Skip to main content

РОЗДІЛ ТРИДЦЯТЬ П'ЯТИЙ

Capítulo 35

Ґопі тужать у розлуці з Крішною

Los sentimientos de separación de las gopīs

Ґопі Вріндавани так сильно кохали Крішну, що одного танцю раса вночі їм було замало. Вони прагнули спілкуватися з Крішною, втішатися Його товариством і вдень. Коли Крішна з друзями-пастушками й коровами йшли до лісу, ґопі лишалися в селищі, проте серця їхні були в лісі з Крішною. А що їхні серця були з Крішною, ґопі могли насолоджуватися Його товариством у невтишимім болю розлуки. Господь Чайтан’я та пряма учнівська послідовність, що сходить від Нього через Ґосвамі, вчать, як відкрити в собі той глибокий біль розлуки. Отже, коли ми не можемо спілкуватися з Крішною безпосередньо, ми можемо, подібно до ґопі, бути з Ним через почуття в розлуці. Трансцендентні форма, якості, розваги й оточення Крішни тотожні Йому Самому. Різновидів відданого служіння є дев’ять. Віддане служіння Крішні у розлуці підносить на рівень найвищої досконалости — на рівень ґопі.

Las gopīs de Vṛndāvana estaban tan apegadas a Kṛṣṇa, que no quedaron satisfechas simplemente con la danza rāsa por la noche. Ellas querían asociarse con Él y disfrutar de Su compañía también durante el día. Cuando Kṛṣṇa iba al bosque con Sus amigos pastorcillos de vacas y con las vacas, las gopīs no participaban de esto físicamente, pero sus corazones se iban con Él; y debido a que sus corazones iban, ellas podían disfrutar de Su compañía a través de fuertes sentimientos de separación. Adquirir este fuerte sentimiento de separación es la enseñanza que dio el Señor Caitanya y Su sucesión discipular directa de los Gosvāmīs. Cuando no estamos en contacto físico con Kṛṣṇa, podemos asociarnos con Él tal como lo hicieron las gopīs, a través de los sentimientos de separación. La forma, cualidades, pasatiempos y séquito trascendentales de Kṛṣṇa son todos idénticos a Él. Hay nueve tipos distintos de servicio devocional. El servicio devocional que se le presta a Kṛṣṇa con sentimientos de separación, eleva al devoto al más alto nivel de perfección: el nivel de las gopīs.

В молитві до шістьох Ґосвамі Шрінівасачар’я зазначив, що, покинувши матеріальні достатки, які давали державна служба і високе суспільне становище, Ґосвамі пішли у Вріндавану і там жили зречениками, просячи милостині від дверей у двері. Однак, заполонені почуттями розлуки, як у ґопі, вони щомиті насолоджувалися трансцендентним блаженством. Так у Джаґаннатга Пурі Господь Чайтан’я перебував у стані Радгарані, занурений у почуття розлуки з Крішною. Всі, хто належить до учнівської послідовности Мадгва-Ґаудія-сампрадаї, також повинні відчувати розлуку з Крішною, поклонятися трансцендентній формі Крішни й обговорювати Його трансцендентне вчення, Його розваги, якості, оточення й супутників. Обов’язок духовних вчителів — вести відданих до рівня найвищої досконалости. Постійне відчуття розлуки з Господом, коли водночас виконують служіння Йому, є досконалість у свідомості Крішни.

En la oración de Śrinivāsācārya a los Seis Gosvāmīs, se afirma que ellos abandonaron las opulencias materiales del servicio al gobierno y la posición principesca de vida, y se fueron a Vṛndāvana, donde vivieron como mendicantes ordinarios, mendigando de puerta en puerta. Pero ellos estaban tan enriquecidos con los sentimientos de separación propios de las gopīs, que disfrutaban de placer trascendental a cada momento. De igual manera, cuando el Señor Caitanya estaba en Jagannātha Purī, Él estaba haciendo el papel de Rādhārāṇī, sintiendo la separación de Kṛṣṇa. Aquellos que forman parte de la sucesión discipular del Mādhva-gauḍīya-sampradāya, deben también sentir la separación de Kṛṣṇa, adorar Su forma trascendental, y discutir Sus enseñanzas, pasatiempos, cualidades, séquito y asociaciones trascendentales. Los maestros espirituales deben enriquecer a los devotos hasta que estos alcancen la más alta perfección devocional. La perfección del estado de conciencia de Kṛṣṇa consiste en sentir constantemente separación mientras se está ocupado en el servicio del Señor.

