Skip to main content

9

9

Aineellinen huuma

Diminuindo a Febre da Ilusão

janmaiśvarya-śruta-śrībhir
edhamāna-madaḥ pumān
naivārhaty abhidhātuṁ vai
tvām akiñcana-gocaram
janmaiśvarya-śruta-śrībhir
edhamāna-madaḥ pumān
naivārhaty abhidhātuṁ vai
tvām akiñcana-gocaram

Oi Herrani, vain aineelliseen elämään lopen väsyneet lähestyvät helposti Sinun Ylhäisyyttäsi. Sellaiset henkilöt, jotka yrittävät edistyä aineellisessa elämässä hyvän syntyperän, suuren omaisuuden, korkean sivistyksen sekä ulkoisen kauneuden avulla, eivät voi vilpittömästi kääntyä puoleesi.

Meu Senhor, ó Onipotente! Podes ser alcançado facilmente, mas apenas por aqueles que estão materialmente esgotados. Quem está no caminho do progresso material, tentando aprimorar-se com parentesco respeitável, grande opulência, educação elevada e beleza corpórea, não pode aproximar-se de Ti com sentimento sincero.

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.26

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.26

Ihmisen katsotaan olevan aineellisesti pitkälle edistynyt, jos hän on aristokraattinen, hänellä on runsaasti omaisuutta, hyvä koulutus ja hän on ulkonäöltään kaunis ja viehättävä. Kaikki materialistit pyrkivät hullujen lailla saamaan nämä aineelliset rikkaudet, mitä pidetään sitten aineellisen sivistyksen kehityksenä. Tästä on vain seurauksena, että aineellisten rikkauksien omistaminen ylpistää ja huumaa ihmisen. Aineellisuuden ylpistämät eivät pysty lausumaan Herran pyhää nimeä sydämensä pohjasta: ”Oi Govinda! Oi Kṛṣṇa!” Herran pyhä nimi on hyvin voimallinen ja śāstroissa sanotaankin, että jos ihminen vain kerran lausuu Herran pyhän nimen, hän vapautuu suuremmasta määrästä syntejä kuin ehtisi koskaan tekemään. Tämä ei ole lainkaan liioiteltua, sillä Herran pyhällä nimellä on valtava voima. Tuon voiman ilmaantuminen riippuu kuitenkin siitä, miten pyhä nimi lausutaan. Epätoivoisen ja hädissään olevan ihmisen on helppo lausua Herran pyhä nimi vilpittömästi, mutta aineellisen hyvinvoinnin keskellä on vaikeata olla yhtä vakavissaan. Aineellisen menestyksen ylpistämä ihminen saattaa lausua Herran pyhän nimen silloin tällöin, mutta hän ei kykene siihen aidosti. Seuraavat neljä aineellisen kehityksen periaatetta haittaavat henkistä edistystä: (1) ylhäinen syntyperä (2) rikkaus (3) korkea koulutus (4) ja viehättävä kauneus.

Puhdasta henkistä sielua peittävä aineellinen kuori on vain ulkoinen, aivan kuten kuume on sairaassa kehossa ilmenevä ulkoinen oire. Yleensä kuumetta yritetään aina alentaa, eikä sen anneta kohota väärällä hoidolla. Toisinaan nähdään, että henkisesti pitkälle edistyneet köyhtyvät aineellisesti, mikä ei suinkaan ole pettymyksen aihe, sillä aineellinen köyhyys on yhtä hyvä merkki kuin kuumeen laskeminen. Ihmiselämän periaatteena pitäisi olla aineellisen huuman vähentäminen, sillä se saa ihmisen harhautumaan yhä enemmän elämän varsinaisesta tarkoituksesta. Pahasti harhautuneet ihmiset eivät mitenkään voi päästä Jumalan valtakuntaan.

