Skip to main content

CAPÍTULO 26

KAPITOLA DVACÁTÁ ŠESTÁ

Descripción de los planetas infernales

Popis pekelných planet

El capítulo veintiséis habla de los infiernos, en donde los asistentes de Yamarāja aplican diversos castigos a los hombres pecaminosos. Como se afirma en el Bhagavad-gītā (3.27):

Dvacátá šestá kapitola popisuje, jak se hříšný člověk dostává do různých pekel, kde ho Yamarājovi pomocníci různými způsoby trestají. V Bhagavad-gītě (3.27) stojí:

prakṛteḥ kriyamāṇāni
guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ
ahaṅkāra-vimūḍhātmā
kartāham iti manyate
prakṛteḥ kriyamāṇāni
guṇaiḥ karmāṇi sarvaśaḥ
ahaṅkāra-vimūḍhātmā
kartāham iti manyate

«El alma espiritual que está confundida por la influencia del ego falso, se cree la autora de actividades que en realidad son ejecutadas por las tres modalidades de la naturaleza material». Los necios creen que son independientes de toda clase de leyes. No creen en Dios ni en ningún principio regulador, y piensan que pueden actuar como les guste. De ese modo, se ocupan en diversas actividades pecaminosas, como resultado de las cuales tienen que sufrir vida tras vida el castigo de las leyes de la naturaleza en distintas condiciones infernales. El principio básico de sus sufrimientos es su necedad de considerarse independientes a pesar de estar bajo el estricto control de las leyes de la naturaleza material. Esas leyes actúan debido a la influencia de las tres modalidades de la naturaleza; por esa razón, los seres humanos también actúan bajo tres tipos distintos de influencias, y en función de cómo actúen sufren distintas reacciones en su siguiente vida o en su vida actual. Las actividades de las personas religiosas y las actividades de los ateos son distintas; debido a ello, las reacciones que tienen que sufrir también son distintas.

“Zmatená duše se pod vlivem falešného ega považuje za konatele činností, které ve skutečnosti vykonávají tři kvality hmotné přírody.” Pošetilý člověk si myslí, že nepodléhá žádnému zákonu, že neexistuje žádný Bůh či usměrňující zásada a že si může dělat, co se mu zachce. Proto se oddává různým hříšným činnostem, a následkem toho je život za životem vrhán do různých pekelných životních podmínek, aby byl potrestán zákony přírody. Podstatou jeho utrpení je, že se pošetile považuje za nezávislého, přestože plně podléhá zákonům hmotné přírody. Tyto zákony jsou dány vlivem tří kvalit hmotné přírody, a proto také každá lidská bytost jedná pod trojím různým vlivem. Každý podle svého jednání zakouší v příštím nebo tomto životě různé reakce. Zbožní lidé jednají jinak než ateisté, a proto také obdrží jiné reakce.

Śukadeva Gosvāmī describe los veintiocho infiernos siguientes: Tāmisra, Andhatāmisra, Raurava, Mahāraurava, Kumbhīpāka, Kālasūtra, Asi-patravana, Sūkaramukha, Andhakūpa, Kṛmibhojana, Sandaṁśa, Taptasūrmi, Vajrakaṇṭaka-śālmalī, Vaitaraṇī, Pūyoda, Prāṇarodha, Viśasana, Lālābhakṣa, Sārameyādana, Avīci, Ayaḥpāna, Kṣārakardama, Rakṣogaṇa-bhojana, Śūlaprota, Dandaśūka, Avaṭa-nirodhana, Paryāvartana y Sūcīmukha.

Śukadeva Gosvāmī popisuje těchto dvacet osm pekel: Tāmisra, Andhatāmisra, Raurava, Mahāraurava, Kumbhīpāka, Kālasūtra, Asi-patravana, Sūkaramukha, Andhakūpa, Kṛmibhojana, Sandaṁśa, Taptasūrmi, Vajrakaṇṭaka-śālmalī, Vaitaraṇī, Pūyoda, Prāṇarodha, Viśasana, Lālābhakṣa, Sārameyādana, Avīci, Ayaḥpāna, Kṣārakardama, Rakṣogaṇa-bhojana, Śūlaprota, Dandaśūka, Avaṭa-nirodhana, Paryāvartana a Sūcīmukha.

La persona que roba las propiedades, el dinero o la esposa de otro, padece en el infierno Tāmisra. El que engaña a alguien para difrutar de su esposa padece en los terribles tormentos de Andhatāmisra. El necio que está absorto en el concepto corporal de la vida, y que se apoya en ese principio para procurarse el sustento y mantener a su esposa y a sus hijos cometiendo violencia contra otras entidades vivientes, tiene que sufrir en el infierno Raurava, donde los animales que él mismo mató nacen en forma de rurus,unas criaturas que le causan grandes sufrimientos. Los que matan animales y aves para cocinarlos son arrastrados por los agentes de Yamarāja al infierno Kumbhīpāka, donde son hervidos en aceite. La persona que mata a un brāhmaṇa desciende al infierno Kālasūtra, cuya superficie de cobre es completamente plana y caliente como un horno. Quien mata a un brāhmaṇa arde en ese lugar durante muchos años. El que no sigue los mandamientos de las Escrituras, sino que lo hace todo de modo caprichoso o sigue a algún sinvergüenza, cae al infierno de Asi-patravana. El funcionario del gobierno que administra mal la justicia o castiga a un inocente es llevado por los asistentes de Yamarāja al infierno Sūkaramukha, donde se le golpea sin piedad.

Ten, kdo ukradne něčí peníze, manželku nebo majetek, je uvržen do pekla, jež se nazývá Tāmisra. Člověka, který někoho podvede a užívá si s jeho ženou, čekají nesmírně ohavné podmínky, známé jako Andhatāmisra. Pošetilý člověk, který je pohroužen v tělesném pojetí života, a proto sebe či svou manželku a děti živí s pomocí násilí, jehož se dopouští na jiných živých bytostech, se ocitne v pekle zvaném Raurava. Zvířata, která zabil, se tam narodí jako tvorové zvaní ruru a působí mu velké utrpení. Ty, kdo zabíjejí různá zvířata a ptáky a pak je vaří, uvrhnou Yamarājovi pomocníci do pekla jménem Kumbhīpāka, kde je smaží v oleji. Osobu, jež zabije brāhmaṇu, nemine peklo Kālasūtra, kde má země dokonale rovný měděný povrch, který je žhavý jako pec. Vrah brāhmaṇy se v té zemi peče po mnoho let. Ten, kdo nepřijímá pokyny písem a ve všem se řídí vlastním rozmarem nebo následuje nějakého darebáka, se dostane do pekla, jež se nazývá Asi-patravana. Vládní úředník, který vynese nesprávný soud a potrestá tak nevinného, je Yamarājovými pomocníky odvlečen do pekla zvaného Sūkaramukha, kde ho budou nemilosrdně bít.

