VERSO 24
TEXT 24
Texto
Tekst
manyante mām abuddhayaḥ
paraṁ bhāvam ajānanto
mamāvyayam anuttamam
manyante mām abuddhayaḥ
paraṁ bhāvam ajānanto
mamāvyayam anuttamam
Sinônimos
Synoniemen
avyaktam — ongemanifesteerd; vyaktim — persoonlijkheid; āpannam — bereikt; manyante — denken; mām — Mij; abuddhayaḥ — minder intelligente personen; param — allerhoogste; bhāvam — bestaan; ajānantaḥ — zonder te kennen; mama — Mijn; avyayam — onvergankelijke; anuttamam — de allerbeste.
Tradução
Vertaling
Homens sem inteligência, que não Me conhecem perfeitamente, pensam que Eu, a Suprema Personalidade de Deus, Kṛṣṇa, antes era impessoal e que agora assumi esta personalidade. Devido a seu conhecimento limitado, eles não conhecem Minha natureza superior, que é imperecível e suprema.
Onintelligentie mensen, die Me niet volmaakt kennen, denken dat Ik, de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, Kṛṣṇa, eerder onpersoonlijk was en dat Ik nu deze persoonlijke vorm heb aangenomen. Door hun geringe kennis weten ze niets van Mijn hogere bestaan, dat onvergankelijk en onovertroffen is.
Comentário
Betekenisverklaring
Os adoradores dos semideuses já foram descritos como pessoas menos inteligentes, e aqui os impersonalistas recebem definição semelhante. O Senhor Kṛṣṇa, em Sua forma pessoal, dirige a palavra a Arjuna, e mesmo assim, devido à ignorância, os impersonalistas argumentam que em última análise o Senhor Supremo não tem forma alguma. Yāmunācārya, um grande devoto do Senhor na sucessão discipular de Rāmānujācārya, escreveu a este respeito um verso muito apropriado. Ele diz:
De vereerders van halfgoden zijn beschreven als minder intelligente personen en hier wordt over de impersonalisten hetzelfde gezegd. Heer Kṛṣṇa spreekt hier in Zijn persoonlijke vorm met Arjuna, maar toch beweren impersonalisten in hun onwetendheid dat de Allerhoogste Heer uiteindelijk geen vorm heeft. Yāmunācārya, een groot toegewijde in de opeenvolging van discipelen van Rāmānujācārya, heeft in dit verband een zeer toepasselijk vers geschreven. Hij zegt:
sattvena sāttvikatayā prabalaiś ca śāstraiḥ
prakhyāta-daiva-paramārtha-vidāṁ mataiś ca
naivāsura-prakṛtayaḥ prabhavanti boddhum
sattvena sāttvikatayā prabalaiś ca śāstraiḥ
prakhyāta-daiva-paramārtha-vidāṁ mataiś ca
naivāsura-prakṛtayaḥ prabhavanti boddhum
“Meu querido Senhor, devotos como Vyāsadeva e Nārada sabem que Você é a Personalidade de Deus. Compreendendo diferentes textos védicos, pode-se chegar a conhecer Suas características, Sua forma e Suas atividades, e então entender que Você é a Suprema Personalidade de Deus. Mas aqueles que estão nos modos da paixão e da ignorância, os demônios, ou não-devotos, não podem compreendê-lO. Eles são incapazes de O compreender. Mesmo que comentem com toda a habilidade o Vedānta, os Upaniṣads e outros textos védicos, esses não-devotos não conseguem compreender a Personalidade de Deus.” (Stotra-ratna 12)
‘Mijn beste Heer, toegewijden als Vyāsadeva en Nārada weten dat U de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods bent. Door verschillende Vedische teksten te bestuderen, kan men Uw eigenschappen, Uw vorm en Uw activiteiten leren kennen en kan men begrijpen dat U de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods bent. Maar degenen in de hoedanigheden hartstocht en onwetendheid, de demonen, de niet-toegewijden, kunnen U niet begrijpen. Ze zijn niet in staat U te begrijpen. Hoe bedreven zulke niet-toegewijden ook zijn in het bespreken van de Vedānta, de upaniṣads en andere Vedische teksten, zij kunnen onmogelijk de Persoonlijkheid Gods begrijpen.’ (Stotra-ratna 12)