Ser materialmente avançado significa nascer em família aristocrática e possuir grande riqueza, educação e atrativa beleza pessoal. Todos os homens materialistas estão loucos por possuir essas opulências materiais, e isso é conhecido como progresso na civilização material. Mas o resultado é que por possuir todos esses bens materiais a pessoa torna-se artificialmente arrogante, intoxicada por tais posses temporárias. Consequentemente, essas pessoas materialmente arrogantes são incapazes de pronunciar o santo nome do Senhor, dirigindo-se a Ele com sentimento: “Ó Govinda! Ó Kṛṣṇa!” Nos śāstras, se diz que, por pronunciar uma vez o santo nome do Senhor, o pecador se livra de uma maior quantidade de pecados que possa cometer. Este é o poder de pronunciar o santo nome do Senhor. Não há o mínimo exagero nessa afirmação. De fato, o santo nome do Senhor possui essa potência magnífica. Mas também há uma qualidade para esse cantar, e isso depende da qualidade do sentimento. Um homem desamparado pode pronunciar com sentimento o santo nome do Senhor, ao passo que outro que pronuncie o mesmo santo nome em meio a grande satisfação material não pode ser tão sincero. Uma pessoa materialmente arrogante pode pronunciar o santo nome do Senhor ocasionalmente, mas é incapaz de pronunciá-lo com qualidade. Portanto, os quatro princípios do avanço material, a saber: 1) alto parentesco, 2) grande riqueza, 3) educação elevada e 4) beleza atrativa são, por assim dizer, desqualificações para o avanço espiritual. A cobertura material da alma espiritual pura é um aspecto externo, assim como a febre é um aspecto externo do corpo enfermo. O processo geral é diminuir o grau da febre, e não o agravar com exageros. Às vezes, se vê que pessoas espiritualmente avançadas se tornam materialmente pobres. Isso nada tem de desencorajador. Pelo contrário, esse empobrecimento é tão bom sinal quanto a queda de temperatura é um bom sinal para o doente. O princípio vital deve ser diminuir o grau de intoxicação material, que nos ilude cada vez mais a respeito da meta da vida. Pessoas grosseiramente iludidas são completamente incapazes de entrar no reino de Deus.

Tietyssä mielessä aineelliset rikkaudet ovat Jumalan armoa. Hyvin ylhäinen syntyperä tai syntyminen rikkaaseen maahan kuten Amerikkaan, vauraus, korkea koulutus ja sivistys sekä kauneus ovat hurskaiden tekojen suomia lahjoja. Rikas ihminen herättää huomiota, muttei köyhä. Koulutettu ihminen herättää huomiota, muttei kouluttamaton. Aineellisessa mielessä tuollaiset avut ovat hyödyksi. Mutta kun ihminen on aineellisesti rikas, hän huumaantuu. ”Olen rikas, olen sivistynyt. Minulla on rahaa.”

Em um sentido, evidentemente, as opulências materiais são uma graça divina. Nascer numa família aristocrática ou numa nação como os Estados Unidos, ser muito rico, ter muito conhecimento e educação e ser muito belo, são frutos de nossas atividades piedosas. Um homem rico atrai a atenção de outros, ao passo que um pobre não. Um homem educado atrai a atenção, mas um tolo não atrai a atenção de ninguém. Materialmente, portanto, tais opulências são muito benéficas. Mas, quando uma pessoa se torna assim opulenta, fica intoxicada: “Oh! Eu sou um homem rico. Eu sou um homem muito educado. Eu tenho dinheiro”.

Viiniä juonut voi kuvitella lentävänsä taivaalla tai olevansa paratiisissa. Se on huumaantumisen seurausta. Huumaantunut ei tiedä, että nämä unet ovat ajan armoilla ja tulevat päättymään. Koska hän ei tiedä, että unet eivät tule jatkumaan, hänen sanotaan olevan harhan vallassa. Samalla tavalla huumaantumista on ajatella olevansa hyvin rikas, hyvin koulutettu ja kaunis suuren valtion aristokraatti. Hienoa, mutta kuinka kauan tuo kestää? Amerikkalainen saattaa olla rikas, kaunis ja pitkälle koulutettu. Hän voi olla siitä ylpeä, mutta kuinka kauan tämä huuma kestää? Kun ruumis kohtaa loppunsa, kaikki muukin loppuu, aivan kuten humaltuneen unet.

Um homem que bebe vinho fica bêbado e pode pensar que está voando no céu ou que foi para o paraíso. Estes são os efeitos da intoxicação. Mas uma pessoa intoxicada não sabe que esses sonhos estão dentro dos limites do tempo e que, por esta razão, terão um fim. Porque não está ciente de que esses sonhos não são permanentes, é dito que ela está vivendo uma ilusão. Da mesma forma, fica-se intoxicado por pensar: “Eu sou muito rico, muito educado e belo e nasci numa família aristocrática, numa grande nação”. Isto está certo, mas por quanto tempo existirão estas vantagens? Suponha que alguém seja americano, e também rico e avançado em conhecimento. Ele pode ficar orgulhoso com tudo isso, mas por quanto tempo permanecerá o efeito dessa intoxicação? Logo que o corpo acabar tudo estará terminado, assim como os sonhos ébrios de alguém que tenha bebido.

Nuo unet ovat mielessä, egon tasolla ja kehon tasolla. Mutta me emme ole tämä ruumiimme. Karkea ruumis ja hienojakoinen keho eivät ole sama asia kuin me itse. Karkea ruumis on tehty maasta, vedestä, tulesta, ilmasta ja eetteristä. Hienojakoinen keho on tehty mielestä, älykkyydestä ja väärästä minästä. Elävä olento on näiden kahdeksan elementin yläpuolella, joita kuvaillaan Bhagavad-gītāssa Jumalan alemmaksi energiaksi.

