Skip to main content

Text 16

VERSO 16

Devanagari

Devanagari

गृहात् प्रव्रजितो धीर: पुण्यतीर्थजलाप्लुत: ।
शुचौ विविक्त आसीनो विधिवत्कल्पितासने ॥ १६ ॥

Text

Texto

gṛhāt pravrajito dhīraḥ
puṇya-tīrtha-jalāplutaḥ
śucau vivikta āsīno
vidhivat kalpitāsane
gṛhāt pravrajito dhīraḥ
puṇya-tīrtha-jalāplutaḥ
śucau vivikta āsīno
vidhivat kalpitāsane

Synonyms

Sinônimos

gṛhāt — from one’s home; pravrajitaḥ — having gone out; dhīraḥ — self-controlled; puṇya — pious; tīrtha — sacred place; jala-āplutaḥ — fully washed; śucau — cleansed; vivikte — solitary; āsīnaḥ — seated; vidhivat — according to regulations; kalpita — having done; āsane — on a sitting place.

gṛhāt — de seu lar; pravrajitaḥ — tendo saído; dhīraḥ — autocontrolado; puṇya — piedoso; tīrtha — lugar sagrado; jata-āplutaḥ — bem lavado; śucau — limpo; vivikte — solitário; āsīnaḥ — acomodado; vidhivat — de acordo com as regulações; kalpita — tendo feito; āsane — em um assento.

Translation

Tradução

One should leave home and practice self-control. In a sacred place he should bathe regularly and sit down in a lonely place duly sanctified.

A pessoa deve deixar o lar e praticar autocontrole. Num lugar sagrado, deve banhar-se com regularidade e recolher-se num lugar solitário devidamente santificado.

Purport

Comentário

To prepare oneself for the better next life, one must get out of one’s so-called home. The system of varṇāśrama-dharma, or sanātana-dharma, prescribes retirement from family encumbrances as early as possible after one has passed fifty years of age. Modern civilization is based on family comforts, the highest standard of amenities, and therefore after retirement everyone expects to live a very comfortable life in a well-furnished home decorated with fine ladies and children, without any desire to get out of such a comfortable home. High government officers and ministers stick to their prize posts until death, and they neither dream nor desire to get out of homely comforts. Bound by such hallucinations, materialistic men prepare various plans for a still more comfortable life, but suddenly cruel death comes without mercy and takes away the great planmaker against his desire, forcing him to give up the present body for another body. Such a planmaker is thus forced to accept another body in one of the 8,400,000 species of life according to the fruits of the work he has performed. In the next life, persons who are too much attached to family comforts are generally awarded lower species of life on account of sinful acts performed during a long duration of sinful life, and thus all the energy of the human life is spoiled. In order to be saved from the danger of spoiling the human form of life and being attached to unreal things, one must take warning of death at the age of fifty, if not earlier. The principle is that one should take it for granted that the death warning is already there, even prior to the attainment of fifty years of age, and thus at any stage of life one should prepare himself for a better next life. The system of the sanātana-dharma institution is so made that the follower is trained for the better next life without any chance that the human life will be spoiled. The holy places all over the world are meant for the residential purposes of retired persons getting ready for a better next life. Intelligent persons must go there at the end of life, and for that matter, after fifty years of age, to live a life of spiritual regeneration for the sake of being freed from family attachment, which is considered to be the shackle of material life. One is recommended to quit home just to get rid of material attachment because one who sticks to family life until death cannot get rid of material attachment and as long as one is materially attached one cannot understand spiritual freedom. One should not, however, become self-complacent simply by leaving home or by creating another home at the holy place, either lawfully or unlawfully. Many persons leave home and go to such holy places, but due to bad association, again become family men by illicit connection with the opposite sex. The illusory energy of matter is so strong that one is apt to be under such illusion at every stage of life, even after quitting one’s happy home. Therefore, it is essential that one practice self-control by celibacy without the least desire for sex indulgence. For a man desiring to improve the condition of his existence, sex indulgence is considered suicidal, or even worse. Therefore, to live apart from family life means to become self-controlled in regard to all sense desires, especially sex desires. The method is that one should have a duly sanctified sitting place made of straw, deerskin and carpet, and thus sitting on it one should chant the holy name of the Lord without offense, as prescribed above. The whole process is to drag the mind from material engagements and fix it on the lotus feet of the Lord. This simple process alone will help one advance to the highest stage of spiritual success.

