Skip to main content

15

15

Além do Nascimento e da Morte

Elämän ja kuoleman tuolla puolen

kecid āhur ajaṁ jātaṁ
puṇya-ślokasya kīrtaye
yadoḥ priyasyānvavāye
malayasyeva candanam
kecid āhur ajaṁ jātaṁ
puṇya-ślokasya kīrtaye
yadoḥ priyasyānvavāye
malayasyeva candanam

Alguns dizem que o não-nascido nasce para a glorificação dos reis piedosos, e outros dizem que Ele nasce para comprazer o rei Yadu, um de Seus devotos mais queridos. Nasceste em Tua família assim como o sândalo nasce nas colinas da Malásia.

Sanotaan, että Syntymätön on syntynyt pyhien kuninkaiden kunniaksi, ja toisaalta sanotaan, että Hän syntyi ilahduttaakseen kuningas Yadua, joka on Sinun rakkaimpia palvojiasi. Ilmestyt hänen perheessään samalla tavoin kuin santelipuu Malayan kukkuloilla.

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.32

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.32

Visto que o aparecimento do Senhor neste mundo material é desconcertante, há diferentes opiniões sobre o nascimento do não-nascido. Na Bhagavad-gītā, o Senhor diz que Ele nasce no mundo material, embora seja o Senhor de todas as criações e seja não-nascido. Desse modo, não pode haver negação do nascimento do não-nascido, porque Ele próprio estabelece a verdade. Entretanto, existem diferentes opiniões sobre por que Ele nasce. Isto também se declara na Bhagavad-gītā. Ele aparece através de Sua própria potência interna, para restabelecer os princípios da religião, proteger os piedosos e aniquilar os impiedosos. Esta é a razão do aparecimento do não-nascido. Diz-se, ainda, que o Senhor vem para glorificar o piedoso rei Yudhiṣṭhira. O Senhor Śrī Kṛṣṇa certamente queria estabelecer o reino dos Pāṇḍavas, para o bem de todo o mundo. Quando um rei piedoso governa o mundo, as pessoas são felizes! Quando o governante é ímpio, as pessoas são infelizes. Na era de Kali, na maioria dos casos, os governantes são ímpios, e por isso, os cidadãos são sempre infelizes. Mas, no caso da democracia, os próprios cidadãos ímpios elegem seu representante para governá-los. Portanto, eles não podem culpar ninguém por sua infelicidade. Mahārāja Nala também era famoso como um grande rei piedoso, mas não tinha contato com o Senhor Kṛṣṇa. Portanto, Mahārāja Yudhiṣṭhira destina-se, aqui, a ser glorificado pelo Senhor Kṛṣṇa, que também glorificou o rei Yadu, nascendo em sua família. Ele é conhecido como Yādava, Yaduvīra, Yadunandana etc., embora o Senhor seja sempre independente de tal obrigação. Ele é como o sândalo que cresce nas colinas da Malásia. As árvores podem crescer em toda e qualquer parte: contudo, porque as árvores de sândalo crescem mais na área das colinas da Malásia, o nome sândalo e as colinas da Malásia ficaram inter-relacionados. Portanto, a conclusão é que o Senhor é sempre não-nascido como o sol. Todavia, Ele aparece assim como o sol que surge no horizonte oriental. Assim como o sol nunca é o sol do horizonte oriental, da mesma forma o Senhor não é filho de ninguém, mas sim o pai de tudo que existe.

Koska Jumalan ilmestyminen aineelliseen maailmaan on hämmästyttävää, Syntymättömän syntymisestä on olemassa eriäviä mielipiteitä. Bhagavad-gītāssa Herra sanoo syntyvänsä aineelliseen maailmaan, vaikka Hän on kaiken luodun valtias ja syntymätön. Syntymättömän syntyminen on kiistatonta, sillä Hän Itse vakuuttaa sen olevan tosiasia. Hänen syntymisensä syystä on kuitenkin eri mielipiteitä, mutta ne selvitetään Bhagavad- gītāssa. Hän ilmestyy omalla sisäisellä energiallaan vakiinnuttaakseen uskonnolliset periaatteet, suojellakseen jumalallisia ja tuhotakseen jumalattomat. Se on Syntymättömän ilmestymisen tarkoitus. Silti tässä säkeessä sanotaan, että Herra tulee tänne tuottaakseen kunniaa jumalalliselle kuningas Yudhiṣṭhiralle. Herra Śrī Kṛṣṇa halusi asettaa Pāṇḍavat kuningaskunnan hallitsijoiksi koko maailmaa hyödyttämään. Kun jumalallinen kuningas hallitsee, alamaiset ovat onnellisia. Jos hallitsija on jumalaton, alamaiset ovat onnettomia. Kalin aikakaudella suurin osa valtionjohtajista on jumalattomia, ja siksi myös kansalaiset ovat onnettomia. Demokraattisissa valtioissa jumalattomat kansalaiset valitsevat hallitsijansa, eivätkä he siksi voi syyttää ketään onnettomuudestaan. Myös Mahārāja Nala tunnettiin suurena ja jumalallisena kuninkaana, mutta hänellä ei ollut mitään yhteyttä Herra Kṛṣṇaan. Tässä säkeessä puhutaan Kṛṣṇan Mahārāja Yudhiṣṭhiralle osoittamasta kunnioituksesta. Herra Kṛṣṇa osoitti kuningas Yadulle kunnioitustaan syntymällä hänen perheeseensä. Herra tunnetaan nimistä Yādava, Yaduvīra, Yadunandana ja niin edelleen, vaikka Hän on aina riippumaton tuollaisista sitoumuksista. Hän on kuin Malayan kukkuloilla kasvava santelipuu. Puita kasvaa kaikkialla, mutta koska santelipuita kasvaa yleensä Malayan kukkuloiden alueella, santelipuut ja Malayan kukkulat yhdistetään toisiinsa. Voimme siksi tehdä sen johtopäätöksen, että Jumala on auringon tavoin syntymätön, mutta ilmestyy aivan kuten aurinko, joka aamuisin nousee itäisellä taivaanrannalla. Aivan kuten aurinko ei kuulu vain itäiselle taivaanrannalle, Herrakaan ei ole kenenkään poika vaan kaiken olemassaolevan isä.