Dios ha dado al ser humano un nivel de conciencia avanzado, que le permite sentir el sufrimiento y la felicidad de otros seres vivos. Sin embargo, el ser humano que carece de ese nivel de conciencia siente inclinación por hacer sufrir a otros seres vivos. A esa persona, los ayudantes de Yamarāja la hacen descender al infierno Andhakūpa, donde sus propias víctimas le castigan como merece. La persona que no recibe ni alimenta como es debido a un visitante, con la idea de disfrutar ella sola de la comida, cae al infierno de Kṛmibhojana, donde un número ilimitado de insectos y gusanos le muerden sin cesar.

Lidská bytost obdržela od Boha dar rozvinutého vědomí, a proto může vnímat utrpení a štěstí jiných živých bytostí. Avšak ten, kdo ztratil svědomí, má sklon působit jiným živým bytostem utrpení. Pomocníci Yamarāje takového člověka uvrhnou do pekla, které se nazývá Andhakūpa, kde se mu od jeho obětí dostane zaslouženého trestu. Každý, kdo si sám užívá jídla, aniž by řádně přijal a nasytil hosta, bude trpět v pekle zvaném Kṛmibhojana. Tam ho bude bez ustání kousat nesčetné množství červů a hmyzu.

Los ladrones van al infierno conocido con el nombre de Sandaṁśa. La persona que tiene relaciones sexuales con una mujer de la que no debería disfrutar, sufre en el infierno Taptasūrmi. Aquel que tiene relaciones sexuales con animales sufre en el infierno de Vajrakaṇṭaka-śālmalī. Una persona que nace en una familia aristocrática o de alta posición social, pero que no se comporta como se espera de ella, se hunde en la fosa de sangre, pus y orina que recibe el nombre de río Vaitaraṇī. Quien vive como un animal tiene que padecer en el infierno Pūyoda. La persona despiadada que mata animales en el bosque sin estar autorizada a ello desciende al infierno Prāṇarodha. El que mata animales con el pretexto de realizar un sacrificio religioso desciende al infierno Viśasana. El hombre que obliga a su esposa a beber su semen tiene que pasar por el infierno Lālābhakṣa. El que provoca un incendio o administra veneno a alguien para matarlo tendrá que sufrir en el infierno Sārameyādana. Aquel que se gana la vida como testigo falso padece en el infierno Avīci.

Zloděje uvrhnou Yamarājovi pomocníci do pekla, jež se nazývá Sandaṁśa. Člověka, který se pohlavně stýká s nevhodnou ženou, nemine peklo známé jako Taptasūrmi. Ten, kdo holduje sexu se zvířaty, bude trpět v pekle zvaném Vajrakaṇṭaka-śālmalī. Člověk, který se narodil ve šlechtické nebo vysoce postavené rodině, ale nechová se podle toho, se ocitne v odporném korytě plném krve, hnisu a moči, zvaném řeka Vaitaraṇī. Toho, kdo žije jako zvíře, nemine peklo známé jako Pūyoda. Toho, kdo bez povolení nemilosrdně zabíjí zvířata v lese, čeká peklo jménem Prāṇarodha. Člověk, jenž zabíjí zvířata ve jménu náboženské oběti, se nevyhne peklu zvanému Viśasana. Muž, který nutí svou ženu pít jeho semeno, je uvržen do pekla, jež se nazývá Lālābhakṣa. Ten, kdo s vražedným úmyslem založí požár nebo podá jed, se dostane do pekla známého jako Sārameyādana. Člověk, který se živí tím, že podává falešná svědectví, bude trpět v pekle zvaném Avīci.

La persona adicta al vino cae al infierno Ayaḥpāna. El que infringe las normas de cortesía y no muestra el debido respeto a sus superiores desciende al infierno de Kṣārakardama. La persona que ofrece sacrificios humanos a Bhairava sufre en el infierno Rakṣogaṇa-bhojana. El que mata a un animal doméstico sufre en el infierno Śūlaprota. Quien causa problemas a otros desciende al infierno Dandaśūka. El que encierra a una entidad viviente en una cueva tiene que sufrir en el infierno Avaṭa-nirodhana. La persona que manifiesta una ira injustificada hacia un huésped en su casa desciende al infierno Paryāvartana. La persona que tiene un intenso deseo de poseer riquezas y está profundamente absorta en el pensamiento de cómo conseguir dinero, desciende al infiernoSūcīmukha.

Ten, kdo propadl pití vína, se dostane do pekla, které se nazývá Ayaḥpāna. Toho, kdo porušuje etiketu tím, že neprokazuje řádnou úctu nadřízeným, čeká peklo zvané Kṣārakardama. Ten, kdo obětuje lidské bytosti Bhairavovi, neunikne peklu, jež se nazývá Rakṣogaṇa-bhojana. Člověk, který zabíjí ochočená zvířata, je uvržen do pekla známého jako Śūlaprota. Toho, kdo působí potíže druhým, nemine peklo Dandaśūka. Ten, kdo uvězní živou bytost v jeskyni, bude trpět v pekle, jež se nazývá Avaṭa-nirodhana. Ten, kdo projevuje vůči hostu ve svém domě bezdůvodný hněv, se dostane do pekla zvaného Paryāvartana. Člověk, který je opojený svým bohatstvím, následkem čehož usilovně přemýšlí, jak hromadit peníze, bude uvržen do pekla známého jako Sūcīmukha.

Después de describir los planetas infernales, Śukadeva Gosvāmī explica que las personas piadosas se elevan a los sistemas planetarios superiores, donde viven los semidioses, para de nuevo regresar a la Tierra cuando consumen todos los resultados de sus actividades piadosas. Por último, describe la forma universal del Señor y glorifica las actividades del Señor.

Po popisu pekelných planet Śukadeva Gosvāmī líčí, jak jsou zbožné osoby povýšeny na nejvyšší planetární soustavu, kde žijí polobozi, a jak se po vyčerpání výsledků svého zbožného jednání vracejí na tuto Zemi. Na závěr popisuje vesmírnou podobu Pána a oslavuje Pánovy činnosti.

