TEXT 35
VERSO 35
Texte
Texto
etac chrutvā vacanaṁ keśavasya
kṛtāñjalir vepamānaḥ kirīṭī
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṁ
sa-gadgadaṁ bhīta-bhītaḥ praṇamya
etac chrutvā vacanaṁ keśavasya
kṛtāñjalir vepamānaḥ kirīṭī
namaskṛtvā bhūya evāha kṛṣṇaṁ
sa-gadgadaṁ bhīta-bhītaḥ praṇamya
Synonyms
Sinônimos
sañjayaḥ uvāca: Sañjaya dit; etat: ainsi; śrutvā: entendant; vacanam: les paroles; keśavasya: de Kṛṣṇa; kṛtāñjaliḥ: les mains jointes; vepamānaḥ: tremblant; kirītī: Arjuna; namaskṛtvā: rendant son hommage; bhūyaḥ: encore; eva: aussi; āha: dit; kṛṣṇam: à Kṛṣṇa; sa-gadgadam: d’une voix tremblante; bhīta-bhītaḥ: effrayé; praṇamya: rendant son hommage.
sañjayaḥ uvāca — Sañjaya disse; etat — assim; śrutvā — ouvindo; vacanam — o discurso; keśavasya — de Kṛṣṇa; kṛta-añjaliḥ — de mãos postas; vepamānaḥ — tremendo; kirītī — Arjuna; namaskṛtvā — oferecendo reverências; bhūyaḥ — novamente; eva — também; āha — disse; kṛṣṇam — a Kṛṣṇa; sa-gadgadam — com a voz balbuciante; bhīta-bhītaḥ — amedrontado; praṇamya — oferecendo reverências.
Translation
Tradução
Sañjaya dit à Dhṛtarāṣṭra: Ô roi, après avoir entendu les paroles du Seigneur Suprême, Arjuna, tremblant, les mains jointes, Lui rend encore et encore son hommage. D’une voix coupée par l’émotion et la crainte, il prononce ces mots.
Sañjaya disse a Dhṛtarāṣṭra: Ó rei, após ouvir estas palavras da Suprema Personalidade de Deus, Arjuna, trêmulo e de mãos postas, ofereceu repetidas reverências. Ele se dirigiu amedrontado ao Senhor Kṛṣṇa, e com a voz vacilante falou as seguintes palavras.
Purport
Comentário
Comme nous l’avons préalablement expliqué, Arjuna est frappé de stupéfaction par la forme universelle du Seigneur. Encore et encore, il rend son hommage à Kṛṣṇa et, d’une voix émue, Lui adresse des prières, non plus comme un ami, mais comme un dévot que la grandeur de Dieu fascine.
Como já explicamos, devido à situação criada pela forma universal da Suprema Personalidade de Deus, Arjuna ficou perplexo e atônito e então, ele começou a oferecer respeitosas reverências repetidas vezes a Kṛṣṇa, e com uma voz vacilante começou a orar, não como amigo, mas como um devoto maravilhado.