Skip to main content

Text 6

Sloka 6

Texto

Verš

adhuneha mahā-bhāga
yathaiva narakān naraḥ
nānogra-yātanān neyāt
tan me vyākhyātum arhasi
adhuneha mahā-bhāga
yathaiva narakān naraḥ
nānogra-yātanān neyāt
tan me vyākhyātum arhasi

Palabra por palabra

Synonyma

adhunā — ahora mismo; iha — en el mundo material; mahā-bhāga — ¡oh, muy afortunado y opulento Śukadeva Gosvāmī!; yathā — de modo que; eva — en verdad; narakān — todas las condiciones infernales por las que tienen que pasar los impíos; naraḥ — seres humanos; nānā — diversidades de; ugra — terribles; yātanān — condiciones de sufrimiento; na īyāt — no tengan que pasar; tat — eso; me — a mí; vyākhyātum arhasi — por favor, explica.

adhunā — právě nyní; iha — v tomto hmotném světě; mahā-bhāga — ó Śukadeve Gosvāmī, jenž jsi obdařen velkým štěstím a bohatstvím; yathā — aby; eva — vskutku; narakān — všechny pekelné podmínky, do nichž jsou přivedeni bezbožní; naraḥ — lidé; nānā — různé druhy; ugra — hrozné; yātanān — podmínky utrpení; na īyāt — nemusí podstoupit; tat — to; me — mně; vyākhyātum arhasi — prosím popiš.

Traducción

Překlad

¡Oh, muy afortunado y opulento Śukadeva Gosvāmī!, ahora, por favor, dime qué pueden hacer los seres humanos para no tener que pasar por los terribles sufrimientos de los mundos infernales.

Ó Śukadeve Gosvāmī, jenž jsi obdařen velkým štěstím a bohatstvím, nyní mi prosím řekni, jak mohou být lidské bytosti zachráněny, aby se nemusely ocitnout v pekelných podmínkách, kde trpí hroznými bolestmi.

Significado

Význam

En el capítulo veintiséis del Quinto Canto, Śukadeva Gosvāmī explicó que las personas que cometen actividades pecaminosas se ven obligadas a sufrir en los planetas infernales. Como devoto que es, Mahārāja Parīkṣit pregunta ahora acerca del modo de evitar esa situación. El vaiṣṇava es para-duḥkha-duḥkhī; en otras palabras, a nivel personal no tiene problemas, pero se siente muy desdichado al ver a los demás en dificultades. Prahlāda Mahārāja dijo: «Mi Señor, yo, personalmente, no tengo problemas, pues he aprendido a glorificar Tus cualidades trascendentales y a entrar en el trance del éxtasis. Sin embargo, sí tengo un problema, ya que pienso en esos necios y sinvergüenzas absortos en la felicidad temporal,māyā-sukha, sin conocimiento del servicio devocional que se Te ofrece». Este es el problema con que se enfrenta elvaiṣṇava. El vaiṣṇava se refugia plenamente en la Suprema Personalidad de Dios y, por lo tanto, está libre de problemas personales; pero su compasión por las caídas almas condicionadas lo lleva a pensar constantemente en cómo salvarlas de la vida infernal en este cuerpo y en el siguiente. Por eso Parīkṣit Mahārāja estaba ansioso de que Śukadeva Gosvāmī le explicase la manera de evitar que la humanidad se deslice hacia el infierno. Śukadeva Gosvāmī le había explicado ya el modo en que las personas entran en la vida infernal, y, del mismo modo, también podía explicarle la manera de salvarse de esa condición. Los hombres inteligentes deben aprovechar estas instrucciones. Sin embargo, por desdicha, el mundo entero carece de conciencia de Kṛṣṇa, y la gente sufre de la más densa de las ignorancias, sin ni siquiera creer en la existencia de otra vida después de esta. Es muy difícil convencerlos de que hay una próxima vida, pues, en su afán de obtener disfrute material, se han vuelto prácticamente locos. No obstante, nuestro deber, el deber de todo hombre cuerdo, es salvarlos. Mahārāja Parīkṣit es la representación del hombre que puede salvarlos.

Ve dvacáté šesté kapitole pátého zpěvu Śukadeva Gosvāmī vysvětlil, že lidé, kteří jednají hříšně, jsou nuceni jít na pekelné planety a trpět. Mahārāja Parīkṣit se nyní jakožto oddaný zajímá, jak je tomu možné zabránit. Vaiṣṇava je para-duḥkha-duḥkhī — sám nemá žádné těžkosti, ale je velice nešťastný, když vidí těžkosti druhých. Prahlāda Mahārāja řekl: “Můj Pane, nemám žádné osobní potíže, protože jsem se naučil, jak oslavovat Tvé transcendentální vlastnosti a pohroužit se tak do extatického tranzu. Přesto mám jeden problém, protože myslím na ty darebáky a hlupáky, kteří stále usilují o dočasné štěstí, māyā-sukha, a nevědí nic o oddané službě Tobě.” To je problém, kterému čelí vaiṣṇava. Jelikož plně přijímá útočiště u Nejvyšší Osobnosti Božství, sám nemá žádné potíže, ale je soucitný k pokleslým, podmíněným duším, a proto neustále vymýšlí plány, jak je vysvobodit z jejich pekelného života v tomto a příštím těle. Parīkṣit Mahārāja se proto dychtivě toužil od Śukadeva Gosvāmīho dozvědět, jak zachránit lidstvo před pádem do pekla. Śukadeva Gosvāmī již vysvětlil, jak se lidé dostávají do pekelných podmínek, a byl také schopen vysvětlit, jak před nimi mohou být zachráněni. Inteligentní lidé musí těchto pokynů využít. Celý svět bohužel postrádá vědomí Kṛṣṇy, a lidé proto trpí v té nejhlubší nevědomosti, a dokonce ani nevěří v další život po smrti. Jelikož ve své honbě za hmotným požitkem téměř zešíleli, je velice obtížné je přesvědčit o existenci jejich příštího života. Nicméně naší povinností, povinností všech duševně zdravých lidí, je tyto nešťastníky zachránit. Mahārāja Parīkṣit představuje osobu, která je toho schopná.