No Brahma-saṁhitā, declara-se que a Personalidade de Deus não pode ser compreendida pelo simples estudo da literatura Vedānta. Só pela misericórdia do Senhor Supremo é que se pode conhecer a Personalidade do Supremo. Portanto, neste verso afirma-se claramente que, não só os adoradores de semideuses são menos inteligentes, mas aqueles não-devotos que se ocupam no Vedānta e em especulação sobre a literatura védica sem nenhum traço da verdadeira consciência de Kṛṣṇa são também menos inteligentes, e para eles não é possível compreender a natureza pessoal de Deus. As pessoas que vivem com a impressão de que a Verdade Absoluta é impessoal são descritas como abuddhayaḥ, e isto se aplica àqueles que não conhecem a característica última da Verdade Absoluta. No Śrīmad-Bhāgavatam, declara-se que a realização suprema começa do Brahman impessoal e então, ao progredir, chega até a Superalma localizada — mas a última palavra em Verdade Absoluta é a Personalidade de Deus. Os impersonalistas modernos são dotados de inteligência bem menor, pois nem sequer seguem seu predecessor, Śaṅkarācārya, que afirmou especificamente que Kṛṣṇa é a Suprema Personalidade de Deus. Como não conhecem a Verdade Suprema, os impersonalistas, portanto, pensam que Kṛṣṇa é apenas o filho de Devakī e Vasudeva, ou um príncipe, ou uma entidade viva poderosa. O Bhagavad-gītā (9.11) também desaprova isto. Avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam: “Somente os tolos Me consideram uma pessoa comum”.
In de Brahma-saṁhitā wordt verklaard dat de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods door alleen de bestudering van de Vedānta-literatuur niet begrepen kan worden; alleen door de genade van de Allerhoogste Heer kan Zijn persoonlijkheid begrepen worden. In dit vers wordt daarom duidelijk gesteld dat niet alleen de vereerders van de halfgoden minder intelligent zijn, maar dat ook niet-toegewijden die zich bezighouden met het bestuderen van de Vedānta en met speculaties over de Vedische literatuur zonder enig spoor van echt Kṛṣṇa-bewustzijn, minder intelligent zijn; zij kunnen onmogelijk Gods persoonlijke natuur begrijpen.
Personen die menen dat de Absolute Waarheid onpersoonlijk is, worden als abuddhayaḥ beschreven, wat betrekking heeft op degenen die geen kennis hebben over het hoogste aspect van de Absolute Waarheid. In het Śrīmad-Bhāgavatam wordt gesteld dat bewustwording van de Allerhoogste vanaf het onpersoonlijk Brahman begint en vandaar groeit tot bewustwording van de gelokaliseerde Superziel — maar het hoogste aspect van de Absolute Waarheid is de Persoonlijkheid Gods. Moderne impersonalisten zijn nog minder intelligent, omdat zij niet eens Śaṅkarācārya volgen, hun grote voorganger, die duidelijk gezegd heeft dat Kṛṣṇa de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods is. Omdat ze de Absolute Waarheid niet kennen, denken de impersonalisten dat Kṛṣṇa alleen maar de zoon van Devakī en Vasudeva is of een prins of een machtig levend wezen. Dit wordt in de Bhagavad-gītā Bhagavad-gītā (9.11) veroordeeld: avajānanti māṁ mūḍhā mānuṣīṁ tanum āśritam — ‘Alleen dwazen beschouwen Mij als een gewoon persoon.’
