Skip to main content

17

17

Maailman taakan keventäminen

Aliviando o Fardo do Mundo

bhārāvatāraṇāyānye
bhuvo nāva ivodadhau
sīdantyā bhūri-bhāreṇa
jāto hy ātma-bhuvārthitaḥ
bhārāvatāraṇāyānye
bhuvo nāva ivodadhau
sīdantyā bhūri-bhāreṇa
jāto hy ātma-bhuvārthitaḥ

Toiset taas sanovat, että maailma oli murheissaan yhtä raskautettu kuin merellä purjehtiva ylilastattu laiva ja että poikasi Brahmā rukoili siksi Sinua, ja niin Sinä saavuit vähentämään vaikeuksia.

Outros dizem que o mundo, estando sobrecarregado como um barco no mar, está muito aflito, e que Brahmā, que é Teu filho, orou a Ti, e assim Tu apareceste para diminuir os problemas.

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.34

Śrīmad-Bhāgavatam 1.8.34

Brahmā on suoraan Korkeimman Herran, ylimmän isän, poika eikä hän koskaan ollut äidin kohdussa. Siksi hänet tunnetaan nimellä ātma-bhū. Puolijumala Brahmā paneutuu maailmankaikkeuden jatkuvaan luomistyöhön, joka heijastaa Kaikkivoivan mahteja. Maailmankaikkeuden sädekehässä sijaitsee Śvetadvīpan ylimaallinen planeetta, joka on Kṣīrodakaśāyī Viṣṇun valtakunta. Kṣirodakaśāyī Viṣṇu edustaa Korkeimman Herran Paramātmā-piirrettä. Aina silloin kun maailmankaikkeudessa ilmenee vaikeuksia, joita hallitsevat puolijumalat eivät pysty ratkaisemaaan, he pyytävät apua Brahmājīlta ja jos hän ei pysty auttamaan, hän pyytää apua ja rukoilee Kṣirodakaśāyī Viṣṇua ratkaisemaan ongelman. Tuollaisia ongelmia syntyi, kun Kaṁsa ja muut demoniset kuninkaat hallitsivat maailmaa ja maapalloa kuormittivat asuroiden pahat teot. Brahmājī ja muut puolijumalat rukoilivat Kṣīrodaka-valtameren rannalla ja heille ilmoitettiin Kṛṣṇan ilmestymisestä Vasudevan ja Devakīn pojaksi. Niinpä jotkut sanovat, että Herra Kṛṣṇa ilmestyi maailmaan Brahmājīn rukousten ansiosta.

Brahmā é diretamente o filho do Senhor Supremo, o pai supremo, e não foi colocado no ventre de uma mãe. Por isso, ele é conhecido como ātma-bhū. Esse Brahmā é encarregado das criações posteriores do Universo, secundariamente refletidas pela potência do Onipotente. Dentro do halo do Universo, há um planeta transcendental conhecido como Śvetadvīpa, que é a morada de Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu, o aspecto Paramātmā do Senhor Supremo. Sempre que há algum problema no Universo que não possa ser resolvido pelos semideuses administrativos, eles se aproximam de Brahmājī, em busca de uma solução. Se mesmo Brahmājī não puder resolver o problema, ele consulta Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu e ora, pedindo por um advento do Senhor e pela solução dos problemas. Um desses problemas surgiu quando Kaṁsa e outros estavam governando a Terra, e esta ficou muito sobrecarregada pelos malfeitos dos asuras. Brahmājī, juntamente com outros semideuses, orou na praia do oceano Kṣīrodaka, e foram avisados da descida de Kṛṣṇa como o filho de Vasudeva e Devakī. Por isso, alguns dizem que o Senhor apareceu por causa das orações Brahmājī.

Kuntīdevī kuvailee mitä eri ihmiset ovat sanoneet Kṛṣṇan ilmestymisen syistä. Jotkut sanovat, että Hän ilmestyi Vasudevan ja Devakīn pyynnöstä ja jotkut sanovat, että Hän ilmestyi Brahmān pyynnöstä. Bhārāvatāraṇāyānye bhuvo nāva ivodadhau. ”Jotkut sanovat, että Hän ilmestyi keventämään maailman taakkaa, sillä maapallo oli kuin ylilastattu laiva valtamerellä.” Kun maapallo on ylikuormitettu, ihmiset kärsivät sodasta, kulkutaudeista, nälänhädästä, epidemioista ja niin edelleen. Se on luonnon laki.

Kuntīdevī está descrevendo as várias declarações de diferentes pessoas sobre o motivo do aparecimento de Kṛṣṇa. Alguns dizem que Ele apareceu a pedido de Vasudeva e Devakī, outros dizem que Ele apareceu a pedido de Brahmā. Bhārāvatāraṇāyānye bhuvo nāva ivodadhau: “Alguns dizem que Ele apareceu para aliviar a carga do mundo, que estava sobrecarregado como um barco no oceano”. Quando o mundo está sobrecarregado, tem de haver guerra, fome, epidemias e assim por diante. Esta é a lei da natureza.

