VERSO 12

TEXT 12

Texto

Tekstas

moghāśā mogha-karmāṇo
mogha-jñānā vicetasaḥ
rākṣasīm āsurīṁ caiva
prakṛtiṁ mohinīṁ śritāḥ

Sinônimos

Synonyms

mogha-āśāḥ — frustrados em suas esperanças; mogha-karmāṇaḥ — frustrados nas atividades fruitivas; mogha-jñānāḥ — frustrados em conhecimento; vicetasaḥ — perplexos; rākṣasīm — demoníaca; āsurīm — ateísta; ca — e; eva — decerto; prakṛtim — natureza; mohinīm — confundidora; śritāḥ — refugiando-se em.

mogha-āśāḥ — žlugusios viltys; mogha-karmāṇaḥ — nesėkmė karminėje veikloje; mogha-jñānāḥ — nesėkmė pažinimo srityje; vicetasaḥ — paklydę; rākṣasīm — demoniškos; āsurīm — bedieviškos; ca — ir; eva — tikrai; prakṛtim — gamtos; mohinīm — klaidinančios; śritāḥ — radę prieglobstį.

Tradução

Translation

Aqueles que estão assim perplexos deixam-se atrair por opiniões demoníacas e ateístas. Estando mergulhados nessa ilusão, suas esperanças de liberação, suas atividades fruitivas e seu cultivo de conhecimento são todos destroçados.

Tokie paklydę žmonės susižavi demoniška, ateistine pasaulėžiūra. Žlunga paklydėlių viltys išsivaduoti, nieko neduoda karminė veikla ir niekais virsta pastangos gilinti žinojimą.

Comentário

Purport

Há muitos devotos que querem se fazer passar por conscientes de Kṛṣṇa e praticantes do serviço devocional, mas no íntimo não aceitam a Suprema Personalidade de Deus, Kṛṣṇa, como a Verdade Absoluta. Eles nunca saborearão o fruto do serviço devocional — voltar ao Supremo. De modo semelhante, aqueles que se ocupam em atividades fruitivas piedosas e que em última análise desejam liberação deste enredamento material, também, jamais terão êxito, porque fazem pouco da Suprema Personalidade de Deus, Kṛṣṇa. Em outras palavras, as pessoas que ridicularizam Kṛṣṇa devem ser consideradas demoníacas ou ateístas. Como se descreve no Sétimo Capítulo do Bhagavad-gītā, esses malfeitores demoníacos jamais se rendem a Kṛṣṇa. Por isso, quando especulam, tentando chegar à Verdade Absoluta, suas especulações mentais levam-nos à falsa conclusão de que a entidade viva comum e Kṛṣṇa são a mesma coisa. Munidos dessa falsa convicção, eles pensam que o corpo de qualquer ser humano está no momento simplesmente coberto pela natureza material e que, logo que se libere deste corpo material, não haverá diferença entre Deus e ela mesma. Esta tentativa de tornar-se uno com Kṛṣṇa será frustrada, porque é ilusão. Cultivar conhecimento espiritual por meio desse processo ateísta e demoníaco é sempre fútil. Isto é o que este verso revela. Para tais pessoas, o cultivo do conhecimento da literatura védica, como o Vedānta-sūtra e os Upaniṣads, é sempre um fracasso.

KOMENTARAS: Yra daug bhaktų, kurie mano turį Kṛṣṇos sąmonę ir tarnaują su pasiaukojimu, tačiau širdyje jie nepripažįsta Aukščiausiojo Dievo Asmens, Kṛṣṇos, kaip Absoliučios Tiesos. Jie niekada neparagaus pasiaukojimo tarnystės vaisiaus – negrįš pas Dievą. Nesėkmę patirs ir tie, kurie pasineria į doringą karminę veiklą ir viliasi pagaliau išsivaduoti iš materialios vergijos, nes jie menkina Aukščiausiąjį Dievo Asmenį, Kṛṣṇą. Kitaip sakant, asmenys, išjuokiantys Kṛṣṇą, suprantama, yra demonai ir ateistai. Septintame „Bhagavad-gītos“ skyriuje sakoma, kad tokie demoniškos prigimties nenaudėliai niekada neatsiduoda Kṛṣṇai. Spekuliatyvūs samprotavimai apie Absoliučią Tiesą veda juos prie klaidingos išvados, kad gyvoji esybė ir Kṛṣṇa yra viena ir tas pat. Jie klaidingai mano, kad kiekvieno žmogaus kūnas yra apvalkalas, sukurtas materialios gamtos, ir anot jų, pakanka išsivaduoti iš materialaus kūno, kad neliktų skirtumo tarp Dievo ir savojo „aš“. Tokios klaidinga nuomone grindžiamos pastangos susilieti su Kṛṣṇa yra pasmerktos nesėkmei. Gilinti dvasines žinias laikantis tokių ateistinių ir demoniškų pažiūrų – beprasmis darbas. Apie tai ir kalba posmas. Vedų raštų – „Vedānta-sūtros“, Upaniṣadų etc. – studijos tokiems demoniškiems žmonėms visada nueina perniek.

É uma grande ofensa, portanto, considerar Kṛṣṇa, a Suprema Personalidade de Deus, como um homem comum. Aqueles que tomam essa linha de conduta com certeza estão iludidos porque não podem entender a forma eterna de Kṛṣṇa. O Bṛhad-viṣṇu-smṛti afirma claramente:

Todėl laikyti Kṛṣṇą, Aukščiausiąjį Dievo Asmenį, paprastu žmogumi yra didelis nusižengimas. Darantys tokią šventvagystę tikrai yra paklydę, nes nepajėgia suprasti amžino Kṛṣnos pavidalo. „Bṛhad-viṣṇu-smṛti“ skelbia:

yo vetti bhautikaṁ dehaṁ
kṛṣṇasya paramātmanaḥ
sa sarvasmād bahiṣ-kāryaḥ
śrauta-smārta-vidhānataḥ
mukhaṁ tasyāvalokyāpi
sa-celaṁ snānam ācaret

“Quem considera o corpo de Kṛṣṇa como sendo material deve ser afastado de todos os rituais e atividades do śruti e do smṛti. E se acaso alguém vir sua face, deverá imediatamente tomar banho no Ganges para livrar-se da contaminação.” As pessoas zombam de Kṛṣṇa porque têm inveja da Suprema Personalidade de Deus. O destino delas é com certeza aceitar repetidos nascimentos nas espécies de vida ateísta e demoníaca. Seu verdadeiro conhecimento permanecerá perpetuamente sob ilusão, e aos poucos ingressarão na região mais escura da criação.

„Kas Kṛṣṇos kūną laiko materialiu, turi būti nušalintas nuo ritualų atlikimo ir śruti bei smṛti aprašytos veiklos, o jei atsitiktinai išvystum jo veidą, tuoj pat reikia išsimaudyti Gangos vandenyse, kad nusiplautum susiteršimą. Žmonės šaiposi iš Kṛṣṇos – Aukščiausiojo Dievo Asmens, nes Jam pavydi. Jiems tikrai lemta kaskart gimti tarp ateistinių ir demoniškų gyvybės rūšių atstovų. Per amžius jų žinojimas bus užgožtas iliuzijos, ir palengva jie nusileis į tamsiausią kūrinijos sritį.“