TEXT 14
ТЕКСТ 14
Tekst
Текст
sarvato ’kṣi-śiro-mukham
sarvataḥ śrutimal loke
sarvam āvṛtya tiṣṭhati
сарвато ’кши-ш́иро-мукхам
сарватах̣ ш́рутимал локе
сарвам а̄вр̣тйа тишт̣хати
Synoniemen
Пословный перевод
sarvataḥ — overal; pāṇi — handen; pādam — benen; tat — dat; sarvataḥ — overal; akṣi — ogen; śiraḥ — hoofden; mukham — gezichten; sarvataḥ — overal; śrutimat — oren hebbend; loke — in de wereld; sarvam — alles; āvṛtya — omvatten; tiṣṭhati — bestaat.
Vertaling
Перевод
Overal heeft Hij handen en benen; Zijn ogen, hoofden en gezichten bevinden zich overal en overal heeft Hij oren. Zo is de Superziel alomtegenwoordig.
Повсюду Его руки и ноги, Его глаза, головы, лица и уши. Так Господь в образе Сверхдуши пронизывает Собой все сущее.
Betekenisverklaring
Комментарий
Zoals de zon haar ontelbare stralen verspreidt, zo bestaat de Superziel of de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods. Hij bestaat in Zijn alomtegenwoordige vorm en vanaf de eerste grote leraar Brahmā tot de kleine mieren bevinden alle individuele levende wezens zich in Hem.
Er zijn oneindig veel hoofden, benen, handen en ogen en ook oneindig veel levende wezens. Ze bestaan allemaal in en zijn afhankelijk van de Superziel; daarom is de Superziel alomtegenwoordig. Maar de individuele ziel kan niet van zichzelf volhouden dat ze overal handen, benen en ogen heeft. Dat is onmogelijk. Wanneer ze denkt dat ze er zich door onwetendheid niet meer van bewust is dat haar handen en benen overal verspreid zijn en dat ze tot dat niveau zal komen wanneer ze de juiste kennis krijgt, dan zijn haar gedachten tegenstrijdig; dit betekent namelijk dat de individuele ziel niet de allerhoogste is, omdat ze geconditioneerd is geraakt door de materiële natuur. De Allerhoogste is verschillend van de individuele ziel.
De Allerhoogste Heer kan Zijn hand zonder beperking uitstrekken; de individuele ziel kan dat niet. In de Bhagavad-gītā zegt de Heer dat als iemand Hem een bloem, een vrucht of een beetje water offert, Hij het zal aanvaarden. Als de Heer Zich op grote afstand bevindt, hoe kan Hij dan dingen aanvaarden? Dit is de almacht van de Heer: ook al bevindt Hij Zich in Zijn eigen woning ver, ver weg van de aarde, toch kan Hij Zijn hand uitstrekken en aanvaarden wat iemand Hem aanbiedt. Dat is Zijn vermogen.
In de Brahma-saṁhitā (5.37) staat: goloka eva nivasaty akhilātma-bhūtaḥ — hoewel Hij altijd opgaat in Zijn eigen activiteiten van vermaak op Zijn transcendentale planeet, is Hij alomtegenwoordig. De individuele ziel kan niet volhouden dat ze alomtegenwoordig is. Dit vers beschrijft dan ook de Allerhoogste Ziel, de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, en niet de individuele ziel.
Сверхдуша, Верховная Личность Бога, подобна солнцу, от которого исходит бесчисленное количество лучей. В образе Сверхдуши Господь всепроникающ, и в Нем находятся все индивидуальные живые существа, начиная с самого первого, великого учителя, Брахмы, и кончая крошечным муравьем. У бесчисленного множества живых существ бесконечное количество голов, ног, рук, глаз. Все они пребывают в Сверхдуше и покоятся на Ней. Вот почему Сверхдушу называют всепроникающей. Но индивидуальное живое существо не может сказать, что его руки, ноги и глаза находятся повсюду. Это невозможно. Если же кто-то думает, будто он не сознает, что его руки и ноги находятся всюду, из- за своего невежества, но, обретя истинное знание, поймет это, то такой человек противоречит сам себе. На самом деле это означает, что индивидуальная душа не является верховным живым существом, ибо она может попасть под власть материальной природы. Всевышний отличен от индивидуальной души. Верховный Господь может простереть Свою руку бесконечно далеко, а индивидуальная душа — нет. В «Бхагавад-гите» Господь говорит, что, если человек предложит Ему цветок, плод или немного воды, Он примет его подношение. Как Господь, находящийся очень далеко от нас, может принимать наши подношения? Господь всемогущ: находясь в Своей обители, на огромном расстоянии от Земли, Он протягивает оттуда руку и принимает то, что мы подносим Ему. Таково Его могущество. В «Брахма-самхите» (5.37) сказано: голока эва нивасатй акхила̄тма-бхӯтах̣. Всегда наслаждаясь играми на Своей трансцендентной планете, Господь вместе с тем является вездесущим. Индивидуальная душа не может назвать себя вездесущей. Следовательно, в этом стихе речь идет о Сверхдуше, Личности Бога, а не об индивидуальной душе.