Skip to main content

Texts 18-19

Texts 18-19

Texto

Text

oṁ namas tubhyaṁ bhagavate
vāsudevāya dhīmahi
pradyumnāyāniruddhāya
namaḥ saṅkarṣaṇāya ca
oṁ namas tubhyaṁ bhagavate
vāsudevāya dhīmahi
pradyumnāyāniruddhāya
namaḥ saṅkarṣaṇāya ca
namo vijñāna-mātrāya
paramānanda-mūrtaye
ātmārāmāya śāntāya
nivṛtta-dvaita-dṛṣṭaye
namo vijñāna-mātrāya
paramānanda-mūrtaye
ātmārāmāya śāntāya
nivṛtta-dvaita-dṛṣṭaye

Palabra por palabra

Synonyms

oṁ — ¡oh, mi Señor!; namaḥ — reverencias; tubhyam — a Ti; bhagavate — la Suprema Personalidad de Dios; vāsudevāya — Kṛṣṇa, el hijo de Vasudeva; dhīmahi — permítaseme meditar en; pradyumnāya — a Pradyumna; aniruddhāya — a Aniruddha; namaḥ — reverencias respetuosas; saṅkarṣaṇāya — al Señor Saṅkarṣaṇa; ca — también; namaḥ — toda reverencia; vijñāna-mātrāya — a la forma plena de conocimiento; parama-ānanda-mūrtaye — llena de bienaventuranza trascendental; ātma-ārāmāya — al Señor, que es autosuficiente; śāntāya — y libre de perturbaciones; nivṛtta-dvaita-dṛṣṭaye — cuya visión se aparta de la dualidad, o que es uno sin par.

om — O my Lord; namaḥ — obeisances; tubhyam — unto You; bhagavate — the Supreme Personality of Godhead; vāsudevāya — Kṛṣṇa, the son of Vasudeva; dhīmahi — let me meditate upon; pradyumnāya — unto Pradyumna; aniruddhāya — unto Aniruddha; namaḥ — respectful obeisances; saṅkarṣaṇāya — unto Lord Saṅkarṣaṇa; ca — also; namaḥ — all obeisances; vijñāna-mātrāya — unto the form full of knowledge; parama-ānanda-mūrtaye — full of transcendental bliss; ātma-ārāmāya — unto the Lord, who is self-sufficient; śāntāya — and free from disturbances; nivṛtta-dvaita-dṛṣṭaye — whose vision turns away from duality, or who is one without a second.

Traducción

Translation

[Nārada dio a Citraketu el siguiente mantra:] ¡Oh, Señor!, ¡oh, Suprema Personalidad de Dios, a quien se invoca con el oṁkara [praṇava]!, yo Te ofrezco respetuosas reverencias. ¡Oh, Señor Vāsudeva!, yo medito en Ti. ¡Oh, Señor Pradyumna, Señor Aniruddha y Señor Saṅkarṣaṇa!, yo Te ofrezco respetuosas reverencias. ¡Oh, reserva de potencia espiritual!, ¡oh, bienaventuranza suprema!, a Ti, que eres autosuficiente y el más pacífico, Te ofrezco mis más respetuosas reverencias. ¡Oh, verdad suprema, uno sin par!, a Ti se Te puede percibir en las formas de Brahman, Paramātmā y Bhagavān, y eres, por ello, el depositario de todo conocimiento. Yo Te ofrezco respetuosas reverencias.

[Nārada gave Citraketu the following mantra.] O Lord, O Supreme Personality of Godhead, who are addressed by the oṁkāra [praṇava], I offer my respectful obeisances unto You. O Lord Vāsudeva, I meditate upon You. O Lord Pradyumna, Lord Aniruddha and Lord Saṅkarṣaṇa, I offer You my respectful obeisances. O reservoir of spiritual potency, O supreme bliss, I offer my respectful obeisances unto You, who are self-sufficient and most peaceful. O ultimate truth, one without a second, You are realized as Brahman, Paramātmā and Bhagavān and are therefore the reservoir of all knowledge. I offer my respectful obeisances unto You.