SIGNIFICADO—Para que sua próxima vida seja melhor, a pessoa deve preparar-se, saindo do seu suposto lar. O sistema de varṇāśrama-dharma, ou sanātana-dharma, prescreve que a pessoa se afaste dos compromissos familiares na primeira oportunidade que aparecer depois que ela completar os cinquenta anos de idade. A civilização moderna baseia-se nos confortos familiares, nos padrões mais elevados de amenidades; por causa disso, após a aposentadoria, todos esperam levar uma vida muito confortável em um lar bem mobiliado e embelezado por damas finas e crianças, sem nenhum desejo de sair desse lar confortável. Ministros e funcionários públicos de alto escalão detêm até a morte seus postos governamentais, e nem ao menos sonham ou pensam em largar os confortos domésticos. Atados a essas alucinações, os homens materialistas planejam de várias maneiras viver com um conforto sempre maior, mas, de repente, a morte cruel vem e, ao contrário do que eles desejavam, leva esses grandes homens que gostam de fazer planos, forçando-os a abandonar o corpo atual e assumir outro corpo. De acordo com o trabalho que realizou, semelhante projetista é forçado, então, a aceitar outro corpo em uma das 8.400.000 espécies de vida. Na vida seguinte, as pessoas que são muito apegadas aos confortos familiares em geral ingressam nas espécies de vida inferior por causa dos atos pecaminosos realizados durante um longo período de vida pecaminosa, o que arruína toda a energia da vida humana. Para afastar-se do perigo, evitando arruinar a forma de vida humana e ficar apegado a coisas irreais, aos cinquenta anos de idade, ou talvez mais cedo, a pessoa deve prestar atenção para a chegada da morte. O princípio é que todos devem perceber que, na verdade, a morte sempre está rondando, mesmo antes de a pessoa alcançar os cinquenta anos de idade, e, assim, em qualquer fase da vida, ela deve preparar-se para que sua próxima vida seja melhor. O sistema da instituição sanātana-dharma funciona de tal maneira que quem o segue aprende a melhorar sua próxima vida e não há nenhuma oportunidade de que a vida humana se arruíne. Os lugares sagrados existentes no mundo todo servem para abrigar as pessoas que, afastadas do recesso do lar, preparam-se para que sua vida seguinte seja melhor. É para esses lugares, e com esse objetivo, que as pessoas inteligentes devem ir ao chegarem os momentos finais da vida, após os cinquenta anos de idade, para levarem uma vida de regeneração espiritual com o propósito de livrarem-se do apego familiar, que é considerado como o grilhão da vida material. Recomenda-se que a pessoa deixe o lar simplesmente para livrar-se do apego material, pois quem não larga a vida familiar até a morte não pode escapar do apego material e, enquanto possuir apego material, a pessoa não poderá entender o que é liberdade espiritual. Entretanto, ninguém deve tornar-se negligente, simplesmente deixando o lar ou criando outro lar no lugar sagrado, seja legal ou ilegalmente. Muitas pessoas deixam o lar e vão a esses lugares sagrados, mas, devido à má associação, voltam a envolver-se com a vida familiar através de relação ilícita com o sexo oposto. A energia ilusória é tão forte que, em qualquer fase da vida, mesmo após deixar seu lar feliz e aconchegante, a pessoa sujeita-se a ficar sob essa ilusão. Portanto, é essencial que a pessoa procure ser autocontrolada, praticando o celibato sem o mínimo desejo de entregar-se à vida sexual. Para o homem que deseja melhorar a condição de sua existência, a prática sexual é considerada suicida, ou até mesmo pior do que isso. Portanto, viver afastado da vida familiar significa tornar-se autocontrolado no que diz respeito a todos os desejos dos sentidos, especialmente os desejos sexuais. O método é que o indivíduo deve ter um assento devidamente santificado, feito de palha, pele de veado e tapeçaria e, então, sentado nele, deve cantar o santo nome do Senhor e não cometer ofensas, como se prescreveu acima. Todo o processo consiste em afastar da mente as ocupações materiais e fixá-la nos pés de lótus do Senhor. Basta este simples processo para ajudar a pessoa a avançar rumo à etapa máxima: o sucesso espiritual.