Na Bhagavad-gītā (4.6), o Senhor diz:

Bhagavad-gītāssa (4.6) Herra sanoo:

ajo ’pi sann avyayātmā
bhūtānām īśvaro ’pi san
prakṛtiṁ svām adhiṣṭhāya
sambhavāmy ātma-māyayā
ajo ’pi sann avyayātmā
bhūtānām īśvaro ’pi san
prakṛtiṁ svām adhiṣṭhāya
sambhavāmy ātma-māyayā

“Embora Eu não tenha nascimento e Meu corpo transcendental nunca se deteriore, e embora Eu seja o Senhor de todos os seres vivos, ainda assim Eu apareço a cada milênio, em minha forma transcendental original”.

”Vaikka olen syntymätön ja ylimaallinen, kehoni ei koskaan tuhoudu ja vaikka Minä olen kaikkien tuntevien olentojen valtias, silti Minä ilmestyn eri aikakausina alkuperäisessä ylimaallisessa hahmossani.”

Kṛṣṇa é não-nascido, e nós também somos não-nascidos, mas a diferença é que, ao contrário do Senhor, estamos aprisionados num corpo material. Portanto, não conseguimos manter a posição de não-nascidos, mas temos de aceitar o processo de nascimento e transmigrar de um corpo para outro, sem garantia sobre qual tipo de corpo receberemos a seguir. Mesmo nesta vida, somos obrigados a aceitar um corpo após o outro. Uma criança abandona seu corpo infantil e aceita o corpo de um menino, e o menino abandona seu corpo para aceitar o corpo de um jovem, que mais tarde será abandonado para a aceitação de um corpo idoso. Portanto, é natural a conclusão de que, quando abandonarmos o corpo velho, teremos de aceitar outro corpo; novamente receberemos um corpo infantil.

Kṛṣṇa on syntymätön ja mekin olemme syntymättömiä, mutta erona on se, että toisin kuin Herra, me olemme olleet sidoksissa aineelliseen ruumiiseen. Siksi emme pysy syntymättömässä asemassamme vaan joudumme syntymään ja vaeltamaan ruumiista toiseen epävarmoina siitä, millaisen ruumiin seuraavaksi saamme. Elämän aikana me joudumme hyväksymään erilaisia ruumiita. Pienokaisen on luovuttava ruumiistaan ja hyväksyttävä pikkupojan ruumis, pikkupojan on luovuttava ruumiistaan ja hyväksyttävä nuorukaisen ruumis, joka hänen on vaihdettava vanhenevaan ruumiiseen. Niinpä on luonnollista päätellä, että kun ihminen jättää kuolleen ruumiinsa, hänen on hyväksyttävä uusi, lapsen keho.

Este ciclo é natural neste mundo material. É como se fossem as mudanças de estações. Depois da primavera vem o verão, depois do verão o outono e em seguida o inverno; depois, novamente a primavera. Analogamente, depois do dia vem a noite e depois um novo dia. Da mesma forma que estas mudanças cíclicas acontecem, nós trocamos de corpo um após o outro, e é natural concluir que, após abandonar este corpo, teremos de aceitar outro (bhūtvā bhūtvā pralīyate).

Tämä on luonnollinen aineellisen maailman kulku. Sitä voidaan verrata vuodenaikojen vaihteluun. Kevättä seuraa kesä, kesän jälkeen tulee syksy, talvi ja jälleen kevät. Vastaavasti yön jälkeen tulee päivä ja päivän jälkeen yö. Aivan kuten nämä syklit seuraavat toisiaan, mekin vaellamme ruumiista toiseen ja on luonnollista päätellä, että jätettyämme nykyisen ruumiin saamme uuden (bhūtvā bhūtvā pralīyate).

