TEXT 13

Tekst

mahātmānas tu māṁ pārtha
daivīṁ prakṛtim āśritāḥ
bhajanty ananya-manaso
jñātvā bhūtādim avyayam

Synonyms

Synoniemen

mahā-ātmānaḥ — suured hinged; tu — aga; mām — Mind; pārtha — oo, Pṛthā poeg; daivīm — jumalikku; prakṛtim — loodust; āśritāḥ — olles leidnud varjupaiga; bhajanti — teenivad; ananya-manasaḥ — kõrvalekaldumatu mõistusega; jñātvā — teades; bhūta — loome; ādim — algset; avyayam — ammendamatut.

mahā-ātmānaḥ — de grote zielen; tu — maar; mām — tot Mij; pārtha — o zoon van Pṛthā; daivīm — goddelijke; prakṛtim — natuur; āśritāḥ — toevlucht genomen tot; bhajanti — bewijzen dienst; ananya-manasaḥ — zonder dat de geest afdwaalt; jñātvā — kennend; bhūta — van de schepping; ādim — de oorsprong; avyayam — onuitputtelijk.

Translation

Vertaling

Oo, Pṛthā poeg, suured hinged, kes ei ole sattunud eksiteele, viibivad jumaliku looduse kaitse all. Nad rakendavad end täielikult pühendunud teenimisse, sest teavad, et Mina olen Jumala Kõrgeim Isiksus, algne ja ammendamatu.

O zoon van Pṛthā, zij die niet misleid zijn, de grote zielen, wordendoor de goddelijke natuur beschermd. Ze zijn voortdurend en uitsluitend bezig met devotionele dienst, omdat ze Me kennen alsde Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, die oorspronkelijk en onuitputtelijk is.

Purport

Betekenisverklaring

Selles värsis kirjeldatakse selgelt mahātmāt. Mahātmā esimene tunnus on, et ta asetseb juba jumaliku looduse mõjuvallas. Materiaalne loodus ei oma tema üle kontrolli. Ning kuidas on see võimalik? Nagu selgitati seitsmendas peatükis, vabaneb see, kes alistub Jumala Kõrgeimale Isiksusele, Śrī Kṛṣṇale, kohe materiaalse looduse võimu alt. See on mahātmā esimene tundemärk. Materiaalse looduse võimu alt on võimalik vabaneda niipea kui alistutakse Jumala Kõrgeimale Isiksusele. See on esimene eeldus. Olles marginaalne energia, asub elusolend, niipea kui ta vabaneb materiaalse looduse võimu alt, vaimse looduse juhtimise alla. Vaimse looduse poolset juhtimist nimetatakse daivī prakṛtiks ehk jumalikuks looduseks. Kui inimene on sel viisil – s.o. Jumala Kõrgeimale Isiksusele alistudes – edasi arenenud, saavutab ta suure hinge ehk mahātmā positsiooni.

In dit vers wordt een duidelijke beschrijving van de mahātmā gegeven. Het eerste teken van een mahātmā is dat hij zich altijd in de goddelijke natuur bevindt; hij wordt niet bestuurd door de materiële natuur. Hoe gaat dit in zijn werk? Dat wordt in het zevende hoofdstuk uitgelegd: wie zich aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods, Śrī Kṛṣṇa, overgeeft, raakt onmiddellijk bevrijd uit de greep van de materiële natuur. Dat is de kwalificatie. Iemand kan uit de greep van de materiële natuur bevrijd worden, zodra hij zijn ziel aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods overgeeft. Dat is een eerste beschrijving van de betekenis van mahātmā. Omdat het levend wezen tot de tussenenergie behoort, zal het, zodra het uit de greep van de tussenenergie bevrijd is, onder de leiding van de spirituele natuur komen. De leiding van de spirituele natuur wordt daivī prakṛti, de goddelijke natuur, genoemd. Wanneer iemand op die manier — door zich over te geven aan de Allerhoogste Persoonlijkheid Gods — verheven wordt, bereikt hij het niveau van een grote ziel, een mahātmā.

Mahātmā ei pööra tähelepanu millelegi muule peale Kṛṣṇa, sest ta teab täpselt, et Kṛṣṇa on algne Kõrgeim Isiksus, kõikide põhjuste põhjus. Selles pole vähimatki kahtlust. Selliseks mahātmāks ehk suureks hingeks on võimalik areneda suheldes teiste mahātmādega, s.o. puhaste pühendunutega. Puhtaid pühendunuid ei köida isegi mitte Kṛṣṇa teised kehastused nagu neljakäeline Mahā-Viṣṇu. Neid köidab üksnes kahekäeline Kṛṣṇa. Samuti ei huvita neid ühegi pooljumala või inimese kuju. Kṛṣṇa teadvuses viibijatena mediteerivad nad üksnes Kṛṣṇale. Nad on alati vankumatult hõivatud Jumala teenimisega Kṛṣṇa teadvuses.

De mahātmā laat zich niet afleiden door dingen die niets met Kṛṣṇa te maken hebben, omdat hij heel goed weet dat Kṛṣṇa de oorspronkelijke Allerhoogste Persoon is en de oorzaak van alle oorzaken. Daarover bestaat geen twijfel. Zo’n mahātmā of grote ziel ontwikkelt zich door omgang met andere mahātmā’s of zuivere toegewijden. Zuivere toegewijden voelen zich niet eens aangetrokken tot andere gedaanten van Kṛṣṇa, zoals de vierarmige Mahā-Viṣṇu. Ze voelen zich alleen aangetrokken tot de twee-armige gedaante van Kṛṣṇa. Ze voelen zich niet aangetrokken tot andere gedaanten van Kṛṣṇa en interesseren zich evenmin voor welke vorm van halfgod of menselijk wezen dan ook. Ze mediteren enkel en alleen op Kṛṣṇa in Kṛṣṇa-bewustzijn. Ze zijn altijd onwankelbaar in het dienen van de Heer in Kṛṣṇa-bewustzijn.