Text 1:
El rey Parīkṣit preguntó a Śukadeva Gosvāmī: Mi querido señor, ¿cuál es la razón de la diversidad de situaciones materiales en que se encuentran las entidades vivientes? Explícame eso, por favor.
Sloka 1:
Král Parīkṣit se otázal Śukadeva Gosvāmīho: Můj drahý pane, proč jsou živé bytosti umístěny do různých hmotných situací? Vysvětli mi to, prosím.
Text 2:
El gran sabio Śukadeva Gosvāmī dijo: Mi querido rey, en este mundo material, las actividades pueden ser de tres tipos: bajo la influencia de la modalidad de la bondad, bajo la influencia de la pasión, o bajo la modalidad de la ignorancia. Como todo el mundo actúa bajo la influencia de esas tres modalidades de la naturaleza material, los resultados de las actividades también pueden ser de tres tipos. El que actúa influenciado por la modalidad de la bondad es religioso y feliz, el que actúa bajo la influencia de la pasión obtiene una mezcla de desdicha y felicidad, y quien actúa bajo la influencia de la ignorancia siempre es desdichado y vive como un animal. El destino que alcanzan las entidades vivientes varía conforme al grado en que influyen en ellas esas modalidades de la naturaleza.
Sloka 2:
Velký mudrc Śukadeva Gosvāmī pravil: Můj milý králi, v tomto hmotném světě existují tři druhy činností — činnosti v kvalitě dobra, vášně a nevědomosti. Každého člověka ovlivňují tři kvality hmotné přírody, a proto jsou i výsledky jeho činností trojí. Ten, kdo jedná v kvalitě dobra, je zbožný a šťastný, kdo jedná pod vlivem kvality vášně, dosahuje smíšeného utrpení a štěstí a ten, kdo jedná pod vlivem nevědomosti, je vždy nešťastný a žije jako zvíře. Živé bytosti jsou různými kvalitami přírody ovlivněny do různé míry, a proto jsou různá i jejich místa určení.
Text 3:
El resultado de las diversas actividades piadosas son diversos niveles de vida celestial; del mismo modo, el que es impío en sus actividades cae en diversas condiciones de vida infernal. Aquellos que actúan bajo la influencia de la modalidad material de la ignorancia se ocupan en actividades impías, y en proporción a su ignorancia, tienen que sufrir en condiciones infernales de diversos tipos. Los sufrimientos de quien actúa bajo la influencia de la modalidad de la ignorancia debido a la locura, serán los menos rigurosos; el que actúa de modo impío, pero conoce la diferencia entre las actividades piadosas e impías, sufrirá en un infierno de mediana severidad. El peor destino es el de quien actúa de modo impío e ignorante por ateísmo. Debido a la ignorancia, todas las entidades vivientes, desde tiempo inmemorial, se han visto arrastradas por diversos deseos a miles de planetas infernales distintos. Voy a tratar de describírtelos lo mejor que pueda.
Sloka 3:
Tak jako různými zbožnými činnostmi člověk dosáhne různých postavení v nebeském životě, bezbožným jednáním dosáhne různých postavení v pekelném životě. Ti, kdo jsou ovládáni hmotnou kvalitou nevědomosti, se oddávají bezbožným činnostem a podle míry své nevědomosti jsou umísťováni na různé úrovně pekelného života. Pokud člověk jedná v kvalitě nevědomosti následkem šílenství, je jeho výsledné utrpení nejméně kruté. Ten, kdo jedná bezbožně, ale zná rozdíl mezi zbožnými a bezbožnými činnostmi, je uvržen do středně krutého pekla. A pro toho, kdo jedná bezbožně a nevědomě následkem svého ateismu, je výsledný pekelný život nejhorší. Každá živá bytost je kvůli své nevědomosti od nepaměti unášena různými touhami na tisíce různých pekelných planet. Pokusím se je popsat co nejdůkladněji.
Text 4:
El rey Parīkṣit preguntó a Śukadeva Gosvāmī: Mi querido señor, esas regiones infernales, ¿están fuera del universo, dentro de la cubierta del universo, o en diversas regiones de este mismo planeta?
Sloka 4:
Král Parīkṣit se otázal Śukadeva Gosvāmīho: Můj drahý pane, jsou pekelné oblasti mimo vesmír, uvnitř vesmírného obalu nebo na různých místech této planety?
Text 5:
El gran sabio Śukadeva Gosvāmī respondió: Todos los planetas infernales se encuentran en el espacio comprendido entre los tres mundos y el océano Garbhodaka. Se encuentran en la parte sur del universo, por debajo de Bhū-maṇḍala y ligeramente por encima de las aguas del océano Garbhodaka. En esa misma región, entre el océano y los sistemas planetarios inferiores, se encuentra también Pitṛloka, cuyos habitantes, encabezados por Agniṣvāttā, meditan en la Suprema Personalidad de Dios en un estado desamādhi profundo y desean siempre el bien de sus familias.
Sloka 5:
Velký mudrc Śukadeva Gosvāmī odpověděl: Všechny pekelné planety spočívají v prostoru mezi Oceánem Garbhodaka a třemi světy. Nacházejí se pod Bhū-maṇḍalou na jižní straně vesmíru, těsně nad vodou Oceánu Garbhodaka. V této oblasti mezi Oceánem Garbhodaka a nižšími planetárními soustavami je také Pitṛloka. Všichni obyvatelé Pitṛloky v čele s Agniṣvāttou meditují v hlubokém samādhi o Nejvyšší Osobnosti Božství a vždy přejí blaho svým rodinám.
Text 6:
El rey de los pitās es Yamarāja, el muy poderoso hijo del dios del Sol. Vive en Pitṛloka en compañía de sus asistentes personales y, rigiéndose por las reglas y regulaciones establecidas por el Señor Supremo, hace que sus agentes, los yamadūtas, lleven ante él a todos los hombres pecaminosos inmediatamente después de que mueren. Una vez bajo su jurisdicción, él los juzga convenientemente conforme a las actividades pecaminosas que cada uno haya realizado, y los envía a uno de los muchos planetas infernales para que reciban su correspondiente castigo.
Sloka 6:
