Skip to main content

Text 50

Sloka 50

Texto

Verš

svayaṁ niḥśreyasaṁ vidvān
na vakty ajñāya karma hi
na rāti rogiṇo ’pathyaṁ
vāñchato ’pi bhiṣaktamaḥ
svayaṁ niḥśreyasaṁ vidvān
na vakty ajñāya karma hi
na rāti rogiṇo ’pathyaṁ
vāñchato ’pi bhiṣaktamaḥ

Palabra por palabra

Synonyma

svayam — personalmente; niḥśreyasam — el objetivo supremo de la vida, es decir, los medios de alcanzar amor extático por la Suprema Personalidad de Dios; vit-vān — el que está versado en el servicio devocional; na — no; vakti — enseña; ajñāya — a la persona necia que no está versada en el objetivo supremo de la vida; karma — actividades fruitivas; hi — en verdad; na — no; rāti — administra; rogiṇaḥ — al paciente; apathyam — algo que no se puede tomar; vāñchataḥ — deseando; api — aunque; bhiṣak-tamaḥ — el médico experto.

svayam — osobně; niḥśreyasam — nejvyšší cíl života neboli prostředky pro dosažení extatické lásky k Nejvyšší Osobnosti Božství; vit-vān — ten, kdo je kvalifikovaný v oddané službě; na — ne; vakti — učí; ajñāya — hlupáka, který nezná konečný cíl života; karma — plodonosné činnosti; hi — vskutku; na — ne; rāti — podává; rogiṇaḥ — pacientovi; apathyam — nepoživatelné; vāñchataḥ — který chce; api — ačkoliv; bhiṣak-tamaḥ — zkušený lékař.

Traducción

Překlad

Un devoto puro perfectamente versado en la ciencia del servicio devocional nunca daría a un necio la instrucción de ocuparse en actividades fruitivas destinadas al disfrute material, y, por supuesto, jamás le ayudaría en esas actividades. Ese devoto es como el médico experto que nunca anima al paciente a tomar alimentos dañinos para su salud, incluso si el paciente los desea.

Čistý oddaný, který je plně znalý vědy o oddané službě, nikdy nedá hloupému člověku pokyn, aby se věnoval plodonosným činnostem za účelem získání hmotného požitku, natož aby mu v takových činnostech pomáhal. Takový oddaný je jako zkušený lékař, který nikdy pacienta nevybízí, aby jedl jídlo, které by škodilo jeho zdraví, i když si to pacient přeje.

Significado

Význam

He aquí la diferencia entre las bendiciones de los semidioses y las bendiciones de la Suprema Personalidad de Dios, Viṣṇu. Los devotos de los semidioses piden bendiciones con el único fin de complacer los sentidos. Por esa razón, en el Bhagavad-gītā (7.20), se les califica de faltos de inteligencia:

To je rozdíl mezi požehnáními, která dávají polobozi, a těmi, která dává Nejvyšší Osobnost Božství, Viṣṇu. Oddaní polobohů žádají o požehnání pouze pro smyslový požitek, a proto je o nich v Bhagavad-gītě (7.20) řečeno, že pozbyli inteligence.

kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ
prapadyante ’nya-devatāḥ
taṁ taṁ niyamam āsthāya
prakṛtyā niyatāḥ svayā
kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ
prapadyante 'nya-devatāḥ
taṁ taṁ niyamam āsthāya
prakṛtyā niyatāḥ svayā

«Aquellos a quienes los deseos materiales les han robado la inteligencia se entregan a los semidioses y siguen las reglas y regulaciones específicas de adoración que corresponde a su naturaleza».

“Ti, jež hmotné touhy připravily o inteligenci, se odevzdávají polobohům a uctívají je podle pravidel a předpisů, které odpovídají jejich povahám.”

En general, debido a su profundo deseo de complacer los sentidos, las almas condicionadas carecen de inteligencia. No saben qué bendiciones pedir. Por esa razón, los śāstras aconsejan a los no devotos que adoren a los semidioses para obtener beneficios materiales. A quien desee una hermosa esposa, por ejemplo, se le aconseja adorar a Umā, la diosa Durgā, y a quien desee curarse de una enfermedad, se le aconseja adorar al dios del Sol. Sin embargo, todas las bendiciones que se piden a los semidioses se deben al deseo de disfrute material. Esas bendiciones se terminarán al mismo tiempo que quienes las conceden, al final de la manifestación cósmica. En cambio, si alguien se dirige al Señor Viṣṇu en busca de bendiciones, el Señor le bendecirá ayudándole a ir de regreso al hogar, de vuelta a Dios. Esto lo confirma el propio Señor en elBhagavad-gītā (10.10):