Maapallo leijuu avaruudessa miljoonien planeettojen joukossa. Planeetoilla on korkeita vuoria ja valtameriä. Planeetat kelluvat, koska Kṛṣṇa on niiden sisällä jokaisessa atomissa, kuten Bhagavad-gītāssa sanotaan (gām āviśya). Maapallo ei ole painoton vaan hyvin raskas, mutta se kelluu, koska Korkein Henki on sen sisällä.

A Terra flutua no espaço em meio a muitos milhões de outros planetas, todos eles contendo enormes montanhas e mares. Ela flutua porque Kṛṣṇa entra nela, como é declarado na Bhagavad-gītā (gām āvśiya), da mesma forma que Ele entra no átomo. A Terra certamente não é leve; ao contrário, é muito pesada. Mas ela flutua, porque o Espírito Supremo está dentro dela.

Henki keventää kaiken missä se on läsnä. Elävä ihmiskeho kelluu vedessä, mutta ruumis, josta sielu on poistunut, vajoaa heti. Elävä lapsi voidaan nostaa yhdestä kädestä syliin, mutta kuollut lapsi on hyvin painava. Nyt olemme painavia mutta kun kehitymme henkisesti, pääsemme eroon aineellisista esteistä. Nyt voimme lentää taivaalla, mutta henkinen sielu on niin kevyt, että kun se vapautuu ruumiista, se voi palata sekunnissa Vaikuṇṭhalokalle, henkiseen maailmaan (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti).

Tudo fica mais leve pela presença do espírito. O corpo de uma pessoa flutua na água enquanto ela está viva; mas, logo que a alma espiritual abandone o corpo, ela afunda imediatamente. Enquanto uma criança está viva podemos levantá-la com uma mão. Mas quando a criança está morta, fica muito pesada. Agora, então, nós estamos pesados, mas, quando estivermos espiritualmente avançados, ficaremos livres de impedimentos. Agora não podemos voar no céu, mas a alma espiritual é tão leve que quando está livre do corpo pode ir, em um segundo, a Vaikuṇṭha-loka, o mundo espiritual (tyaktvā dehaṁ punar janma naiti mām eti).

Miksi maailma kantaa taakkaa? Sitä kuormittavat demonit, jotka vastustavat antaumuksellista palvelemista. Kun äiti maa tuntee, että tuo taakka on liian raskas, Kṛṣṇa ottaa kantaakseen sen. Jos laiva on ylilastattu, se on vaarallisessa tilanteessa, sillä se voi upota koska tahansa. Kun äiti maa tunsi olonsa liian epämukavaksi demonien kuormittaessa maapalloa (sīdantya bhūri-bhāreṇa), hän pyysi apua Brahmālta, maailmankaikkeuden ensimmäiseltä elävältä olennolta. Kun tarve vaatii, maailmankaikkeuden tärkeät henkilöt pyytävät neuvoa Brahmālta, joka puolestaan pyytää Viṣṇua keventämään taakkaa, mikä se sitten onkin. Silloin Kṛṣṇa tai Viṣṇu inkarnoituvat, kuten Bhagavad- gītāssa (4.7) sanotaan:

Por que, então, dá-se essa sobrecarga? O mundo fica sobrecarregado devido à presença de demônios, aqueles que são contra o serviço devocional. Quando a Mãe Terra sente que o peso é muito grande, Kṛṣṇa vem para aliviá-la. Se um barco tem muita carga, sua condição é muito perigosa, e pode afundar a qualquer momento. Portanto, quando a Mãe Terra sentiu-se muito desconfortável por estar sobrecarregada de demônios (sidantyā bhūri-bhāreṇa), ela se aproximou de Brahmā, a entidade viva principal dentro deste Universo. Quando há necessidade, as principais personalidades no Universo aproximam-se do Senhor Brahmā, que por sua vez aproxima-se do Senhor Viṣṇu para pedir que Ele reduza o peso excessivo. Assim, Viṣṇu, ou Kṛṣṇa, faz Seu advento, como se declara na Bhagavad-gītā (4.7):

yadā yadā hi dharmasya
glānir bhavati bhārata
abhyutthānam adharmasya
tadātmānaṁ sṛjāmy aham
yadā yadā hi dharmasya
glānir bhavati bhārata
abhyutthānam adharmasya
tadātmānaṁ sṛjāmy aham

”Missä ja milloin uskonnon harjoittaminen taantuu, oi Bharatan jälkeläinen, ja uskonnottomuus lisääntyy, silloin Minä ilmestyn.”

“Sempre e onde quer que haja um declínio na prática religiosa, ó descendente de Bharata, e um aumento predominante de irreligião, então, Eu próprio venho”.

Laittomuuksien ja rikollisten lisääntyessä valtio on ylikuormitettu ja epävakaassa tilassa, jolloin viranomaiset ovat huolissaan. Vastaavasti kun demonit ja ateistit valtaavat maailman, he ovat raskas taakka, ja puolijumalat, maailmankaikkeuden jumalalliset hallitsijat, ovat neuvottomia. Kun kansalaiset ovat lainkuuliaisia, viranomaisilla on helppoa, mutta jos kansalaiset ovat rikollisia, he ovat taakaksi viranomaisille. Samankaltainen tilanne järkyttää joskus kosmista tasapainoa aineellisessa maailmassa. Niin demoneja kuin puolijumaliakin on aina olemassa, mutta kun demoniset voimat lisääntyvät, maapallo ylikuormittuu. Tuolloin puolijumalat kääntyvät etsimään neuvoa Herra Brahmālta.