Ґопі все говорили між собою за Крішну:

— Любі подружки, — казала одна ґопі, — чи знаєте ви, що коли Крішна відпочиває, лежачи на землі, Він спирається на лівий лікоть і підпирає щоку рукою? Коли Він грає на флейті ніжними пальцями і рухає Своїми звабними бровами, голос флейти створює такий чудесний настрій, що небожителі, які подорожують у космосі з дружинами й коханими, зупиняють свої літаки і застигають на ті звуки. Дружини півбогів у літаках червоніють від сорому за свій спів і музикальні таланти. Не лише це — ціле їхнє єство охоплює кохання до Крішни, і одразу волосся їхнє розсипається, а одяг приходить у безладдя.

Las gopīs solían discutir entre ellas acerca de Kṛṣṇa, y sus conversaciones transcurrían de la siguiente manera: «Mis queridas amigas —dijo una gopī­—, ¿saben ustedes que cuando Kṛṣṇa se acuesta en el suelo, descansa sobre Su codo izquierdo, y Su cabeza descansa en Su mano izquierda? Él mueve Sus atractivas cejas mientras toca Su flauta con Sus delicados dedos, y el sonido que Él produce crea una atmósfera tan agradable, que los habitantes de los planetas celestiales, quienes viajan por el espacio con sus esposas y seres queridos, detienen sus aeronaves, pues se aturden por la vibración de la flauta. En ese momento, las esposas de los semidioses, quienes están sentadas en las aeronaves, se avergüenzan mucho de su canto y de sus habilidades musicales. No solo eso, sino que también las aflige el amor conyugal, y sus cabellos y vestidos apretados inmediatamente se aflojan».

— Любі дівчата, — казала інша, — Крішна такий вродливий, що богиня процвітання не покидає Його грудей, а шию Його завжди прикрашає золоте намисто. Прекрасний Крішна грає на флейту, щоб затопити щастям серця Своїх численних відданих. Він єдиний друг стражденним живим істотам. Коли починає співати Його флейта, корови і решта тварини у Вріндавані забувають їсти, візьмуть якийсь жмуток трави й застигнуть, навіть не жують, нашорошують вуха й завмирають. Здається, вони не живі, а намальовані. Голос Крішниної флейти такий звабливий, що зачаровує навіть тварин, за нас годі й казати.

Otra gopī dijo: «Mis queridas amigas, Kṛṣṇa es tan hermoso, que la diosa de la fortuna siempre permanece en Su pecho, y Él siempre está adornado con un collar de oro. El hermoso Kṛṣṇa toca Su flauta para vivificar los corazones de muchos devotos. Él es el único amigo de las sufridas entidades vivientes. Cuando Él toca Su flauta, todas las vacas y demás animales de Vṛndāvana, aunque estén comiendo, simplemente toman un bocado de comida y dejan de masticar. Sus orejas se levantan y ellos se paralizan. Ellos no parecen estar vivos, sino más bien parecen ser animales pintados. La manera en que Kṛṣṇa toca Su flauta es tan atractiva, que aun los animales quedan hechizados, y ¡qué decir de nosotras mismas!».

— Любі подружки, — сказала інша ґопі, — не лише живі істоти, навіть річки й озера Вріндавани, що не є живі, завмирають, коли повз них йде Крішна, тіло розмальоване природними фарбами Вріндавани, в волосся застромлені павичеві пера. Його прикрашають ґірлянди з квітів і листя, Він наче взір краси. Коли Він з Баларамою скликають корови, Він грає на флейті, і річка Ямуна зупиняється діждатися, аби вітер приніс пилу з Його лотосових стіп. Але Ямуна так само нещаслива, як і ми: Крішна не дарує її ласкою. Вона так і лишається заціпеніла, хвилі її позастигали, як ото ми через цього Крішну з розпачу навіть плакати не на силі.