Králem pitů je Yamarāja, velmi mocný syn boha Slunce. Sídlí na Pitṛloce se svými osobními služebníky a podle pravidel a usměrnění Nejvyššího Pána posílá své zástupce, Yamadūty, aby mu přivedli všechny hříšné lidi ihned po jejich smrti. Poté, co se hříšníci ocitnou v dosahu jeho moci, řádně je odsoudí podle toho, jakých se dopouštěli hříšných činností, a pošle je na jednu z mnoha pekelných planet odpykat si přiměřený trest.
Text 7:
Algunas autoridades dicen que los planetas infernales son veintiuno en total; otros dicen que son veintiocho. Mi querido rey, te hablaré de todos ellos citando sus nombres, formas y características. Los nombres de los diversos infiernos son los siguientes: Tāmisra, Andhatāmisra, Raurava, Mahāraurava, Kumbhīpāka, Kālasūtra, Asipatravana, Sūkaramukha, Andhakūpa, Kṛmibhojana, Sandaṁśa, Taptasūrmi, Vajrakaṇṭaka-śālmalī, Vaitaraṇī, Pūyoda, Prāṇarodha, Viśasana, Lālābhakṣa, Sārameyādana, Avīci, Ayaḥpāna, Kṣārakardama, Rakṣogaṇa-bhojana, Śūlaprota, Dandaśūka, Avaṭa-nirodhana, Paryāvartana y Sūcīmukha. Todos esos planetas están destinados como castigo para las entidades vivientes.
Sloka 7:
Některé autority praví, že existuje celkem dvacet jedna pekelných planet, a jiné hovoří o dvaceti osmi. Můj milý králi, nastíním všechny tyto planety podle jejich jmen, podob a příznaků. Toto jsou jména různých pekel: Tāmisra, Andhatāmisra, Raurava, Mahāraurava, Kumbhīpāka, Kālasūtra, Asi-patravana, Sūkaramukha, Andhakūpa, Kṛmibhojana, Sandaṁśa, Taptasūrmi, Vajrakaṇṭaka-śālmalī, Vaitaraṇī, Pūyoda, Prāṇarodha, Viśasana, Lālābhakṣa, Sārameyādana, Avīci, Ayaḥpāna, Kṣārakardama, Rakṣogaṇa-bhojana, Śūlaprota, Dandaśūka, Avaṭa-nirodhana, Paryāvartana a Sūcīmukha. Všechny tyto planety jsou určeny k trestání živých bytostí.
Text 8:
Mi querido rey, la persona que se apodera de la esposa legítima, los hijos o el dinero de otro, es arrestada en el momento de la muerte por los crueles yamadūtas, quienes la atan con la cuerda del tiempo y la arrastran por la fuerza hasta el planeta infernal llamado Tāmisra. En las profundas tinieblas de ese planeta, los yamadūtas castigan al pecador con golpes e insultos; le hacen pasar hambre, y no le dan nada de beber. De ese modo, los iracundos sirvientes de Yamarāja le causan unos sufrimientos tan intensos que a veces se desmaya debido al castigo.
Sloka 8:
Můj milý králi, člověka, který si přivlastní právoplatnou manželku, děti nebo peníze někoho jiného, zajmou v okamžiku smrti divocí Yamadūtové, sváží ho provazem času a násilně uvrhnou do pekla zvaného Tāmisra. Na této velmi temné planetě hříšníka trestají — bijí ho a spílají mu. Je mučen hladem a nedostává žádnou vodu k pití. Hrůzostrašní pomocníci Yamarāje mu tímto způsobem působí kruté utrpení, následkem kterého někdy omdlévá.
Text 9:
El destino de la persona que se vale de engaños y disimulos para disfrutar de la esposa y de los hijos de otro hombre es el infierno Andhatāmisra. Allí se encuentra en la misma situación que un árbol que está siendo cortado de raíz. Ya antes de llegar a Andhatāmisra, la entidad viviente pecaminosa tiene que padecer sufrimientos insoportables, que le hacen perder la inteligencia y la vista. Esa es la razón del nombre que los grandes sabios han dado a ese infierno, Andhatāmisra.
Sloka 9:
Toho, kdo lstivě podvede jiného člověka a užívá si jeho manželky a dětí, čeká peklo známé jako Andhatāmisra, kde se ocitá v situaci, v jaké je strom podťatý u kořenů. Ještě předtím, než se hříšná živá bytost dostane na Andhatāmisru, je vystavena různým utrpením nejvyššího stupně, která jsou tak krutá, že ztrácí inteligenci a zrak. Proto učení mudrci toto peklo nazývají Andhatāmisra.
Text 10:
La persona que identifica el cuerpo con el ser trabaja arduamente día y noche para conseguir dinero con el que mantener los cuerpos de su esposa, sus hijos y el suyo propio. En sus esfuerzos por mantener a su familia, puede llegar a cometer violencia contra otras entidades vivientes. En el momento de la muerte, se verá obligado a abandonar su cuerpo y a su familia, y será arrojado al infierno Raurava, donde tendrá que sufrir las reacciones de su envidia hacia otras criaturas.
Sloka 10:
Člověk, který považuje své tělo za sebe sama, ve dne v noci dře, aby získal peníze na udržování svého těla a těl své manželky a dětí. Když pracuje pro obživu sebe a své rodiny, často se stává, že se přitom dopouští násilí na ostatních živých bytostech. Taková osoba je nucena vzdát se svého těla a rodiny v okamžiku smrti, kdy trpí reakcemi za svou podlost vůči ostatním živým tvorům, a je uvržena do pekla zvaného Raurava.
Text 11:
A lo largo de su vida, la persona envidiosa comete actos de violencia contra muchas entidades vivientes. Por esa razón, después de morir, Yamarāja la lleva a un infierno en que las entidades vivientes a las que ella hizo daño se le aparecen en forma de animalesruru y le causan enormes dolores. Los grandes sabios dan a ese infierno el nombre de Raurava. Los rurus, que por lo común no se ven en este mundo, son más envidiosos que las serpientes.
Sloka 11:
Podlý člověk se v tomto životě dopouští násilných činů vůči mnoha živým bytostem. Živé bytosti, kterým ublížil, se proto po jeho smrti, kdy je Yamarājem odvlečen do pekla, objeví jako zvířata zvaná ruru, aby mu působila velmi krutou bolest. Učenci toto peklo nazývají Raurava. Ruru, jehož v tomto světě nelze spatřit, je podlejší než had.
Text 12:
La persona que mantiene su propio cuerpo haciendo daño a otros está obligada a sufrir los castigos del infierno Mahāraurava. Allí, los animales ruru que reciben el nombre de kravyāda la atormentan y comen su carne.
Sloka 12:
Člověka, který udržuje své tělo tím, že ubližuje druhým, nemine trest v pekle zvaném Mahāraurava. V tomto pekle mu zvířata ruru, známá jako kravyāda, působí velká muka a požírají jeho maso.
Text 13:
Hay personas crueles que, por mantener el cuerpo y dar satisfacción a la lengua, cocinan pobres animales o aves indefensas sin siquiera haberles dado muerte. A esas personas, hasta los antropófagos las condenan. En su siguiente vida, los yamadūtas las llevan al infierno de Kumbhīpāka, donde las fríen en aceite hirviendo.
Sloka 13:
Krutí lidé vaří zaživa ubohá zvířata a ptáky, aby udržovali svá těla a uspokojovali své jazyky. Takové osoby odsuzují dokonce i lidožrouti. V příštím životě je Yamadūtové odvlečou do pekla jménem Kumbhīpāka, kde je budou smažit ve vařícím oleji.
Text 14:
Quien mata a un brāhmaṇa es enviado al infierno Kālasūtra, que abarca una circunferencia de ciento treinta mil kilómetros y está hecho de cobre en toda su extensión. La temperatura de esa superficie de cobre, calentada con fuego desde abajo y por un Sol abrasador por encima, es insoportable, y en ella, el asesino de un brāhmaṇa sufre quemado tanto por dentro como por fuera. Por dentro, arde de hambre y de sed, y por fuera, arde debido al calor abrasador del Sol y al fuego que calienta por debajo la superficie de cobre. Así, unas veces se tiende y otras veces se sienta, se pone en pie o corre de un lugar a otro, padeciendo este suplicio durante tantos miles de años como pelos hay en el cuerpo de un animal.
Sloka 14:
Vrah brāhmaṇy je uvržen do pekla známého jako Kālasūtra, jehož obvod činí 128 000 kilometrů a jež je celé z mědi. Měděný povrch, který je rozpalován zezdola ohněm a shora pražícím sluncem, je nesmírně horký. Vrah brāhmaṇy tak trpí vnitřním a vnějším žárem. Zevnitř ho pálí hlad a žízeň a zvenčí slunce a oheň pod měděným povrchem. Proto si neustále lehá, sedá, vstává a pobíhá sem a tam. Tímto způsobem musí trpět tolik tisíc let, kolik je chlupů na zvířecím těle.
Text 15:
A la persona que se desvía injustificadamente de la senda de los Vedas, los sirvientes de Yamarāja la envían al infierno de Asi-patravana, donde la azotan con látigos. Huyendo del insoportable dolor, corre de un lugar a otro, pero por todas partes tropieza con árboles de palma de hojas cortantes como espadas. Con todo el cuerpo herido, se desmaya a cada paso y clama en voz alta: «¡Ay! ¿Qué puedo hacer ahora?, ¿qué puedo hacer para salvarme?». Este es el sufrimiento que se impone a quien se desvía de sus principios religiosos.
Sloka 15:
Pokud se někdo odchýlí z cesty Ved, aniž by ho k tomu nutily mimořádné okolnosti, uvrhnou ho Yamarājovi služebníci do pekla zvaného Asi-patravana, kde ho bičují. Když pobíhá sem a tam a prchá před bolestí nejvyššího stupně, naráží na všech stranách do palem, jejichž listy jsou jako nabroušené meče. Má zranění po celém těle, omdlévá na každém kroku a volá: “Ó, co mám nyní dělat? Jak se zachráním?” Tak trpí ten, kdo se odchýlí od přijatých náboženských zásad.
Text 16:
En su siguiente vida, el rey o representante del gobierno que es pecaminoso y castiga a una persona inocente, o que impone un castigo corporal a un brāhmaṇa, es llevado por los yamadūtas al infierno Sūkaramukha, donde los muy poderosos sirvientes de Yamarāja lo aplastan del mismo modo que a una caña de azúcar cuando se le exprime el jugo. La entidad viviente pecaminosa llora de modo lastimero y se desmaya, igual que un hombre inocente sometido a castigos. Ese es el resultado de castigar a una persona sin culpa.
Sloka 16:
Hříšného krále nebo vládního představitele, který potrestá nevinného nebo udělí tělesný trest brāhmaṇovi, odvlečou v příštím životě Yamadūtové do pekla zvaného Sūkaramukha. Tam ho nejsilnější Yamarājovi pomocníci drtí přesně tak, jako se lisuje cukrová třtina, aby se z ní vymačkala šťáva. Hříšná živá bytost velmi žalostně naříká a omdlévá, stejně jako když nevinný člověk podstupuje trest. To je výsledek potrestání nevinného.
Text 17:
Por la voluntad del Señor Supremo, algunos seres vivos de nivel inferior, como las pulgas y los mosquitos, chupan la sangre de los seres humanos y de otros animales. Esas criaturas insignificantes no son conscientes de que sus picaduras causan dolor al ser humano. Sin embargo, los seres humanos avanzados, como los brāhmaṇas, kṣatriyas y vaiśyas, tienen mayor grado de conciencia, y saben lo doloroso que es ser matado. Ciertamente, el ser humano con conocimiento incurre en pecado si mata o atormenta a esas criaturas insignificantes, que no tienen capacidad de discriminación. Para castigar a ese hombre pecaminoso, el Señor Supremo le envía al infierno Andhakūpa, donde es atacado por las aves, fieras, reptiles, mosquitos, piojos, gusanos, moscas y demás criaturas a los que atormentó durante su vida, los cuales le atacan desde todas las direcciones y le privan del placer de dormir. Sin poder descansar, vaga constantemente en la oscuridad. Así, en Andhakūpa pasa por los mismos sufrimientos que las criaturas de especies inferiores.
Sloka 17:
Řízením Nejvyššího Pána sají nízké živé bytosti, jako jsou štěnice a komáři, krev lidí a jiných zvířat. Tato nepatrná stvoření si neuvědomují, že jejich kousnutí či bodnutí působí člověku bolest. Prvotřídní lidské bytosti — brāhmaṇové, kṣatriyové a vaiśyové — však mají rozvinuté vědomí, a proto vědí, jak bolestivé je být zabit. Pokud poznáním obdařená lidská bytost zabíjí nebo trápí nepatrná stvoření, která nemají schopnost rozlišovat, nepochybně se tím dopouští hříchu. Nejvyšší Pán takového člověka potrestá uvržením do pekla jménem Andhakūpa, kde ho napadají všichni ptáci, šelmy, plazi, komáři, vši, červi, mouchy a všechna ostatní stvoření, kterým v životě ublížil. Útočí na něj ze všech stran a připravují ho o potěšení ze spánku. Jelikož si nemůže odpočinout, neustále bloudí temnotou. V Andhakūpě tedy jeho utrpení věrně připomíná strádání živé bytosti v nižších životních druzích.