Quando as leis não são respeitadas e há uma grande quantidade de criminosos, o estado fica sobrecarregado e perturbado, e os administradores ficam confusos sobre o que fazer. Analogamente, quando o mundo está repleto de demônios e ateus, eles criam um grande problema, e os semideuses, os administradores piedosos deste Universo, ficam perplexos. Quando os cidadãos respeitam as leis, a administração é fácil, mas, se as pessoas são criminosas, criam problemas enormes para os administradores estatais. Às vezes, uma situação semelhante perturba o equilíbrio dos assuntos cósmicos deste mundo material. Tanto os demônios como os semideuses estão sempre presentes, mas, quando o poder demoníaco aumenta, o mundo fica sobrecarregado. Aí, então, é que os semideuses se aproximam do Senhor Brahmā pedindo ajuda.

Herra Brahmā on yksi kahdestatoista auktoriteetista, joista käytetään nimeä dvādaśa-mahā-jana. Svayambhūr nāradaḥ śambhuḥ kaumāraḥ kapilo manuḥ / prahlādo janako bhīṣmo balir vaiyasakir vayam (Śrīmad-Bhāgavatam 6.3.20). Meidän on seurattava mahājanoja, suuria auktoriteetteja, jos haluamme saada yliaistillista tietoa. Pyhät Vedat sanovat: tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet. Jos haluamme tietää kaiken, meidän on käännyttävä gurun, vilpittömän auktoriteetin, henkisen opettajan, puoleen. Alkuperäinen guru on Kṛṣṇa. Kṛṣṇa opetti Arjunaa ja Hän opetti myös Brahmaa, kuten Śrīmad- Bhāgavatamissa sanotaan (tene brahma hṛdā ya ādi-kavaye).

O Senhor Brahmā é uma das doze autoridades conhecidas como dvādśa-mahā-jana (svayambhūr nāradaḥ śambhuḥ kaumāraḥ kapilo manuḥ/ prahlādo janako bhīṣmo balir vaiyasakir vayam, Śrīmad-Bhāgavatam 6.3.20). Temos que seguir os mahājanas, grandes autoridades, se desejamos receber conhecimento transcendental. O preceito védico tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet: quem deseja amplo conhecimento tem de se aproximar de um guru, uma autoridade genuína, o mestre espiritual. O guru original é Kṛṣṇa. Como Kṛṣṇa ensinou a Arjuna, Ele também ensinou a Brahmā, e isto está confirmado no Śrīmad-Bhāgavatam (tene brahma hṛdā ya ādi-kavaye).

Śrīmad-Bhāgavatamissa kuvataan tuota luomuksen alkuperäistä syytä, johon tutkimuksen tulisi kohdistua. Mikä on luomuksen alkuperäinen syy? Janmādy asya yataḥ. Kaiken alkuperäinen syy on janman, sthitin ja pralayan – luomisen, ylläpidon ja tuhon – syy. Kehomme on syntynyt tiettynä ajankohtana, se säilyy joitakin vuosia – ehkä kymmenen, kaksikymmentä, viisikymmentä vuotta, kehosta riippuen – ja sitten se tuhoutuu. Mistä se tuli ja minne se tuhouduttuaan joutuu? Tiede tuntee lait energian häviämättömyydestä. Mikä on energian alkulähde? Sillä on alkulähde (yato vā imāni bhūtāni jāyante) ja se kerrotaan Śrīmad-Bhāgavatamissa.

O Śrīmad-Bhāgavatam descreve a fonte original da criação, e isso deveria ser o verdadeiro assunto de nossas pesquisas. Qual é a causa original da criação? Janmādy asya yataḥ: a causa original de tudo é a causa de janma, sthiti e pralaya, criação, manutenção e dissolução. Nosso corpo nasce em uma determinada data, dura por alguns anos – dez, vinte, cinquenta anos, ou mais, de acordo com o corpo – e depois estará acabado. De onde veio este corpo? E quando for destruído, para aonde irá? Há leis científicas sobre a conservação da energia. E qual é a origem dessa energia? Existe uma origem (yato vā imāni bhūtāni jāynte), e essa origem está definida no Śrīmad-Bhāgavatam.

Tuo alkulähde ei ole sokea. Lurjukset kuvittelevat kaiken syntyneen tyhjästä. Mutta miten jotakin voisi syntyä tyhjästä? Ei ole todisteita, että sellaista tapahtuisi, mutta typerykset väittävät, että niin tapahtuu eli he ovat sokeita. Millainen on tuo alkulähde, josta kaikki saa alkunsa, jossa kaikki on olemassa ja johon kaikki menee takaisin? Śrīmad-Bhāgavatamissa (1.1.1) sanotaan: janmādy asya yato ’nvayād itarataś cārtheśv abhijñāḥ.