Podmíněné duše obvykle postrádají inteligenci kvůli svým velkým touhám po smyslovém požitku. Nevědí, o jaká požehnání mají žádat. Proto se neoddaným v śāstrách doporučuje za účelem hmotného zisku uctívat různé polobohy. Chce-li někdo například krásnou manželku, má uctívat Umu či bohyni Durgu. Ten, kdo se chce zbavit nemoci, má uctívat boha Slunce. Všechny žádosti o požehnání od polobohů ovšem vycházejí z hmotného chtíče. Při zničení vesmírného projevu bude konec všem požehnáním i těm, kdo je udílejí. Pokud někdo o požehnání požádá Pána Viṣṇua, Pán mu dá takové, které mu pomůže vrátit se domů, zpátky k Bohu. To rovněž Sám Pán potvrzuje v Bhagavad-gītě (10.10):

teṣāṁ satata-yuktānāṁ
bhajatāṁ prīti-pūrvakam
dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ
yena mām upayānti te
teṣāṁ satata-yuktānāṁ
bhajatāṁ prīti-pūrvakam
dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ
yena mām upayānti te

Al devoto que se ocupa constantemente en Su servicio, el Señor Viṣṇu, Kṛṣṇa, le enseña cómo acercarse a Él en el momento de abandonar el cuerpo material. El Señor dice en el Bhagavad-gītā (4.9):

Pán Viṣṇu, Kṛṣṇa, dává oddanému, který Mu neustále slouží, pokyny, jak může po dokonání hmotného těla přijít k Němu. Pán říká v Bhagavad-gītě (4.9):

janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so ’rjuna
janma karma ca me divyam
evaṁ yo vetti tattvataḥ
tyaktvā dehaṁ punar janma
naiti mām eti so 'rjuna

«¡Oh, Arjuna!, aquel que conoce la naturaleza trascendental de Mi advenimiento y actividades, al abandonar el cuerpo no vuelve a nacer en este mundo material, sino que alcanza Mi morada eterna». Esa es la bendición del Señor Viṣṇu, Kṛṣṇa. Tras abandonar el cuerpo, el devoto va de regreso al hogar, de vuelta a Dios.

“Ten, kdo zná transcendentální povahu Mého zjevení a Mých činností, se po opuštění těla nezrodí znovu v tomto hmotném světě, ale dosáhne Mého věčného sídla, ó Arjuno.” Takové je požehnání Pána Viṣṇua, Kṛṣṇy. Poté, co se oddaný vzdá svého těla, se vrátí domů, zpátky k Bohu.

El devoto puede cometer la tontería de pedir bendiciones materiales, pero el Señor Kṛṣṇa no se las concederá, a pesar de sus oraciones. Por esa razón, las personas que están demasiado apegadas a la vida material no suelen ser devotas de Kṛṣṇa o de Viṣṇu, sino que lo son de los semidioses (kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante 'nya-devataḥ). Sin embargo, en el Bhagavad-gītā se condenan esas bendiciones de los semidioses: antavat tu phalaṁ teṣāṁ tad bhavaty alpa-medhasām: «Los hombres de escasa inteligencia adoran a los semidioses, y los frutos que obtienen son limitados y temporales». Al no vaiṣṇava, es decir, a la persona que no se ocupa en el servicio de la Suprema Personalidad de Dios, se le considera un necio escasamente provisto de sustancia cerebral.

Oddaný může pošetile žádat o hmotná požehnání, ale Pán Kṛṣṇa mu je nedá, bez ohledu na jeho modlitby. Proto se lidé, kteří velice lpí na hmotném životě, obvykle nestávají oddanými Kṛṣṇy či Viṣṇua; místo toho se stávají oddanými polobohů (kāmais tais tair hṛta-jñānāḥ prapadyante 'nya-devatāḥ). Požehnání od polobohů ovšem Bhagavad-gītā odsuzuje. Antavat tu phalaṁ teṣāṁ tad bhavaty alpa-medhasām — “Méně inteligentní lidé uctívají polobohy, a jejich plody jsou omezené a dočasné.” Nevaiṣṇava neboli ten, kdo neslouží Nejvyšší Osobnosti Božství, je považován za hlupáka s malou mozkovou kapacitou.