Skip to main content

Bg 2.18

제18절

Tekst

원문

antavanta ime dehā
nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ
anāśino ’prameyasya
tasmād yudhyasva bhārata
안따반따 이메 데하 antavanta ime dehā
니땨쇽따 샤리리나하 nityasyoktāḥ śarīriṇaḥ
아나시노’쁘라메야샤 anāśino ’prameyasya
따스맏 유댜스바 바라따 tasmād yudhyasva bhārata

Synoniemen

동의어

anta-vantaḥ — vergankelijk; ime — al deze; dehāḥ — materiële lichamen; nityasya — eeuwig bestaand; uktāḥ — zo wordt gezegd; śarīriṇaḥ — van de belichaamde ziel; anāśinaḥ — nooit te vernietigen; aprameyasya — onmeetbaar; tasmāt — daarom; yudhyasva — strijd; bhārata — o afstammeling van Bharata.

안따-반따하: 소멸하는, 이메: 이 모든, 데하: 물질적 육신, 니땨샤: 영원한 존재, 욱따하: 라고 한다, 샤리리나하: 육체에 갇힌 영혼, 아나시나하: 절대 파괴되지 않는, 아쁘라메야샤: 측정할 수 없는, 따스맛: 그러므로, 유댜스바: 싸워라, 바라따: 오 바라따의 후손이여.

Vertaling

번역

Het materiële lichaam van het onvernietigbare, onmeetbare en eeuwige levend wezen zal zeker vergaan. Strijd daarom, o afstammeling van Bharata.

파괴될 수 없고 측정 불가하며 영원한 생명체의 물질적 육신은 반드시 소멸하기 마련이다. 그러므로 일어나 싸워라, 오 바라따의 후손이여.

Betekenisverklaring

주석

Het materiële lichaam is van nature vergankelijk. Het kan onmiddellijk vergaan of na honderd jaar; het is alleen een kwestie van tijd. Men kan het onmogelijk voor onbepaalde tijd instandhouden. Maar de ziel is zo klein dat een vijand haar zelfs niet kan zien, laat staan doden. In het vorige vers werd al gezegd dat de ziel zo klein is dat niemand enig idee heeft hoe ze gemeten moet worden. Er is dus in geen enkel opzicht reden tot klagen, omdat het levend wezen op zich niet gedood kan worden; evenmin kan het materiële lichaam voor welke tijdsduur dan ook worden gered of voor altijd worden beschermd. Het minuscule deeltje van het spirituele geheel krijgt dit materiële lichaam door zijn activiteiten en daarom doet men er goed aan zijn voordeel te doen met het naleven van religieuze principes. In de Vedānta-sūtra’s wordt het levend wezen beschreven als licht, omdat het een integrerend deeltje is van het allerhoogste licht. Zoals het zonlicht het hele universum instandhoudt, zo houdt het licht van de ziel dit materiële lichaam in stand. Zodra de ziel uit dit materiële lichaam is, begint het lichaam te ontbinden; het is dus de ziel die het lichaam instandhoudt. Het lichaam zelf is onbelangrijk. Arjuna kreeg de raad om te vechten en het doel van religie niet op te offeren voor materiële, lichamelijke overwegingen.

물질적 육신은 본질적으로 소멸하기 마련이다. 이는 즉시 소멸할 수도 있고, 백 년 후에 소멸할 수도 있다. 오직 시간의 문제일 뿐이다. 육신을 무한히 유지할 수는 없다. 그러나 영혼은 너무나 작아 적이 볼 수조차 없어 그 영혼이 죽임을 당한다는 것은 말이 안 된다. 앞 절에서 언급된 바와 같이, 영혼은 너무나 작아 누구도 어떻게 그 크기를 측정할 수 있는지 생각조차 할 수 없다. 따라서 생명체의 영혼을 죽일 수 없고, 물질적 육신을 영원히 살리거나 보호할 수 없기에 이 두 가지 관점에서 보아도 비탄할 이유는 전혀 없다. 전체 영혼의 작은 입자는 자기가 한 행위에 따라 물질적 육신을 얻게 되므로 종교원칙을 반드시 지킬 필요가 있다. 베단따 수뜨라에서 말하기를, 생명체는 지고한 빛의 일부이므로 빛으로서의 자격이 있다고 한다. 햇빛이 전 우주를 유지하듯이, 영혼의 빛도 이 물질적 육신을 유지한다. 영혼이 이 물질적 육신을 떠나는 즉시, 육신은 분해되기 시작한다. 따라서 이 육신을 유지하는 것은 영혼이다. 육신 그 자체는 중요하지 않다. 아르주나는 싸워야 하고 물질적이고 육체적인 고려 때문에 종교적 명분을 희생시켜서는 안 된다고 충고받았다.