ТЕКСТ 5
TEXT 5
Текст
Tekst
авйакта̄сакта-четаса̄м
авйакта̄ хи гатир дух̣кхам̇
дехавадбхир ава̄пйате
avyaktāsakta-cetasām
avyaktā hi gatir duḥkhaṁ
dehavadbhir avāpyate
Пословный перевод
Synoniemen
kleśaḥ — moeilijkheid; adhika-taraḥ — heel erg; teṣām — van hen; avyakta — aan het ongemanifesteerde; āsakta — gehecht; cetasām — zij van wie de geest; avyaktā — naar het ongemanifesteerde; hi — zeker; gatiḥ — vooruitgang; duḥkham — met moeite; deha-vadbhiḥ — door de belichaamde; avāpyate — wordt bereikt.
Перевод
Vertaling
Тем, чей ум сосредоточен на непроявленном, безличном аспекте Всевышнего, очень трудно идти по пути духовного развития. Воплощенным живым существам каждый шаг на этом пути дается с большим трудом.
Voor personen van wie de geest gehecht is aan het ongemanifesteerde, onpersoonlijke aspect van de Allerhoogste, is het zeer moeizaam om vooruitgang te maken. Vorderingen maken langs die weg is altijd moeilijk voor hen die belichaamd zijn.
Комментарий
Betekenisverklaring
Трансценденталистов, стремящихся к познанию непостижимого, непроявленного, безличного аспекта Верховного Господа, называют гьяна-йогами, а тех, кто, всегда осознает Кришну и занимается преданным служением Господу, именуют бхакти-йогами. В данном стихе ясно показана разница между гьяна-йогой и бхакти-йогой. Хотя гьяна-йога в конце концов приводит человека к той же цели, что и бхакти-йога, путь этот очень сложен и тернист, тогда как путь бхакти-йоги, непосредственного служения Верховной Личности Бога, значительно легче и естественнее для воплощенной души. Обусловленная душа находится в материальном теле с незапамятных времен, и ей очень трудно понять, даже теоретически, свое отличие от тела. Вот почему бхакти-йоги поклоняются Божеству, образу Кришны, тем самым используя телесные представления о жизни, которые прочно запечатлены в нашем уме. Разумеется, поклонение Верховной Личности Бога в образе установленного в храме Божества не имеет ничего общего с идолопоклонством. В Ведах говорится о двух формах поклонения: сагуне и ниргуне. Это значит, что Всевышнему можно поклоняться в форме, обладающей доступными восприятию качествами и не обладающей ими. Поклонение Божеству в храме относится к категории сагуны, потому что изображение Господа создано из материи. Однако образ Господа, воплощенный в камне, дереве или красках, которые являются материальными, сам материальным не является. Такова абсолютная природа Верховного Господа.
De groep van transcendentalisten die het pad van het ondenkbare, ongemanifesteerde, onpersoonlijke aspect van de Allerhoogste Heer volgen, worden jñāna-yogī’s genoemd, en personen die volledig Kṛṣṇa-bewust zijn en devotionele dienst aan de Heer verrichten, worden bhakti-yogī’s genoemd. Het verschil tussen jñāna-yoga en bhakti-yoga wordt hier exact beschreven. Het proces van jñāna-yoga is heel moeilijk, ook al leidt het uiteindelijk tot hetzelfde doel, terwijl het pad van bhakti-yoga, het proces waarbij men direct de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods dient, voor de belichaamde ziel gemakkelijker en natuurlijker is.
De individuele ziel is sinds onheuglijke tijden belichaamd. Het is erg moeilijk voor haar om enkel theoretisch te begrijpen dat ze niet het lichaam is. De bhakti-yogī aanvaardt daarom de Beeldgedaante van Kṛṣṇa als vererenswaardig, omdat er in de geest een lichamelijke opvatting verankerd ligt, die zo haar toepassing vindt. Het vereren van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods in Zijn gedaante in de tempel is natuurlijk geen afgodsverering. In de Vedische literatuur zijn er bewijzen te vinden dat verering saguṇa of nirguṇa kan zijn; dat wil zeggen dat de Allerhoogste respectievelijk wel en geen kenmerken heeft. Het vereren van de Beeldgedaante in de tempel is saguṇa-verering, want de Heer wordt er vertegenwoordigd door materiële elementen. Maar hoewel de gedaante van de Heer vertegenwoordigd wordt door materiële elementen, zoals steen, hout of olieverf, is deze in werkelijkheid niet materieel. Dat is de absolute aard van de Allerhoogste Heer.