Essa origem não é cega. Pessoas ignorantes pensam que tudo veio do nada. Como, porém, alguma coisa poderia surgir do nada? Não existe prova de que isso aconteça, mas os tolos dizem que sim, daí serem considerados cegos. Qual é a natureza da causa original, de quem tudo surgiu, em quem tudo existe e dentro de quem tudo entrará? O Śrīmad-Bhāgavatam (1.1.1) diz: janmādy asya yato ’nvayād itarataś cārtheśv abhijñaḥ. A palavra abhijñaḥ indica que a origem de tudo é completamente consciente.

Sana jñāḥ tarkoittaa ”tietoa” ja abhi tarkoittaa ”erityistä”. Meillä ei ole riittävää tietoa siitä, mistä tulemme ja mihin menemme kuoleman jälkeen. Siksi me emme ole abhijñā, ylevässä tietoisuudessa. Kaiken alkulähde on kuitenkin abhijñā. Hän ei ole kivi tai tyhjyys. Kuinka Hän voisikaan? Luomus itsessään todistaa, että Korkein on tietoinen. Kuka tahansa osaa arvostaa kosmista ilmentymää ja sen täydellistä toimintaa. Aurinko ja kuu nousevat täsmälleen oikeaan aikaan kymmenesosa sekunnin tarkkuudella ja vuodenajat vaihtuvat samalla tavalla ja antavat hedelmiä ja kukkia. Koko kosminen ilmentymä toimii yhtä täsmällisesti ja systemaattisesti. Jos ei olisi olemassa jotakuta, joka on abhijñā – jotakuta hyvin älykästä, joka tietää kaiken – kuinka kaikki tämä olisi voitu luoda? Jotkut ihmiset väittävät, että kaikki tämä on ilmestynyt tyhjästä. Mitä hulluutta! Voiko tällainen luomakunta syntyä tyhjästä? Osoittavatko tuollaiset ajatukset hyvää järkeä? Śrīmad-Bhāgavatamin mukaan eivät.

A palavra jña significa “conhecimento”, e abhi significa “específico”. Possuímos conhecimento inadequado sobre de onde viemos e para aonde iremos após a morte. Portanto, não somos abhijñaḥ, supremamente conscientes. Mas a origem suprema é abhijñaḥ. Ele não é uma pedra, ou um vazio. Como poderia ser Ele assim? A própria criação é uma evidência da consciência do Supremo. Todos podem apreciar a manifestação cósmica, e como ela está funcionando perfeitamente. O Sol e a Lua surgem exatamente no horário certo, sem se desviar nem um milésimo de segundo, e as estações mudam da mesma maneira, trazendo com elas frutas e flores. Assim sendo, a manifestação cósmica inteira acontece de modo muito ordenado e sistemático. Então, a menos que houvesse algum abhijñaḥ – alguma inteligência muito aguda que conheça tudo – como tudo isso poderia ter sido criado? Algumas pessoas dizem que tudo veio do nada. Isso não é uma bobagem? Pode uma criação assim surgir do nada? Será que essa ideia demonstra bom raciocínio? O Śrīmad-Bhāgavatam diz que não.

Śrīmad-Bhāgavatamissa sanotaan, että kaikki ilmestyy henkilöstä, joka on abhijñā, hyvin älykäs ja hyvin kokenut, ja että alkuperäinen älykäs henkilö siirsi tiedon alkuperäiselle luodulle olennolle, joka on ādi-kavi, herra Brahmā (tene brahmā hṛdā ya ādi-kavaye). Brahmālla, alkuperäisellä luodulla olennolla, on alkuperäinen lähde, johon hän on yhteydessä. Ymmärrämme, että saamme tietoa henkilöltä, jonka kanssa olemme kasvotusten. Mutta kun Brahmā luotiin, hän oli yksin. Miten hän siis vastaanotti tiedon? Se selitetään Śrīmad-Bhāgavatamissa: tene brahmā hṛdā. Sana hṛdā tarkoittaa ”sydämestä käsin”. Korkein Henkilö, Paramātmā, on jokaisen elävän olennon, myös Brahmān, sydämessä. Vaikka Brahmā oli yksin, hän vastaanotti tiedon, jonka Korkein saneli. Sana brahma tarkoittaa ”Vedojen tietoa”. Veda-tieto annettiin siis ensimmäiseksi Brahmālle.

O Bhāgavatam nos diz que tudo provém da pessoa que é abhijñaḥ, muito inteligente e experiente, e que essa pessoa inteligente original transmitiu conhecimento a ādi-kavi, o primeiro ser criado, Senhor Brahmā (tene brahma hṛdā ya ādi-kavaye). Brahmā, o primeiro ser criado, tem uma origem, e está em contato com essa origem. Nós compreendemos que recebemos conhecimento de alguém que esteja diante de nós. Mas, quando Brahmā foi criado, ele estava só. Assim sendo, de onde recebeu ele o conhecimento? Isto é explicado no Śrīmad-Bhāgavatam: tene brahma hṛdā. A palavra hṛdā significa “através do coração”. A Pessoa Suprema, Paramātmā, está dentro do coração de cada entidade viva, inclusive Brahmā. Portanto, embora Brahmā estivesse sozinho, recebeu conhecimento ditado pelo Supremo. A palavra brahma significa “conhecimento védico”. Assim, o conhecimento védico foi transmitido primeiramente ao Senhor Brahmā.