O fato é que, sem prestar serviço devocional e sem desenvolver consciência de Kṛṣṇa, ninguém pode compreender Kṛṣṇa. O Bhāgavatam (10.14.29) confirma isto:
In feite is het zo dat niemand Kṛṣṇa kan begrijpen zonder devotionele dienst te verrichten of zonder Kṛṣṇa-bewustzijn te ontwikkelen. Het Bhāgavatam (10.14.29) bevestigt dit:
prasāda-leśānugṛhīta eva hi
jānāti tattvaṁ bhagavan mahimno
na cānya eko ’pi ciraṁ vicinvan
prasāda-leśānugṛhīta eva hi
jānāti tattvaṁ bhagavan-mahimno
na cānya eko ’pi ciraṁ vicinvan
“Meu Senhor, se alguém é ao menos favorecido por um leve vestígio da misericórdia de Seus pés de lótus, ele pode compreender a grandeza de Sua personalidade. Mas aqueles que especulam a fim de compreender a Suprema Personalidade de Deus são incapazes de conhecê-lO, mesmo que continuem a estudar os Vedas por muitos anos.” Ninguém pode compreender a Suprema Personalidade de Deus, Kṛṣṇa, ou Sua forma, qualidade ou nome, valendo-se da simples especulação mental ou comentando a literatura védica. Deve-se compreendê-lO através do serviço devocional. Quando alguém se ocupa em completa consciência de Kṛṣṇa, começando pelo canto do mahā-mantra — Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare — somente então pode compreender a Suprema Personalidade de Deus. Os impersonalistas, não-devotos, pensam que Kṛṣṇa tem um corpo feito desta natureza material e que todas as Suas atividades, Sua forma e tudo relacionado com Ele é māyā. Estes impersonalistas são conhecidos como māyāvādīs. Eles não conhecem a verdade última.
‘Mijn Heer, wanneer iemand begunstigd is door zelfs de geringste genade van Uw lotusvoeten, dan kan hij de grootheid van Uw persoonlijkheid begrijpen. Maar zij die zich bezighouden met speculeren om de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods te begrijpen, zijn niet in staat U te kennen, zelfs al bestuderen ze de Veda’s vele jaren.’ Men kan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, Kṛṣṇa, Zijn gedaante, eigenschappen of naam niet begrijpen door eenvoudigweg te speculeren of discussies te houden over de Vedische literatuur. Men moet Hem leren kennen door middel van devotionele dienst. Alleen wanneer iemand volledig opgaat in Kṛṣṇa-bewustzijn, dat begint met het chanten van de mahā-mantra — Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare — kan hij de Persoonlijkheid Gods begrijpen. De niet-toegewijde impersonalisten denken dat Kṛṣṇa een lichaam heeft dat gemaakt is van deze materiële natuur en dat al Zijn activiteiten, Zijn vorm en al het andere māyā is. Deze impersonalisten staan bekend als māyāvādī’s. Ze weten niet wat de uiteindelijke waarheid is.
O vigésimo verso afirma com clareza que kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante ’nya-devatāḥ. “Aqueles que estão cegos pelos desejos luxuriosos rendem-se aos diferentes semideuses.” Aceita-se que, além da Suprema Personalidade de Deus, existem semideuses que têm seus diferentes planetas, e o Senhor também tem um planeta. Como se afirma no vigésimo terceiro verso, devān deva-yajo yānti mad-bhaktā yānti mām api: os adoradores dos semideuses vão para os diferentes planetas dos semideuses, e aqueles que são devotos do Senhor Kṛṣṇa vão para o planeta Kṛṣṇaloka. Embora se afirme isto com toda a clareza, os impersonalistas tolos continuam defendendo a idéia de que o Senhor não tem forma alguma e que somos forçados a aceitar essas formas. Por acaso no estudo do Gītā, fica evidente que os semideuses e suas moradas são impessoais? Obviamente, nem os semideuses nem Kṛṣṇa, a Suprema Personalidade de Deus, são impessoais. Todos eles são pessoas; o Senhor Kṛṣṇa é a Suprema Personalidade de Deus, e Ele tem Seu próprio planeta, e os semideuses têm os deles.
