Skip to main content

Text 60

Sloka 60

Texto

Verš

ataḥ śocata mā yūyaṁ
paraṁ cātmānam eva vā
ka ātmā kaḥ paro vātra
svīyaḥ pārakya eva vā
sva-parābhiniveśena
vinājñānena dehinām
ataḥ śocata mā yūyaṁ
paraṁ cātmānam eva vā
ka ātmā kaḥ paro vātra
svīyaḥ pārakya eva vā
sva-parābhiniveśena
vinājñānena dehinām

Palabra por palabra

Synonyma

ataḥ — por lo tanto; śocata — lamentar; — no; yūyam — todos ustedes; param — otro; ca — y; ātmānam — ustedes mismos; eva — ciertamente; — o; kaḥ — quién; ātmā — ser; kaḥ — quién; paraḥ — otro; — o; atra — en el mundo material; svīyaḥ — propio; pārakyaḥ — para otros; eva — en verdad; — o; sva-para-abhiniveśena — que consiste en estar absorto en el concepto corporal de la vida en relación con uno mismo y con los demás; vinā — además de; ajñānena — la falta de conocimiento; dehinām — de todas las entidades vivientes corporificadas.

ataḥ — proto; śocata — bědujte pro; — ne; yūyam — vy všichni; param — druhého; ca — a; ātmānam — sebe; eva — zajisté; — nebo; kaḥ — kdo; ātmā — vlastní já; kaḥ — kdo; paraḥ — jiný; — nebo; atra — v tomto hmotném světě; svīyaḥ — vlastní; pārakyaḥ — pro druhé; eva — skutečně; — nebo; sva-para-abhiniveśena — sestávající z pohroužení v tělesném pojetí sebe a druhých; vinā — kromě; ajñānena — nedostatek poznání; dehinām — všech vtělených živých bytostí.

Traducción

Překlad

Por lo tanto, ninguno de ustedes debe afligirse por la pérdida del cuerpo, ya sea el suyo o los de otros. Solo bajo el influjo de la ignorancia se hacen distinciones basadas en el cuerpo, pensando: «¿Quién soy yo?, ¿quiénes son los otros? ¿Qué es mío?, ¿qué es de otros?».

Nikdo z vás by se proto neměl rmoutit kvůli ztrátě těla, vlastního ani druhých. Jen pod vlivem nevědomosti člověk takto rozlišuje mezi těly a myslí si: “Kdo jsem já? Kdo jsou ostatní? Co je moje? Co je pro druhé?”

Significado

Význam

En el mundo material, la primera ley de la naturaleza es el instinto de conservación. Conforme a esa ley, primero debemos preocuparnos de nuestra propia seguridad, y luego considerar la sociedad, la amistad, el amor, la nacionalidad, la comunidad, etc., que son ideas derivadas del concepto corporal de la vida y de la falta de conocimiento acerca del alma espiritual. Eso se denomina ajñāna. Mientras la sociedad humana permanezca bajo el influjo de la oscuridad y la ignorancia, los hombres continuarán elaborando grandes proyectos dentro del concepto corporal de la vida. En relación con esto, Prahlāda Mahārāja emplea la palabra bharam. Basándose en planteamientos materialistas, la civilización actual crea enormes proyectos para la construcción de grandes carreteras, casas, industrias y fábricas; ese es el concepto que el hombre actual tiene del progreso de la civilización. La gente, sin embargo, no sabe que en cualquier momento pueden ser apartados de la escena y obligados a recibir cuerpos que no tienen nada que ver con esas enormes casas, palacios, carreteras y automóviles. Esa es la razón que llevó a Kṛṣṇa a reprender a Arjuna cuando vio que pensaba en función de sus relaciones corporales de parentesco. Le dijo: kutas tvā kaśmalam idaṁ viṣame samupasthitam anārya-juṣṭam: «Ese concepto corporal de la vida es propio de los anāryas, los no āryas, que no son avanzados en conocimiento». Civilización ārya es aquella que es avanzada en conocimiento espiritual. Para ser ārya no basta con estamparse un sello. Aquel que alimenta la más profunda ignorancia con respecto al conocimiento espiritual, pero al mismo tiempo proclama que es ārya, se encuentra en una posición de no ārya. En relación con esto, Śrīla Madhvācārya presenta la siguiente cita del Brahma-vaivarta Purāṇa:

V tomto hmotném světě je prvním zákonem přírody pud sebezáchovy. Podle tohoto pojetí se má člověk postarat o své osobní bezpečí a poté brát v potaz společnost, přátelství, lásku, národnost, komunitu a tak dále — což se vše vyvinulo z tělesného pojetí života a nedostatku poznání o duši. To se nazývá ajñāna. Dokud jsou lidé v temnotě nevědomosti, budou nadále vytvářet obrovské plány vycházející z tělesného pojetí života. Prahlāda Mahārāja to vyjadřuje slovem bharam. Moderní materialistická civilizace vytváří rozsáhlé programy na výstavbu velkých komunikací, domů a továren. To je představa člověka o pokroku civilizace. Lidé však nevědí, že mohou být sami kdykoliv smeteni ze scény a donuceni přijmout těla, která nemají s těmito obrovskými domy, paláci, silnicemi a automobily nic společného. Když Arjuna uvažoval z hlediska svých vztahů s příbuznými na úrovni těla, Kṛṣṇa ho ihned pokáral: kutas tvā kaśmalam idaṁ viṣame samupasthitam anārya-juṣṭam — “Toto tělesné pojetí života je případné pro toho, kdo není Árja (anārya) neboli kdo nepokročil v poznání.” Civilizace Árjů je pokročilá z hlediska duchovního poznání. Nikdo se nestane Árjou pouze tím, že se za něho označí. Ten, kdo setrvává v té nejhlubší temnotě bez duchovního poznání a zároveň se prohlašuje za Árju, Árjou rozhodně není. Śrīla Madhvācārya v této souvislosti cituje následující verše z Brahma-vaivarta Purāṇy:

ka ātmā kaḥ para iti dehādy-apekṣayā
ka ātmā kaḥ para iti dehādy-apekṣayā
na hi dehādir ātmā syān
na ca śatrur udīritaḥ
ato daihika-vṛddhau vā
kṣaye vā kiṁ prayojanam
na hi dehādir ātmā syān
na ca śatrur udīritaḥ
ato daihika-vṛddhau vā
kṣaye vā kiṁ prayojanam
yas tu deha-gato jīvaḥ
sa hi nāśaṁ na gacchati
tataḥ śatru-vivṛddhau ca
sva-nāśe śocanaṁ kutaḥ
yas tu deha-gato jīvaḥ
sa hi nāśaṁ na gacchati
tataḥ śatru-vivṛddhau ca
sva-nāśe śocanaṁ kutaḥ
dehādi-vyatiriktau tu
jīveśau pratijānatā
ata ātma-vivṛddhis tu
vāsudeve ratiḥ sthirā
śatru-nāśas tathājñāna-
nāśo nānyaḥ kathañcana
dehādi-vyatiriktau tu
jīveśau pratijānatā
ata ātma-vivṛddhis tu
vāsudeve ratiḥ sthirā
śatru-nāśas tathājñāna-
nāśo nānyaḥ kathañcana

Su significado es que, mientras estemos en un cuerpo de forma humana, tenemos el deber de entender al alma que vive dentro del cuerpo. El cuerpo no es el ser; somos distintos del cuerpo; por lo tanto, no tiene sentido hablar de amigos, enemigos o responsabilidades basadas en el concepto corporal de la vida. No debe preocuparnos demasiado el hecho de que el cuerpo pase de la infancia a la juventud y de ahí a la vejez para encontrarse entonces con su aparente destrucción. Por el contrario, debemos cultivar una sincera preocupación por el alma que está dentro del cuerpo, y por la manera de liberarla de las garras de la materia. La entidad viviente que está dentro del cuerpo nunca es destruida; por eso, debemos estar perfectamente seguros de que, por muchos amigos o enemigos que tengamos, ni unos podrán ayudarnos, ni los otros hacernos ningún daño. Debemos saber que somos almas espirituales (ahaṁ brahmāsmi), y que el alma, en su posición constitucional, no se ve afectada por los cambios del cuerpo. Todo el mundo, en toda circunstancia, debe permanecer como devoto del Señor Viṣṇu, sin preocuparse por sus relaciones basadas en el cuerpo, sean de amigo o de enemigo. Debemos saber que no podemos ser matados, ni nosotros ni aquellos que, según el concepto corporal de la vida, son nuestros enemigos.

Tím je řečeno, že dokud máme lidské tělo, je naší povinností poznat duši, která sídlí v něm. Tělo není vlastní já — jelikož se od něho lišíme, nemá smysl hovořit o přátelích, nepřátelích či zodpovědnosti v rámci tělesného pojetí života. Člověk by se neměl příliš zabývat postupnými změnami těla z dětství do mládí, z mládí do stáří a pak do stavu zdánlivého zničení. Má se spíše vážně věnovat duši v těle a tomu, jak ji vysvobodit z hmotného zajetí. Živá bytost v těle není nikdy zničena; proto by měli všichni bezpečně vědět, že ať mají mnoho přátel či mnoho nepřátel, jejich přátelé jim nemohou pomoci a jejich nepřátelé jim nemohou ublížit. Měli by vědět, že jsou duše (ahaṁ brahmāsmi) a že původní, přirozené postavení duše není ovlivněno změnami těla. Jakožto duše musí být za všech okolností oddanými Pána Viṣṇua a neměli by se zbytečně zabývat vztahy na úrovni těla, ať s přáteli či s nepřáteli. Měli bychom vědět, že ani nás samotné, ani naše nepřátele, podléhající tělesnému pojetí života, nelze nikdy zabít.