Skip to main content

Text 51

Sloka 51

Texto

Verš

ahaṁ vai sarva-bhūtāni
bhūtātmā bhūta-bhāvanaḥ
śabda-brahma paraṁ brahma
mamobhe śāśvatī tanū
ahaṁ vai sarva-bhūtāni
bhūtātmā bhūta-bhāvanaḥ
śabda-brahma paraṁ brahma
mamobhe śāśvatī tanū

Palabra por palabra

Synonyma

aham — Yo; vai — en verdad; sarva-bhūtāni — expandido en diversas formas de entidades vivientes; bhūta-ātmā — la Superalma de todas las entidades vivientes (su director y disfrutador supremo); bhūta-bhāvanaḥ — la causa de la manifestación de todas las entidades vivientes; śabda-brahma — la vibración sonora trascendental (el mantra Hare Kṛṣṇa); param brahma — la Verdad Absoluta Suprema; mama — Míos; ubhe — ambos (es decir, la forma de sonido y la forma de identidad espiritual); śāśvatī — eternos; tanū — dos cuerpos.

aham — Já; vai — vskutku; sarva-bhūtāni — expandovaný do různých podob živých bytostí; bhūta-ātmā — Nadduše všech živých bytostí (jejich svrchovaný vládce a poživatel); bhūta-bhāvanaḥ — příčina projevení všech živých bytostí; śabda-brahma — transcendentální zvuková vibrace (Hare Kṛṣṇa mantra); param brahma — Svrchovaná Absolutní Pravda; mama — Moje; ubhe — obojí (podoba zvuku a podoba duchovní totožnosti); śāśvatī — věčná; tanū — dvě těla.

Traducción

Překlad

Todas las entidades vivientes, móviles e inmóviles, son Mis expansiones y están separadas de Mí. Yo soy la Superalma de todos los seres vivos, que existen porque Yo los manifiesto. Yo soy la forma de las vibraciones trascendentales, como el oṁkāra y Hare Kṛṣṇa Hare Rāma, y soy la Verdad Absoluta Suprema. Esas dos formas Mías, es decir, el sonido trascendental y la forma eternamente espiritual y bienaventurada de la Deidad, son Mis formas eternas; no son materiales.

Všechny živé bytosti, pohyblivé a nehybné, jsou Mé expanze a jsou ode Mne oddělené. Já jsem Nadduší všech živých bytostí, které existují proto, že je projevuji. Jsem podoba transcendentálních vibrací, jako je oṁkāra a Hare Kṛṣṇa Hare Rāma, a jsem Svrchovaná Absolutní Pravda. Tyto Mé dvě podoby — transcendentální zvuk a věčně blažená duchovní podoba Božstva — jsou Mé věčné podoby; nejsou hmotné.

Significado

Význam

Nārada y Aṅgirā impartieron a Citraketu la ciencia del servicio devocional. Ahora, Citraketu, debido a su servicio devocional, ha visto a la Suprema Personalidad de Dios. Con la práctica del servicio devocional, se avanza paso a paso hasta alcanzar el plano del amor por Dios (premā pumartho mahān); en ese plano es posible ver al Señor Supremo en todo momento. Como se afirma en el Bhagavad-gītā, cuando alguien se ocupa en servicio devocional las veinticuatro horas del día (teṣāṁ satata-yuktānāṁ bhajatāṁ prīti-pūrvakam), conforme a las instrucciones del maestro espiritual, el servicio devocional le va resultando cada vez más agradable. Entonces, la Suprema Personalidad de Dios, que está en lo más profundo del corazón de todos, habla al devoto (dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ yena mām upayānti te). Citraketu Mahārāja fue primero instruido por sus gurus, Aṅgirā y Nārada, y ahora, después de haber seguido sus instrucciones, se ha elevado hasta un nivel en que puede ver directamente al Señor Supremo. Así, el Señor le está instruyendo ahora en la esencia del conocimiento.

Nārada a Aṅgirā vyložili Citraketuovi vědu o oddané službě, a ten nyní díky této oddané službě spatřil Nejvyšší Osobnost Božství. Vykonáváním oddané služby dělá člověk postupný pokrok, a když dospěje na úroveň lásky k Bohu (premā pumartho mahān), vidí Nejvyššího Pána neustále. Bhagavad-gītā uvádí, že když někdo dvacet čtyři hodin denně oddaně slouží Pánu (teṣāṁ satata-yuktānāṁ bhajatāṁ prīti-pūrvakam) v souladu s pokyny duchovního mistra, jeho oddaná služba je čím dál příjemnější. Nejvyšší Pán, Osobnost Božství, Jenž sídlí v srdci každého, pak k oddanému hovoří (dadāmi buddhi-yogaṁ taṁ yena mām upayānti te). Citraketu Mahārāja nejprve dostal pokyny od svých guruů, Aṅgiry a Nārady, a teď jejich následováním dosáhl stádia, kdy vidí Nejvyššího Pána tváří v tvář. Pán ho proto nyní zasvěcuje do podstaty poznání.