Essa conclusão é bem lógica, e é confirmada pelo śāstra, a literatura védica, e também pela autoridade suprema, o próprio Kṛṣṇa. Portanto, por que não aceitaríamos essa conclusão? Quem não aceita isso – quem pensa que não há vida após a morte – é um tolo.

Tämä päätelmä on looginen ja śāstrat eli Veda-kirjallisuus tukevat sitä. Ylin auktoriteetti eli Itse Kṛṣṇa vahvistaa saman asian. Miksi emme hyväksyisi sitä? Jos ihminen ei hyväksy tätä seikkaa – jos hän luulee, että kuoleman jälkeen ei ole elämää – hän on typerä.

Existe vida após a morte, e também existe a oportunidade de libertar-se do ciclo de nascimento e morte e atingir uma vida de imortalidade. Mas, porque estamos acostumados a aceitar um corpo após outro, desde tempos imemoriais, é-nos muito difícil pensar numa vida eterna. E a vida na existência material é tão problemática que a pessoa pode pensar que, se existe alguma vida eterna, deve ser tão problemática quanto esta. Um homem doente, por exemplo, que esteja tomando algum remédio muito amargo e vivendo deitado em uma cama, onde come, evacua e urina, incapaz de mover-se, pode considerar sua vida tão intolerável a ponto de pensar: “Deixe-me cometer suicídio”. Da mesma forma, a vida material é tão miserável que, em desespero, uma pessoa pode aceitar a filosofia do vazio, ou impersonalismo, para tentar negar sua própria existência e transformar tudo em zero. Na verdade, entretanto, tornar-se zero não é possível, nem é necessário. Estamos com problemas nesta condição material. Mas, quando sairmos desta condição, descobriremos a verdadeira vida, a vida eterna.

Kuoleman jälkeen elämä jatkuu ja elävän olennon on myös mahdollista päästä eroon toistuvasta syntymästä ja kuolemista ja saavuttaa kuolematon elämä. Koska me olemme ammoisista ajoista saakka tottuneet hyväksymään itsellemme uuden ruumiin toisensa jälkeen, meillä on vaikeuksia ajatella elämää, joka olisi ikuinen. Aineellinen elämä on täynnä ongelmia ja elävä olento ajattelee, että jos ikuinen elämä on olemassa, senkin täytyy olla hankalaa. Sairas mies, joka on sänkypotilaana ja jonka on otettava kitkeriä lääkkeitä, syötävä sairasvuotellaan ja ulostettava ja virtsattava pedissään, koska ei pysty liikkumaan, saattaa pitää elämäänsä sietämättömänä ja ajattelee itsemurhaa. Aineellinen elämä on toisinaan niin kurjaa, että epätoivoissaan ihminen kiinnostuu tyhjyysfilosofiasta tai persoonattomuusfilosofiasta ja yrittää kieltää koko olemassaolonsa ja tehdä kaiken tyhjäksi. Olemattomaksi tuleminen on mahdotonta, eikä se ole tarpeen. Aineellisessa olotilassa olemme vaikeuksissa, mutta kun pääsemme siitä pois, voimme löytää todellisen ja ikuisen elämän.

Porque somos partes integrantes de Kṛṣṇa, que é aja, além do nascimento e da morte, nós também somos aja. Como poderia ser de outra forma? Se meu pai é feliz, e eu sou filho de meu pai, por que deveria eu ser infeliz? Eu posso concluir naturalmente que tenho direito de usufruir da propriedade de meu pai, exatamente como ele está usufruindo. Analogamente. Deus, Kṛṣṇa, é todo-poderoso, todo-belo, todo-sábio e completo sob todos os aspectos. E embora eu não seja completo, sou parte integrante de Deus, e, portanto, tenho todas as qualidades de Deus, de forma parcial.

Kṛṣṇa on aja, kuoleman ja syntymän ulottumattomissa, ja koska olemme Hänen osasiaan, mekin olemme aja. Kuinka voisimme olla mitään muuta? Jos isäni on onnellinen ja olen hänen poikansa, miksi minä olisin onneton. Voin luonnollisesti päätellä, että saan nauttia isäni omaisuudesta aivan kuten isäni nauttii siitä. Jumala, Kṛṣṇa, on kaikkivoipa, kaikkein kaunein, kaikkein tietäväisin ja kaikessa täydellinen ja vaikka minä en ole täydellinen, olen osanen Jumalaa ja siksi minulla on osittain kaikki samat ominaisuudet kuin Jumalalla.