Text 18:
A la persona que recibe algún alimento y no lo comparte con sus huéspedes y con los ancianos y niños, sino que prefiere comerlo ella todo, o lo come sin realizar los cinco tipos de sacrificio, no se la considera mejor que un cuervo. Después de morir, es enviada al más abominable de los infiernos, Kṛmibhojana. En ese infierno hay un lago de 100 000 yojanas [1 300 000 kilómetros] de diámetro completamente lleno de gusanos; allí nace con cuerpo de gusano y se alimenta de los demás gusanos, que, a su vez, comen de su cuerpo. A menos que expíe sus pecados antes de morir, el pecador permanecerá en el infernal lago Kṛmibhojana durante tantos años como yojanas de ancho tiene el lago.
Sloka 18:
Pokud člověk získá a sám jí nějaké jídlo, aniž by ho rozdělil hostům, starým lidem a dětem, nebo ho jí bez vykonání pěti druhů oběti, není o nic lepší než vrána. Po smrti je uvržen do nejodpornějšího ze všech pekel, jež se nazývá Kṛmibhojana. V tomto pekle se nachází 100 000 yojanů (1 280 000 kilometrů) široké jezero, které je plné červů. V něm se stane jedním z červů a navzájem se požírá s ostatními. Pokud se tento hříšník před smrtí nekaje za své činy, zůstane v pekelném jezeře Kṛmibhojany tolik let, kolik yojanů je jezero široké.
Text 19:
Mi querido rey, quien robe las joyas o el oro de un brāhmaṇa —o, en verdad, de cualquier otra persona— sin una justificación imperiosa, será enviado al infierno Sandaṁśa, donde le sacarán la piel con tenazas y bolas de hierro al rojo vivo hasta despellejarle y cortar en pedazos todo su cuerpo.
Sloka 19:
Můj milý králi, ten, kdo oloupí brāhmaṇu či kohokoliv jiného o drahokamy a zlato, aniž by se to stalo za mimořádných okolností, se dostane do pekla známého jako Sandaṁśa. Tam je jeho kůže trhána doruda rozžhavenými železnými koulemi a kleštěmi. Tímto způsobem je celé jeho tělo rozerváno na kusy.
Text 20:
El hombre o la mujer que se entregan a relaciones sexuales con un miembro indigno del sexo opuesto, después de morir son castigados por los sirvientes de Yamarāja en el infierno Taptasūrmi, donde se les azota con látigos. Al hombre se le obliga a abrazar la forma de una mujer hecha de hierro candente, y a la mujer se le obliga a hacer lo mismo con la forma de un hombre. Ese es el castigo por las relaciones sexuales ilícitas.
Sloka 20:
Muže nebo ženu, kteří mají pohlavní styk s nevhodným příslušníkem opačného pohlaví, uvrhnou po smrti Yamarājovi pomocníci do pekla zvaného Taptasūrmi, kde je bičují. Muž je přinucen obejmout doruda rozžhavenou figuru ženy a žena je nucena obejmout podobnou figuru muže. Takový je trest za nedovolený sex.
Text 21:
La persona que se entrega indiscriminadamente a la vida sexual —incluso con animales— es enviada después de morir al infierno Vajrakaṇṭaka-śālmalī. En ese infierno crece un árbol de seda vegetal lleno de espinas duras como rayos. Los agentes de Yamarāja cuelgan de ese árbol al pecador y lo empujan con fuerza, de modo que las espinas le desgarren todo el cuerpo.
Sloka 21:
Ten, kdo holduje sexu bez rozlišování — dokonce i se zvířaty — je po smrti uvržen do pekla zvaného Vajrakaṇṭaka-śālmalī. V tomto pekle se nachází strom cejba, který má mnoho trnů, jež jsou jako blesky. Yamarājovi pomocníci na něj hříšníka pověsí a násilím ho táhnou dolů, přičemž trny hrubě rozdírají jeho tělo.
Text 22:
La persona que nace en una familia con responsabilidades —como por ejemplo un kṣatriya, un miembro de la realeza o un oficial del gobierno—, pero descuida la ejecución de sus deberes prescritos conforme a los principios religiosos, y debido a ello se degrada, en el momento de la muerte desciende al infernal río Vaitaraṇī. Ese río, que es un infierno en forma de foso, está lleno de animales acuáticos muy feroces. Tan pronto como el pecador es arrojado al río Vaitaraṇī, esos animales acuáticos comienzan a devorarle, pero debido a su vida extremadamente pecaminosa, no abandona el cuerpo; recuerda constantemente sus actividades pecaminosas y sufre lo indecible en ese río, que está lleno de excremento, orina, pus, sangre, pelo, uñas, huesos, médula, carne y grasa.
Sloka 22:
Člověk, který se narodil ve významné rodině — jako například kṣatriya, člen královského rodu nebo vládní služebník — ale opomíjí vykonávat své předepsané povinnosti podle náboženských zásad, následkem čehož zdegraduje, poklesne v okamžiku smrti do pekelné řeky Vaitaraṇī. Tato řeka, jež tvoří vodní příkop okolo pekla, je plná vodních dravců. Když je do ní hříšník vhozen, tito dravci ho okamžitě začnou požírat, ale jelikož žil nanejvýš hříšně, neopouští své tělo. V oné řece, která je plná výkalů, moči, hnisu, krve, chlupů, nehtů, kostí, morku, masa a tuku, si neustále vzpomíná na své hříšné činnosti a strašlivě trpí.
Text 23:
Los desvergonzados maridos de mujeres śūdras de bajo nacimiento viven como los animales, sin limpieza ni buen comportamiento, y sin llevar una vida regulada. Cuando mueren, esas personas son arrojadas al infierno Pūyoda, donde tienen que permanecer en un océano de pus, excremento, orina, moco, saliva y otras sustancias impuras. Los śūdras que no consiguen mejorar su condición caen en ese océano y se ven obligados a comer todas esas desagradables sustancias.
Sloka 23:
