Skip to main content
Knižnica » Bhagavad-gītā — taká, aká je » KAPITOLA PRVÁ

VERŠ 12

Bg 1.12

Verš

Tekst

tasya sañjanayan harṣaṁ
kuru-vṛddhaḥ pitāmahaḥ
siṁha-nādaṁ vinadyoccaiḥ
śaṅkhaṁ dadhmau pratāpavān
tasya sañjanayan harṣaṁ
kuru-vṛddhaḥ pitāmahaḥ
siṁha-nādaṁ vinadyoccaiḥ
śaṅkhaṁ dadhmau pratāpavān

Synonyma

Synoniemen

tasya — jeho; sañjanayan — zvýšenie; harṣam — radosť; kuru-vṛddhaḥ — predok Kuruovského rodu (Bhīṣma); pitāmahaḥ — praotec; siṁha-nādam — burácajúci zvuk podobný leviemu revu; vidadya — zaznel; uccaiḥ — veľmi nahlas; śaṅkham — lastúra; dadhmau — zadul; pratāpa-vān — mocný.

tasya — zijn; sañjanayan — toenemend; harṣam — blijdschap; kuru-vṛddhaḥ — de voorvader van de Kuru-dynastie (Bhīṣma); pitāmahaḥ — de Grootvader; siṁha-nādam — geluid als het gebrul van een leeuw; vinadya — weerklinkend; uccaiḥ — zeer luid; śaṅkham — hoornschelp; dadhmau — blies; pratāpa-vān — de heldhaftige.

Překlad

Vertaling

Potom Bhīṣma, mocný a statočný predok Kuruovského rodu, praotec bojovníkov, zadul mocne do svojej lastúry. Burácajúci zvuk, podobný leviemu revu, potešil Duryodhanu.

Toen blies Bhīṣma, de grote heldhaftige voorvader van de Kuru-dynastie, de Grootvader van de strijders, zeer luid op zijn hoornschelp. Het geluid was als het gebrul van een leeuw en vervulde Duryodhana met vreugde.

Význam

Betekenisverklaring

Predok Kuruovského rodu pochopil, čo sa deje v mysli jeho vnuka Duryodhanu, a tak sa ho zo súcitu snažil povzbudiť tým, že veľmi nahlas zatrúbil na svoju lastúru, napodobňujúc leví rev. Bhīṣmovo silné zatrúbenie symbolicky oznamovalo vnukovi Duryodhanovi, že nemá možnosť zvíťaziť, keďže na protivníkovej strane stojí Najvyšší Pán Śrī Kṛṣṇa. Bhīṣmovou povinnosťou však bolo zúčastniť sa boja, a preto svojím mocným zatrúbením Duryodhanu ubezpečil, že bude bojovať zo všetkých síl.

De voorvader van de Kuru-dynastie begreep wat er in het hart van zijn kleinzoon Duryodhana omging en uit een natuurlijk medeleven probeerde Bhīṣma hem op te vrolijken door zijn hoornschelp zeer luid te laten schallen, wat paste bij zijn positie als leeuw. Door de symboliek van de hoornschelp liet hij zijn terneergeslagen kleinzoon indirect weten dat hij geen kans had om de strijd te winnen, omdat de Allerhoogste Heer zich aan de andere kant bevond. Maar toch bleef het zijn plicht om het gevecht te leiden en daarbij zou hij geen enkele moeite sparen.