Skip to main content

VERŠ 14

TEXT 14

Verš

Texto

na māṁ karmāṇi limpanti
na me karma-phale spṛhā
iti māṁ yo ’bhijānāti
karmabhir na sa badhyate
na māṁ karmāṇi limpanti
na me karma-phale spṛhā
iti māṁ yo ’bhijānāti
karmabhir na sa badhyate

Synonyma

Palabra por palabra

na — nikdy; mām — Mňa; karmāṇi — všetky druhy činností; limpanti — pôsobia; na — ani; me — Moje; karma-phale — plodonosné činy; spṛhā — túžim; iti — takto; mām — Mňa; yaḥ — ten, kto; abhijānāti — pozná; karmabhiḥ — následky takej činnosti; na — nikdy; saḥ — on; badhyate — bude zapletený.

na — nunca; mām — a Mí; karmāṇi — toda clase de trabajos; limpanti — afectan; na — ni; me — Mí; karma-phale — en la acción fruitiva; spṛhā — aspiración; iti — así pues; mām — a Mí; yaḥ — aquel que; abhijānāti — sabe; karmabhiḥ — mediante la reacción de ese trabajo; na — nunca; saḥ — él; badhyate — se enreda.

Překlad

Traducción

Činy Ma neovplyvňujú a netúžim ani po ich plodoch. A ten, kto chápe túto pravdu o Mne, sa tiež nezapletie do následkov činov.

No hay ningún trabajo que Me afecte, ni ambiciono los frutos de la acción. Aquel que entiende esta verdad acerca de Mí, tampoco se enreda en las reacciones fruitivas del trabajo.

Význam

Significado

Tak ako sú v hmotnom svete zákony, ktoré vravia, že kráľ nemôže konať nesprávne, respektíve, že naňho sa zákony nevzťahujú, tak aj Kṛṣṇa, hoci stvoril tento hmotný svet, nepodlieha vplyvu hmotných činností. Tvorí a zostáva nad stvorením povznesený, zatiaľ čo živé bytosti sú zapletené do následkov hmotných činov, pretože majú sklon ovládať materiálne zdroje. Majiteľ podniku nie je zodpovedný za správne či nesprávne správanie sa robotníkov; tí zodpovedajú sami za seba. Živé bytosti sa venujú rôznym činnostiam pre uspokojenie zmyslov, a toto ich konanie nie je stanovené Pánom. Zaoberajú sa svetskou činnosťou, aby zvýšili svoj zmyslový pôžitok, a po smrti sa snažia dosiahnuť nebeské šťastie, ale Boh, ktorý je úplný sám v Sebe, netúži po takzvanom nebeskom šťastí. Polobohovia sú iba Jeho služobníkmi a On celkom iste netúži po pôžitkoch, ktoré lákajú Jeho služobníkov. Pán je povznesený nad hmotné činy a ich následky. Napríklad dážď nie je nikdy zodpovedný za rozličné druhy vegetácie na Zemi, aj keď bez neho by nič nemohlo rásť. Vedske písma, smṛti, potvrdzujú túto skutočnosť slovami:

Así como en el mundo material hay leyes constitucionales que estipulan que el rey nunca hace nada malo, o que el rey no está sujeto a las leyes del estado, de modo similar, el Señor, aunque es el creador de este mundo material, no es afectado por las actividades del mismo. Él crea y permanece apartado de la creación, mientras que las entidades vivientes se enredan en los resultados fruitivos de las actividades materiales, debido a su propensión a enseñorearse de los recursos materiales. El propietario de un establecimiento no es responsable de las actividades buenas y malas de los trabajadores, sino que los mismos trabajadores son responsables de ellas. Las entidades vivientes están dedicadas a sus respectivas actividades de complacencia de los sentidos, y esas actividades no las ordena el Señor. Para progresar en la complacencia de los sentidos, las entidades vivientes se dedican al trabajo de este mundo, y aspiran a una felicidad celestial después de la muerte. El Señor, siendo completo en Sí Mismo, no siente atracción por la supuesta felicidad celestial. Los semidioses del cielo solo son Sus dedicados sirvientes. El propietario nunca desea la felicidad de grado inferior que los trabajadores desean. Él está apartado de las acciones y reacciones materiales. Por ejemplo, las lluvias no son responsables de los diferentes tipos de vegetación que aparecen en la tierra, aunque sin esas lluvias no hay posibilidad de que crezca la vegetación. Las smṛti védicas confirman este hecho de la siguiente manera:

