TEKST 5

STIH 5

Tekst

śrī-bhagavān uvāca
bahūni me vyatītāni
janmāni tava cārjuna
tāny ahaṁ veda sarvāṇi
na tvaṁ vettha paran-tapa

Synonyms

śrī-bhagavān uvāca – Osoba Boga rzekł; bahūni – wiele; me – Moich; vyatītāni – minęło; janmāni – narodziny; tava – Twoich; ca – i również; arjuna – O Arjuno; tāni – te; aham – Ja; veda – znam; sarvāṇi – wszystkie; na – nie; tvam – ty; vettha – znasz; param-tapa – O pogromco wroga.

śrī-bhagavān uvāca – Božanska Osoba reče; bahūni – mnogo; me – Mojih; vyatītāni – prošlo; janmāni – rođenja; tava – tvojih; ca – također; arjuna – o Arjuna; tāni – njih; aham – Ja; veda – znam; sarvāṇi – sva; na – ne; tvam – ti; vettha – znaš; parantapa – o pokoritelju neprijatelja.

Translation

Osoba Boga rzekł: Wiele, wiele narodzin mamy za sobą tak ty, jak i Ja, Arjuno. Ja pamiętam wszystkie z nich, ale ty nie możesz ich pamiętać, o pogromco wroga!

Božanska Osoba reče: Ti i Ja rodili smo se već mnogo puta. Ja se mogu sjetiti svih tih života, ali ti ne možeš, o pokoritelju neprijatelja!

Purport

ZNACZENIE:

W Brahma-saṁhicie (5.33) znajdujemy informacje o bardzo wielu inkarnacjach Pana. Jest tam powiedziane:

SMISAO: U Brahma-saṁhiti (5.33) nalazimo podatak o Gospodinovim mnogobrojnim inkarnacijama. U njoj je rečeno:

advaitam acyutam anādim ananta-rūpam
ādyaṁ purāṇa-puruṣaṁ nava-yauvanaṁ ca
vedeṣu durlabham adurlabham ātma-bhaktau
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi

„Wielbię Najwyższą Osobę Boga, Govindę [Kṛṣṇę], który jest pierwotną osobą – który jest absolutny, nieomylny i nie mający początku. I chociaż rozprzestrzenił się w nieograniczoną ilość form, jest ciągle tym samym, najstarszym, a pojawiającym się zawsze jako uosobienie młodości. Takie wieczne, pełne szczęścia, wszystko-wiedzące formy Pana poznają zwykle najlepsi uczeni wedyjscy, a zawsze manifestowane są one czystym i niezachwianym wielbicielom Pana”.

„Obožavam Svevišnju Božansku Osobu, Govindu (Kṛṣṇu), apsolutnu, nepogrešivu prvobitnu osobu, bez početka. Premda se ekspandira u bezbroj oblika, uvijek ostaje ista, izvorna, najstarija osoba, uvijek u cvijetu mladosti. Takve vječne, blažene i sveznajuće Gospodinove oblike obično mogu shvatiti samo najbolji vedski učenjaci, ali oni se uvijek pokazuju čistim, neokaljanim bhaktama."

W Brahma-saṁhicie (5.39) jest również powiedziane:

U Brahma-saṁhiti (5.39) također je rečeno:

rāmādi-mūrtiṣu kalā-niyamena tiṣṭhan
nānāvatāram akarod bhuvaneṣu kintu
kṛṣṇaḥ svayaṁ samabhavat paramaḥ pumān yo
govindam ādi-puruṣaṁ tam ahaṁ bhajāmi

„Wielbię Najwyższą Osobę Boga, Govindę [Kṛṣṇę], który obecny jest wiecznie w różnych inkarnacjach, takich jak Rāma, Nṛsiṁha i wielu podinkarnacjach, ale który jest zarazem oryginalną Osobą Boga, znanym jako Kṛṣṇa – który również przychodzi osobiście”.

„Obožavam Svevišnju Božansku Osobu, Govindu (Kṛṣṇu), koji se uvijek pojavljuje u oblicima različitih inkarnacija, poput Rāme i Nṛsiṁhe, kao i u oblicima podređenih inkarnacija, ali se istodobno i osobno inkarnira, kao izvorna Božanska Osoba, Kṛṣṇa."

