Skip to main content

ТЕКСТ 35

Texto 35

Текст

Texto

бхагава̄н сарва-бхӯтешу
лакшитах̣ сва̄тмана̄ харих̣
др̣ш́йаир буддхй-а̄дибхир драшт̣а̄
лакшан̣аир анума̄пакаих̣
bhagavān sarva-bhūteṣu
lakṣitaḥ svātmanā hariḥ
dṛśyair buddhy-ādibhir draṣṭā
lakṣaṇair anumāpakaiḥ

Пословный перевод

Palabra por palabra

бхагава̄н — Личность Бога; сарва — во всех; бхӯтешу — живых существах; лакшитах̣ — видимый; сва-а̄тмана̄ — наряду с душой; харих̣ — Господь; др̣ш́йаих̣ — тем, что видимо; буддхи-а̄дибхих̣ — разумом; драшт̣а̄ — зрящий; лакшан̣аих̣ — по разным признакам; анума̄пакаих̣ — гипотезами.

bhagavān — La Personalidad de Dios; sarva — todas; bhūteṣu — en las entidades vivientes; lakṣitaḥ — es visible; sva-ātmanā — junto con el yo; hariḥ — el Señor; dṛśyaiḥ — por lo que se ve; buddhi-ādibhiḥ — mediante la inteligencia; draṣṭā — aquel que ve; lakṣaṇaiḥ — por medio de diferentes signos; anumāpakaiḥ — mediante la hipótesis.

Перевод

Traducción

Личность Бога, Шри Кришна, находится в каждом живом существе рядом с индивидуальной душой. Об этом можно догадаться и составить представление по присущей нам способности видеть и прибегать к помощи разума.

La Personalidad de Dios, el Señor Śrī Kṛṣṇa, se encuentra en cada ser viviente junto con el alma individual. Y este hecho se percibe y se admite como hipótesis en nuestros actos de ver y de recibir ayuda de la inteligencia.

Комментарий

Significado

Обыкновенные люди часто недоумевают, как можно предаться Господу или заниматься трансцендентным любовным служением Ему, если Его нельзя увидеть? В этом стихе Шрила Шукадева Госвами подсказывает таким людям, как, прибегнув к помощи разума и чувств, можно ощутить присутствие Верховного Господа. На самом деле нашими нынешними материальными чувствами нельзя воспринять Господа, но на того, кто в своем желании реально служить Господу убежден в Его существовании, по милости Господа нисходит откровение, и такой чистый преданный всегда и везде ощущает Его присутствие. Он понимает, что разум является проводником указаний Параматмы, полной части Личности Бога. Присутствие в себе Параматмы может ощутить даже обыкновенный человек. Для этого рекомендуют воспользоваться следующим методом. Сначала нужно ощутить свое «я» и убедиться в его существовании. Это не обязательно должно произойти сразу, но, немного подумав, человек может понять, что не является телом, что рука, нога, голова, волосы и т. д. — составные части его тела, и, следовательно, ни рука, ни нога, ни голова не являются его «я». Так с помощью разума можно ощутить свое «я» и отделить его от всего, что мы видим вокруг. Отсюда следует вывод, что живое существо (будь то человек или животное) является наблюдателем, который кроме себя самого видит все, что его окружает. Таким образом, наблюдатель и объект наблюдения отличны друг от друга. Рассуждая дальше, нетрудно понять, что живое существо, наблюдающее окружающий мир с помощью обыкновенного зрения, не способно видеть или действовать независимо. Все наши действия и способность воспринимать окружающее зависят от разных энергий, которые в различных сочетаниях предоставляет нам природа. Органы восприятия и органы деятельности, то есть пять органов восприятия (слух, осязание, зрение, вкус и обоняние), пять органов деятельности (руки, ноги, речевой аппарат, анус и органы размножения) и три тонких чувства (ум, интеллект и эго) — в общей сложности тринадцать чувств — формируются из различных сочетаний грубых и тонких энергий природы. Столь же очевидно, что объекты восприятия появляются в результате бесконечных преобразований и сочетаний форм, которые принимает энергия природы. Это неопровержимо доказывает, что обыкновенное живое существо не способно действовать или воспринимать окружающее независимо, а поскольку мы явственно ощущаем обусловленность своего бытия энергией природы, мы приходим к выводу, что тот, кто наблюдает окружающее, — дух, а чувства и объекты восприятия — материя. То, что наблюдатель по природе духовен, проявляется в нашей неудовлетворенности ограниченностью своего материально обусловленного бытия. Так можно отличить материю от духа. Некоторые недалекие люди заявляют, что на определенном этапе своей эволюции материя развивает способность видеть и двигаться, но их доводы несостоятельны, поскольку еще никому не удалось доказать экспериментальным путем, что материя способна породить живое существо. Одними обещаниями сыт не будешь. Праздная болтовня о том, что в будущем материя превратится в дух, — глупость, так как еще нигде и никогда материя не развивала способности видеть и двигаться. Следовательно, материя и дух — разные субстанции, и к этому заключению нетрудно прийти просто путем логических рассуждений.

