TEKST 1
VERSO 1
Tekst
Texto
ye śāstra-vidhim utsṛjya
yajante śraddhayānvitāḥ
teṣāṁ niṣṭhā tu kā kṛṣṇa
sattvam āho rajas tamaḥ
ye śāstra-vidhim utsṛjya
yajante śraddhayānvitāḥ
teṣāṁ niṣṭhā tu kā kṛṣṇa
sattvam āho rajas tamaḥ
Synonyms
Sinônimos
arjunaḥ uvāca – Arjuna rzekł; ye – ci, którzy; śāstra-vidhim – zalecenia pism świętych; utsṛjya – odrzucając; yajante – czczą; śraddhayā – pełna wiara; anvitāḥ – posiadana przez; teṣām – nich; niṣṭhā – wiara; tu – ale; kā – co; kṛṣṇa – O Kṛṣṇo; sattvam – w dobroci; āho – albo; rajaḥ – w pasji; tamaḥ – w ignorancji.
arjunaḥ uvāca — Arjuna disse; ye — aqueles que; śāstra-vidhim — as regulações das escrituras; utsṛjya — abandonando; yajante — adoram; śraddhayā — plena fé; anvitāḥ — possuídos de; teṣām — deles; niṣṭhā — a fé; tu — mas; kā — qual; kṛṣṇa — ó Kṛṣṇa; sattvam — em bondade; āho — ou senão; rajaḥ — em paixão; tamaḥ — em ignorância.
Translation
Tradução
Arjuna rzekł: O Kṛṣṇo, jaka jest pozycja tego, kto nie przestrzega zasad pism świętych, ale posiada wiarę odpowiadającą jego wyobrażeniom? Czy jest on w dobroci, pasji czy ignorancji?
Arjuna perguntou: Ó Kṛṣṇa, em que situação ficam aqueles que não seguem os princípios das escrituras, mas adoram segundo sua própria imaginação? Estão eles em bondade, paixão ou ignorância?
Purport
Comentário
ZNACZENIE:
W Czwartym Rozdziale, trzydziestym dziewiątym wersecie, jest powiedziane, że osoba zaangażowana w jakiś określony typ kultu stopniowo wznosi się do poziomu wiedzy i osiąga najwyższy stan doskonałego spokoju i pomyślności. Według Rozdziału Szesnastego, osoby nieprzestrzegające zaleceń pism świętych są asurami, czyli demonami. Kto natomiast ściśle stosuje się do nich, ten nazywany jest deva, półbogiem. Jaka jest wobec tego pozycja osoby, która wiernie przestrzega pewnych nakazów, o których nie ma mowy w pismach świętych? Kṛṣṇa ma teraz wyjaśnić tę wątpliwość Arjuny. Ci, którzy stwarzają sobie pewien typ Boga, wybierając jakąś istotę ludzką i pokładając w niej wiarę, znajdują się pod wpływem dobroci, pasji czy ignorancji? Czy takie osoby osiągają stan życiowej doskonałości? Czy wysiłek tych, którzy nie stosują się do zasad pism świętych, ale wierzą w coś, wielbią bożków, półbogów i ludzi, kończy się sukcesem? Arjuna pyta o to wszystko Kṛṣṇę.
No Quarto Capítulo, verso trinta e nove, afirma-se que a pessoa fiel a um determinado tipo de adoração, pouco a pouco eleva-se à fase de conhecimento, e vive na mais perfeita paz e prosperidade. No Décimo Sexto Capítulo, conclui-se que quem não segue os princípios estabelecidos nas escrituras chama-se asura, demônio, e quem segue fielmente os preceitos das escrituras chama-se deva, ou semideus. Ora, qual é a posição de alguém que segue com fé algumas regras que não são mencionadas nos preceitos das escrituras? Kṛṣṇa irá dirimir esta dúvida que se apodera de Arjuna. Aqueles que criam uma espécie de Deus, escolhendo um ser humano e depositando nele sua fé, estão adorando em bondade, paixão ou ignorância? Será que essas pessoas alcançam a perfeição da vida? É possível que elas se situem em verdadeiro conhecimento e elevem-se à fase de perfeição máxima? Será que aqueles que não seguem as regras e regulações das escrituras, mas têm fé em algo e adoram deuses, semideuses e homens, obtêm sucesso nesse seu empreendimento? Arjuna está apresentando a Kṛṣṇa estas perguntas.