Veda-tieto voidaan antaa kenelle tahansa, sillä Kṛṣṇa on jokaisen sydämessä (sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭaḥ), mutta sen vastaanottamiseen on kelvollistuttava. Kṛṣṇa auttaa meitä antamalla tietoa sisältä käsin Ylisieluna (caitya-guru) ja ulkopuolelta henkisenä opettajana.

O conhecimento védico é dado a todos, porque Kṛṣṇa está no coração de todos (sarvasyacāham hṛdi sanniviṣṭaḥ), mas a pessoa tem de estar qualificada para receber tal conhecimento. Kṛṣṇa nos ajuda, dando conhecimento tanto de dentro, como a Superalma (caitya-guru) quanto de fora, como o mestre espiritual.

Brahmā vastaanottaa tietoa Kṛṣṇalta, jakaa Veda-tiedon ja on siksi auktoriteetti. On olemassa neljä sampradāyaa eli oppilasketjua, joiden välityksellä Veda-tietoa jaetaan. Yksi lähtee Brahmāsta, yksi Lakṣmīsta, yksi Herra Śivasta ja yksi neljästä Kumārasta. Meidän on pyydettävä neuvoa joltain arvovaltaiselta Kṛṣṇan edustajalta, joka kuuluu yhteen näistä oppilasketjuista, sampradāya, ja silloin saamme oikeaa tietoa. Maan henkilöitymä lähestyi Brahmaa, joka rukoili Jumaluuden Ylintä Persoonallisuutta: ”Maapallon taakkana ovat demonit ja siksi pyydän Sinua ilmestymään.” Jotkut sanovat siksi, että Herra ilmestyi Brahmān pyynnöstä keventämään maailman taakkaa.

Brahmā recebe o conhecimento de Kṛṣṇa e distribui esse conhecimento védico. Portanto, ele é uma autoridade. Existem quatro sampradāyas, ou correntes de sucessão discipular, através das quais o conhecimento védico é distribuído – uma do Senhor Brahmā, uma de Lakṣmī, uma do Senhor Śiva e uma dos quatro Kumāras.

Devemo-nos aproximar de um verdadeiro representante de Kṛṣṇa, que apareça em uma dessas sampradāyas, momento no qual poderemos receber conhecimento verdadeiro. Assim sendo, a Terra personificada aproximou-se de Brahmā, que orou à Suprema Personalidade de Deus: “O mundo está agora sobrecarregado de demônios. Portanto, peço-Lhe que apareça”. Alguns dizem, portanto, que o Senhor apareceu a pedido de Brahmā, para aliviar o peso do mundo.

Kun Kṛṣṇa ilmestyy, Hän suojelee palvojiaan ja surmaa demonit. Siksi Kṛṣṇan Nārāyana-hahmolla on neljä käsivartta. Kahdessa kädessään Hän pitelee kiekkoa ja nuijaa, joilla Hän surmaa demonit. Toisissa kahdessa kädessään Hän pitelee simpukkaa ja lootusta, joilla Hän siunaa ja suojelee palvojiaan. Herra sanoo: kaunteya pratijānīhi na me bhkataḥ praṇaśyati. Kṛṣṇa julistaa simpukallaan, että Hänen palvojansa ei milloinkaan tuhoudu. Lootuskukalla Hän antaa siunauksensa. Lootuskukka, joka nähdään toisinaan myös Lakṣmīn kädessä, on siunauksen symboli.

Quando Kṛṣṇa aparece, Ele protege os devotos e mata os demônios. Por conseguinte, Kṛṣṇa, em Sua forma de Nārāyaṇa, tem quatro braços. Em duas mãos, Ele segura um disco e uma maça para matar os demônios; nas outras duas, Ele traz um búzio e uma flor de lótus para abençoar e proteger os devotos. O Senhor diz: kaunteya pratijāniīhi na me bhaktaḥ praṇaśyati. Assim, Kṛṣṇa sopra em Seu búzio “Meus devotos nunca serão derrotados”. E, com a flor de lótus, Ele expande Suas bênçãos. A flor de lótus, que às vezes aparece na mão de Lakṣmī, é um símbolo de bênçãos.

Voidaan sanoa, että Kṛṣṇa ilmestyi joistain näistä syistä, mutta oikea johtopäätös on, että Hän ilmestyy omaksi ilokseen, ei siksi että jokin syy velvoittaisi Häntä. Me synnymme, koska karmamme määrää niin, mutta Kṛṣṇa on täysin itsenäinen, eikä Hän ilmesty jonkun pyynnöstä tai karman takia. Hän tulee omasta vapaasta tahdostaan, (ātma-māyayā). Meidän on pakko syntyä Kṛṣṇan ulkoisen, aineellisen energian, käskystä, mutta māyā, energia, tai kukaan muu ei hallitse Häntä, eikä Hän siksi synny sellaisissa olosuhteissa. Māya eli harhaanjohtava energia toimii Kṛṣṇan alaisuudessa, kuinka siis se voisi hallita Kṛṣṇaa? Bhagavad-gītāssa niitä, jotka luulevat, että māyā hallitsee Kṛṣṇaa samoin kuin se hallitsee meitä, kutsutaan nimellä mūḍha eli typerys (avajānanti māṁ mūḍha mānuṣīṁ tanum āśritam).