Коли ґопі не бачили Крішни, вони плакали без упину, а деколи, як майне надія, що Крішна прийде, вони осушували сльози. А Крішна все не йшов, і вони губили всяку надію і знову заливались сльозами.

Otra gopī dijo: «Mis queridas amigas, no solamente los animales vivos, sino también los objetos inanimados, como los ríos y los lagos de Vṛndāvana, se paralizan cuando Kṛṣṇa pasa con Sus plumas de pavo real sobre Su cabeza y Su cuerpo untado con los minerales de Vṛndāvana. Con las hojas y flores que adornan Su cuerpo, Él luce como un héroe. Cuando Él toca Su flauta y junto con Balarāma llama a las vacas, el río Yamunā deja de fluir, y espera que el aire lleve polvo de Sus pies de loto. El río Yamunā es desafortunado tal como nosotras; no obtiene la misericordia de Kṛṣṇa. El río simplemente permanece aturdido, deteniendo sus olas tal como nosotras detenemos también nuestro llanto a causa de la frustración por Kṛṣṇa».

Крішна — відначальний Бог-Особа, джерело всіх форм Вішну, а хлопчики-пастушки всі є півбоги. Господа Вішну завжди оточують півбоги — Господь Шіва, Господь Брахма, Індра, Чандра тощо, і всі вони поклоняються Йому. Крішну, іде Він до лісу Вріндавани чи гуляє пагорбом Ґовардганою, постійно супроводжують пастушки. Гуляючи, Він грає на флейту, просто щоб Його чули корови. Завдяки самій Його присутності в деревах, травах та інших рослинах Вріндавани пробуджується свідомість Крішни, а хто свідомий Крішни, віддає Йому все. Дерева і рослини мають не дуже розвинену свідомість, а проте, спілкуючись з Крішною та Його друзями, вони також стають свідомі Крішни і тоді прагнуть віддати Йому все, що мають — свої плоди й квіти, а з їхніх вітів скапує мед.

Ante la ausencia de Kṛṣṇa, las gopīs derramaban lágrimas constantemente, pero algunas veces, cuando suponían que Kṛṣṇa iba a venir, dejaban de llorar. Mas, cuando veían que Kṛṣṇa no venía, entonces se frustraban de nuevo y empezaban a llorar. 
Kṛṣṇa es la Suprema Personalidad de Dios original, el origen de todas las formas de Viṣṇu, y todos los pastorcillos de vacas son semidioses. Al Señor Viṣṇu siempre lo adoran y lo rodean diferentes semidioses, tales como el Señor Śiva, el Señor Brahmā, Indra, Candra y otros. Cuando Kṛṣṇa viajaba a través del bosque de Vṛndāvana, o caminaba sobre la colina Govardhana, estaba acompañado por los pastorcillos de vacas. Mientras caminaba, tocaba Su flauta, tan solo para llamar a Sus vacas. Con solo Su compañía, los árboles, las plantas y demás vegetación del bosque, inmediatamente se volvían conscientes de Kṛṣṇa. Una persona consciente de Kṛṣṇa sacrifica todo por Kṛṣṇa. A pesar de que los árboles y las plantas no tienen una conciencia muy avanzada, por medio de la compañía de Kṛṣṇa y de Sus amigos, ellos también se vuelven conscientes de Kṛṣṇa. Ellos quieren entonces entregarlo todo —cualquier cosa que tengan—, sus frutas, sus flores, y la miel que incesantemente cae de sus ramas.

Крішна, з гарною тілакою на чолі, гуляє берегом Ямуни. На Ньому ґірлянда з яких тільки є в лісі квітів, тіло намащене сандаловою пастою з листочками туласі в ній. Чудове повітря напоєне солодким нектаром, і в ньому нестяміють бджоли. Крішні подобається, як вони гудуть, Він грає на флейті, і разом ті звуки зливаються в прекрасну мелодію, що зачаровує журавлів, лебедів, качок та інших птахів і мешканців вод; ті вже не плавають, не літають, застигають на місці, заплющують очі і поринають в медитацію, поклоняючись Крішні.

