością i oddaniem. Na tym polega bhakti. Powinniśmy bezustannie doskonalić naszą wiedzę o Kṛṣṇie. A jak ma wyglądać to doskonalenie? Należy uczyć się od bona fide nauczyciela. Kṛṣṇa jest Najwyższą Osobą Boga i już kilka razy wyjaśnialiśmy, iż ciało Jego nie jest materialne, ale jest wieczną i pełną szczęścia wiedzą. Taki sposób rozmawiania o Kṛṣṇie jest bardzo pomocny w zostaniu Jego wielbicielem. Natomiast przyjmowanie wiedzy o Kṛṣṇie z niewłaściwego źródła jest zawsze bezowocne.

Man sollte daher seinen Geist auf die ewige, ursprüngliche Gestalt Kṛṣṇas richten und Kṛṣṇa verehren, mit der festen Überzeugung im Herzen, daß Er der Höchste ist. In Indien gibt es Hunderttausende von Kṛṣṇa-Tempeln, wo hingebungsvoller Dienst praktiziert wird. Bei dieser Art der Verehrung muß man Kṛṣṇa seine Ehrerbietungen erweisen. Man sollte sich vor der Bildgestalt verbeugen und seinen Geist, seinen Körper, seine Tätigkeiten – kurzum alles – in Kṛṣṇas Dienst stellen. So wird man in der Lage sein, sich ohne Abweichung völlig in Kṛṣṇa zu versenken. Dies wird einem helfen, nach Kṛṣṇaloka zu gelangen. Man sollte sich nicht von skrupellosen Kommentatoren irreführen lassen. Man muß sich in den neun verschiedenen Vorgängen des hingebungsvollen Dienstes beschäftigen, angefangen mit Hören und Chanten über Kṛṣṇa. Reiner hingebungsvoller Dienst ist das höchste Gut der menschlichen Gesellschaft.

Powinniśmy zatem zająć swój umysł wieczną i oryginalną formą Kṛṣṇy i wielbić Go z przekonaniem w sercu, iż jest On Najwyższym. W Indiach są setki i tysiące świątyń poświęconych Kṛṣṇie, gdzie praktykuje się służbę oddania. W takiej właśnie praktyce należy oddawać pokłony Kṛṣṇie. Należy chylić głowę przed Bóstwem i poświęcać Mu swoje myśli, ciało, czynności – wszystko. Dzięki temu można w pełni i trwale pogrążyć się w Nim i to pomoże nam przenieść się na Kṛṣṇalokę. Nie należy dać się zwieść pozbawionym skrupułów komentatorom, lecz zaangażować się w dziewięć procesów służby oddania, zaczynając od słuchania i intonowania o Kṛṣṇie. Czysta służba oddania jest największym osiągnięciem ludzkiego społeczeństwa.

Im Siebten und Achten Kapitel der Bhagavad-gītā hat der Herr reinen hingebungsvollen Dienst erklärt, der frei von spekulativem Wissen, mystischem yoga und fruchtbringenden Handlungen ist. Diejenigen, die nicht vollkommen geläutert sind, mögen sich zu verschiedenen Aspekten des Herrn wie dem unpersönlichen brahmajyoti oder dem lokalisierten Paramātmā hingezogen fühlen, doch ein reiner Gottgeweihter wendet sich direkt dem Dienst des Höchsten Herrn zu.

W Siódmym i Ósmym Rozdziale Bhagavad-gīty wytłumaczona została czysta służba oddania dla Pana, która wolna jest od wiedzy spekulatywnej, yogi mistycznej i działania dla zysku. Ci, którzy nie są jeszcze oczyszczeni, mogą być przyciągani przez różne aspekty Najwyższego Pana, jak bezosobowe brahma-jyoti i zlokalizowaną Paramātmę, ale czysty wielbiciel bezpośrednio przyjmuje służbę dla Najwyższego Pana.

Es gibt ein schönes Gedicht über Kṛṣṇa, in dem es heißt, daß jeder, der die Halbgötter verehrt, äußerst unintelligent ist und niemals die höchste Belohnung Kṛṣṇas erlangen kann. Der Gottgeweihte mag zu Beginn manchmal den Standard nicht einhalten können und zu Fall kommen, aber man sollte ihn nichtsdestoweniger höher einstufen als alle Philosophen und yogīs. Wer sich ständig im Kṛṣṇa-Bewußtsein betätigt, sollte als vollkommener Heiliger angesehen werden. Seine unbeabsichtigten Abweichungen vom hingebungsvollen Dienst werden nachlassen, und schon bald wird er ohne jeden Zweifel die Stufe vollendeter Vollkommenheit erreichen. Für den reinen Gottgeweihten besteht im Grunde keine Gefahr, zu Fall zu kommen, denn der Höchste Herr kümmert Sich persönlich um Seine reinen Geweihten. Deshalb sollte ein intelligenter Mensch unmittelbar den Vorgang des Kṛṣṇa-Bewußtseins aufnehmen und glücklich in der materiellen Welt leben. Ihm wird letztlich Kṛṣṇas höchste Belohnung zuteil werden.

Jest pewien piękny poemat o Kṛṣṇie, który mówi wyraźnie, że osoby wielbiące półbogów są mało inteligentne i nigdy nie mogą osiągnąć najwyższej nagrody Kṛṣṇy. Mimo iż wielbiciel na początku może nie być w stanie utrzymać standardu, to jednak powinien być uważany za wyższego od wszystkich filozofów i yogīnów. Kto zawsze zaangażowany jest w świadomość Kṛṣṇy, ten jest osobą świętą i doskonałą. Jeśli sporadycznie zdarzy mu się popełnić czyn, który nie jest zgodny ze służbą oddania, to stopniowo oczyści się z tego i wkrótce osiągnie całkowitą doskonałość. Czystemu wielbicielowi nie grozi już żaden upadek, jako że osobiście opiekuje się nim Najwyższy Bóg. Więc każda inteligentna osoba powinna bezpośrednio zająć się praktykowaniem procesu świadomości Kṛṣṇy i żyć szczęśliwie w tym materialnym świecie. Ostatecznie z pewnością otrzyma najwyższą nagrodę Kṛṣṇy.

Hiermit enden die Bhaktivedanta-Erläuterungen zum Neunten Kapitel der Śrīmad Bhagavad-gītā mit dem Titel: „Das vertraulichste Wissen“.

W ten sposób Bhaktivedanta kończy objaśnienia do Dziewiątego Rozdziału Śrīmad Bhagavad-gīty, traktującego o wiedzy najbardziej poufnej.