Skip to main content
Bibliothèque » La Bhagavad-gītā telle qu'elle est » PREMIER CHAPITRE

TEXT 12

Bg 1.12

Texte

Tekst

tasya sañjanayan harṣaṁ
kuru-vṛddhaḥ pitāmahaḥ
siṁha-nādaṁ vinadyoccaiḥ
śaṅkhaṁ dadhmau pratāpavān
tasya sañjanayan harṣaṁ
kuru-vṛddhaḥ pitāmahaḥ
siṁha-nādaṁ vinadyoccaiḥ
śaṅkhaṁ dadhmau pratāpavān

Synonyms

Synoniemen

tasya: sa; sañjanayan: augmentant; harṣam: joie; kuru-vṛddhaḥ: l’aïeul de la dynastie des Kurus (Bhīṣma); pitāmahaḥ: le grand-père; siṁha-nādam: un son tonitruant, semblable au rugissement d’un lion; vinadya: émettant; uccaiḥ: très fort; śaṅkham: la conque; dadhmau: souffla; pratāpa-vān: le vaillant.

tasya — zijn; sañjanayan — toenemend; harṣam — blijdschap; kuru-vṛddhaḥ — de voorvader van de Kuru-dynastie (Bhīṣma); pitāmahaḥ — de Grootvader; siṁha-nādam — geluid als het gebrul van een leeuw; vinadya — weerklinkend; uccaiḥ — zeer luid; śaṅkham — hoornschelp; dadhmau — blies; pratāpa-vān — de heldhaftige.

Translation

Vertaling

À cet instant, Bhīṣma, l’illustre et vaillant aïeul de la dynastie des Kurus, grand-père des combattants, souffle très fort dans sa conque qui résonne comme le rugissement d’un lion et réjouit le cœur de Duryodhana.

Toen blies Bhīṣma, de grote heldhaftige voorvader van de Kuru-dynastie, de Grootvader van de strijders, zeer luid op zijn hoornschelp. Het geluid was als het gebrul van een leeuw en vervulde Duryodhana met vreugde.

Purport

Betekenisverklaring

L’aïeul de la dynastie Kuru devine le sentiment caché de son petit-fils Duryodhana et ressent pour lui une compassion bien naturelle. Répondant à sa renommée de lion, il souffle impétueusement dans sa conque avec l’espoir de le réconforter. La façon dont il fait sonner la conque montre indirectement à son petit-fils abattu que bien qu’il n’ait aucune chance de victoire puisque le Seigneur Suprême, Kṛṣṇa, Se trouve dans le camp adverse, il n’épargnera aucun effort, d’autant que son devoir lui commande de diriger les manœuvres.

De voorvader van de Kuru-dynastie begreep wat er in het hart van zijn kleinzoon Duryodhana omging en uit een natuurlijk medeleven probeerde Bhīṣma hem op te vrolijken door zijn hoornschelp zeer luid te laten schallen, wat paste bij zijn positie als leeuw. Door de symboliek van de hoornschelp liet hij zijn terneergeslagen kleinzoon indirect weten dat hij geen kans had om de strijd te winnen, omdat de Allerhoogste Heer zich aan de andere kant bevond. Maar toch bleef het zijn plicht om het gevecht te leiden en daarbij zou hij geen enkele moeite sparen.