TEXT 13
13. VERS
Tekst
Szöveg
kāraṇāni nibodha me
sāṅkhye kṛtānte proktāni
siddhaye sarva-karmaṇām
kāraṇāni nibodha me
sāṅkhye kṛtānte proktāni
siddhaye sarva-karmaṇām
Synoniemen
Szó szerinti jelentés
pañca — vijf; etāni — deze; mahā-bāho — o sterkgearmde; kāraṇāni — oorzaken; nibodha — begrijp; me — van Mij; sāṅkhye — in de Vedānta; kṛta-ante — in de conclusie; proktāni — gezegd; siddhaye — voor het volbrengen; sarva — van alle; karmaṇām — activiteiten.
pañca – ötöt; etāni – mindezeket; mahā-bāho – ó, erős karú; kāraṇāni – okokat; nibodha – értsd meg; me – Tőlem; sāṅkhye – a vedāntában; kṛta-ante – a végkövetkeztetésben; proktāni – amiket elmondtak; siddhaye – tökéletessége érdekében; sarva – minden; karmaṇām – cselekedetnek.
Vertaling
Fordítás
O sterkgearmde Arjuna, volgens de Vedānta zijn er vijf oorzaken voor het volbrengen van elke activiteit. Hoor nu van Mij welke dat zijn.
Ó, erős karú Arjuna, a vedānta szerint minden tett végrehajtásában öt tényező játszik szerepet. Hallj most Tőlem ezekről!
Betekenisverklaring
Magyarázat
Men zou hier de volgende vraag kunnen stellen: hoe is het mogelijk dat een Kṛṣṇa-bewust persoon niet geniet van of lijdt door de karmische reacties op zijn activiteiten, als op iedere actie een bepaalde reactie moet volgen? De Heer haalt hier de vedānta-filosofie aan om te laten zien hoe dat mogelijk is. Hij zegt dat er voor alle activiteiten vijf oorzaken zijn en om succesvol te zijn in alle activiteiten, moet men rekening houden met deze oorzaken. Sāṅkhya betekent ‘verhandeling over kennis’ en omdat de Vedānta de definitieve verhandeling over kennis is, wordt ze aanvaard door alle meest vooraanstaande ācārya’s. Zelfs Śaṅkara aanvaardt dat sāṅkhya in dit vers naar het Vedānta-sūtra verwijst. Zo’n gezaghebbend werk moet dus worden geraadpleegd.
Felmerülhet a kérdés, hogy ha minden végrehajtott cselekedetnek van valamilyen visszahatása, akkor a Kṛṣṇa-tudatú embernek miért nem kell elszenvednie vagy élveznie munkája visszahatásait? Annak a bizonyítására, hogy ez lehetséges, az Úr most a vedānta filozófiára hivatkozik. Azt mondja, hogy minden cselekedetnek öt oka van, s ezeket ismernie kell az embernek ahhoz, hogy mindenben sikert érhessen el. A sāṅkhya a tudás törzse, a végső törzs pedig a vedānta, amit minden vezető ācārya elfogad. Még Śaṅkara is így tekintett a Vedānta-sūtrára. Éppen ezért mindig az ilyen tekintélyekhez kell fordulnunk.
Het uiteindelijke gezag berust bij de Superziel. In de Bhagavad-gītā wordt gezegd: sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ. Hij betrekt iedereen in bepaalde activiteiten door hen te herinneren aan hun vorige activiteiten. En Kṛṣṇa-bewuste activiteiten die verricht worden onder de innerlijke aanwijzingen van de Superziel, leiden niet tot karma, niet in dit leven en niet in het leven na de dood.
A Felsőlélek a végső irányító. Sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ, mondja a Bhagavad-gītā. Ő késztet minden élőlényt bizonyos cselekvésre azáltal, hogy múltbeli tetteire emlékezteti őket. Az Ő belső irányítása alatt végrehajtott Kṛṣṇa-tudatos cselekedetekből nem származik visszahatás sem ebben, sem a halál után következő életben.