Então, pode-se dizer que Kṛṣṇa apareceu para este ou aquele propósito; mas a conclusão verdadeira é que Kṛṣṇa aparece para Seu próprio prazer, não porque seja obrigado por algum fator. Nós nascemos porque estamos atados pela lei do karma, mas Kṛṣṇa, sendo completamente independente, não vem a pedido de ninguém, nem pela lei do karma; ao contrário, Ele vem de livre e espontânea vontade (ātma māyayā). Nós somos compelidos a nascer devido à energia externa de Kṛṣṇa, a energia material, mas Kṛṣṇa não é controlado por māyā, nem por energia alguma, nem por ninguém. Portanto, Ele não é forçado a nascer sob nenhuma condição. Māyā, a energia ilusória, está sob o controle de Kṛṣṇa. Então, como poderia ela controlá-lO? Aquele que pensa que Kṛṣṇa é controlado por māyā, como nós, é descrito na Bhagavad-gītā como mūdha, um tolo (avajānanti māṁ mūdhā mānuṣīm tanum āśritam).

Kṛṣṇa on alkuperäinen Nārāyaṇa, koko kosmisen ilmentymän alkulähde. Brahmā, joka on ensimmäinen elävä olento ja syntynyt aivan luomisen jälkeen, on Nārāyaṇan poika. Nārāyaṇa astuu ensimmäisenä aineelliseen maailmankaikkeuteen Garbhodakaśāyī Viṣṇuna. Ilman hengen kosketusta, aine ei voi luoda. Niiden jotka etsivät aineellisen luomuksen alkuperäistä syytä, on tiedettävä, että luominen tapahtuu, kun sielu on läsnä. Henkinen sielu aktivoi ainetta; ei suinkaan niin, että aine loisi sielun.

Kṛṣṇa é o Nārāyaṇa original, a fonte primordial de toda a manifestação cósmica. Brahmā, ou a primeira entidade viva surgida logo após a criação, é um filho direto de Nārāyaṇa – que, como Garbhodakaśayī Viṣṇu, foi o primeiro a entrar no universo material. Sem contato espiritual, a matéria não pode criar. Aqueles que estão buscando a causa primária da criação material deveriam saber que a criação material acontece quando a alma espiritual está presente. A matéria é ativada pela alma espiritual; não é que a alma seja criada pela matéria.

Buddhistisen teorian mukaan elinvoima – voima joka meillä kaikilla on – luodaan aineellisesti. Buddhistinen teoria vaikuttaa tällä hetkellä kaikkialla maailmassa. Tosiasia on kuitenkin, että aine kehittyy elinvoiman ollessa paikalla. Sen voimme helposti käsittää. Kun lapsi on syntynyt, hän kasvaa ja hänen kehonsa varttuu, mutta jos lapsi syntyy kuolleena – eli henkinen sielu ei ole kehossa läsnä – keho ei kehity. Henki on siis aineen kehittymisen perusta eikä toisin päin. Miksei kuollut lapsi kasva? Koska henkinen sielu ei ole paikalla. Puu kasvaa niin kauan kuin siinä on elämää. Jos kylvämme banianpuun pienen siemenen maahan ja kastelemme sitä, se itää sillä siinä on sielu. Mutta jos paahdamme siemenen tulessa ja kylvämme sen, siemen ei idä, sillä siinä ei ole enää sielua.

De acordo com a teoria budista, a força viva – a energia viva que todos nós temos – é criada por condições materiais. Atualmente, o mundo inteiro está influenciado por essa teoria. O fato verdadeiro, entretanto, é que a matéria se desenvolve devido à presença da força viva. Nós podemos compreender isso muito facilmente. Depois que uma criança nasce, ela cresce, e seu corpo se desenvolve; mas, se a criança nascer morta – se a alma espiritual não estiver presente – o corpo não se desenvolverá. Portanto, o espírito é a base para o desenvolvimento da matéria, e não o oposto. Por que uma criança morta não cresce? Porque o espírito não está presente. Uma árvore cresce enquanto houver vida nela. Se plantarmos uma semente de figueira-de-bengala em um bom solo, e a regarmos, ela crescerá, porque a alma espiritual está presente. Mas se fritarmos a semente e depois a plantarmos, ela não crescerá, porque a alma espiritual não estará mais nela.

Aine kasvaa ja kehittyy, kun henkinen sielu on paikalla ja tämä periaate on pysynyt samana luomuksen alusta asti. Luomuksen alussa Korkein Henki astui maailmankaikkeuteen ja ensimmäinen elävä olento, Brahmā, syntyi Viṣṇun ylimaallisesta navasta kasvaneesta lootuksesta. Kun ajattelemme, että lootus, jolle Brahmā syntyy, on myös ainetta, voimme ymmärtää, että sekin on kasvanut hengestä. Niinpä henki, sielu, on luomuksen perusta.