Cuando Kṛṣṇa caminaba por la ribera del Yamunā, se le veía hermosamente adornado con tilaka en Su cabeza. Él estaba enguirnaldado con diferentes tipos de flores del bosque, y Su cuerpo estaba untado con pasta de sándalo y hojas de tulasī. Los abejorros se volvían locos tras el tesoro y dulce néctar de la atmósfera. Complacido por el sonido zumbante de las abejas, Kṛṣṇa solía tocar Su flauta, y ambos sonidos, juntos, se volvían tan agradables al oído, que los animales acuáticos y las cigüeñas, los cisnes, los patos y otros pájaros, quedaban hechizados. En vez de nadar o volar, se quedaban pasmados, y cerraban sus ojos y entraban en un trance de meditación para adorar a Kṛṣṇa.

— Любі подружки, — сказала одна ґопі, — як ловко вбрані Крішна й Баларама, які на Них сережки й перлові намиста! Вони тішаться Собі на верхівці Ґовардгани, і коли Крішна грає на флейту, чаруючи ціле проявлене творіння, все поринає в трансцендентну насолоду. Коли Крішна грає, зі страху перед Ним хмари замовкають, вже не гримотять, лиш тихесенько гуркотять, здоровлячи свого друга — не хочуть заважати Його флейті.

Una gopī dijo: «Mi querida amiga, Kṛṣṇa y Balarāma están hermosamente vestidos con aretes y collares de perlas. Ellos disfrutan en la cima de la colina Govardhana, y todo se absorbe en un placer trascendental cuando Kṛṣṇa toca Su flauta encantando a toda la manifestación creada. Cuando Él toca, las nubes detienen su ruidoso tronar por temor a Él. En vez de perturbar la vibración de Su flauta, ellas responden con un trueno suave, y así felicitan a Kṛṣṇa, su amigo».

Крішну і хмари вважають за друзів, тому що і Крішна, і хмари втішають людей, які в скруті. Хмари втішають їх, проливаючи дощ, коли людей висилить спека, а Крішна вирятовує їх з палахкого вогню страждань матеріального життя, що палить немилосердно. А ще Крішнине тіло колір має, як хмари, і тому їх вважають за друзів. Вітаючи свого піднесеного друга, хмари сиплють на Нього квіти, а не дощ, і вкривають небо в Нього над головою, щоби захистити від палючого сонця.

A Kṛṣṇa se le considera el amigo de la nube, debido a que tanto la nube como Kṛṣṇa satisfacen a la gente cuando está perturbada. Cuando la gente se está quemando debido al calor excesivo, la nube los satisface con la lluvia. En forma similar, cuando la gente que tiene una vida materialista se perturba por el fuego ardiente de los tormentos materiales, Kṛṣṇa les proporciona alivio. La nube y Kṛṣṇa teniendo también el mismo color corporal, son considerados amigos. Deseando felicitar a su amigo superior, la nube no derramó agua sino pequeñas flores, y cubrió la cabeza de Kṛṣṇa para protegerlo del ardiente Sol.

Одна ґопі сказала матері Яшоді:

— Люба матінко, твій син найвправніший з пастушків. Він стільки всього вміє — і доглядати корови, і грати на флейту. Сам складає пісні, підносить до вуст флейту і грає. Рано і вечір співає Його флейта, і всі півбоги, як-от Господь Шіва, Господь Брахма, Індра й Чандра схиляють голови, щоб не пропустити і звука. Вони всі досвідчені та вчені, але музичної будови Крішниної гри на флейту збагнути не в змозі. Уважно наслухають, стараючись зрозуміти, але тільки ще більше спантеличуються.

Una de las gopīs le dijo a madre Yaśodā: «Mi querida madre, tu hijo es muy experto entre los pastorcillos de vacas. Él conoce todos los diferentes artes, cómo cuidar las vacas y cómo tocar la flauta. Él compone Sus propias canciones, y, para cantarlas, coloca la flauta en Su boca. Cuando Él toca, ya sea por la mañana o al atardecer, todos los semidioses, como el Señor Śiva, Brahmā, Indra y Candra, inclinan sus cabezas y oyen con gran atención. Aunque son muy eruditos y expertos, ellos no pueden comprender los arreglos musicales de la flauta de Kṛṣṇa. Tan solo escuchan atentamente y tratan de comprender, pero se quedan perplejos y nada más».