В связи с этим можно привести одно, может быть, несколько грубое сравнение. Если опустить письмо в любой из почтовых ящиков, развешанных на улицах, оно без труда найдет своего адресата. Однако какой-нибудь другой ящик, пусть даже похожий на почтовый, но не установленный почтовым отделением, не годится для этой цели. Аналогичным образом, арча-виграха, Божество, установленное в храмах, — это освященный образ Бога, который представляет Его в этом мире. Арча-виграха является воплощением Верховного Господа. Господь предстает перед нами в этом образе, чтобы принимать служение. Господь всемогущ, поэтому, воплощаясь в образе арча-виграхи, Он принимает служение преданных, чтобы обусловленным душам было легче поклоняться Ему.
Een globaal voorbeeld kan dit verduidelijken. Op straat komen we verscheidene brievenbussen tegen en wanneer we onze brieven in die bussen doen, zullen ze zonder problemen naar hun bestemming worden gebracht. Maar deze functie zal niet worden vervuld door zomaar een oude doos of een namaakbrievenbus die niet door het postkantoor erkend wordt. Op dezelfde manier heeft God een erkende vertegenwoordiger in de vorm van Zijn Beeldgedaante, die arcā-vigraha wordt genoemd. Deze arcā-vigraha is een incarnatie van de Allerhoogste Heer en God aanvaardt door deze gedaante diensten. De Heer is almachtig. Daarom kan Hij door deze incarnatie als arcā-vigraha de diensten van de toegewijde aanvaarden om het de geconditioneerde zielen gemakkelijk te maken.
Итак, преданным не составляет никакого труда обратиться прямо ко Всевышнему, но для тех, кто пытается постичь безличный Абсолют, путь духовного самопознания весьма нелегок. Чтобы постичь непроявленный аспект Всевышнего, им приходится изучать такие ведические произведения, как Упанишады, они должны учить язык этих писаний, анализировать тончайшие ощущения и в совершенстве овладеть всем этим. Для обыкновенного человека это очень трудно. Но тот, кто занимается преданным служением под руководством истинного духовного учителя, просто каждый день поклоняясь Божеству, слушая рассказы о величии Господа и питаясь остатками предложенной Ему пищи, без труда развивает в себе сознание Кришны и постигает Верховную Личность Бога. Имперсоналисты, идя своим путем, вне всяких сомнений, преодолевают ненужные трудности и препятствия, рискуя при этом в конце концов так и не постичь Абсолютную Истину. Однако те, кто поклоняется личностному аспекту Бога, идут к Господу прямым путем, ничем не рискуя, не испытывая никаких беспокойств и трудностей. Аналогичное утверждение содержится в «Шримад- Бхагаватам». Там говорится, что человек в конце концов все равно должен предаться Верховной Личности Бога (это и называют бхакти), но, если он вместо этого пытается разобраться в том, что есть Брахман и что не есть Брахман, и тратит на это всю свою жизнь, он в результате не получает ничего, кроме трудностей. Вот почему в данном стихе Кришна не рекомендует столь сложный путь, ибо, избрав его, человек не может быть уверен в конечном результате.
Het is voor een toegewijde dus niet moeilijk om de Allerhoogste onmiddellijk en rechtstreeks te benaderen, maar voor hen die de onpersoonlijke methode van spirituele bewustwording volgen, is het pad uiterst moeilijk. Ze moeten de ongemanifesteerde vertegenwoordiging van de Allerhoogste door Vedische teksten als de upaniṣads begrijpen, de taal leren, gevoelens begrijpen die niet op waarneming gebaseerd zijn en ze moeten al deze processen verwezenlijken. Dit is voor een gewoon mens niet zo gemakkelijk.