A matéria cresce devido à presença da alma espiritual, e esse princípio tem sido obedecido desde o início da criação. No começo da criação, o Espírito Supremo entrou no Universo, e a primeira entidade viva, Brahmā, nasceu sobre uma flor de lótus que cresce do abdômen transcendental de Viṣṇu. Aceitando que o lótus no qual Brahmā nasceu é matéria, deveríamos compreender que ele também cresceu do espírito. Portanto, o espírito é a base da criação.

Herra Viṣṇu tunnetaan nimellä Padmanābha, sillä lootus jolle Herra Brahmā syntyy, kasvaa Hänen navastaan. Brahmā tunnetaan nimellä ātma-bhū, sillä hän syntyi suoraan isästään, Nārāyaṇasta eli Viṣṇusta, ilman yhteyttä äiti Lakṣmījiin. Lakṣmīji oli lähellä Nārāyaṇaa ja palveli Häntä, mutta silti Nārāyaṇa siitti Brahmān ilman yhteyttä Lakṣmījiin. Sellaista on Jumalan kaikkivoipaisuus. Jos me haluamme lapsen, tarvitsemme vaimon apua, sillä emme voi panna alulle lasta yksin. Mutta Kṛṣṇa, Herra Viṣṇu, loi Herra Brahmān ilman vaimonsa Lakṣmīn apua, sillä Hän ei ole kenestäkään riippuvainen. Ne jotka pitävät Nārāyaṇaa ihmisen kaltaisena, voivat ottaa tästä oppia.

Porque a flor de lótus onde Brahmā nasceu cresce do umbigo de Viṣṇu, o Senhor Viṣṇu é conhecido como Padmanābha. Brahmā é conhecido como ātma-bhū, porque foi gerado diretamente pelo pai, sem nenhum contato com a mãe Lakṣmī. Lakṣmī estava presente, próxima a Nārāyaṇa, ocupada no serviço ao Senhor, e mesmo assim, sem contato com Lakṣmī, Nārāyaṇa gerou Brahmā. Esta é a onipotência do Senhor. Quando desejamos gerar um filho, precisamos da ajuda de uma esposa, porque não podemos gerar uma criança sozinhos. Mas Kṛṣṇa, Senhor Viṣṇu, produziu Brahmā sem a ajuda de Sua esposa, Lakṣmī, embora ela estivesse presente, porque Ele não depende de nada. Aquele que tolamente considera Nārāyaṇa como outros seres vivos deve aprender disso uma lição.

Veda-kirjallisuudessa kielletään tavallisten elävien olentojen hyväksyminen Nārāyaṇan veroisiksi.

A literatura védica nos proíbe de pensar que outras entidades vivas estejam no mesmo nível que Nārāyaṇa.

yas tu nārāyaṇaṁ devaṁ
brahma-rudrādi-daivataiḥ
samatvenaiva vīkṣeta
sa pāṣaṇḍī bhaved dhruvam
yas tu nārāyaṇaṁ devaṁ
brahma-rudrādi-daivataiḥ
samatvenaiva vīkṣeta
sa pāṣaṇḍī bhaved dhruvam

Joku on keksinyt ilmauksen daridra-nārāyaṇa, jolla yritetään sanoa, että Nārāyaṇasta on tullut köyhä ja että kerjäläinen, joka kolkuttaa ovelleni on myös Nārāyaṇa. Tästä ei ole puhetta Veda-kirjallisuudessa. Nārāyaṇa on Lakṣmīn valtias ja Lakṣmī on onnenjumalatar. Vain typerykset kuvittelevat Hänen jotenkin kärsivän köyhyyttä. Roistomaiset ihmiset sanovat, että Nārāyaṇa, Brahmā, Śiva ja kaikki puolijumalat, sinä ja minä ja kaikki muut, ovat aivan samantasoisia. Se ei ole viisasta. Nārāyaṇa on asamaurdhva. Se tarkoittaa, että kukaan ei voi olla Hänen vertaisensa tai Häntä mahtavampi. Siksi Kṛṣṇa, Nārāyaṇa Itse, sanoo Bhagavad-gītāssa: mattaḥ parataram nānyat. ”Kukaan ei ole Minua mahtavampi.” Eikä kukaan ole Hänen veroisensa. Sana asama osoittaa, että kukaan ei ole Hänen veroisensa ja anūrdhva tarkoittaa, että kukaan ei ole Häntä mahtavampi. Sellainen on Herran asema.

Alguém inventou a palavra daridra-nārāyaṇa, tentando mostrar que Nārāyaṇa ficou pobre, e que o mendicante que vem à minha porta é Nārāyaṇa. Isso não é autorizado na literatura védica. Nārāyaṇa é o senhor de Lakṣmī, a deusa da fortuna, e só os tolos pensam que, de alguma forma, Ele empobreceu. Pessoas ignorantes dizem que Nārāyaṇa, Brahmā, Śiva, todos os semideuses, você, eu e todos os outros estamos no mesmo nível. Isso é tolice. Nārāyaṇa é asamaurdhva. Isto significa que ninguém pode ser igual ou maior que Ele. Portanto, o próprio Kṛṣṇa, o Nārāyaṇa original, diz na Bhagavad-gītā, mattaḥ parataraṁ-nānyat: “Não há ninguém superior a Mim”. Nem ninguém é igual a Ele. A palavra asama significa que ninguém é igual a Ele, e anūrdhva significa que ninguém é maior que Ele. Essa é a posição do Senhor.