Інша ґопі сказала:

— Люба подружко, коли Крішна вертає додому з коровами, то, йдучи, лишає на землі відбитки Своїх стіп — з прапором, блискавкою, тризубом і лотосом, і від того втишується біль землі, що вона відчуває, коли корови ступають по ній. Хода Його невимовно принадна, в руках у Нього флейта. Ми побачили Його, і нас охопило бажання бути з Ним. Ми ціпеніємо цілі і завмираємо нерухомі, як ті дерева. Та нам байдуже, як то виглядає.

Otra gopī dijo: «Mi querida amiga, cuando Kṛṣṇa regresa a Su hogar con Sus vacas, las huellas de las plantas de Sus pies, con la bandera, el rayo, el tridente y la flor de loto, alivian el dolor que siente la Tierra cuando las vacas la atraviesan. Él camina a grandes pasos de un modo que es muy atractivo, y lleva consigo Su flauta. Al solo verlo nos ponemos lujuriosas y queremos disfrutar de Su compañía. En ese momento, nuestros movimientos cesan. Nos volvemos como árboles y nos quedamos de pie, totalmente inmóviles. Hasta nos olvidamos de nuestro aspecto».

Крішна мав тисячі корів, і їх гуртували за кольором. Відповідно до кольорів вони мали різні імена. Повернувшись з пасовища, Він збирав усі корови, і, як вайшнави повторюють мантру на вервиці з 108 намистинок, що уособлюють 108 ґопі, так Крішна виспівував 108 імен гуртів корів.

Kṛṣṇa tenía miles de vacas, y estas estaban divididas en grupos, de acuerdo con sus colores. Ellas también tenían diferentes nombres de acuerdo con sus colores. Cuando Él regresaba del pastizal, solía encontrar a todas las vacas reunidas. Así como los vaiṣṇavas rezan ciento ocho cuentas que representan a las ciento ocho gopīs individuales, de igual manera, Kṛṣṇa cantaba los nombres de ciento ocho diferentes grupos de vacas.

— Крішна повертається, а на Ньому ґірлянда з листочків туласі, — змальовувала ґопі Крішну подружці. — Крішна кладе на плече комусь із пастушків руку і грає на трансцендентній флейті. Голос Його флейти, що нагадує звучання віни, зачаровує чорні лані. Вони підходять до Крішни й стоять заворожені, геть забувши свій дім і чоловіків. Звук флейти зачаровує ланей, як нас зачаровує океан трансцендентних якостей Крішни.

«Cuando Kṛṣṇa regresa, está enguirnaldado con hojas de tulasī —una gopī lo describe a su amiga—. Él pone Su mano sobre el hombro de un pastorcillo de vacas y empieza a tocar Su flauta trascendental. Las compañeras de los venados negros quedan hechizadas al oír la vibración de Su flauta, la cual semeja la vibración de una viṇā. Las ciervas van a donde está Kṛṣṇa y se embelesan tanto, que se quedan inmóviles, olvidando sus hogares y sus esposos. Al igual que nosotras, que estamos embrujadas por el océano de las cualidades trascendentales de Kṛṣṇa, las ciervas quedan embrujadas por la vibración de Su flauta».

Друга ґопі сказала матері Яшоді:

— Люба матінко, повертаючись додому, твій син прикрашає себе пуп’янками кунди. Він грає на флейту, втішаючи Своїх друзів і просвітляючи їх. З півдня дме духмяний і прохолодний вітрець . Півбоги — ґандгарви , сіддги — користуються з тої сприятливої атмосфери і, сурмлячи в ріжки й б’ючи в барабани, підносять Крішні молитви. Крішна дуже ласкавий до жителів Враджабгумі, Вріндавани. Побачивши, як Крішна повертається з друзями й коровами, кожне згадує про те, як Він підняв пагорб Ґовардгану. Користуючись з нагоди, наймогутніші півбоги, як ото Господь Брахма й Господь Шіва, сходять піднести Йому вечірні молитви, вони приєднуються до пастушків і всі разом уславлюють якості Крішни.

