Skip to main content

VERSO 66

TEXT 66

Texto

Text

sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ
sarva-dharmān parityajya
mām ekaṁ śaraṇaṁ vraja
ahaṁ tvāṁ sarva-pāpebhyo
mokṣayiṣyāmi mā śucaḥ

Sinônimos

Synonyms

sarva-dharmān — todas as variedades de religião; parityajya — abandonando; mām — a Mim; ekam — somente; śaraṇam — para rendição; vraja — vá; aham — Eu; tvām — a você; sarva — todas; pāpebhyaḥ — de reações pecaminosas; mokṣayiṣyāmi — livrarei; — não; śucaḥ — se preocupe.

sarva-dharmān — all varieties of religion; parityajya — abandoning; mām — unto Me; ekam — only; śaraṇam — for surrender; vraja — go; aham — I; tvām — you; sarva — all; pāpebhyaḥ — from sinful reactions; mokṣayiṣyāmi — will deliver; — do not; śucaḥ — worry.

Tradução

Translation

Abandone todas as variedades de religião e simplesmente renda-se a Mim. Eu o libertarei de todas as reações pecaminosas. Não tema.

Abandon all varieties of religion and just surrender unto Me. I shall deliver you from all sinful reactions. Do not fear.

Comentário

Purport

O Senhor descreveu várias espécies de conhecimento e processos de religião — conhecimento sobre o Brahman Supremo, conhecimento sobre a Superalma, conhecimento sobre os diferentes tipos de ordens e classes de vida social, conhecimento sobre a ordem de vida renunciada, conhecimento do desapego, controle dos sentidos e da mente, meditação, etc. Ele descreveu de várias maneiras os diferentes tipos de religião. Agora, resumindo o Bhagavad-gītā, o Senhor diz que Arjuna deve abandonar todos os processos que lhe foram explicados; ele simplesmente deve render-se a Kṛṣṇa. Esta rendição o salvará de todas as espécies de reações pecaminosas, pois o próprio Senhor promete protegê-lo.

The Lord has described various kinds of knowledge and processes of religion – knowledge of the Supreme Brahman, knowledge of the Supersoul, knowledge of the different types of orders and statuses of social life, knowledge of the renounced order of life, knowledge of nonattachment, sense and mind control, meditation, etc. He has described in so many ways different types of religion. Now, in summarizing Bhagavad-gītā, the Lord says that Arjuna should give up all the processes that have been explained to him; he should simply surrender to Kṛṣṇa. That surrender will save him from all kinds of sinful reactions, for the Lord personally promises to protect him.

No Sétimo Capítulo, foi dito que somente quem se livrou de todas as reações pecaminosas pode prestar adoração ao Senhor Kṛṣṇa. Assim, alguém pode pensar que enquanto não estiver livre de todas as reações pecaminosas não poderá adotar o processo de rendição. Para dirimir essas dúvidas, afirma-se aqui que mesmo que não esteja livre de todas as reações pecaminosas, pelo simples fato de render-se a Śrī Kṛṣṇa, ele automaticamente se libera. Ninguém precisa fazer um esforço estrênuo para livrar-se das reações pecaminosas. Não devemos hesitar em aceitar Kṛṣṇa como o supremo salvador de todas as entidades vivas. Com fé e amor, devemos render-nos a Ele.

In the Seventh Chapter it was said that only one who has become free from all sinful reactions can take to the worship of Lord Kṛṣṇa. Thus one may think that unless he is free from all sinful reactions he cannot take to the surrendering process. To such doubts it is here said that even if one is not free from all sinful reactions, simply by the process of surrendering to Śrī Kṛṣṇa he is automatically freed. There is no need of strenuous effort to free oneself from sinful reactions. One should unhesitatingly accept Kṛṣṇa as the supreme savior of all living entities. With faith and love, one should surrender unto Him.

O processo de rendição a Kṛṣṇa é descrito no Hari-bhakti-vilāsa (11.676):

The process of surrender to Kṛṣṇa is described in the Hari-bhakti-vilāsa (11.676):

ānukūlyasya saṅkalpaḥ
prātikūlyasya varjanam
rakṣiṣyatīti viśvāso
goptṛtve varaṇaṁ tathā
ātma-nikṣepa-kārpaṇye
ṣaḍ-vidhā śaraṇāgatiḥ
ānukūlyasya saṅkalpaḥ
prātikūlyasya varjanam
rakṣiṣyatīti viśvāso
goptṛtve varaṇaṁ tathā
ātma-nikṣepa-kārpaṇye
ṣaḍ-vidhā śaraṇāgatiḥ