Esses sonhos estão na plataforma mental, na plataforma egoística e na plataforma corporal. Mas eu não sou o corpo. Os corpos grosseiro e sutil são diferentes de meu eu verdadeiro. O corpo grosseiro é feito de terra, água, fogo, ar e éter, e o sutil de mente, inteligência e falso ego. Mas a entidade viva é transcendental a esses oito elementos, que são descritos na Bhagavad-gītā como a energia inferior de Deus.

Vaikka ihminen on älyllisesti edistynyt, hän ei tiedä olevansa alemman energian vaikutuksessa, kuten huumaantunut ei ymmärrä omaa tilaansa. Rikkaudet asettavat ihmisen huuman kaltaiseen olotilaan. Me olemme jo huumaantuneita ja nykyinen kulttuuri pyrkii vielä lisäämään sitä. Tosiasiassa meidän pitäisi päästä siitä eroon, mutta nykykulttuuri tähtää sen lisäämiseen, jotta meistä tulisi yhä huumaantuneempia ja menisimme helvettiin.

Mesmo uma pessoa avançada mentalmente não sabe que se encontra sob a influência da energia inferior, da mesma forma que uma pessoa intoxicada não sabe em que condição se encontra. A opulência, portanto, nos coloca numa posição de intoxicação. Já estamos intoxicados. Na verdade, deveríamos nos livrar dessa intoxicação, mas a civilização moderna tende a aumentá-la de tal forma que ficaremos mais e mais intoxicados e acabaremos indo para o inferno.

Kuntīdevī sanoo, että ne jotka ovat huumaantuneita tällä tavalla eivät voi aidolla tunteella puhutella Herraa. He eivät pysty sydämestään sanomaan: jaya rādhā-mādhava! ”Kaikki kunnia Rādhālle ja Kṛṣṇalle!” He ovat kadottaneet henkiset tunteensa. He eivät pysty sydämestään puhumaan Herralle, sillä heillä ei ole tietoa. He luulevat, että Jumala on köyhiä varten. ”Köyhillä ei ole tarpeeksi ruokaa. He voivat mennä kirkkoon rukoilemaan jokapäiväistä leipäänsä. Minulla on tarpeeksi leipää. Miksi menisin kirkkoon?” Tämä on heidän mielipiteensä.

Kuntīdevī diz que aqueles que estão intoxicados dessa maneira não podem se dirigir ao Senhor com um sentimento sincero. Eles não conseguem dizer de coração, jaya rādhā-mādhava: “Todas as glórias a Rādhā e Kṛṣṇa!” Eles perderam seu sentimento espiritual, e não conseguem se dirigir ao Senhor com sinceridade, porque não têm conhecimento. “Oh! Deus é para os pobres”, eles pensam. “Os pobres não têm alimento suficiente. Deixe-os irem à igreja e orar: ‘Ó Deus, dê-nos o pão de cada dia!’, mas eu tenho pão suficiente, por que eu deveria ir à igreja?”

Nykyisin kun ihmiset elävät vauraudessa, kukaan ei ole kiinnostunut käymään kirkossa tai temppelissä. Ihmiset ihmettelevät mitä hullutusta se on. ”Miksi menisin kirkkoon pyytämään leipää? Kehitämme taloutta ja sitten meillä on tarpeeksi leipää.” Erityisesti kommunistisissa maissa ajatellaan yleisesti näin. Kommunistit tekevät kylissä propagandatyötään ja pyytävät ihmisiä menemään kirkkoon rukoilemaan itselleen leipää. Kun ihmiset tulevat ulos kirkosta, he kysyvät: ”Saitteko leipänne?”

Esta é a opinião geral. Hoje em dia, portanto, porque estamos numa época de prosperidade econômica, ninguém está interessado em ir às igrejas ou aos templos. “Que bobagem é esta?”, as pessoas pensam. “Por que devo ir à igreja e pedir pão? O que devo fazer é desenvolver minha condição econômica e terei um amplo suprimento de pão”. Nos países comunistas, essa mentalidade é muito acentuada. Os comunistas fazem propaganda nas vilas, pedindo ao povo que vá à igreja e ore por pão. Então, as pessoas inocentes oram, como de costume: “Ó Deus, dê-nos o pão de cada dia”. Quando saem da igreja, os comunistas perguntam: “Conseguiram o pão?”

”Emme saaneet”, ihmiset vastaavat.

“Não senhor”, elas respondem.

”Pyytäkää meiltä”, kommunistit sanovat.

“Muito bem”, dizem os comunistas. “Então, peçam-nos”.