Como Deus não morre, eu também não morro. Esta é minha posição. Isto é explicado na Bhagavad-gītā (2.20): na jāyate mriyate vā kadācit. Descrevendo a alma, Kṛṣṇa diz que ela nunca nasce (na jāyate). E, se não nasce, como pode morrer? Não existe a questão da morte (mriyate vā). Morte é para os que nasceram. Mas quem não nasce também não morre.

Jumala ei kuole, joten minäkään en kuole. Se on minun asemani. Asia selitetään Bhagavad-gītāssa (2.20): na jāyate mriyate vā kadācit. Kṛṣṇa kuvailee sielua sanalla kuolematon, sielu ei ole milloinkaan syntynyt (na jāyate) ja jos emme ole koskaan syntyneitä, kuinka voisimme kuolla? Kuolemaa ei ole (mriyate vā). Kuolema on niille jotka ovat syntyneet, ja jos ei ole syntymää, ei ole kuolemaakaan.

Infelizmente, entretanto, não sabemos disto. Estamos realizando pesquisas científicas, mas não sabemos que cada entidade viva é uma alma espiritual, sem nascimento ou morte. Esta é a nossa ignorância. A alma é eterna e primordial (nityaḥ śāśvato ’yaṁ purāno). A alma não morre com a aniquilação do corpo (na hanyate hanyamāne śarīre). Mas, embora a alma não morra, ela aceita outro corpo, e isto é chamado de bhava-roga, a doença material.

Valitettavasti emme tiedä tätä. Teemme tieteellisiä tutkimuksia, mutta emme tiedä, että jokainen elävä olento on henkinen sielu, joka ei ole syntynyt eikä koskaan kuole. Tämä on tietämättömyyttämme. Sielu on ikuinen, aina olemassa oleva, alkuperäinen (nityaḥ śāśvato ’yaṁ purāṇo). Sielu ei kuole ruumiin tuhoutuessa (na hanyate hanyamāne śarīre). Vaikka sielu ei kuole, se hyväksyy uuden kehon, mitä kutsutaan sanalla bhava-roga eli aineellinen sairaus.

Visto que Kṛṣṇa é a entidade viva suprema (nityo nityānāṁ cetanaś cetanānām), nós somos exatamente como Kṛṣṇa. A diferença é que Kṛṣṇa é vibhu, ilimitado, ao passo que nós somos aṇu, limitados. Qualitativamente, somos tão bons quanto Kṛṣṇa. Portanto, temos as mesmas propensões que Kṛṣṇa. Por exemplo: Kṛṣṇa tem a propensão para amar alguém do sexo oposto, daí termos a mesma propensão. O começo do amor está presente no amor eterno, entre Rādhā e Kṛṣṇa. Nós também estamos procurando amor eterno, mas, porque estamos condicionados pelas leis materiais, nosso amor é interrompido. Porém, se conseguirmos transcender esta interrupção, poderemos participar de casos amorosos similares aos de Kṛṣṇa e Rādhārāṇī. Nosso objetivo, portanto, deve ser voltar para casa, de volta a Kṛṣṇa, porque, já que Kṛṣṇa é eterno, lá nós também receberemos um corpo eterno.

Koska Kṛṣṇa on ylin elävä olento (nityo nityānāṁ cetanaś cetanānām) olemme samankaltaisia Kṛṣṇan kanssa sillä erotuksella, että Kṛṣṇa on vibhu eli rajaton ja me olemme anu eli rajallisia. Ominaisuuksiltamme olemme aivan Kṛṣṇan kaltaisia. Meillä on niitä ominaisuuksia, joita Kṛṣṇallakin on. Kṛṣṇalla on ominaisuus rakastaa vastakkaista sukupuolta ja siksi meillä on sama ominaisuus. Rakkauden alku on Rādhān ja Kṛṣṇan ikuisessa rakkaudessa. Mekin etsimme ikuista rakkautta, mutta koska aineellisen luonnon lait ehdollistavat meitä, rakkautemme on keskeytynyt. Jos ylitämme ne, voimme kokea rakkaussuhteita, jotka ovat samankaltaisia kuin Kṛṣṇan ja Rādhārāṇin. Meidän päämäärämme tulisi olla palaaminen takaisin kotiin, takaisin Kṛṣṇan luokse. Koska Kṛṣṇa on ikuinen, me saamme siellä ikuisen kehon.

Kuntī diz: kecid āhur ajaṁ jātaṁ – o eterno supremo, o não-nascido supremo, agora aceitou Seu nascimento. Mas, embora Kṛṣṇa nasça, Seu nascimento não é como o nosso. Isso nós temos que saber. O Senhor diz na Bhagavad-gītā (4.9):

Kuntī sanoo: kecid āhur ajaṁ jātam. Ylin ikuinen, ylin korkein syntymätön, on nyt syntynyt. Kṛṣṇan syntymä ei vastaa meidän syntymäämme aineelliseen maailmaan. Se meidän on ymmärrettävä. Herra sanoo Bhagavad-gītāssa (4.9):

janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna
janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna

“Ó Arjuna, aquele que conhece a natureza transcendental de Meu aparecimento e atividades ao deixar o corpo não nasce outra vez neste mundo material, mas alcança Minha morada eterna”.