Significado

Purport

En el Bhagavad-gītā, Kṛṣṇa dice que Él es praṇavaḥ sarva-vedeṣu, la sílaba oṁ de los mantras védicos. En el ámbito del conocimiento trascendental, se invoca al Señor mediante el praṇava, oṁkāra, que es una representación simbólica del Señor como sonido. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Vāsudeva, que es una expansión de Nārāyaṇa, Se expande en Pradyumna, Aniruddha y Saṅkarṣaṇa. De Saṅkarṣaṇa viene una segunda expansión de Nārāyaṇa, y de este Nārāyaṇa vienen otras expansiones de Vāsudeva, Pradyumna, Saṅkarṣaṇa y Aniruddha. El Saṅkarṣaṇa de este segundo grupo es la causa original de los tres puruṣas, Kāraṇodakaśāyī Viṣṇu, Garbhodakaśāyī Viṣṇu y Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu. Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu está en todos los universos en un planeta especial llamado Śvetadvīpa. Esto se confirma en la Brahma-saṁhitā: aṇḍāntara-stha. La palabra aṇḍa se refiere a este universo. Dentro de este universo hay un planeta llamado Śvetadvīpa, donde reside Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu. De Él vienen todas las encarnaciones que aparecen en el universo.

In Bhagavad-gītā Kṛṣṇa says that He is praṇavaḥ sarva-vedeṣu, the syllable om in the Vedic mantras. In transcendental knowledge, the Lord is addressed as praṇava, oṁkāra, which is a symbolic representation of the Lord in sound. Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Vāsudeva, who is an expansion of Nārāyaṇa, expands Himself as Pradyumna, Aniruddha and Saṅkarṣaṇa. From Saṅkarṣaṇa comes a second Nārāyaṇa expansion, and from this Nārāyaṇa come further expansions of Vāsudeva, Pradyumna, Saṅkarṣaṇa and Aniruddha. The Saṅkarṣaṇa in this group is the original cause of the three puruṣas, namely Kāraṇodakaśāyī Viṣṇu, Garbhodakaśāyī Viṣṇu and Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu. Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu is situated in every universe in a special planet called Śvetadvīpa. This is confirmed in the Brahma-saṁhitā: aṇḍāntara-stha. The word aṇḍa means this universe. Within this universe is a planet called Śvetadvīpa, where Kṣīrodakaśāyī Viṣṇu is situated. From Him come all the incarnations within this universe.

Como se confirma en la Brahma-saṁhitā, todas estas formas de la Suprema Personalidad de Dios son advaita, no diferentes, y acyuta, infalibles; no caen, como las almas condicionadas. La entidad viviente común tiene tendencia a caer en las garras de māyā, pero el Señor Supremo, en Sus distintas encarnaciones y formas, es acyuta, infalible. Por lo tanto, Su cuerpo es diferente del cuerpo material que posee el alma condicionada.

As confirmed in the Brahma-saṁhitā, all these forms of the Supreme Personality of Godhead are advaita, nondifferent, and they are also acyuta, infallible; they do not fall down like the conditioned souls. The ordinary living entity is prone to falling into the clutches of māyā, but the Supreme Lord in His different incarnations and forms is acyuta, infallible. Therefore His body is different from the material body possessed by the conditioned soul.

La palabra mātrā se explica en el diccionario Medinī de la siguiente manera: mātrā karṇa-vibhūṣāyāṁ vitte māne paricchade. La palabra mātrā, en sus diversas acepciones, se emplea para hablar de «adorno en la oreja», «posesión», «respeto» y «el hecho de contar con una cubierta». Como se afirma en el Bhagavad-gītā (2.14):

The word mātrā is explained in the Medinī dictionary as follows: mātrā karṇa-vibhūṣāyāṁ vitte māne paricchade. The word mātrā, in its different imports, is used to indicate the decoration of the ear, possession, respect, and the possession of a covering. As stated in Bhagavad-gītā (2.14):

mātrā-sparśās tu kaunteya
śītoṣṇa-sukha-duḥkha-dāḥ
āgamāpāyino ’nityās
tāṁs titikṣasva bhārata
mātrā-sparśās tu kaunteya
śītoṣṇa-sukha-duḥkha-dāḥ
āgamāpāyino ’nityās
tāṁs titikṣasva bhārata

«¡Oh, hijo de Kuntī!, la aparición temporal de la felicidad y la aflicción, y su desaparición a su debido tiempo, son como la aparición y desaparición de las estaciones del invierno y el verano. Tienen su origen en la percepción de los sentidos, ¡oh, vástago de Bharata!, y hay que aprender a tolerarlas sin perturbarse». En el estado de vida condicionada, utilizamos el cuerpo como un vestido, y, del mismo modo que necesitamos distintos vestidos para el invierno y para el verano, las almas condicionadas también cambiamos de cuerpo conforme a nuestros deseos. Sin embargo, el cuerpo del Señor Supremo está lleno de conocimiento, y, por lo tanto, no necesita de cubiertas. La idea de que el cuerpo de Kṛṣṇa es como el nuestro, es decir, que Su cuerpo y Su alma son diferentes, es un concepto erróneo. En Kṛṣṇa no se dan esas diferencias, pues Su cuerpo está pleno de conocimiento. Nosotros recibimos cuerpos materiales debido a nuestra falta de conocimiento, pero Kṛṣṇa, Vāsudeva, está lleno de conocimiento, de modo que no hay diferencia entre Su cuerpo y Su alma. Kṛṣṇa recuerda lo que dijo hace cuarenta millones de años al dios del Sol, pero un ser viviente común no puede recordar ni lo que dijo anteayer. Esa es la diferencia entre el cuerpo de Kṛṣṇa y el nuestro. Por esa razón, en este verso se dice que el Señor es vijñāna-mātrāya paramānanda-mūrtaye.