Sitten ihmiset sanovat kommunistisille ystävilleen: ”Antakaa te meille leipää.”

E as pessoas dizem: “Ó amigos comunistas, deem-nos pão”.

Kommunistiset ystävät ovat tietenkin tuoneet kuorma-autolasteittain leipää kylään ja sanovat: ”Ottakaa niin paljon kuin haluatte. No, kumpi on parempi – kommunistit vai Jumala?

Os “amigos” comunistas, é claro, trouxeram um caminhão enorme cheio de pão. “Peguem quanto quiserem. Agora, quem é melhor – os comunistas ou seu Deus?”

Koska ihmiset eivät ole kovin älykkäitä, he vastaavat: ”Te olette parempia.” Heillä ei ole älykkyyttä kysyä: ”Mistä te saitte tämän leivän? Oletteko tuottaneet sen tehtaassanne? Tuottaako tehtaanne ruokaviljaa?” Koska he ovat sūdria (ihmisiä joilla on vähäinen äly), he eivät kysy tätä kysymystä. Brāhmaṇa, joka on älykäs, kysyy heti: ”Mistä olette saaneet tämän leivän? Ette pysty tuottamaan sitä tyhjästä. Olette vain ottaneet Jumalan viljan, leiponeet siitä leipää, mutta se ei tee teistä leivän omistajia.”

Por não serem muito inteligentes, as pessoas respondem: “Oh! Vocês são melhores”. Elas não têm inteligência para perguntar: “Seus ignorantes, de onde vocês trouxeram este pão? Vocês o fabricaram em suas fábricas? Será que suas fábricas podem fabricar cereais?” Porque são śūdras (pessoas de muito pouca inteligência), não fazem essas perguntas. Um brāhmaṇa, entretanto, que tem a inteligência desenvolvida, perguntaria imediatamente: “Seus ignorantes, de onde trouxeram este pão? Vocês não podem fabricar pão. Simplesmente tiraram o trigo dado por Deus e o transformaram, mas isso não significa que seja sua propriedade”.

Vain se, että valmistamme joistakin materiaaleista jotakin, ei tarkoita sitä, että me olisimme lopullisen tuotteen omistajia. Jos minä annan puusepälle rakennuspuuta, työkaluja ja maksan palkan, ja hän rakentaa tarvikkeista hienon kaapin, kenelle tuo kaappi kuuluu? Kuuluuko kaappi puusepälle vai minulle, joka olen järjestänyt hänelle tarvikkeet? Puuseppä ei voi väittää, että kaappi kuuluu hänelle, koska hän on rakentanut sen. Vastaavasti meidän on kysyttävä ateisteilta, kuten kommunisteilta: ”Te lurjukset, keneltä saitte ainekset leipäänne? Kaikki ainekset tulevat Kṛṣṇalta. Bhagavad-gītāssa Kṛṣṇa sanoo: ’Tämän aineellisen luomuksen elementit ovat Minun omaisuuttani.’ Ihmiset eivät ole luoneet merta, maata, taivasta, tulta tai ilmaa. Ne eivät ole ihmisten aikaansaannoksia. Näitä aineksia voidaan sekoittaa toisiinsa ja valmistaa niistä jotain. Maata voidaan sekoittaa merestä otettuun veteen, polttaa seos tulessa ja niin saadaan aikaan tiiliä, joista voidaan rakentaa pilvenpiirtäjä ja väittää sitä sitten omaksi omaisuudeksi. Mutta mistä saitte siihen alkujaan ainekset, senkin lurjukset? Olette varastaneet Jumalan omaisuutta ja nyt väitätte sitä omaksenne.” Tämä on tietoa.

Simplesmente transformar uma coisa em outra não torna o produto final propriedade de quem o transformou. Por exemplo: se der a um carpinteiro alguma madeira, algumas ferramentas, um bom salário e ele construir um belo armário, a quem pertence esse armário – ao carpinteiro ou a mim, que supri os ingredientes? O carpinteiro não pode dizer: “Porque eu transformei a madeira num ótimo armário, ele é meu”. De forma similar, deveríamos perguntar às pessoas ateístas como os comunistas: “Quem está suprindo os ingredientes para seu pão, seu ignorante? Tudo vem de Kṛṣṇa. Na Bhagavad-gītā, Kṛṣṇa diz: ‘Os elementos desta criação material são todos de Minha propriedade’. Vocês não criaram o mar, a terra, o céu, o fogo ou o ar. Vocês podem misturar e transformar essas coisas materiais. Podem tirar terra do chão e água do mar, misturá-las, pô-las no fogo para fazer tijolos e depois fazer uma pilha com eles, para construir um arranha-céu e declarar que o arranha-céu lhes pertence. Mas de onde vieram os ingredientes para o arranha-céu, seus ignorantes? Vocês roubaram o que pertence a Deus e agora estão dizendo que pertence a vocês”. Isto é conhecimento.