La esencia del conocimiento es que hay dos clases de vastu, de sustancias. Una es real; a la otra, que es ilusoria o temporal, se la califica a veces de irreal. Debemos analizar esos dos tipos de existencia. La verdad o tattva real consiste en Brahman, Paramātmā y Bhagavān. Como se afirma en el Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.11):

Podstatou poznání je, že existují dva druhy substancí (vastu); jedna je skutečná a druhá — jelikož je iluzorní neboli dočasná — je někdy označována jako neskutečná. Tyto dva druhy existence je třeba vzít v úvahu. Skutečnou pravdu (tattvu) představuje Brahman, Paramātmā a Bhagavān. Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.11) uvádí:

vadanti tat tattva-vidas
tattvaṁ yaj jñānam advayam
brahmeti paramātmeti
bhagavān iti śabdyate
vadanti tat tattva-vidas
tattvaṁ yaj jñānam advayam
brahmeti paramātmeti
bhagavān iti śabdyate

«Los trascendentalistas eruditos que conocen la Verdad Absoluta llaman a esa sustancia no dual Brahman, Paramātmā o Bhagavān». La Verdad Absoluta existe eternamente en tres aspectos. Por lo tanto, la sustancia es la combinación de Brahman, Paramātmā y Bhagavān.

“Učení transcendentalisté, kteří znají Absolutní Pravdu, nazývají tuto neduální podstatu Brahman, Paramātmā nebo Bhagavān.” Absolutní Pravda existuje věčně ve třech aspektech; Brahman, Paramātmā a Bhagavān jsou tedy společně skutečnou substancí.

Las categorías o emanaciones de la no-sustancia son dos: las actividades y las actividades prohibidas (karma y vikarma). Karma se refiere a la vida piadosa, es decir, a las actividades materiales realizadas durante el día y a las actividades mentales que por la noche constituyen los sueños. Todas ellas son actividades más o menos deseadas. Vikarma, sin embargo, se refiere a las actividades ilusorias, actividades que son algo así como un fuego fatuo. Esas actividades carecen de sentido. Los científicos actuales, por ejemplo, imaginan que la vida puede producirse a partir de combinaciones químicas, y están muy ocupados en tratar de demostrarlo en sus laboratorios, en todo el mundo, aunque a lo largo de la historia no ha habido nadie que pudiese producir la sustancia de la vida mediante combinaciones materiales. Esas actividades se denominan vikarma.

Kategorie emanací pocházejících z neskutečné substance jsou dvě—činnosti a zakázané činnosti (karma a vikarma). Karma označuje zbožný život čili hmotné činnosti vykonávané během dne a mentální činnosti v podobě snů v noci. To vše je víceméně žádoucí. Vikarma se ovšem vztahuje na iluzorní jednání, které je něco jako přelud. Jsou to činnosti, které nemají smysl. Moderní vědci si například představují, že život lze vytvořit z chemických sloučenin, a v laboratořích po celém světě se to horečně snaží dokázat, přestože nikdo v historii nebyl schopen vytvořit životní substanci slučováním hmoty. Takové činnosti se nazývají vikarma.

En realidad, todas las actividades materiales son ilusorias, y el progreso en la senda de la ilusión no es más que una pérdida de tiempo. Esas actividades ilusorias se denominan akārya, y debemos aprender a reconocerlas mediante las instrucciones de la Suprema Personalidad de Dios. Como se afirma en el Bhagavad-gītā (4.17):

Všechny hmotné činnosti jsou ve skutečnosti iluzorní a pokrok v iluzi je pouhou ztrátou času. Tyto iluzorní činnosti se nazývají akārya a je třeba se o nich poučit z pokynů Nejvyšší Osobnosti Božství. Bhagavad-gītā (4.17) uvádí:

karmaṇo hy api boddhavyaṁ
boddhavyaṁ ca vikarmaṇaḥ
akarmaṇaś ca boddhavyaṁ
gahanā karmaṇo gatiḥ
karmaṇo hy api boddhavyaṁ
boddhavyaṁ ca vikarmaṇaḥ
akarmaṇaś ca boddhavyaṁ
gahanā karmaṇo gatiḥ

«Las complejidades de la acción son muy difíciles de entender. Por consiguiente, debemos conocer adecuadamente lo que es la acción, lo que es la acción prohibida, y lo que es la inacción». Esto debe aprenderse directamente de la Suprema Personalidad de Dios, quien, en Su forma de Anantadeva, está aquí instruyendo al rey Citraketu porque, siguiendo las instrucciones de Nārada y Aṅgirā, se encontraba en una etapa avanzada de servicio devocional.