“O son of Kuntī, the nonpermanent appearance of happiness and distress, and their disappearance in due course, are like the appearance and disappearance of winter and summer seasons. They arise from sense perception, O scion of Bharata, and one must learn to tolerate them without being disturbed.” In the conditioned state of life, the body is used as our dress, and as one needs different dresses during the summer and winter, we conditioned souls are changing bodies according to our desires. However, because the body of the Supreme Lord is full of knowledge, it needs no covering. The idea that Kṛṣṇa’s body is like ours — in other words, that His body and soul are different — is a misunderstanding. There are no such differences for Kṛṣṇa, because His body is full of knowledge. Here we receive material bodies because of a lack of knowledge, but because Kṛṣṇa, Vāsudeva, is full of knowledge, there is no difference between His body and His soul. Kṛṣṇa remembers what He said forty million years ago to the sun-god, but an ordinary being cannot remember what he said the day before yesterday. This is the difference between Kṛṣṇa’s body and our body. Therefore the Lord is addressed as vijñāna-mātrāya paramānanda-mūrtaye.

El cuerpo del Señor está lleno de conocimiento, y, debido a ello, Él siempre disfruta de bienaventuranza trascendental. En verdad, Su misma forma es paramānanda. Esto se confirma en el Vedānta-sūtra: ānandamayo 'bhyāsāt. El Señor es ānandamaya por naturaleza. Dondequiera que veamos a Kṛṣṇa, Le veremos lleno de ānanda en toda circunstancia. Nadie puede hacer que pierda la alegría. Ātmārāmāya: No necesita buscar disfrute fuera de Sí mismo, pues es autosuficiente. Śāntāya: Nunca siente ansiedad. Quien tiene que buscar placer en otras fuentes está siempre lleno de ansiedad. Los karmīs, los jñānīs y los yogīs están llenos de ansiedad porque desean, pero el devoto no desea nada; está satisfecho simplemente con el servicio del Señor, quien está lleno de bienaventuranza.

Because the Lord’s body is full of knowledge, He always enjoys transcendental bliss. Indeed, His very form is paramānanda. This is confirmed in the Vedānta-sūtra: ānandamayo ’bhyāsāt. By nature the Lord is ānandamaya. Whenever we see Kṛṣṇa, He is always full of ānanda in all circumstances. No one can make Him morose. Ātmārāmāya: He does not need to search for external enjoyment, because He is self-sufficient. Śāntāya: He has no anxiety. One who has to seek pleasure from other sources is always full of anxiety. Karmīs, jñānīs and yogīs are full of anxiety because they want something, but a devotee does not want anything; he is simply satisfied in the service of the Lord, who is fully blissful.

Nivṛtta-dvaita-dṛṣṭaye: En la vida condicionada, nuestros cuerpos están formados por una serie de miembros; sin embargo, los miembros del cuerpo de Kṛṣṇa, que parecen distintos entre sí, en realidad no lo son. Kṛṣṇa puede ver con los ojos, y Kṛṣṇa puede ver sin los ojos. Por esa razón, en el Śvetāśvatara Upaniṣad se dice: paśyaty acakṣūḥ. Él puede ver con las manos y las piernas. Para realizar una acción determinada, no necesita de ninguna parte del cuerpo en particular. Aṅgāni yasya sakalendriya-vṛttimanti: Él puede hacer todo lo que desee con cualquier parte de Su cuerpo; por eso se dice de Él que es todopoderoso.

Nivṛtta-dvaita-dṛṣṭaye: in our conditioned life our bodies have different parts, but although Kṛṣṇa apparently has different bodily parts, no part of His body is different from any other part. Kṛṣṇa can see with His eyes, and Kṛṣṇa can see without His eyes. Therefore in the Śvetāśvatara Upaniṣad it is said, paśyaty acakṣuḥ. He can see with His hands and legs. He does not need a particular bodily part to perform a particular action. Aṅgāni yasya sakalendriya-vṛttimanti: He can do anything He desires with any part of His body, and therefore He is called almighty.