TEXT 13
VERSO 13
Tekst
Texto
daivīṁ prakṛtim āśritāḥ
bhajanty ananya-manaso
jñātvā bhūtādim avyayam
daivīṁ prakṛtim āśritāḥ
bhajanty ananya-manaso
jñātvā bhūtādim avyayam
Synoniemen
Sinônimos
mahā-ātmānaḥ — de grote zielen; tu — maar; mām — tot Mij; pārtha — o zoon van Pṛthā; daivīm — goddelijke; prakṛtim — natuur; āśritāḥ — toevlucht genomen tot; bhajanti — bewijzen dienst; ananya-manasaḥ — zonder dat de geest afdwaalt; jñātvā — kennend; bhūta — van de schepping; ādim — de oorsprong; avyayam — onuitputtelijk.
mahā-ātmānaḥ — as grandes almas; tu — mas; mām — a Mim; pārtha — ó filho de Pṛthā; daivīm — divina; prakṛtim — natureza; āśritāḥ — tendo-se refugiado em; bhajanti — prestam serviço; ananya-manasaḥ — sem desvio da mente; jñātvā — conhecendo; bhūta — da criação; ādim — a origem; avyayam — inexaurível.
Vertaling
Tradução
O zoon van Pṛthā, zij die niet misleid zijn, de grote zielen, wordendoor de goddelijke natuur beschermd. Ze zijn voortdurend en uitsluitend bezig met devotionele dienst, omdat ze Me kennen alsde Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, die oorspronkelijk en onuitputtelijk is.
Ó filho de Pṛthā, aqueles que não se iludem, as grandes almas, estão sob a proteção da natureza divina. Eles se ocupam completamente em serviço devocional porque sabem que Eu sou a original e inexaurível Suprema Personalidade de Deus.
Betekenisverklaring
Comentário
In dit vers wordt een duidelijke beschrijving van de mahātmā gegeven. Het eerste teken van een mahātmā is dat hij zich altijd in de goddelijke natuur bevindt; hij wordt niet bestuurd door de materiële natuur. Hoe gaat dit in zijn werk? Dat wordt in het zevende hoofdstuk uitgelegd: wie zich aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, Śrī Kṛṣṇa, overgeeft, raakt onmiddellijk bevrijd uit de greep van de materiële natuur. Dat is de kwalificatie. Iemand kan uit de greep van de materiële natuur bevrijd worden, zodra hij zijn ziel aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods overgeeft. Dat is een eerste beschrijving van de betekenis van mahātmā. Omdat het levend wezen tot de tussenenergie behoort, zal het, zodra het uit de greep van de tussenenergie bevrijd is, onder de leiding van de spirituele natuur komen. De leiding van de spirituele natuur wordt daivī prakṛti, de goddelijke natuur, genoemd. Wanneer iemand op die manier — door zich over te geven aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods — verheven wordt, bereikt hij het niveau van een grote ziel, een mahātmā.
Este verso descreve com muita clareza o mahātmā. O primeiro sinal do mahātmā é que ele está situado na natureza divina. A natureza material já não o controla mais. E como se efetiva isto? A explicação está no Sétimo Capítulo: quem se rende à Suprema Personalidade de Deus, Śrī Kṛṣṇa, imediatamente livra-se do controle da natureza material. Esta é a qualificação. A pessoa pode livrar-se do controle da natureza material logo que se entregue de corpo e alma à Suprema Personalidade de Deus. Esta é a fórmula preliminar. Sendo potência marginal, logo que se liberta do controle da natureza material, a entidade viva fica sob a orientação da natureza espiritual. A orientação da natureza espiritual chama-se daivī prakṛti, natureza divina. Então, quando alguém, rendendo-se à Suprema Personalidade de Deus, recebe essa distinção, ele passa a ser uma grande alma, um mahātmā.
De mahātmā laat zich niet afleiden door dingen die niets met Kṛṣṇa te maken hebben, omdat hij heel goed weet dat Kṛṣṇa de oorspronkelijke Allerhoogste Persoon is en de oorzaak van alle oorzaken. Daarover bestaat geen twijfel. Zo’n mahātmā of grote ziel ontwikkelt zich door omgang met andere mahātmā’s of zuivere toegewijden. Zuivere toegewijden voelen zich niet eens aangetrokken tot andere gedaanten van Kṛṣṇa, zoals de vierarmige Mahā-Viṣṇu. Ze voelen zich alleen aangetrokken tot de twee-armige gedaante van Kṛṣṇa. Ze voelen zich niet aangetrokken tot andere gedaanten van Kṛṣṇa en interesseren zich evenmin voor welke vorm van halfgod of menselijk wezen dan ook. Ze mediteren enkel en alleen op Kṛṣṇa in Kṛṣṇa-bewustzijn. Ze zijn altijd onwankelbaar in het dienen van de Heer in Kṛṣṇa-bewustzijn.
O mahātmā não desvia sua atenção para assuntos alheios a Kṛṣṇa, porque ele sabe perfeitamente bem que Kṛṣṇa é a Pessoa Suprema original, a causa de todas as causas. Quanto a isto, não há dúvidas. Tal mahātmā, ou grande alma, progride, associando-se com outros mahātmās, devotos puros. Os devotos puros nem mesmo se sentem atraídos aos outros aspectos de Kṛṣṇa, tais como o Mahā-Viṣṇu de quatro braços, mas apenas à forma de Kṛṣṇa que apresenta dois braços. Eles não sentem atração por outras características de Kṛṣṇa, nem se interessam por quaisquer formas exibidas por semideuses ou seres humanos. Eles meditam apenas em Kṛṣṇa em consciência de Kṛṣṇa e vivem ocupados no inabalável serviço ao Senhor em consciência de Kṛṣṇa.