Valitettavasti ne, jotka ovat huumaantuneita, eivät pysty käsittämään tätä. Eräät ihmiset ajattelevat, että he ovat valloittaneet Pohjois-Amerikan intiaanien maan, ja nyt se on heidän omaisuuttaan. He eivät tiedä olevansa varkaita. Bhagavad- gītāssa sanotaan selvästi, että se joka ottaa Jumalan omaisuutta ja väittää sitä omakseen, on varas (stena eva saḥ).

Infelizmente, aqueles que estão intoxicados não podem compreender isso. Eles pensam: “Nós tomamos esta terra, os Estados Unidos, dos indígenas, e agora é nossa propriedade”. Eles não sabem que são ladrões. A Bhagavad-gītā diz claramente que aquele que toma a propriedade de Deus, e declara que é sua, é apenas um ladrão (stena eva saḥ).

Kṛṣṇan palvojilla on oma kommunismi. Kṛṣṇa-tietoisen kommunismin mukaan kaikki kuuluu Jumalalle. Kuten Neuvostoliiton ja Kiinan kommunistit ajattelevat kaiken kuuluvan valtiolle, me ajattelemme kaiken kuuluvan Jumalalle. Tämä on saman filosofian laajentamista ja sen ymmärtämiseen tarvitaan hieman älyä. Miksi ajattelisimme, että meidän maamme kuuluu vain joukolle ihmisiä? Itse asiassa kaikki kuuluu Jumalalle ja jokaisella elävällä olennolla on oikeus käyttää Jumalan omaisuutta, sillä jokainen on Jumalan, ylimmän isän, lapsi. Herra Kṛṣṇa sanoo Bhagavad-gītāssa (14.4): sarva-yonisu kaunteya ... ahaṁ bīja-pradaḥ pitā. ”Minä olen kaikkien elävien olentojen siemenenantava isä. Elivätpä he missä elämänmuodoissa tahansa, he ovat Minun poikiani.”

Os devotos de Kṛṣṇa, portanto, têm sua própria forma de comunismo. De acordo com o comunismo consciente de Kṛṣṇa, tudo pertence a Deus. Da mesma forma que os comunistas, russos e chineses, pensam que tudo pertence ao Estado, nós consideramos que tudo pertence a Deus. Isso é apenas uma extensão da mesma filosofia, e, para compreendê-la, só é necessário um pouco de inteligência. Por que deveria alguém pensar que seu estado pertence a apenas um pequeno número de pessoas? Na realidade, tudo isso pertence a Deus, e toda entidade viva tem o direito de usar essa propriedade, porque todos são filhos de Deus, que é o pai supremo. Na Bhagavad-gītā (14.4), o Senhor Kṛṣṇa diz, sarva-yoniṣu kaunteya ahaṁ bīja-pradaḥ pitā: “Eu sou o pai que dá a semente de todas as entidades vivas. Em qualquer forma que se encontrem, todos são Meus filhos”.

Jokainen meistä elävistä olennoista on Jumalan poika. Sen olemme unohtaneet ja siksi me riitelemme. Onnellisessa perheessä kaikki lapset tietävät, että isä antaa heille ruokaa. Me olemme veljiä, miksi meidän pitäisi riidellä? Jos kaikista tulee Jumalatietoisia, Kṛṣṇa-tietoisia, riidat maailmassa loppuvat. Minä olen amerikkalainen, intialainen, venäläinen, kiinalainen: kaikki tällaiset määritelmät katoavat. Kṛṣṇa-tietoisuus -liike on hyvin puhdistava. Heti kun ihmiset tulevat tietoisiksi Kṛṣṇasta, heidän poliittinen ja kansallinen riitelynsä päättyy siihen, sillä he omaksuvat todellisen tietoisuutensa ja ymmärtävät, että kaikki kuuluu Jumalalle. Jokaisella perheen lapsella on oikeus saada joitain etuisuuksia isältään. Jos jokainen meistä on Jumalan osanen, jos jokainen on Jumalan lapsi, jokaisella on oikeus käyttää isän omaisuutta. Tämä oikeus ei kuulu vain ihmisille vaan Bhagavad-gītān mukaan se kuuluu jokaiselle elävälle olennolle elivätpä he ihmisinä, eläiminä, puina, lintuina, hyönteisinä tai minä tahansa. Tämä on Kṛṣṇa-tietoisuutta.

