TEXT 21
Bg 3.21
Texte
Tekst
tat tad evetaro janaḥ
sa yat pramāṇaṁ kurute
lokas tad anuvartate
tat tad evetaro janaḥ
sa yat pramāṇaṁ kurute
lokas tad anuvartate
Synonyms
Synoniemen
yat yat: quoi que; ācarati: il fait; śreṣṭhaḥ: un dirigeant honorable; tat: cela; tat: et seulement cela; eva: certes; itaraḥ: ordinaire; janaḥ: une personne; saḥ: il; yat: quel que; pramāṇam: exemple; kurute: donne; lokaḥ: tout le monde; tat: cela; anuvartate: marche sur les traces.
yat yat — wat dan ook; ācarati — hij doet; śreṣṭhaḥ — een respectabele leider; tat — dat; tat — en dat alleen; eva — zeker; itaraḥ — gewoon; janaḥ — persoon; saḥ — hij; yat — om het even welke; pramāṇam — maatstaf; kurute — verricht; lokaḥ — de hele wereld; tat — dat; anuvartate — volgt in het voetspoor.
Translation
Vertaling
Quoi que fasse un grand homme, la masse des gens marche toujours sur ses traces. Le monde entier suit la norme qu’il établit par son exemple.
Alle activiteiten die een groot man verricht, worden door gewone mensen nagevolgd. En alle normen die hij door zijn voorbeeldig handelen stelt, worden door de hele wereld nageleefd.
Purport
Betekenisverklaring
Le peuple a toujours besoin d’un chef qui puisse le guider par son exemple. On ne peut apprendre aux gens à arrêter de fumer si l’on fume soi-même. Caitanya Mahāprabhu, le Seigneur en personne, disait qu’avant d’instruire les autres un maître doit d’abord apprendre à bien se comporter. On appelle ācārya, ou maître idéal, celui qui enseigne ainsi par l’exemple. Il faut donc que celui qui enseigne et qui souhaite instruire la masse des gens applique les principes énoncés dans les śāstras (Écritures). Il ne peut inventer des règles qui vont à l’encontre des principes des śāstras. Les Écritures, comme la Manu-saṁhitā ou d’autres ouvrages similaires, sont considérées comme des livres de référence pour la société humaine. Par conséquent, celui qui enseigne doit en suivre les principes.
L’homme qui désire se parfaire doit suivre ces règles, telles qu’elles furent appliquées par les grands maîtres. Le Śrīmad-Bhāgavatam déclare lui aussi que l’on doit marcher sur les traces des grands dévots, et ainsi progresser dans la réalisation spirituelle. Le roi ou le chef d’État, le père et le professeur, sont considérés comme les guides naturels de la société. Comme ils ont une grande responsabilité envers ceux qui dépendent d’eux, ils doivent connaître parfaitement les principes moraux et spirituels contenus dans les Écritures.
De gemiddelde mens heeft altijd een leider nodig die hem door zijn eigen gedrag kan onderrichten. Een leider kan de mensen niet leren hoe ze moeten stoppen met roken als hij zelf rookt. Heer Caitanya heeft gezegd dat een leraar zich correct moet gedragen voordat hij begint te onderwijzen. Wie op die manier onderricht geeft, wordt een ācārya genoemd, een ideale leraar. Een leraar moet daarom de principes van de śāstra (de heilige teksten) volgen om de mens in het algemeen te onderwijzen. De leraar kan geen regels verzinnen die ingaan tegen de principes van de geopenbaarde teksten zoals de Manu-saṁhitā en soortgelijke heilige teksten die beschouwd worden als standaardwerken die de menselijke samenleving moet volgen. Dat wat de leider onderwijst moet dus gebaseerd zijn op de beginselen van zulke standaard-śāstra’s. Wie zichzelf wil verbeteren, moet dezelfde standaardregels volgen als de grote leraren. Het Śrīmad-Bhāgavatam bevestigt ook dat men in de voetstappen van grote toegewijden moet treden; dat is de manier om vooruitgang te maken op het pad van spirituele bewustwording. De koning of de leidinggevende persoon van een land, de vader en de onderwijzer worden allemaal als natuurlijke leiders van de gewone, eenvoudige mensen beschouwd. Deze natuurlijke leiders hebben allemaal een grote verantwoordelijkheid tegenover hun ondergeschikten en daarom moeten zij vertrouwd zijn met de standaardwerken die de morele en spirituele voorschriften bevatten.