제12절
TEXT 12
원문
Tekst
마노 흐리디 니루댜 짜 mano hṛdi nirudhya ca
무르드냐다야뜨마나 쁘라남 mūrdhny ādhāyātmanaḥ prāṇam
아스티또 요가-다라남 āsthito yoga-dhāraṇām
mano hṛdi nirudhya ca
mūrdhny ādhāyātmanaḥ prāṇam
āsthito yoga-dhāraṇām
동의어
Synoniemen
사르바-드바라니: 신체의 모든 문, 삼얌야: 통제하는, 마나하: 마음, 흐리디: 가슴에, 니루댜: 국한하는, 짜: 또한, 무르드니: 머리에, 아다야: 집중하는, 아뜨마나하: 영혼의, 쁘라남: 생명의 기, 아스티따하: 위치한, 요가-다라남: 요가의 경지.
sarva-dvārāṇi — alle poorten van het lichaam; saṁyamya — beheersend; manaḥ — de geest; hṛdi — in het hart; nirudhya — opsluitend; ca — ook; mūrdhni — op het hoofd; ādhāya — concentrerend; ātmanaḥ — van de ziel; prāṇam — de levensadem; āsthitaḥ — vaststaand in; yoga-dhāraṇām — de toestand waarin men verankerd is in yoga.
번역
Vertaling
요가의 경지란 모든 감각적 활동에서 초연한 상태이다. 모든 감각의 문을 닫고, 마음을 가슴에 집중하며 생명의 기를 머리 꼭대기에 두는 것이 요가 안에 자기를 확립하는 것이다.
Verankerd zijn in yoga betekent dat je je van alle zintuiglijke bezigheden onthecht. Door alle poorten van de zintuigen te sluiten, de geest op het hart te concentreren en de levensadem naar de kruin van het hoofd te brengen, raakt men verankerd in yoga.
주석
Betekenisverklaring
여기에 제시된 대로 요가를 수행하려면 먼저 모든 감각적 쾌락의 문을 닫아야 한다. 이러한 수행을 쁘라땨하라(pratyāhāra)라고 하는데, 이는 모든 감각의 대상에서 감각을 거두어들임을 뜻한다. 지식을 획득하기 위한 감각 기관들, 즉 눈, 귀, 코, 혀, 그리고 촉각은 완전히 통제되어야 하고 감각 만족에 사용되게 허락해서는 안 된다. 이렇게 하면 마음은 가슴속에 있는 초영혼에 집중하게 되고, 생명의 기는 머리의 정수리에 오르게 된다. 여섯째 장에 이 과정이 자세히 설명되어 있다. 그러나 앞에서 언급했듯이, 이러한 수행은 이 시대에는 실용적이지 못하다. 최고의 과정은 끄리쉬나 의식이다. 봉헌으로 끄리쉬나에 마음을 항상 집중할 수 있다면 동요되지 않는 초월의 경지, 사마디(삼매경)에 머무르는 것은 아주 쉬운 일이다.
Om yoga te beoefenen moet men, zoals hier wordt aangeraden, eerst de deuren sluiten voor alle zinsbevrediging. Dit onderdeel wordt pratyāhāra genoemd of het terugtrekken van de zintuigen van de zinsobjecten. Men moet de zintuigen voor het opdoen van kennis — de ogen, oren, neus, tong en tastzin — volledig beheersen en hen alle zinsbevrediging ontzeggen. Zo kan de geest zich op de Superziel in het hart concentreren en kan de levensadem naar de kruin van het hoofd worden gebracht. In het zesde hoofdstuk werd deze methode gedetailleerd beschreven. Maar zoals eerder gezegd, is deze methode niet praktisch in dit tijdperk. De beste methode is Kṛṣṇa-bewustzijn. Voor wie in staat is zijn geest altijd op Kṛṣṇa te concentreren in devotionele dienst, is het heel gemakkelijk om in een onverstoorde, transcendentale toestand van diepe meditatie of samādhi, te blijven.