Nestydatí manželé śūdrānī, žen nízkého původu, žijí přesně jako zvířata, a proto naprosto postrádají dobré chování, čistotu a jakákoliv usměrnění. Takoví lidé jsou po smrti uvrženi do pekla zvaného Pūyoda, kde se ocitnou v oceánu plném hnisu, výkalů, moči, hlenů, slin a podobných věcí. Śūdrové, kteří nedokázali zlepšit své postavení, poklesnou do onoho oceánu a jsou nuceni tyto odporné věci jíst.
Text 24:
El miembro de las clases superiores [brāhmaṇa, kṣatriya, o vaiśya] que en esta vida sienta demasiada afición por salir de caza con sus perros, mulas o asnos, para matar animales innecesariamente en el bosque, después de morir será enviado al infierno de Prāṇarodha, donde los sirvientes de Yamarāja le utilizarán como blanco de sus flechas.
Sloka 24:
Pokud člověk z vyšších tříd (brāhmaṇa, kṣatriya a vaiśya) nachází v tomto životě potěšení ve zbytečném štvaní a zabíjení zvířat v lese s pomocí svých ochočených psů, mulů a oslů, je po smrti uvržen do pekla zvaného Prāṇarodha. Tam si z něho Yamarājovi pomocníci udělají terč a probodávají ho šípy.
Text 25:
La persona que está orgullosa de su elevada posición en esta vida y que, llevada por el deseo de prestigio material, ofrece despreocupadamente animales en sacrificio, después de morir es enviada al infierno Viśasana, donde los sirvientes de Yamarāja la matan después de causarle ilimitados sufrimientos.
Sloka 25:
Člověk, který se v tomto životě pyšní svým vynikajícím postavením a bezhlavě obětuje zvířata za účelem hmotného věhlasu, je po smrti uvržen do pekla známého jako Viśasana. Tam mu Yamarājovi pomocníci působí neomezenou bolest a potom ho zabíjejí.
Text 26:
Si un necio que pertenece a una de las clases de nacidos por segunda vez [brāhmaṇas, kṣatriyas y vaiśyas] obliga a su esposa a beber su semen, llevado del deseo lujurioso de tenerla bajo control, después de morir será enviado al infierno Lālābhakṣa, donde le arrojarán a un río de semen y le obligarán a beberlo.
Sloka 26:
Pokud pošetilý člen některé třídy dvojzrozených (brāhmaṇa, kṣatriya a vaiśya) nutí svou ženu pít jeho semeno pod vlivem chtivé touhy udržet ji ve své moci, je po smrti uvržen do pekla zvaného Lālābhakṣa. Tam je vhozen do řeky tekoucího semene, které musí pít.
Text 27:
En este mundo hay bandidos de profesión que incendian las casas o envenenan a la gente. También hay miembros de la realeza y funcionarios del gobierno que, a veces, saquean a los comerciantes obligándoles a pagar el impuesto sobre la renta o sirviéndose de otros métodos. Después de morir, esos demonios son enviados al infierno Sārameyādana. En ese planeta hay 720 perros hambrientos que, siguiendo las órdenes de los agentes de Yamarāja, devoran a esos pecadores con sus colmillos duros como rayos.
Sloka 27:
Některé osoby v tomto světě jsou profesionálními lupiči, kteří lidem zapalují domy nebo jim podávají jed. Členové královské rodiny a vládní úředníci zase okrádají obchodníky — tak, že je nutí platit daň z příjmu, a různými jinými metodami. Takoví démoni jsou po smrti uvrženi do pekla, jež se nazývá Sārameyādana. Na této planetě je 720 psů se zuby mocnými jako blesky, kteří na pokyn Yamarājových pomocníků takové hříšníky nenasytně požírají.
Text 28:
La persona que en esta vida presta falso testimonio, o miente en sus relaciones comerciales o al dar caridad, después de morir recibe un severo castigo de los agentes de Yamarāja, quienes le conducen a la cima de una montaña de mil trescientos kilómetros de alto y lo arrojan de cabeza al infierno Avīcimat. En ese infierno no existe protección, y las duras piedras que lo forman son como olas en el mar. En él, sin embargo, no hay agua, por lo cual recibe el nombre de Avīcimat [sin agua]. El pecador es arrojado una y otra vez desde la cima de la montaña, y su cuerpo queda roto en pequeños pedazos; sin embargo, no muere, y tiene que pasar una y otra vez por el mismo suplicio.
Sloka 28:
Člověka, který v tomto životě falešně svědčí nebo lže při uzavírání obchodu či rozdávání milodarů, po smrti Yamarājovi pomocníci krutě potrestají. Odvlečou takového hříšníka na vrchol hory vysoké 1280 kilometrů a po hlavě ho svrhnou do pekla zvaného Avīcimat. V tomto pekle neexistuje žádný úkryt a tvoří je tvrdé kameny podobné vodním vlnám. Není tam však voda, a proto se to místo nazývá Avīcimat (bez vody). Přestože je hříšník opakovaně shazován z hory a jeho tělo se vždy roztříští na malé kousky, nikdy neumírá, ale neustále si odpykává trest.
Text 29:
Todo brāhmaṇa —o mujer casada con un brāhmaṇa— que beba alcohol, será llevado por los agentes de Yamarāja al infierno de Ayaḥpāna. Ese infierno es también el destino de todo kṣatriya, vaiśya o persona sometida a un voto que, bajo la influencia de la ilusión, beba soma-rasa. En Ayaḥpāna, los agentes de Yamarāja, subidos sobre su pecho, le vierten hierro fundido en la boca.
Sloka 29:
Každý brāhmaṇa či jeho žena, kteří pijí alkohol, jsou po smrti odvlečeni Yamarājovými pomocníky do pekla jménem Ayaḥpāna. Toto peklo také čeká každého kṣatriyu, vaiśyu či člověka vázaného slibem, kteří v iluzi pijí soma-rasu. Yamarājovi pomocníci tam stojí na jejich hrudích a lijí jim do úst roztavené železo.
Text 30:
La persona ruin y de bajo nacimiento que vive absorta en el orgullo falso y en la idea de que es alguien importante, y que por ello no muestra el debido respeto a quien es más elevado que ella por nacimiento, austeridad, educación, conducta, casta u orden espiritual, es como un muerto incluso mientras vive. Después de morir, es arrojada de cabeza al infierno de Kṣārakardama, donde los agentes de Yamarāja le causan enormes sufrimientos.