Het twintigste vers zegt duidelijk: kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante ’nya-devatāḥ — ‘Zij die verblind zijn door materiële verlangens geven zich over aan verschillende halfgoden.’ Het is een aanvaard feit dat er naast de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods halfgoden zijn die hun eigen planeten hebben. De Heer Zelf heeft ook een planeet. Zo wordt in het drieëntwintigste vers gezegd: devān deva-yajo yānti mad-bhaktā yānti mām api — de vereerders van de halfgoden gaan naar de planeten van de verschillende halfgoden, maar de toegewijden van Heer Kṛṣṇa gaan naar de planeet Kṛṣṇaloka. Hoewel dit duidelijk verklaard wordt, blijven dwaze impersonalisten toch volhouden dat de Heer vormloos is en dat deze vormen Hem worden opgelegd. Blijkt uit de studie van de Gītā dat de halfgoden en hun woningen onpersoonlijk zijn? Het is duidelijk dat noch de halfgoden noch Kṛṣṇa, de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, onpersoonlijk zijn. Ze zijn allemaal personen; Heer Kṛṣṇa is de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods en Hij heeft Zijn eigen planeet en de halfgoden hebben hun eigen planeten.
Portanto, a alegação monística de que a verdade última não tem forma e de que a forma nos é imposta não é verdadeira. Aqui se afirma claramente que ela não nos é imposta. No Bhagavad-gītā, está bem claro que as formas dos semideuses e a forma do Senhor Supremo existem simultaneamente e que o Senhor Kṛṣṇa é sac-cid-ānanda, conhecimento eterno e bem-aventurado. Os Vedas também confirmam que a Suprema Verdade Absoluta é ānanda-mayo ’bhyāsāt, ou que, por natureza, Ele é cheio de prazer bem-aventurado, e que Ele é o reservatório de qualidades auspiciosas ilimitadas. E no Gītā, o Senhor diz que, embora Ele seja aja (não nascido), mesmo assim, Ele aparece. São estes os fatos que devemos entender no Bhagavad-gītā. Não se consegue compreender como a Suprema Personalidade de Deus possa ser impessoal; com relação às afirmações do Gītā, a teoria impositiva dos monistas impersonalistas é falsa. Nesta passagem, fica evidente que a Suprema Verdade Absoluta, o Senhor Kṛṣṇa, tem forma e personalidade.
De monistische opvatting dat de uiteindelijke waarheid vormloos is en dat vorm iets is dat opgelegd wordt, is daarom niet juist. Hier wordt duidelijk gezegd dat deze vorm niet wordt opgelegd. Uit de Bhagavad-gītā kunnen we opmaken dat de vormen van de halfgoden en de vorm van de Allerhoogste Heer tegelijkertijd bestaan en dat Heer Kṛṣṇa sac-cid-ānanda is, eeuwig, gelukzalig en vol kennis. De Veda’s bevestigen ook dat de Allerhoogste Absolute Waarheid ānanda-mayo ’bhyāsāt is of van nature vol van gelukzalige vreugde, en dat Hij de onuitputtelijk bron van oneindig veel gunstige eigenschappen is. En in de Gītā zegt de Heer dat, hoewel Hij aja (ongeboren) is, Hij toch verschijnt. Dit zijn de feiten die we van de Bhagavad-gītā moeten aannemen. Het is onbegrijpelijk hoe de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods onpersoonlijk zou kunnen zijn; de theorie van de impersonalistische monist waarbij de Absolute Waarheid kwaliteiten worden opgelegd, is volgens de uitspraken in de Gītā onjuist, want daarin wordt duidelijk gezegd dat de Allerhoogste Absolute Waarheid, Heer Kṛṣṇa, zowel vorm als persoonlijkheid heeft.