Segundo o processo devocional, o devoto deve simplesmente aceitar aqueles princípios religiosos que em última análise conduzam ao serviço devocional do Senhor. Ele pode executar um dever ocupacional específico conforme sua posição na ordem social, mas se ao executar seu dever ele não passa a desenvolver consciência de Kṛṣṇa, todas as suas atividades serão em vão. Tudo o que não conduz à fase de perfeição em consciência de Kṛṣṇa deve ser evitado. Ele deve ter confiança de que em todas as circunstâncias Kṛṣṇa o protegerá de todas as dificuldades. Não há necessidade de pensar na própria subsistência. Kṛṣṇa cuidará disto. Ele deve sempre julgar-se desamparado e deve considerar Kṛṣṇa a única base para o progresso de sua vida. Logo que alguém se ocupa seriamente no serviço devocional ao Senhor em plena consciência de Kṛṣṇa, ele se livra então de toda a contaminação da natureza material. Há diferentes processos de religião e de purificação através do cultivo de conhecimento, meditação no sistema de yoga mística, etc., mas quem se rende a Kṛṣṇa não precisa executar todos esses métodos. O simples fato de render-se a Kṛṣṇa evitará que se perca tempo. Pode-se então fazer muito progresso rapidamente e ficar livre de todas as reações pecaminosas.

According to the devotional process, one should simply accept such religious principles that will lead ultimately to the devotional service of the Lord. One may perform a particular occupational duty according to his position in the social order, but if by executing his duty one does not come to the point of Kṛṣṇa consciousness, all his activities are in vain. Anything that does not lead to the perfectional stage of Kṛṣṇa consciousness should be avoided. One should be confident that in all circumstances Kṛṣṇa will protect him from all difficulties. There is no need of thinking how one should keep the body and soul together. Kṛṣṇa will see to that. One should always think himself helpless and should consider Kṛṣṇa the only basis for his progress in life. As soon as one seriously engages himself in devotional service to the Lord in full Kṛṣṇa consciousness, at once he becomes freed from all contamination of material nature. There are different processes of religion and purificatory processes by cultivation of knowledge, meditation in the mystic yoga system, etc., but one who surrenders unto Kṛṣṇa does not have to execute so many methods. That simple surrender unto Kṛṣṇa will save him from unnecessarily wasting time. One can thus make all progress at once and be freed from all sinful reactions.

Devemos nos sentir atraídos às belas feições de Kṛṣṇa. Seu nome é Kṛṣṇa porque Ele é todo-atrativo. Quem se sente atraído à bela, onipotente e todo-poderosa forma de Kṛṣṇa é deveras afortunado. Há diferentes classes de transcendentalistas — alguns deles são apegados ao aspecto impessoal do Brahman, outros se sentem atraídos ao aspecto Superalma, etc., mas quem tem atração à forma pessoal da Suprema Personalidade de Deus, e, acima de tudo, quem se sente atraído à Suprema Personalidade de Deus como o próprio Kṛṣṇa é o transcendentalista mais perfeito. Em outras palavras, o serviço devocional a Kṛṣṇa, em plena consciência, é a parte mais confidencial do conhecimento, e esta é a essência de todo o Bhagavad-gītā. Os karma-yogīs, os filósofos empíricos, os místicos e os devotos, são todos chamados transcendentalistas, mas quem é devoto puro é o melhor de todos. As palavras específicas usadas aqui, mā śucaḥ, “Não tema, não hesite, não se preocupe”, são muito significativas. Talvez não entendamos com clareza como é que alguém pode abandonar todas as espécies de processos religiosos e simplesmente render-se a Kṛṣṇa, mas essa é uma preocupação inútil.

One should be attracted by the beautiful vision of Kṛṣṇa. His name is Kṛṣṇa because He is all-attractive. One who becomes attracted by the beautiful, all-powerful, omnipotent vision of Kṛṣṇa is fortunate. There are different kinds of transcendentalists – some of them are attached to the impersonal Brahman vision, some of them are attracted by the Supersoul feature, etc., but one who is attracted to the personal feature of the Supreme Personality of Godhead, and, above all, one who is attracted by the Supreme Personality of Godhead as Kṛṣṇa Himself, is the most perfect transcendentalist. In other words, devotional service to Kṛṣṇa, in full consciousness, is the most confidential part of knowledge, and this is the essence of the whole Bhagavad-gītā. Karma-yogīs, empiric philosophers, mystics and devotees are all called transcendentalists, but one who is a pure devotee is the best of all. The particular words used here, mā śucaḥ, “Don’t fear, don’t hesitate, don’t worry,” are very significant. One may be perplexed as to how one can give up all kinds of religious forms and simply surrender unto Kṛṣṇa, but such worry is useless.