“Spletitosti jednání je velmi obtížné pochopit. Proto je nutné dobře vědět, co je čin, co je zakázaný čin a co je nečin.” O těchto věcech je nutné se dozvědět přímo od Nejvyššího Pána, Osobnosti Božství, který — coby Anantadeva — poučuje Citraketua proto, že král dosáhl následováním pokynů Nārady a Aṅgiry pokročilého stádia oddané služby.

En este verso se dice: ahaṁ vai sarva-bhūtāni: El Señor lo es todo (sarva-bhūtāni), incluyendo las entidades vivientes y los elementos materiales o físicos. En el Bhagavad-gītā (7.4-5), el Señor dice:

Zde je řečeno: ahaṁ vai sarva-bhūtāni — Pán je vše (sarva-bhūtāni), včetně živých bytostí a hmotných prvků. V Bhagavad-gītě (7.4-5) Pán říká:

bhūmir āpo ’nalo vāyuḥ
khaṁ mano buddhir eva ca
ahaṅkāra itīyaṁ me
bhinnā prakṛtir aṣṭadhā
bhūmir āpo 'nalo vāyuḥ
khaṁ mano buddhir eva ca
ahaṅkāra itīyaṁ me
bhinnā prakṛtir aṣṭadhā
apareyam itas tv anyāṁ
prakṛtiṁ viddhi me parām
jīva-bhūtāṁ mahā-bāho
yayedaṁ dhāryate jagat
apareyam itas tv anyāṁ
prakṛtiṁ viddhi me parām
jīva-bhūtāṁ mahā-bāho
yayedaṁ dhāryate jagat

«La tierra, el agua, el fuego, el aire, el éter, la mente, la inteligencia y el ego falso; estos ocho elementos en conjunto constituyen Mis energías materiales separadas. Además de estos elementos, ¡oh, Arjuna, el de poderosos brazos!, hay otra energía Mía superior, que incluye a las entidades vivientes que están explotando los recursos de esta naturaleza material e inferior». La entidad viviente trata de imponer su dominio sobre los elementos materiales o físicos, pero tanto los elementos físicos como la chispa espiritual son energías emanadas de la Suprema Personalidad de Dios. Por esa razón, el Señor dice: ahaṁ vai sarva-bhūtāni: «Yo lo soy todo». Del mismo modo que del fuego emanan el calor y la luz, esas dos energías, los elementos físicos y las entidades vivientes, emanan del Señor Supremo. Por eso el Señor dice: ahaṁ vai sarva-bhūtāni: «De Mí se expanden las categorías física y espiritual».

“Země, voda, oheň, vzduch, éter, mysl, inteligence a falešné ego—všech těchto osm prvků představuje Mé oddělené hmotné energie. Kromě této nižší přírody však existuje ještě Moje vyšší energie, ó válečníku mocných paží, kterou tvoří všechny živé bytosti, jež zápasí s hmotnou přírodou a udržují vesmír.” Živá bytost se snaží ovládat hmotné prvky, ale jak tyto prvky, tak duchovní jiskra jsou energie pocházející z Nejvyšší Osobnosti Božství. Proto Pán říká: ahaṁ vai sarva-bhūtāni — “Jsem všechno.” Tak jako teplo a světlo pocházejí z ohně, tyto dvě energie — hmotné prvky a živé bytosti — pocházejí z Nejvyššího Pána. Proto říká: ahaṁ vai sarva-bhūtāni — “Expanduji hmotné a duchovní kategorie.”

Además, el Señor, como Superalma, guía a las entidades vivientes condicionadas por la atmósfera física. Por esa razón, recibe el nombre de bhūtātmā bhūta-bhāvanaḥ. Él da a la entidad viviente la inteligencia con que mejorar su posición, de modo que pueda ir de regreso al hogar, de vuelta a Dios; si no desea ir de regreso a Dios, el Señor le dará la inteligencia para mejorar su situación material. Así lo confirma el Señor personalmente en el Bhagavad-gītā (15.15): sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭo mattaḥ smṛtir jñānam apohanaṁ ca: «Yo estoy situado en el corazón de todos, y de Mí vienen el recuerdo, el conocimiento y el olvido». El Señor, desde el corazón, da al ser vivo la inteligencia para actuar. Por esa razón, en un verso anterior se dijo que nuestros esfuerzos comienzan después de los esfuerzos de la Suprema Personalidad de Dios. Nosotros no podemos esforzarnos o actuar sobre las cosas de modo independiente. Por lo tanto, el Señor es bhūta-bhāvanaḥ.

