Skip to main content

Śrīmad-bhāgavatam 8.22.13

Texto

tam indra-senaḥ sva-pitāmahaṁ śriyā
virājamānaṁ nalināyatekṣaṇam
prāṁśuṁ piśaṅgāmbaram añjana-tviṣaṁ
pralamba-bāhuṁ śubhagarṣabham aikṣata

Palabra por palabra

tam — a Prahlāda Mahārāja; indra-senaḥ — Bali Mahārāja, que poseía todo el poderío militar de Indra; sva-pitāmaham — a su abuelo; śriyā — presente con sus hermosos rasgos; virājamānam — que estaba de pie; nalina-āyata-īkṣaṇam — con ojos tan anchos como los pétalos de una flor de loto; prāṁśum — un cuerpo muy hermoso; piśaṅga-ambaram — vestido con ropas amarillas; añjana-tviṣam — con su cuerpo, cuyo color recordaba el cosmético negro para los ojos; pralamba-bāhum — brazos muy largos; śubhaga-ṛṣabham — a la mejor de todas las personas auspiciosas; aikṣata — él vio.

Traducción

Bali Mahārāja vio entonces a su abuelo, Prahlāda Mahārāja, la persona más afortunada, cuyo cuerpo oscuro tenía el matiz negro de un cosmético para los ojos. Su figura era alta y elegante; iba vestido con ropas amarillas, tenía los brazos largos, y sus hermosos ojos eran como los pétalos de una flor de loto. Era querido por todos, y su presencia resultaba muy grata.