”Se joka tuntee ilmestymiseni ja tekojeni ylimaallisen luonteen, ei ruumiinsa jätettyään enää synny tänne aineelliseen maailmaan vaan saavuttaa Minun ikuisen asuinsijani, oi Arjuna.”

É descrito no Śrīmad-Bhāgavatam que quando Kṛṣṇa apareceu, Ele não nasceu do ventre de Devakī. Ao contrário, Ele apareceu primeiro na forma majestosa de Viṣṇu, com quatro braços, e depois assumiu o corpo de um bebê, no colo de Devakī. Portanto, o nascimento de Kṛṣṇa é transcendental, ao passo que o nosso nascimento se dá à força, pelas leis da natureza. Kṛṣṇa não está sob as leis da natureza. As leis da natureza é que trabalham sob Ele (mayā dhyakṣeṇa prakṛtiḥ sūyate sa-carācaram). Prakṛti, a natureza, trabalha pela ordem de Kṛṣṇa, e nós trabalhamos sob as ordens da natureza. Kṛṣṇa é o senhor de toda a natureza e nós somos servos dela. Por conseguinte, Kuntīdevī diz, kecid āhuḥ: “Alguém pode dizer que o não-nascido nasceu”. Pode parecer que Ele nasceu como nós, mas, na verdade, isto não aconteceu. Kuntīdevī diz claramente, kecid āhuḥ: “Alguns tolos podem dizer que Ele nasceu”. O próprio Kṛṣṇa também diz na Bhagavad-gītā (9.11), avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam: “Porque Eu apareci como um ser humano, os ignorantes pensam que sou um ser humano comum”. Paraṁ bhāvam ajānantaḥ: “Eles não conhecem o mistério por trás do nascimento de Deus como um ser humano”.

Śrīmad-Bhāgavatamissa kuvaillaan, kuinka Kṛṣṇa ilmestyessään ei syntynyt Devakīn kohdusta vaan Hän ilmestyi ensin majesteettisena nelikätisenä Viṣṇuna ja sitten Hän muuttui Devakīn sylilapseksi. Kṛṣṇan syntymä on ylimaallinen, kun taas meidän on pakko syntyä luonnonlakien mukaisesti. Kṛṣṇaan luonnonlait eivät vaikuta, ne toimivat Hänen alaisuudessaan (mayādhyakṣeṇa prakṛtiḥ sūyate sa-carācaram). Prakṛti eli aineellinen luonto toimii Kṛṣṇan määräyksessä ja me toimimme luonnon määräyksessä. Kṛṣṇa on luonnon valtias, me sen palvelijoita. Siksi Kuntīdevī sanoo: kecid āhuḥ. ”Joku voisi sanoa, että syntymätön on syntynyt.” Voi näyttää siltä, että Hän on syntynyt samaan tapaan kuin mekin, mutta Hän ei ole. Kuntīdevī sanoo erityisesti: kecid āhuḥ. ”Jotkut voivat ajattelemattomasti sanoa, että Kṛṣṇa on syntynyt.” Kṛṣṇa Itsekin sanoo Bhagavad-gītāssa (9.11): avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam. ”Koska ilmestyn kuten ihminen, lurjukset ajattelevat minun olevan tavallisen ihmisen kaltainen.” Paraṁ bhāvam ajānantaḥ. ”He eivät tunne Jumalan ihmiseksi syntymisen mysteeriä.”

Kṛṣṇa está em toda a parte. O Senhor está situado no coração de todos (īśvaraḥ sarva-bhūtānānāṁ). E visto que Ele está dentro de nós e é todo-poderoso, por que seria difícil para Ele aparecer diante de nós? Quando o grande devoto Dhruva Mahārāja estava ocupado, meditando na forma de Viṣṇu, de quatro braços, de repente sua meditação quebrou, e ele viu imediatamente, na sua frente, a mesma forma na qual estava meditando. Foi difícil para Kṛṣṇa aparecer dessa maneira? É claro que não. Analogamente, não foi difícil para Ele aparecer perante Devakī nessa mesma forma de quatro braços. Por isso, Kṛṣṇa diz, janma karma ca me divyam: “Deve-se compreender Meu nascimento e atividades transcendentais”. Kuntīdevī tinha essa compreensão. Ela sabia que, embora para alguns tolos Kṛṣṇa pareça nascer, Ele, na verdade, é não-nascido.