nimitta-mātram evāsau
sṛjyānāṁ sarga-karmaṇi
pradhāna-kāraṇī-bhūtā
yato vai sṛjya-śaktayaḥ
nimitta-mātram evāsau
sṛjyānāṁ sarga-karmaṇi
pradhāna-kāraṇī-bhūtā
yato vai sṛjya-śaktayaḥ

„Pán je najvyššou príčinou všetkého, čo sa nachádza v hmotnom vesmíre. Bezprostrednou príčinou je hmotná príroda, prostredníctvom ktorej sa vesmírne stvorenie stáva viditeľným.“ Všetky stvorené bytosti, ako polobohovia, ľudia a zvieratá, sú podriadené reakciám svojich predchádzajúcich dobrých a zlých činov. Pán im len dáva vhodné podmienky k činnostiam podľa kvalít hmotnej prírody, ale nenesie nikdy zodpovednosť za ich niekdajšie alebo súčasné činy. Táto Pánova nestrannosť je potvrdená vo Vedānta-sūtre (2.1.34): vaiṣamya-nairghṛṇye na sāpekṣatvāt. Živá bytosť je sama zodpovedná za svoje činy. Pán jej iba dáva možnosť konať prostredníctvom Svojej vonkajšej energie, hmotnej prírody. Toho, kto pozná všetky tajomstvá tohto zákona karmy, zákona o odplate činov, neovplyvňujú následky jeho činov. Inými slovami, ten, kto pozná Kṛṣṇovu transcendentálnu povahu a s láskou a oddanosťou Mu slúži, je pokročilý v duchovnom živote a nikdy nepodlieha zákonu karmy. Kto nepozná Kṛṣṇovu transcendentálnu povahu a myslí si, že Śrī Kṛṣṇa sa Svojím konaním usiluje o výsledky ako obyčajná živá bytosť, ten sa iste zapletie do následkov svojich hmotných činov. No ten, kto pozná Absolútnu Pravdu, je oslobodenou dušou, upevnenou vo vedomí Kṛṣṇu.

«En las creaciones materiales, el Señor es únicamente la causa suprema. La causa inmediata es la naturaleza material, mediante la cual la manifestación cósmica se hace visible». Los seres creados son de muchas variedades —tales como los semidioses, los seres humanos y los animales inferiores—, y todos ellos están sujetos a las reacciones de sus pasadas actividades, buenas o malas. El Señor solo les da las facilidades adecuadas para esas actividades, y las regulaciones de las modalidades de la naturaleza. Pero Él nunca es responsable de sus actividades pasadas y presentes. En el Vedānta-sūtra (2.1.34) se confirma que el Señor nunca se vuelve parcial por ninguna entidad viviente: vaiṣamya-nairgṛṇye na sāpekṣatvāt. La entidad viviente es responsable de sus propios actos. El Señor únicamente le brinda facilidades por medio de la naturaleza material, la energía externa. Todo aquel que esté plenamente versado en todas las complejidades de esta ley del karma, o de las actividades fruitivas, no queda afectado por los resultados de sus actividades. En otras palabras, la persona que entiende esta naturaleza trascendental del Señor es una persona experimentada en lo referente al proceso de conciencia de Kṛṣṇa, y, en consecuencia, nunca está supeditada a las leyes del karma. Aquel que no conoce la naturaleza trascendental del Señor y que cree que las actividades del Señor apuntan a los resultados fruitivos, como en el caso de las actividades de las entidades vivientes ordinarias, se enreda indudablemente en las reacciones fruitivas. Pero aquel que conoce a la Verdad Suprema es un alma liberada que está fija en el estado de conciencia de Kṛṣṇa.