Nós, entidades vivas, somos todos filhos de Deus, mas nos esquecemos disso, e estamos todos lutando. Numa família feliz todos os filhos sabem que “Papai está nos alimentando a todos. Nós somos irmãos. Então, por que deveríamos lutar?” Assim também, se nos tornarmos conscientes de Kṛṣṇa, conscientes de Deus, as lutas pelo mundo afora terminarão. “Eu sou americano”, “Eu sou indiano”, “Eu sou russo”, “Eu sou chinês” – todas estas designações tolas acabarão. O movimento para a consciência de Kṛṣṇa é tão purificante que, logo que as pessoas se tornem conscientes de Kṛṣṇa, suas lutas políticas e nacionais terminarão imediatamente, porque compreenderão sua verdadeira consciência e que tudo pertence a Deus. As crianças, numa família, têm todas o direito de aceitar privilégios do pai. Por conseguinte, se todos são partes integrantes de Deus, se todos são filhos de Deus, todos têm direito de utilizar a propriedade do pai. Esse direito não pertence apenas aos seres humanos; ao contrário, de acordo com a Bhagavad-gītā, pertence a todas as entidades vivas, não importando se estão em corpos de seres humanos, animais, árvores, pássaros, bestas, insetos ou o que for. Isto é consciência de Kṛṣṇa.

Kṛṣṇa-tietoisuuteen ei kuulu sellainen ajattelu, että minä ja veljeni olemme hyviä, mutta kaikki muut ovat huonoja. Me hylkäämme tällaisen kapea-alaisen, väärän ymmärryksen. Kṛṣṇa- tietoisuudessa elävät olennot nähdään tasavertaisina. Kuten Bhagavad-gītāssa (5.18) sanotaan:

Na consciência de Kṛṣṇa, não pensamos: “Meu irmão é bom, e eu sou bom, mas todos os outros são ruins”. Esse tipo de visão estreita, doente, nós rejeitamos. Na consciência de Kṛṣṇa, vemos todas as entidades vivas igualmente. Como se declara na Bhagavad-gītā (5.18):

vidyā-vinaya-sampanne
brāhmaṇe gavi hastini
śuni caiva śvapāke ca
paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ
vidyā-vinaya-sampanne
brāhmaṇe gavi hastini
śuni caiva śvapāke ca
paṇḍitāḥ sama-darśinaḥ

”Todellisen tietonsa valossa nöyrä pyhimys näkee keskenään tasavertaisina oppineen ja lempeän brāhmaṇan, lehmän, elefantin, koiran ja koiransyöjän (kastittoman).”

“O sábio humilde, devido a seu conhecimento verdadeiro, vê com visão de igualdade um brāhmaṇa gentil e erudito, uma vaca, um elefante, um cachorro e um comedor de cachorros (intocável)”.

Paṇḍita eli oppinut näkee kaikki elävät olennot tasavertaisina. Koska vaiṣṇava on oppinut, hän on sääliväinen (lokānāṁ hita-kārinau) ja hän voi toimia siten, että ihmiskunta hyötyy. Vaiṣṇava tuntee ja itse asiassa näkee, että kaikki elävät olennot ovat osasia Jumalasta ja että jostakin syystä he ovat langenneet aineelliseen maailmaan ja omaksuneet erityyppisiä ruumiita karmansa mukaan.

O paṇḍita, erudito, vê todas as entidades no mesmo nível. Por conseguinte, porque o vaiṣṇava, ou devoto, é erudito, ele é compassivo (lokānāṁ hita-kāriṇau) e pode trabalhar de tal maneira que, na verdade, trará benefícios para toda a humanidade. Um vaiṣṇava sente e vê realmente que todas as entidades vivas são partes integrantes de Deus e que, de uma forma ou outra, entraram em contato com este mundo material e receberam diferentes tipos de corpos, de acordo com karmas diferentes.

Oppineet (paṇḍitāḥ) eivät tee erotteluja. He eivät sano, että tässä on eläin, se on lähetettävä teurastamoon, jotta ihmiset voivat syödä sen. Ei. Miksi eläimiä pitäisi teurastaa? Kṛṣṇa-tietoinen ihminen on ystävällinen jokaiselle. Siksi yksi filosofiamme kulmakiviä on määräys, joka kieltää lihansyönnin. Ihmiset eivät tietenkään halua hyväksyä sitä. He ihmettelevät sitä. Liha on meidän ruokaamme. Miksi emme saisi syödä sitä? Koska he ovat huumaantuneita lurjuksia (edhamāna-madaḥ), he eivät halua kuulla totuutta. Ajatelkaa, jos köyhä avuton mies makaa kadulla, voinko tappaa hänet? Antaako virkavalta sen minulle anteeksi? ”Tapoin köyhän miehen. Häntä ei tarvittu yhteiskunnassa. Miksi sellaisen ihmisen pitäisi saada elää?” Annettaisiinko minulle anteeksi? Sanoisiko virkavalta minulle, että olen tehnyt oikein hyvää työtä? Ei. Köyhä mies on myös valtion kansalainen, eikä valtio salli hänen tappamistaan. Miksi tätä filosofiaa ei voisi laajentaa? Puut, linnut ja eläimet ovat myös Jumalan poikia. Jos ne tapetaan, syyllistytään rikokseen kuten köyhän kodittoman tappamisessa. Jumalan, kuten ei oppineenkaan, silmissä ole rikkaan ja köyhän, mustan ja valkoisen välillä mitään eroa. Ei. Jokainen elävä olento on osanen Jumalaa. Ja koska vaiṣṇava ymmärtää tämän, hän on kaikkien elävien olentojen todellinen hyväntoivoja.