Otra gopī le dijo a madre Yaśodā: «Mi querida madre, cuando tu hijo regresa a la casa, se adorna con los capullos de la flor kunda, y tan solo para iluminar y alegrar a Sus amigos, Él toca Su flauta. La brisa que sopla desde el Sur hace muy agradable la atmósfera, pues es fragante y muy fresca. Semidioses como los Gandharvas y los Siddhas aprovechan esta atmósfera, y le ofrecen oraciones a Kṛṣṇa haciendo sonar sus clarines y tambores. Kṛṣṇa es muy bondadoso con los habitantes de Vrajabhūmi, Vṛndāvana, y cuando Él regresa con Sus vacas y Sus amigos, se le recuerda como aquel que levantó la colina Govardhana. Aprovechando esta oportunidad, los más excelsos semidioses, tales como el Señor Brahmā y el Señor Śiva, vienen a ofrecer sus oraciones vespertinas, y ellos acompañan a los pastorcillos de vacas en glorificar las cualidades de Kṛṣṇa.

Крішна — наче місяць, що народився з океану Девакіного лона, — казала далі ґопі. — Повертаючись увечері з пасовища, Він виглядає втомлений, а проте Своєю трансцендентною присутністю старається втішити жителів Вріндавани. Коли Крішна йде додому, на Ньому ґірлянда з квітів, і обличчя Його прекрасне. Він входить у Вріндавану повільною ходою, наче слон, і вступає у Свій дім. Щойно Він повернеться, чоловіки, жінки й корови Вріндавани зразу забувають палючу спеку дня.

«Kṛṣṇa se asemeja a la Luna: Él nace del océano del vientre de Devakī. Cuando regresa al atardecer parece cansado, pero aun así, Él trata de alegrar a los habitantes de Vṛndāvana con Su propia presencia. Cuando Kṛṣṇa regresa, enguirnaldado con flores, Su cara luce hermosa. Él entra en Vṛndāvana dando zancadas como las del elefante, y lentamente entra en Su hogar. A Su regreso, los hombres, las mujeres y las vacas de Vṛndāvana olvidan inmediatamente el ardiente calor del día».

Так ґопі Вріндавани, коли Крішни не було поруч, нагадували собі Його трансцендентні розваги і дії. З їхніх оповідей маємо певне уявлення, який Крішна привабливий. Крішна вабить до Себе всіх і кожного — от досконалий опис Його звабности. Тим, хто намагається заглибитись у свідомість Крішни, слід вчитися на прикладі ґопі. Товариство Крішни неважко здобути — просто треба пам’ятати Його трансцендентні розваги. Схильність любити є в кожному, а основою свідомости Крішни є те, що об’єкт любови — це Крішна. Якщо постійно співати Харе Крішна мантру і пам’ятати трансцендентні розваги Крішни, можна цілковито зануритись у свідомість Крішни, і тоді життя стане піднесене й плідне.

Las gopīs recordaban esas descripciones de los pasatiempos y de las actividades trascendentales de Kṛṣṇa, mientras Él estaba ausente de Vṛndāvana. Estas descripciones nos dan cierta idea de lo que es la atracción por Kṛṣṇa. Todo el mundo y todas las cosas están atraídos a Kṛṣṇa, esa es la descripción perfecta de la atracción por Kṛṣṇa. El ejemplo de las gopīs es muy instructivo para las personas que están tratando de absorberse en el estado de conciencia de Kṛṣṇa. Uno puede asociarse muy fácilmente con Kṛṣṇa, simplemente recordando Sus pasatiempos trascendentales. Todo el mundo tiene la tendencia a amar a alguien. Que Kṛṣṇa sea el objeto de amor es el punto central del cultivo de conciencia de Kṛṣṇa. Al cantar constantemente el mantra Hare Kṛṣṇa y recordar los pasatiempos trascendentales de Kṛṣṇa, uno puede estar plenamente situado en el estado de conciencia de Kṛṣṇa, y así hacer que su vida sea sublime y fructífera.

Так закінчується Бгактіведантів виклад тридцять п'ятого розділу книги «Крішна, Верховний Бог-Особа», назва якому «Ґопі тужать у розлуці з Крішною».

Así termina el significado de Bhaktivedanta, del capítulo trigésimo quinto del libro Kṛṣṇa, titulado: «Los sentimientos de separación de las gopīs».