Kṛṣṇa on kaikkialla. Herra vallitsee jokaisen sydämessä (īśvaraḥ sarva-bhūtānāṁ hṛd-deśe ’rjuna tīṣṭhati). Jos Kṛṣṇa kerta on meissä jokaisessa ja on kaikkivoipa, miksi Hän ei voisi ilmestyä edessämme? Kun Dhruva Mahārāja mietiskeli Viṣṇun nelikätistä hahmoa, hänen mietiskelynsä yhtäkkiä keskeytyi ja hän näki edessään hahmon, jota oli ollut mietiskelemässä. Oliko Kṛṣṇan vaikea ilmestyä siten? Ei tietenkään. Hänen ei ollut myöskään vaikeata ilmestyä Devakīn edessä nelikätisessä hahmossa. Kṛṣṇa sanookin: janma karma ca me divyam. ”Ihmisen on ymmärrettävä Minun ylimaallinen syntymäni ja tekoni.” Kuntīdevī ymmärtää ne. Hän tietää, että vaikka jotkut lurjukset näkevät Kṛṣṇan syntyvän, Hän on itse asiassa syntymätön.

Mas por que Kṛṣṇa realiza o passatempo de nascer? Kuntīdevī responde: punya-ślokasya kirtaye – para glorificar aqueles que são piedosos e muito avançados na compreensão espiritual. Kṛṣṇa aparece como filho de Devakī para glorificar Sua devota Devakī, e Se torna o filho de Yaśodā para glorificar Yaśodā. Analogamente, Kṛṣṇa aparece na dinastia de Mahārāja Yadu, Seu grande devoto, só para glorificá-lo. Por isso, Kṛṣṇa é conhecido até hoje como Yadava, o descendente de Mahārāja Yadu. Kṛṣṇa não tem obrigação de nascer numa família ou país particulares, mas Ele nasce para glorificar uma certa pessoa ou uma determinada família, por causa de sua devoção. Por conseguinte, Seu nascimento é chamado de divyam, transcendental.

Miksi Kṛṣṇa sitten leikkii syntymistä? Kuntīdevī vastaa: puṇya-ślokasya kīrtaye. Ylistääkseen henkisessä ymmärryksessä kehittyneitä. Kṛṣṇa ilmestyy Devakīn poikana ylistääkseen palvojaansa Devakīa. Kṛṣṇa ilmestyy Yaśodān poikana ylistääkseen Yaśodaa. Samoin Kṛṣṇa ilmestyy rakkaan palvojansa Mahārāja Yadun dynastiassa ylistääkseen Mahārāja Yadua. Niinpä Kṛṣṇa tunnetaan edelleenkin nimestä Yādava, Mahārāja Yadun jälkeläinen. Kṛṣṇan ei ole mikään pakko ilmestyä mihinkään erityiseen perheeseen tai maahan, mutta kun Hän ilmestyy, Hän tekee niin ylistääkseen jotain henkilöä tai perhettä heidän antaumuksestaan. Siksi Kṛṣṇan syntymää kutsutaan sanalla divyam eli ylimaallinen.

O Senhor não é obrigado a nascer, mas nós somos. Essa é a diferença entre nosso nascimento e o de Kṛṣṇa. Devido ao nosso karma, ou atividades, se estivermos preparados para nascer numa boa família, na sociedade humana ou na sociedade dos semideuses, nós o faremos. Mas, se nossas atividades forem inferiores às dos animais, nasceremos numa família de animais. Essa é a força do karma.Karmaṇā daiva-netreṇa jantor dehopapattaye (Śrīmad-Bhāgavatam 3.31.1). De acordo com nosso karma, desenvolvemos certo tipo de corpo.

Herran ei ole pakko syntyä, mutta meidän on. Se on ero Kṛṣṇan ja meidän syntymässämme. Jos karman eli tekojemme mukaan meidän on määrä syntyä hyvään perheeseen ihmisten tai puolijumalten keskuuteen, niin tapahtuu. Jos taas toimimme eläinten tavoin, meidän on synnyttävä eläinperheeseen. Se on karman sanelemaa. Karmaṇā daiva-netreṇa jantor dehopapattaye (Śrīmad-Bhāgavatam 3.31.1). Karman mukaisesti kehitämme tietynlaisen kehon.

A forma humana de vida destina-se à compreensão do Supremo, a Verdade Absoluta (athāto brahma-jijñāsā). Mas, se não nos esforçarmos por isto, se mal utilizarmos esta oportunidade e permanecermos simplesmente como animais, retornaremos à forma de vida animal. Portanto, o movimento da consciência de Kṛṣṇa está tentando salvar as pessoas de descerem para a vida animal.

Ihmiselämässä on tarkoitus ymmärtää Korkein, Absoluuttinen Totuus (athāto brahma-jijñāsā). Jos emme pyri tähän vaan sen sijaan käytämme tilaisuuden väärin ja vain jäämme eläinten tasolle, palaamme takaisin eläimellisessä muodossa. Kṛṣṇa- tietoisuus -liike pyrkii pelastamaan ihmiset tältä kohtalolta.