Een Kṛṣṇa-bewust persoon die devotionele dienst verricht, kan zich heel gemakkelijk bewust worden van de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, eenvoudig door begeleiding van de bonafide spiritueel leraar, eenvoudig door de Beeldgedaante op de voorgeschreven manier eerbetuigingen te brengen, eenvoudig door over de roem van de Heer te horen en eenvoudig door de overblijfselen van het voedsel dat aan de Heer geofferd is te eten. Het is ongetwijfeld zo dat impersonalisten onnodig een zeer moeilijk pad volgen, met als risico dat ze uiteindelijk niet tot bewustwording van de Absolute Waarheid komen. Maar de personalist benadert de Allerhoogste Persoonlijkheid rechtstreeks zonder risico, problemen of moeilijkheden. In het Śrīmad-Bhāgavatam staat iets soortgelijks. Er wordt daarin gezegd dat als men zich uiteindelijk aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods moet overgeven (dit proces van overgave wordt bhakti genoemd), maar zich in plaats daarvan inspant om te begrijpen wat wel en wat niet Brahman is en zijn hele leven op die manier doorbrengt, dat het resultaat dan zonder meer problemen geeft. Daarom wordt hier aangeraden zich niet op dit problematische pad van zelfrealisatie toe te leggen, omdat het uiteindelijke resultaat onzeker is.
Живое существо вечно остается индивидуальной душой, и тот, кто хочет слиться с духовным целым, может осознать такие аспекты своей изначальной природы, как вечность и знание, но ему не удастся познать аспект блаженства. Получив милость преданного, трансценденталист, достигший высот в гьяна-йоге, может в какой- то момент начать заниматься бхакти-йогой, преданным служением Господу. Но многолетние поиски безличного Абсолюта и в этом случае станут помехой для него, так как ему будет трудно отказаться от идеи имперсонализма. Таким образом, постижение непроявленного всегда является для воплощенной души источником трудностей — и на стадии практики, и на стадии совершенства. Каждое живое существо наделено некоторой независимостью, и нужно уяснить, что попытки постичь непроявленное противны самой природе живого существа, духовного и исполненного блаженства. Человеку не следует вставать на этот путь. Самым лучшим методом духовного самопознания для каждого является метод сознания Кришны, ведущий к полному погружению в преданное служение. Но тот, кто отвергает преданное служение, рискует превратиться в атеиста. Таким образом, как следует из данного стиха, людям не стоит сосредоточивать свое внимание на познании непроявленного и непостижимого, недоступного восприятию чувств. Этот принцип справедлив всегда, и особенно в наш век. Господь Кришна не рекомендует людям вступать на этот путь.
Een levend wezen is eeuwig een individuele ziel en wanneer het wil opgaan in het spirituele geheel, dan zou het tot een besef van het eeuwigheids- en kennisaspect van zijn oorspronkelijke aard kunnen komen, maar niet tot een besef van het gelukzaligheidaspect. Door de genade van een toegewijde kan zo’n transcendentalist, die heel geleerd is in het proces van jñāna-yoga, tot bhakti-yoga, devotionele dienst, komen. Op dat moment wordt zijn langdurige beoefening van het impersonalisme ook problematisch, want hij is niet in staat om het idee op te geven. Een belichaamde ziel heeft het daarom altijd moeilijk met het ongemanifesteerde, zowel tijdens die beoefening als op het moment van bewustwording.
Iedere levende ziel is gedeeltelijk onafhankelijk en men moet ervan doordrongen zijn dat bewustwording van het ongemanifesteerde tegen de natuur van zijn spirituele, gelukzalige zelf ingaat. Men moet zich niet toeleggen op dit proces. Het proces van Kṛṣṇa-bewustzijn, dat wil zeggen volledig opgaan in devotionele dienst, is daarentegen het beste pad voor ieder individueel levend wezen. Wie deze devotionele dienst negeert, loopt gevaar een atheïst te worden. Het proces waarbij de aandacht alleen wordt gericht op het ongemanifesteerde, het ondenkbare, op dat wat zich buiten het bereik van de zintuigen bevindt, moet, zoals in dit vers al werd aangegeven, nooit worden aangemoedigd, zeker niet in deze tijd. Heer Kṛṣṇa raadt het niet aan.