Os eruditos (paṇḍitāḥ) não fazem discriminações. Eles não dizem: “Como isto é um animal, deve ser mandado para o matadouro para que os homens possam comê-lo”. Não. Por que deveriam os animais serem mortos? Alguém que seja realmente consciente de Kṛṣṇa é bondoso para todos. Por isso, um dos princípios de nossa filosofia é “não comer carne”. É claro que muitos não aceitarão isto. Eles dirão: “Oh! Que bobagem é esta? Carne é nosso alimento. Por que não deveríamos comê-la?” Porque são sujeitos intoxicados e sem caráter (edhamāna-madaḥ), eles não dão ouvidos aos fatos. Mas imaginemos um homem pobre, abandonado, caído na rua. Posso matá-lo? Serei desculpado pelo governo? Eu posso dizer: “Só matei um homem pobre. Não há necessidade dele na sociedade. Por que tal pessoa deveria viver?” Mas o governo me perdoará? Será que as autoridades dirão: “Muito bem, você fez um ótimo trabalho”? Não. O homem pobre também é um cidadão do estado e o governo não pode permitir que o matem. Então, por que não expandir essa filosofia? As árvores, os pássaros e as feras também são filhos de Deus. Quem os mata é tão culpado quanto quem mata o pobre na rua. Aos olhos de Deus, ou mesmo aos olhos de uma pessoa erudita, não há discriminação entre o pobre e o rico, preto e branco. Não. Cada entidade viva é parte integrante de Deus. E, porque um vaiṣṇava vê as coisas assim, ele é o único e verdadeiro benfeitor para todas as entidades vivas.

Vaiṣṇava pyrkii kohottamaan kaikki elävät olennot Kṛṣṇa- tietoisuuteen. Vaiṣṇava ei näe ihmisiä intialaisina tai amerikkalaisina. Joku saattaa kysyä, miksi olen tullut Amerikkaan. Mutta miksi en olisi tullut? Olen Jumalan palvelija ja tämä on Jumalan kuningaskunta. Jumalan palvojan estäminen on keinotekoista, ja joka niin tekee syyllistyy syntiin. Poliisi saa astua taloon kuin taloon eikä se ole luvatonta, samoin Jumalan palvojalla on oikeus mennä minne tahansa, sillä kaikki kuuluu Jumalalle. Meidän on nähtävä asiat tällaisina, kuten ne ovat. Se on Kṛṣṇa-tietoisuutta.

Um vaiṣṇava tenta elevar todos à plataforma da consciência de Kṛṣṇa. Um vaiṣṇava não considera “Aqui está um indiano e aqui um americano”. Certa vez, perguntaram-me: “Por que o senhor veio aos Estados Unidos?” Mas por que não deveria ter vindo? Se eu sou um servo de Deus e este é o reino de Deus, por que eu não deveria vir? Quem impede as atividades de um devoto é leviano e está realizando uma atividade pecaminosa. Da mesma forma que um policial pode entrar numa casa sem pedir licença, um servo tem o direito de ir a qualquer parte, porque tudo pertence a Deus. Devemos ver as coisas dessa maneira, como elas são. Isto é consciência de Kṛṣṇa.

Nyt Kuntīdevī sanoo, että ne jotka lisäävät huumaansa, eivät voi tulla tietoisiksi Kṛṣṇasta. Huumaantunut ihminen saattaa puhua typeryyksiä ja hänelle voidaan sanoa: ”Hyvä ystävä, sinä puhut mielettömiä. Katso, tässä on sinun veljesi ja tässä on äitisi.” Mutta koska hän on huumaantunut, hän ei ymmärrä, eikä välitäkään ymmärtää. Vastaavasti kun vaiṣṇava yrittää näyttää aineellisesti huumaantuneelle lurjukselle, että tässä on Jumala, tämä ei pysty ymmärtämään. Kuntīdevī sanookin: tvām akiñcana-gocaram eli vapaus hyvän syntyperän, vaurauden, koulutuksen ja kauneuden aiheuttamasta huumasta, on hyvä asia.