O aparecimento do Senhor Kṛṣṇa é comparado ao crescimento das árvores de sândalo nas montanhas da Malásia (malayasyeva candanam). Existem duas Malásias – as montanhas Malásias e a parte do mundo conhecida como Malásia. A árvore candana, ou árvore de sândalo, pode nascer em qualquer parte – não há uma regra que a obrigue a nascer na Malásia ou nas montanhas Malásias – mas, porque este sândalo nasce em grande quantidade nesta parte, do mundo, ele é conhecido como malaya-candana. Nos países ocidentais existe uma água perfumada conhecida como água de colônia. Ela pode ser preparada em qualquer lugar, mas porque foi feita originalmente na cidade de Colônia, ela é conhecida como água de colônia. Analogamente, sândalo pode crescer em qualquer parte, mas porque, originalmente, é muito proeminente na Malásia e nas montanhas Malásias, ele é conhecido como sândalo da Malásia. Kuntī ofereceu essa prece há cinco mil anos. Isto indica que o sândalo crescia na Malásia há cinco mil anos. Malásia não é uma palavra nova. Ela é conhecida há milhares e milhares de anos pelos seguidores da cultura védica. Atualmente, é claro, estão plantando seringueiras na Malásia, porque há uma grande procura por borracha. Mas antigamente havia muito sândalo na Malásia, em larga escala, porque havia uma grande demanda de sândalo, especialmente na Índia.

Kṛṣṇan ilmestymistä verrataan santelipuiden kasvuun Malayan kukkuloilla (malayasyeva candanam). On olemassa kaksi Malayaa – Malayan kukkulat ja maailmankolkka, joka nykyisin tunnetaan Malesiana. Candana-puu eli santelipuu voi kasvaa missä vain – ei ole sääntöä, että sen olisi kasvettava Malesiassa tai Malayan kukkuloilla – mutta koska santelipuusto on laaja tuolla alueella, santelipuu tunnetaan nimellä malaya- candana. Länsimaissa tunnetaan hajustettu vesi nimeltä eue de cologne. Sitä voidaan valmistaa missä tahansa, mutta koska alkuperäisesti sitä on valmistettu Kölnissä, se tunnetaan nimellä eue de cologne. Vastaavasti santelipuu voi kasvaa missä tahansa, mutta koska se oli aikoinaan hyvin yleinen Malesiassa ja Malayan kukkuloilla, se tunnetaan malayalaisena santelipuuna. Kuntīdevī esitti rukouksensa 5 000 vuotta sitten ja se osoittaa, että santelipuita kasvoi tuolloin Malesiassa. Malesia ei ole uusi nimi vaan se oli tuttu tuhansia vuosia sitten Veda-kulttuurin piirissä. Nykyään Malesiassa kasvatetaan kumipuita siihen soveltuvan maaperän vuoksi, mutta aikoinaan Malesiassa kasvatettiin runsaasti santelipuuta, jolla oli suuri kysyntä etenkin Intian taholta.

Porque a Índia é um país tropical, e o sândalo é muito refrescante, as pessoas o utilizam como cosmético. Mesmo agora, durante os dias mais quentes do verão, aqueles que podem aplicam o sândalo no corpo e sentem-se refrescados durante todo o dia. Na Índia há o sistema de, após banhar-se e santificar o corpo aplicando-lhe marcas de tilaka, oferecer reverências à Deidade, pegar um pouco de candana-prasāda do quarto da Deidade e passá-la no corpo, como um cosmético. Isto é chamado de prasādhanam. Mas está declarado que em Kali-yuga, a era atual, snānam eva prasādhanam (Śrīmad-Bhāgavatam 12.2.5): se uma pessoa puder apenas banhar-se, isto já é prasādhana. Na Índia, mesmo o homem mais pobre toma diariamente seu banho matinal. Mas, quando eu vim para o Ocidente, vi que tomar banho diariamente é algo difícil, e que este não é o costume. Na Índia, estamos acostumados a ver as pessoas banharem-se três vezes por dia. Mas em Nova Iorque eu vi que as pessoas, às vezes, têm necessidade de ir à casa de outros para tomar banho, porque não têm essa facilidade em sua casa. Esses são os sintomas de Kali-yuga. Snānam eva prasādhanam. Em Kali-yuga, mesmo tomar um só banho será difícil.