Nārāyaṇa ei ole tavanomainen elävä olento. Hän on Itse Jumaluuden Ylin Persoonallisuus ja Hänellä on kaikkien aistien toimintakyky kaikissa ylimaallisen kehonsa osissa. Tavallinen ihminen saattaa alkuun lapsen sukupuolisessa kanssakäymisessä eikä hänellä ole siihen muuta mahdollisuutta. Mutta Nārāyaṇa on kaikkivoipa ja siksi Hän voi siittää lapsen navastaan. Hänen jokainen ruumiinosansa on mahdillinen, kuten Brahmā-saṁhitāssa (5.32) selitetään: aṅgāni yasya sakalendriya-vṛttimanti. Minä näen silmilläni, mutta Kṛṣṇa voi myös syödä silmillään. Lurjukset huomauttavat, että te tarjoatte Kṛṣṇalle ruokaa, mutta mitä Hän on siitä syönyt? Ruoka on vielä siinä. Hän ei ole syönyt mitään. He eivät tiedä, että Kṛṣṇa voi syödä silmillään, sillä Hän voi tehdä mitä tahansa millä tahansa yliaistillisen kehonsa osalla. Kun pyykkäri kieltäytyi antamasta Kṛṣṇalle vaatteita Mathurāssa, Herra Kṛṣṇa näytti yliaistilliset voimansa leikatessaan miehen pään irti kädellään. Miten se oli mahdollista? Se oli mahdollista, koska Kṛṣṇa on kaikkivoipa.

Nārāyaṇa não é uma entidade viva comum. Ele é a própria Suprema Personalidade de Deus e possui todas as potências de todos os sentidos em todas as partes de Seu corpo transcendental. Uma entidade viva comum gera uma criança através de intercurso sexual, e não existe outra forma para gerar um filho, além daquela já designada. Mas Nārāyaṇa é todo-poderoso e, por isso, pode gerar um filho de Seu umbigo. Cada parte de Seu corpo tem potência completa, como é explicado na Brahma-samhitā (5.32), aṅgāni yasya sakalendriya-vṛtti-manti. Por exemplo: eu posso ver com meus olhos, mas Kṛṣṇa pode também comer com Seus olhos. Sujeitos ignorantes dirão: “Vocês estão oferecendo alimento a Kṛṣṇa, mas Ele o comeu? Ainda está tudo no prato. Ele não comeu nada”. Tais pessoas não sabem que Kṛṣṇa pode comer simplesmente através de Seu olhar, porque Ele pode fazer qualquer coisa com qualquer parte de Seu corpo transcendental. Quando um alfaiate se negou a dar roupas para Kṛṣṇa, em Mathurā, o Senhor Kṛṣṇa mostrou Sua potência transcendental, cortando a cabeça do homem com Sua mão. Como isso foi possível? Foi possível pela onipotência do Senhor.

Herra on täydellinen ja itsenäinen tekemään mitä tahansa eri mahdeillaan. Tämä selitetään Śrīmad-Bhāgavatamin alussa sanoilla abhijñāḥ svarāṭ. Sana sva-rāṭ osoittaa, että Hän on itseriittoinen ja täysin riippumaton. Se on Jumalan ominaisuus. Nykyään on monia itsensä Jumalaksi julistavia inkarnaatioita, mutta heti kun heillä on hammassärkyä, he pyytävät apua hammaslääkäriltä. ”Auta minua!” Jos olet Jumala, auta itse itseäsi. Miksi menisit hammaslääkäriin? Tuollaiset ihmiset ovat huijareita, jotka hankaloittavat Kṛṣṇa-tietoisuuden levittämistä. Tuollaiset lurjukset ja demonit kuormittavat koko maailmaa ja niinpä atomipommi odottaa heitä Korkeimman tahdosta.

O Senhor é completo e independente para fazer toda e qualquer coisa através de Suas diferentes potências. Isto é explicado no início do Śrīmad-Bhāgavatam, pelas palavras abhijñaḥ svarāṭ. A palavra sva-rāṭ indica que Ele é autossuficiente, não dependendo de ninguém. Esta é a qualificação de Deus. Atualmente, existem muitas pessoas que se dizem adventos de Deus, mas logo que têm uma dor de dente elas exclamam imediatamente: “Ai! Doutor, ajude-me! Salve-me!” Se você é Deus, salve-se! Para que ir ao médico? Tais pessoas são destituídas de caráter e dificultam muito a difusão da consciência de Kṛṣṇa. O mundo inteiro está agora sobrecarregado por tais demônios, em consequência do que a bomba atômica está esperando por eles, pela vontade do Supremo.