Vedy mówią, że Pan – chociaż jeden bez wtórego – przejawia się w niezliczonych formach. Jest On jak kamień vaidūrya, który zmienia kolor, a jednak zawsze pozostaje takim samym. Wszystkie te wielorakie formy Pana znane są czystym i niezachwianym wielbicielom; nie można ich zrozumieć jedynie przez studiowanie Ved (vedeṣu durlabham adurlabham ātma-bhaktau). Wielbiciele, tacy jak Arjuna są nieodłącznymi towarzyszami Pana i kiedykolwiek Pan inkarnuje, oni pojawiają się razem z Nim, aby służyć Mu na różne sposoby. Arjuna jest jednym z takich wielbicieli Pana. Z wersetu tego dowiadujemy się, że kilka milionów lat temu, kiedy Pan Kṛṣṇa przekazywał Bhagavad-gītę bogu słońca Vivasvānowi, obecny był przy tym również Arjuna, ale w innej roli niż obecnie. Różnica pomiędzy Panem a Arjuną jest taka, że Pan pamięta to wydarzenie, podczas gdy Arjuna nie może go pamiętać. Na tym polega różnica między żywą istotą (będącą integralną cząstką Pana) a Najwyższym Panem. Mimo iż Arjuna został tutaj nazwany wielkim bohaterem zdolnym do pokonania wrogów, nie jest on w stanie przypomnieć sobie tego, co zdarzyło się w jego różnych, poprzednich wcieleniach. Zatem żywa istota – jakkolwiek wielką by była według ocen materialnych – nigdy nie może dorównać Najwyższemu Panu. Pan nazwany został w Brahma-saṁhicie nieomylnym (acyuta), co oznacza, że nigdy nie zapomina On Siebie, nawet wówczas, kiedy wchodzi w kontakt z materią. Dlatego Pan i żywa istota nigdy nie mogą być równe pod każdym względem, nawet wtedy, kiedy żywa istota jest wyzwolona, jak Arjuna. Chociaż Arjuna jest wielbicielem Pana, zapomina on czasami o Jego naturze. Jednak dzięki bożej łasce, wielbiciel może od razu zrozumieć nieomylną formę Pana, podczas gdy poznanie tej transcendentalnej natury jest rzeczą niemożliwą dla niewielbiciela, czyli demona. Umysły demonów nie mogą zrozumieć opisów Gīty. Kṛṣṇa pamiętał czyny, których dokonał miliony lat wcześniej. Arjuna jednak nie mógł tego pamiętać, pomimo faktu, że zarówno Kṛṣṇa jak i Arjuna są wiecznymi w swojej naturze. Możemy również zauważyć tutaj, że żywa istota zapomina o wszystkim dlatego, że zmienia ciało. Pan natomiast pamięta, jako że nigdy nie zmienia On Swojego ciała, które zawsze jest sac-cid-ānanda. Jest On advaita, co oznacza, że nie ma różnicy pomiędzy Jego ciałem a Nim Samym. Wszystko związane z Nim jest duchem; podczas gdy uwarunkowana dusza jest różna od swego ciała materialnego. I ponieważ ciało Pana i Jego dusza są tożsame, Jego pozycja zawsze różni się od pozycji zwykłej żywej istoty, nawet jeśli schodzi On na platformę materialną. Demony nie mogą zgodzić się z tą transcendentalną naturą Pana, którą Sam Pan tłumaczy w następnym wersecie.

U Vedama je rečeno da se Gospodin, iako nema premca, pojavljuje u bezbroj oblika. On nalikuje kamenu vaiduryi, koji mijenja boje, ali ipak ostaje isti. Sve te mnogobrojne oblike mogu shvatiti čisti, neokaljani bhakte. Takvi se oblici ne mogu shvatiti samim proučavanjem Veda (vedeṣu durlabham adurlabham ātma-bhaktau). Bhakte poput Arjune Gospodinovi su stalni pratioci i kad god se Gospodin inkarnira, takvi se bhakte inkarniraju da bi Ga služili na razne načine. Arjuna je jedan od njih. Iz ovoga stiha saznajemo da je bio nazočan prije nekoliko milijuna godina u drugačijoj ulozi, kada je Gospodin Kṛṣṇa izložio Bhagavad-gītu bogu Sunca, Vivasvānu. Gospodin se toga sjećao, ali Arjuna nije. To je razlika između sićušnoga živog bića i Svevišnjeg Gospodina. Premda je ovdje oslovljen kao veliki junak koji može pokoriti neprijatelje, Arjuna se ne može sjetiti događaja iz svojih prošlih života. Stoga živo biće, koliko god veliko bilo po materijalnim mjerilima, nikada ne može biti jednako Svevišnjem Gospodinu. Gospodinov vječni pratilac sigurno je oslobođena osoba, ali ne može biti jednak Gospodinu. Gospodin je opisan u Brahma-saṁhiti kao nepogrešiv (acyuta), što znači da nikada ne zaboravlja Sebe, čak ni u dodiru s materijom. Zbog toga Gospodin i živo biće nikada ne mogu biti jednaki u svakom pogledu, čak i kada je živo biće oslobođeno poput Arjune. Premda je Arjuna Gospodinov bhakta, katkada zaboravlja Gospodinovu prirodu, ali zahvaljujući božanskoj milosti, bhakta može odmah shvatiti Gospodinov nepogrešivi položaj, dok abhakta ili demon ne može shvatiti Njegovu transcendentalnu prirodu. Zbog toga demonski mozgovi ne mogu shvatiti ove izjave Gīte. Kṛṣṇa se sjećao djela koja je počinio prije milijun godina, ali Arjuna se nije mogao sjetiti, iako su i Kṛṣṇa i Arjuna po prirodi vječni. Ovdje možemo primijetiti da živo biće sve zaboravlja zato što mijenja tijelo, ali Gospodin ne mijenja Svoje sac-cid-ānanda tijelo i zato se sjeća. On je advaita, što znači da se ne razlikuje od Svoga tijela. Sve u vezi s Njim je duh, ali uvjetovana se duša razlikuje od svoga materijalnog tijela. Gospodinovo tijelo i jastvo istovjetni su i zato se Njegov položaj uvijek razlikuje od položaja običnog živog bića, čak i kada siđe na materijalnu razinu. Demoni ne mogu prihvatiti Gospodinovu transcendentalnu prirodu, koju sam Gospodin objašnjava u sljedećem stihu.