El argumento general que presenta el hombre común es que, como el Señor no está visible ante nuestros ojos, ¿cómo puede uno entregarse a Él, o prestarle un amoroso servicio trascendental? Para ese hombre común, he aquí una sugerencia práctica que da Śrīla Śukadeva Gosvāmī de cómo uno puede percibir al Señor Supremo por medio de la razón y la percepción. En verdad, al Señor no lo podemos percibir con nuestros actuales sentidos materializados, pero cuando uno se convence de la presencia de Él mediante una actitud práctica de servicio, ocurre una revelación por la misericordia del Señor, y ese devoto puro del Señor puede percibir la presencia de Él siempre y en todas partes. Él puede percibir que la inteligencia es la forma directriz de la porción plenaria Paramātmā de la Personalidad de Dios. La presencia de Paramātmā que acompaña a todo el mundo no es muy difícil de percibir, ni siquiera para el hombre común. El procedimiento es el siguiente. Uno puede percibir la identificación de su ser, y sentir a ciencia cierta que existe. Puede que uno no lo sienta muy abruptamente, pero con usar un poco de inteligencia, uno puede sentir que no es el cuerpo. Uno puede sentir que la mano, la pierna, la cabeza, el cabello y las extremidades son todas partes integrales de su cuerpo, pero como tales, la mano, la pierna, la cabeza, etc., no pueden ser identificadas con su ser. Por lo tanto, con solo usar la inteligencia, uno puede distinguir y separar su yo de otras cosas que ve. Así que, la conclusión natural es que el ser viviente, ya sea hombre o bestia, es el vidente, y además de verse a sí mismo, ve todas las demás cosas. Existe, pues, una diferencia entre el vidente y lo visto. Ahora bien, con un pequeño uso de la inteligencia podemos también aceptar fácilmente que, el ser viviente que mediante la visión ordinaria ve las cosas que están más allá de sí mismo, no tiene la capacidad de ver ni de moverse independientemente. Todas nuestras acciones y percepciones ordinarias dependen de varias formas de energía que la naturaleza nos suministra en diversas combinaciones. Nuestros sentidos de percepción y de acción, es decir, nuestros cinco sentidos perceptivos de (1) oír, (2) tocar, (3) ver, (4) saborear y (5) oler, así como también nuestros cinco sentidos de acción, a saber (1) las manos, (2) las piernas, (3) el habla, (4) los órganos de la evacuación y (5) los órganos de la reproducción, y también nuestros tres sentidos sutiles, es decir (1) la mente, (2) la inteligencia y (3) el ego (trece sentidos en total), nos los suministran diversas disposiciones de formas burdas y sutiles de energía natural. Y es igualmente evidente que los objetos de nuestra percepción no son más que productos de las inagotables combinaciones y permutaciones de las formas que adopta la energía natural. Como esto demuestra de modo definitivo que el ser viviente ordinario no tiene una capacidad independiente de percepción ni de movimiento, y como nosotros sentimos sin duda que nuestra existencia está condicionada por la energía natural, concluimos que el que ve es espíritu, y que los sentidos, así como los objetos de la percepción son materiales. La cualidad espiritual del vidente se manifiesta en nuestra insatisfacción con el estado limitado de la existencia condicionada por lo material. Esa es la diferencia entre el espíritu y la materia. Existen ciertos argumentos poco inteligentes de que en la materia se desarrolla la capacidad de ver y moverse como resultado de un cierto desarrollo orgánico, pero ese argumento no se puede aceptar, porque no existe ninguna evidencia experimental de que la materia haya producido una entidad viviente en alguna parte. No confíe en el futuro, por agradable que parezca, las conversaciones vanas acerca de que en el futuro la materia se desarrollará y se convertirá en espíritu, son en realidad absurdas, porque en ninguna parte del mundo ha habido alguna materia en la que alguna vez se haya desarrollado la capacidad de ver o de moverse. Por lo tanto, no hay duda de que la materia y el espíritu son dos identidades diferentes, y a esta conclusión se llega por medio del uso de la inteligencia. Ahora llegamos al punto de entender que las cosas que se ven por medio de un pequeño uso de la inteligencia, no pueden ser animadas a menos que aceptemos que alguien es el usuario o director de la inteligencia. La inteligencia le da a uno indicaciones como una autoridad superior, y el ser viviente no puede ver, ni moverse, ni comer, ni hacer nada, sin usar la inteligencia. Cuando uno deja de utilizar la inteligencia se convierte en una persona trastornada, y, por lo tanto, el ser viviente depende de la inteligencia o de las indicaciones de un ser superior. Esa inteligencia es omnipresente. Cada ser viviente tiene su inteligencia, y como esta constituye las indicaciones que da una autoridad superior, es tal como un padre que da indicaciones a su hijo. La autoridad superior, la cual está presente y reside dentro de cada ser viviente individual, es el Super-yo.