E Kuntīdevī diz que aqueles que estão incrementando sua intoxicação não podem tornar-se conscientes de Kṛṣṇa. Uma pessoa completamente intoxicada pode falar tolices, e pode ser que alguém diga: “Meu querido irmão, você está falando bobagens. Olhe só. Aqui está seu pai e aqui sua mãe”. Mas, por estar intoxicada, ela não compreenderá, nem tentará compreender. Da mesma forma, se um devoto tentar mostrar a um sujeito ignorante e intoxicado pelo materialismo “Aqui está Deus”, esse homem baixo não será capaz de compreender. Por conseguinte, Kuntīdevī diz tvām akiñcana-gocaram, indicando que libertar-se da intoxicação causada por um bom nascimento, opulência, educação e beleza é uma boa qualificação.

Kun ihmisestä tulee Kṛṣṇa-tietoinen, hän voi kuitenkin käyttää nämä avut Kṛṣṇan palvelemiseen. Esimerkiksi ne amerikkalaiset, jotka liittyivät Kṛṣṇa-tietoisuus -liikkeeseen, olivat aineellisesti huumaantuneita ennen kuin heistä tuli bhaktoja, mutta nyt se on ohi ja heidän aineellisista avuistaan on tullut henkisiä avuja, jotka voivat auttaa Kṛṣṇa-tietoisuuden edistämisessä. Kun amerikkalaiset bhaktat menevät Intiaan, he herättävät intialaisissa hämmästystä janotessaan Jumalatietoisuutta. Monet intialaiset haluavat jäljitellä länsimaista aineellista elämää, mutta kun he näkevät amerikkalaisten tanssivan Kṛṣṇa- tietoisina, silloin he ymmärtävät, että se on jotain sellaista, mitä kannattaa seurata.

Apesar disto, para quem se torna consciente de Kṛṣṇa, essas mesmas qualificações materiais podem ser úteis no serviço a Kṛṣṇa. Os americanos que aderiram ao movimento para a consciência de Kṛṣṇa, por exemplo, estavam intoxicados materialmente, antes de se tornarem devotos. Mas agora que a intoxicação acabou suas qualificações materiais se tornaram espirituais e podem ser úteis para seu avanço no serviço a Kṛṣṇa. E quando esses devotos vão à Índia, o povo indiano se surpreende de ver que americanos ficaram tão loucos por Deus. Muitos indianos tentam imitar a vida materialista ocidental, mas, quando eles veem americanos dançando em consciência de Kṛṣṇa, compreendem o que é realmente digno de ser seguido.

Kaikkea voidaan käyttää Kṛṣṇan palvelemisessa. Jos ihminen jää huumaantuneeseen tilaan käyttämättä aineellisia avujaan Kṛṣṇan palvelemiseen, ne ovat hyödyttömiä. Mutta jos niitä voidaan käyttää Kṛṣṇan palvelemiseen, niistä tulee erittäin arvokkaita. Voidaan antaa seuraava esimerkki. Nolla on arvoton, mutta kun sen eteen lisätään ykkönen, nollan arvoksi tulee kymmenen. Jos nollia on kaksi, saadaan sata, jos nollia on kolme, saadaan tuhat. Aineellinen vauraus huumaa meidät, mikä ei ole nollia arvokkaampaa, mutta kun lisäämme niihin Kṛṣṇan, näistä kymmenistä, sadoista, tuhansista ja miljoonista nollista tulee erittäin arvokkaita. Kṛṣṇa-tietoisuus -liike antaa länsimaiden ihmisille suuren mahdollisuuden. Heillä on taakaksi asti aineellisen elämän nollia, ja jos he vain lisäävät Kṛṣṇan elämäänsä, kaikki muuttuu ylevän arvokkaaksi.

Tudo pode ser utilizado no serviço a Kṛṣṇa. Para quem permanece intoxicado e não usa suas qualificações materiais no serviço a Kṛṣṇa, essas qualificações não são muito valiosas. Mas para quem as utiliza no serviço a Kṛṣṇa, elas se tornam extremamente valiosas. Para dar um exemplo: zero não tem valor, mas, logo que o número um é posto à sua esquerda ele imediatamente torna-se dez. Com dois zeros transforma-se em cem, com três zeros em mil. Dessa forma, estamos intoxicados por nossas posses materiais, que, na verdade, não são melhores que zero. Mas, tão logo somemos Kṛṣṇa, essas dezenas, centenas, milhares e milhões de zeros se tornam extremamente valiosos. O movimento da consciência de Kṛṣṇa oferece, portanto, uma grande oportunidade ao povo do Ocidente. Eles têm os zeros da vida materialista em abundância, e, se simplesmente somarem Kṛṣṇa, suas vidas tornar-se-ão sublimemente valiosas.