Pán jako Nadduše řídí živé bytosti, které jsou podmíněné hmotnou atmosférou. Proto je nazván bhūtātmā bhūta-bhāvanaḥ. Dává živé bytosti inteligenci, se kterou může zlepšit své postavení, aby se mohla vrátit domů, zpátky k Bohu, nebo — nechce-li jít zpátky k Bohu — dává jí inteligenci, pomocí které může zlepšit své hmotné postavení. To Pán Osobně potvrzuje v Bhagavad-gītě (15.15). Sarvasya cāhaṁ hṛdi sanniviṣṭo mattaḥ smṛtir jñānam apohanaṁ ca — “Sídlím v srdci každého a ode Mě pocházejí vzpomínky, poznání a zapomnění.” Pán dává živé bytosti zevnitř inteligenci k jednání. Jeden z předchozích veršů proto uvádí, že naše snaha začíná poté, co vynaloží snahu Nejvyšší Osobnost Božství. My se nemůžeme nezávisle snažit či jednat v žádném ohledu. Proto je Pán bhūta-bhāvanaḥ.

Otro aspecto particular del conocimiento que se da en este verso es que śabda-brahma también es una forma del Señor Supremo. Arjuna acepta al Señor Kṛṣṇa, en Su forma eterna y llena de bienaventuranza, como paraṁ brahma. En el estado condicionado, la entidad viviente considera sustanciales cosas que son ilusorias. Eso se denomina māyā o avidyā, ignorancia. Por lo tanto, conforme al conocimiento védico, tenemos que volvernos devotos y aprender la diferencia entre avidyā y vidyā, que se explican con detalle en el Īśopaniṣad. Cuando nos elevamos al nivel de vidyā, podemos entender personalmente a la Personalidad de Dios en Sus diversas formas, como el Señor Rāma, el Señor Kṛṣṇa y Saṅkarṣaṇa. Se explica que el conocimiento védico es el aliento del Señor Supremo; ese conocimiento es también la base, el comienzo de las actividades. Por eso el Señor dice que, cuando Él Se esfuerza o respira, entran en la existencia los universos materiales y se manifiestan, progresivamente, las diversas actividades. En el Bhagavad-gītā, el Señor dice: praṇavaḥ sarva-vedeṣu: «Yo soy la sílaba oṁ en todos los mantras védicos». El conocimiento védico comienza con la vibración del sonido trascendental praṇava, oṁkāra. El mismo sonido trascendental es Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare/ Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. Abhinnatvān nāma-nāminoḥ: No hay diferencia entre el santo nombre del Señor y el propio Señor.

Dalším zvláštním aspektem poznání předloženého v tomto verši je, že śabda-brahma je také podoba Nejvyššího Pána. Arjuna přijal Pána Kṛṣṇu v Jeho věčné, blažené podobě za paraṁ brahma. Živá bytost v podmíněném stavu považuje za podstatné něco iluzorního. To se nazývá māyā či avidyā, nevědomost. Vedy proto udávají, že se člověk musí stát oddaným a poté umět rozlišit mezi avidyou a vidyou, což je důkladně vysvětleno v Īśopaniṣadě. Ten, kdo je skutečně na úrovni vidyi, dokáže osobně porozumět Pánu v Jeho podobách, jako je Śrī Rāma, Śrī Kṛṣṇa a Saṅkarṣaṇa. Védské poznání je popisováno jako dech Nejvyššího Pána a činnosti začínají na základě tohoto poznání. Proto Pán říká, že když On vynakládá snahu, když dýchá, vznikají hmotné vesmíry a postupně se vyvíjejí různé činnosti. V Bhagavad-gītě Pán říká: praṇavaḥ sarva-vedeṣu — “Jsem slabika oṁ ve všech védských mantrách.” Védské poznání začíná vibrací transcendentálního zvuku praṇavy, oṁkāry. Stejným transcendentálním zvukem je Hare Kṛṣṇa, Hare Kṛṣṇa, Kṛṣṇa Kṛṣṇa, Hare Hare / Hare Rāma, Hare Rāma, Rāma Rāma, Hare Hare. Abhinnatvān nāma-nāminoḥ—mezi svatým jménem Pána a Pánem Samotným není žádný rozdíl.