Следующий шаг в наших рассуждениях, который нужно сделать, — это признать, что все наблюдаемое нами не может быть одушевленным, если отрицать существование того, кто пользуется и руководит разумом. Разум выполняет функцию некой высшей силы, направляя живое существо в его деятельности. Без помощи разума живое существо не может видеть, двигаться, есть и действовать. Если человек теряет разум, он становится душевнобольным. Следовательно, живое существо зависит от разума, то есть от указаний высшего существа. Разум всепроникающ. Он есть у каждого живого существа и, являясь проводником указаний некоей высшей силы, подобен отцу, руководящему сыном. Этой высшей силой, пребывающей в каждом живом существе, является Сверхдуша.

A estas alturas de nuestra investigación, podemos considerar el planteamiento siguiente: por una parte, nos damos cuenta de que todas nuestras percepciones y actividades están condicionadas por disposiciones de la naturaleza material, y, aun así, de ordinario también sentimos y decimos: «yo percibo» o «yo hago». En consecuencia, podemos decir que nuestros sentidos materiales de percepción y acción actúan porque estamos identificando el yo con el cuerpo material, y que el principio superior del Super-yo nos está guiando y proveyendo de todo conforme lo deseamos. Al hacer uso de la guía que brinda el Super-yo en la forma de la inteligencia, podemos, o bien continuar estudiando y poniendo en práctica nuestra conclusión de que «no soy este cuerpo», o bien elegir que habremos de permanecer sumidos en la falsa identificación material, imaginándonos que somos los poseedores y autores. Nuestra libertad consiste en orientar nuestro deseo, ya sea hacia la errónea concepción material e ignorante, o hacia la concepción espiritual y verdadera. Podemos llegar fácilmente a la concepción espiritual verdadera, si reconocemos que el Super-yo (Paramātmā) es nuestro amigo y guía, y si acoplamos nuestra inteligencia con la inteligencia superior de Paramātmā. El Super-yo y el yo individual son ambos espíritu, y, por lo tanto, el Super-yo y el yo individual son ambos cualitativamente idénticos y distintos de la materia. Pero el Super-yo y el yo individual no pueden estar en el mismo nivel, porque el Super-yo da indicaciones o proporciona inteligencia, y el yo individual sigue las indicaciones, y de ese modo las acciones se ejecutan como es debido. El individuo depende por completo de las indicaciones del Super-yo, porque a cada paso el yo individual sigue las indicaciones del Super-yo en lo referente a ver, oír, pensar, sentir, desear, etc.

На этом этапе наших рассуждений нужно рассмотреть следующее обстоятельство: с одной стороны, мы осознаем, что наша способность воспринимать окружающее и наши действия обусловлены материальной природой, но с другой — по привычке чувствуем и говорим: «я ощущаю» и «я делаю». Из этого следует, что наши органы восприятия и органы деятельности функционируют потому, что мы отождествляем себя с материальным телом, а высший принцип, то есть «Сверх-Я», или Сверхдуша, направляет нас и предоставляет нам то, чего мы желаем. Воспользовавшись указаниями «Сверх-Я» в форме разума, мы можем либо продолжать свое исследование и действовать, исходя из представлений, что «я — не тело», либо продолжать по-прежнему ошибочно отождествлять себя с материей, разыгрывая из себя владельца и независимого вершителя своей судьбы. Нам предоставлена свобода выбора: мы можем либо оставаться в невежестве, придерживаясь ложных материальных представлений, либо встать на путь истины и принять духовную концепцию. К истинному, духовному пониманию прийти совсем нетрудно. Для этого достаточно признать «Сверх-Я» (Параматму) своим другом и руководителем, подчинив свой разум высшему разуму Параматмы. И «Сверх-Я», и индивидуальное «я» духовны, поэтому качественно едины и отличны от материи. Но «Сверх-Я» и индивидуальное «я» находятся на разных уровнях, так как «Сверх-Я» направляет индивидуальное «я» (то есть дает ему разум), а индивидуальное «я» следует Его указаниям. Так осуществляется деятельность. Индивидуум полностью зависит от указаний «Сверх-Я», поскольку на каждом шагу следует им во всем, что касается созерцания, слушания, мышления, ощущений, желаний и т. д.