Intia on kuuma maa ja intialaiset käyttävät santelipuuta kosmetiikassa sen viilentävän vaikutuksen vuoksi. Nykyäänkin varakkaat intialaiset sivelevät santelipuutahdasta iholleen hellekautena ja tuntevat olonsa viileäksi koko päivän. Intiassa on ollut tapana aamukylvyn ja kehon pyhittävien tilaka-merkkien maalaamisen jälkeen mennä kumartamaan Jumalhahmoja ja ottaa candana-prasādaa Jumalhahmojen alttarihuoneesta kosmetiikaksi. Tästä käytetään sanaa prasādhanam. Sanotaan, että nykyisin Kali-yugan aikana jo kylpeminen on riittävää prasādhanaksi. Eva prasādhanam (Śrīmad-Bhāgavatam 12.2.5). Intiassa köyhinkin mies kylpee joka aamu, mutta kun tulin Amerikkaan huomasin, että siellä aamukylpeminen voi olla hankalaa ja jätetään tekemättä. Intiassa on tavallista, että ihmiset kylpevät kolme kertaa päivässä, mutta New Yorkissa olen saanut nähnyt, että ihmisten on mentävä ystäviensä kotiin kylpyyn, jos heillä ei ole siihen kotonaan mahdollisuutta. Tämä on merkki Kalin aikakaudesta. Snānam eva prasādhanam. Kali-yugan aikana kylpeminen on vaikeata.

Outro sintoma de Kali-yuga é dākṣyam kuṭumba-bharaṇam (Śrīmad-Bhāgavatam 12.2.7) – a pessoa será famosa por suas atividades piedosas se simplesmente conseguir manter sua família. A palavra dākṣyam significa “famoso devido às atividades piedosas”. Essa palavra vem de dakṣa, que significa “perito”. Em Kali-yuga, um homem será considerado perito se conseguir manter uma família, consistindo dele próprio, sua esposa e um ou dois filhos. Na Índia, naturalmente, a família tradicional é a família unida, consistindo do esposo, esposa, seus pais, filhos, sogros, cunhados e assim por diante. Mas, em Kali-yuga, será difícil manter uma pequena família – o esposo, a esposa e poucos filhos. Quando eu estava morando em Nova Iorque, havia, entre as pessoas que compareciam às aulas, uma senhora idosa que tinha um filho crescido. Eu lhe perguntei: “Por que seu filho não se casa?”. Ela respondeu: “Sim, ele poderá casar-se quando puder manter uma família”. Eu não sabia que manter uma família no Ocidente é tão difícil. Mas isso está descrito no Śrīmad-Bhāgavatam: se um homem conseguir manter uma família, será considerado muito glorioso; e a moça que tiver um esposo será considerada muito afortunada.

Toinen Kalin aikakauden tunnusmerkki on dākṣyaṁ kuṭumba-bharaṇam (Śrīmad-Bhāgavatam 12.2.7). Ihminen on jo jumalallinen kunhan elättää perheensä. Dākṣyam tarkoittaa ”jumalallisia tekoja” ja juurtaa sanasta dakṣa eli ”taitava”. Kalin aikakaudella ihmistä voidaan pitää taitavana, jos hän osaa elättää itsensä, vaimonsa ja kaksi tai kolme lasta. Intiassa perinteisesti perhe koostuu miehestä ja vaimosta lapsineen, molempien vanhemmista ja sisaruksista ja niin edelleen. Kalin aikana jo pienen perheen eli vaimon ja parin lapsen elättäminen on työteliästä. Asuessani New Yorkissa luentovieraiden joukossa oli vanha rouva, jolla oli aikuinen poika. ”Miksi poikanne ei mene naimisiin?” kysyin häneltä. ”Hän voi mennä naimisiin sitten, kun hän pystyy elättämään perheen.” En tiennyt, että perheen ylläpitäminen oli siellä niin vaikeaa. Śrīmad-Bhāgavatamissa sitä kuvaillaan näin: Jos mies pystyy elättämään perheen, hän on kunniakas ja jos tytöllä on aviomies, häntä on pidettävä hyvin onnekkaana.

Não é nossa intenção criticar, mas os sintomas de Kali-yuga são muito severos e o serão ainda mais. A duração de Kali-yuga é de 432.000 anos, e, embora apenas 5.000 anos se tenham passado, já podemos encontrar tantas dificuldades; e quanto mais esta Kali-yuga se desenvolver, mais difíceis os tempos serão. A melhor atividade, portanto, é completar nossa consciência de Kṛṣṇa e voltar para casa, de volta ao Supremo. Isto nos salvará. De outra forma, se voltarmos para outra vida em Kali-yuga, encontraremos dias ainda piores pela frente e teremos de sofrer cada vez mais.

Tehtävämme ei ole arvostella, mutta Kali-yugan merkit ovat vakavia ja niistä tulee entistä vakavampia. Kalin aikakausi kestää 432 000 vuotta. Viisi tuhatta vuotta siitä on kulunut ja jo nyt on paljon vaikeuksia. Mitä pidemmälle Kalin ajassa edetään, sitä vaikeammiksi ajat muuttuvat. Parasta on täydellistää Kṛṣṇa-tietoisuutensa ja palata takaisin kotiin, takaisin Jumaluuteen. Se pelastaa meidät. Jos joudumme palaamaan takaisin uuteen elämään Kali-yugan aikana, huonot ajat ovat edessä ja meidän on kärsittävä entistä enemmän.