Таким образом, руководствуясь здравым смыслом, можно прийти к выводу о том, что существуют три субстанции: материя, дух и Сверхдух. Если же мы обратимся к «Бхагавад-гите» — ведическому разуму, — то поймем, что все три субстанции — материя, индивидуальная душа и Сверхдуша — зависят от Верховной Личности Бога. «Сверх-Я» — это частичное проявление, полная часть Верховной Личности Бога. «Бхагавад-гита» утверждает, что Верховная Личность Бога господствует над всем материальным миром всего лишь через Свое частичное проявление. Бог велик, Он не может быть простым исполнителем воли индивидуальных душ, поэтому «Сверх-Я» не может быть полным проявлением Верховного «Я», Пурушоттамы, Абсолютной Личности Бога. С осознания «Сверх-Я» начинается процесс духовного самоосознания, и по мере углубления самоосознания индивидуальное «я» с помощью разума, авторитетных писаний и, главным образом, по милости Господа способно осознать Верховную Личность Бога. Начальные сведения о Личности Бога, Шри Кришне, содержатся в «Бхагавад-гите», а более подробно наука о Боге разъясняется в «Шримад-Бхагаватам». Итак, если неуклонно следовать по этому пути и молить о милости Того, кто руководит нашим разумом и с кем мы находимся на одном дереве тела (подобно двум птицам, сидящим на одном дереве — пример из Упанишад), то нам, несомненно, откроется смысл богооткровенной мудрости Вед, и мы без труда постигнем Верховную Личность Бога, Васудеву. Поэтому разумный человек, как утверждается в «Бхагавад-гите» (7.19), после многих жизней, посвященных таким рассуждениям о природе своего «я», предается лотосным стопам Васудевы.

En lo que concierne al sentido común, llegamos a la conclusión de que existen tres identidades, es decir, la materia, el espíritu y el Superespíritu. Ahora bien, si acudimos al Bhagavad-gītā, o la inteligencia védica, podemos entender además que todas las tres identidades, es decir, la materia, el espíritu individual y el Superespíritu, dependen de la Suprema Personalidad de Dios. El Superespíritu es una representación parcial o una porción plenaria de la Suprema Personalidad de Dios. El Bhagavad-gītā afirma que la Suprema Personalidad de Dios domina el mundo material únicamente por medio de Su representación parcial. Dios es grande, y Él no puede ser tan solo un abastecedor de pedidos de los seres individuales; por lo tanto, el Super-yo no puede ser una representación plena del Ser Supremo, Puruṣottama, la Personalidad de Dios Absoluta. Que el yo individual llegue a comprender por completo al Super-yo constituye el comienzo de la autorrealización, y mediante el progreso de dicha autorrealización se es capaz de llegar a comprender por completo a la Suprema Personalidad de Dios, por medio de la inteligencia, por medio de la ayuda de las Escrituras autorizadas, y, principalmente, por la gracia del Señor. El Bhagavad-gītā presenta la concepción preliminar acerca de la Personalidad de Dios Śrī Kṛṣṇa, y el Śrīmad-Bhāgavatam es la explicación adicional acerca de la ciencia de Dios. De modo que, si nos aferramos a nuestra determinación y oramos por la misericordia del director de la inteligencia —que está sentado en el mismo árbol del cuerpo, tal como un pájaro que está sentado junto a otro (como se explica en los Upaniṣads)—, es seguro que el significado de la información revelada que se encuentra en los Vedas se vuelve claro ante nuestra visión, y deja de haber dificultades para comprender por completo a la Suprema Personalidad de Dios, Vāsudeva. Así pues, el hombre inteligente, después de muchos nacimientos en los que ha hecho esa clase de uso de la inteligencia, se entrega a los pies de loto de Vāsudeva, tal como lo confirma el Bhagavad-gītā (7.19).