Sloka 30:
Odporný člověk nízkého původu, který se v tomto životě považuje za významného a falešně zpychne, následkem čehož neprokazuje patřičnou úctu tomu, kdo ho předčí původem, askezí, vzděláním, chováním a společenským či duchovním postavením, připomíná již v tomto životě mrtvolu. Po smrti je po hlavě svržen do pekla známého jako Kṣārakardama, kde si musí vytrpět těžký trest z rukou Yamarājových pomocníků.
Text 31:
En este mundo hay hombres y mujeres que sacrifican seres humanos ante Bhairava, Bhadra Kālī, para luego comer la carne de sus víctimas. Después de morir, los ejecutores de esos sacrificios son llevados a la morada de Yamarāja, donde sus víctimas, en cuerpo de rākṣasa, les cortan en pedazos con sus afiladas espadas. Del mismo modo que los caníbales de este mundo bailan y cantan llenos de júbilo mientras beben la sangre de sus víctimas, esos rākṣasas disfrutan bebiendo la sangre de quienes les sacrificaron y lo festejan del mismo modo.
Sloka 31:
Na tomto světě žijí muži a ženy, kteří obětují lidské bytosti Bhairavovi nebo Bhadra Kālī a potom pojídají maso svých obětí. Ti, kdo konají takové obřady, jsou po smrti odvlečeni do Yamarājova sídla, kde je jejich oběti, které přijaly podoby Rākṣasů, sekají nabroušenými meči na kusy. Stejně jako lidožrouti na tomto světě pijí krev svých obětí, tančí a radostně zpívají, tak i tyto oběti mají nyní požitek z pití krve těch, kdo je obětovali, a pořádají stejné oslavy.
Text 32:
En esta vida, algunas personas brindan refugio a animales y aves que, en la aldea o en un bosque, acuden a ellas en busca de protección; después de hacerles creer que los van a proteger, los hieren con lanzas y lazos y juegan con ellos como si fueran muñecos, causándoles mucho dolor. Después de morir, esas personas son llevadas por los sirvientes de Yamarāja al infierno de Śūlaprota, donde les hieren el cuerpo con lanzas afiladas como agujas. Pasan hambre y sed, y muchas aves de pico afilado, como buitres y garzas, vienen de todas partes para picotear sus cuerpos. En medio del sufrimiento de esas torturas, recuerdan las actividades pecaminosas que cometieron en el pasado.
Sloka 32:
Někteří lidé v tomto životě poskytují útočiště zvířatům a ptákům, kteří se na vesnici nebo v lese uchýlí pod jejich ochranu, a když v nich vzbudí pocit bezpečí, nabodnou je na kopí nebo jejich těla provlečou nitěmi a hrají si s nimi jako s hračkami, čímž jim působí nesmírnou bolest. Yamarājovi pomocníci takové lidi po smrti odvlečou do pekla jménem Śūlaprota, kde je probodávají kopími ostrými jako jehly. Trpí tam hladem a žízní a ze všech stran se na ně slétávají ptáci s ostrými zobáky, jako například supi a volavky, kteří trhají jejich těla. Během mučení a utrpení vzpomínají na své minulé hříšné činnosti.
Text 33:
Aquellos que en esta vida son envidiosos como serpientes, siempre iracundos y haciendo sufrir a otras entidades vivientes, después de morir caen al infierno Dandaśūka. Mi querido rey, en ese infierno hay serpientes de cinco y de siete cabezas, que devoran a esas personas pecaminosas del mismo modo que una serpiente se traga un ratón.
Sloka 33:
Ti, kdo se v tomto životě chovají jako zákeřní hadi, neustále jsou plní hněvu a působí ostatním živým bytostem bolest, poklesnou po smrti do pekla známého jako Dandaśūka. Můj milý králi, v tomto pekle jsou hadi s pěti nebo sedmi kápěmi, kteří takové hříšníky polykají stejně, jako obyčejní hadi polykají myši.
Text 34:
Aquellos que en esta vida encierran a otras entidades vivientes en pozos oscuros, graneros o grutas de la montaña, después de morir son enviados al infierno Avaṭa-nirodhana. Allí se les arroja en pozos oscuros, donde se asfixian en medio de humos y vapores venenosos, sufriendo muy intensamente.
Sloka 34:
Ti, kdo v tomto životě vězní jiné živé bytosti v temných studnách, sýpkách nebo jeskyních, se po smrti dostanou do pekla zvaného Avaṭa-nirodhana. Tam jsou uvrženi do temných studní, kde je dusí jedovaté výpary a kouř, které jim působí kruté utrpení.
Text 35:
El casado que recibe a huéspedes o visitantes con miradas de odio, como si fuera a quemarles con la vista, es enviado al infierno Paryāvartana, en medio de muchos buitres, cuervos, garzas y otras aves que le miran con sus penetrantes ojos hasta que, de pronto, se abalanzan contra él y le arrancan los ojos con gran violencia.
Sloka 35:
Hospodář, který přijímá hosty nebo návštěvníky s nenávistnými pohledy, jako by je chtěl spálit na popel, je uvržen do pekla jménem Paryāvartana. Tam ho pronikavými pohledy pozorují supi, volavky, vrány a podobní ptáci, kteří se na něho znenadání střemhlav vrhnou a s velkou silou mu vyklovou oči.
Text 36:
El que está muy orgulloso de las riquezas que posee en este mundo o en esta vida, siempre piensa: «¡Qué rico soy!, ¿quién podría compararse conmigo?». Con una visión distorsionada, siempre tiene miedo de que alguien le quite sus riquezas. En verdad, sospecha incluso de sus superiores. Cuando piensa en la posibilidad de perder sus riquezas, el rostro y el corazón se le secan; debido a ello, su expresión es la de un espíritu malvado. Le es imposible ser verdaderamente feliz, y no saben lo que es estar libre de ansiedad. Por las actividades pecaminosas que realiza para ganar dinero, aumentar sus riquezas y protegerlas, es enviado al infierno de Sūcīmukha, donde los alguaciles de Yamarāja cosen todo su cuerpo y lo atraviesan con hilos, como los tejedores cuando fabrican una tela.
Sloka 36:
Ten, kdo je na tomto světě nebo v tomto životě velmi pyšný na své bohatství, si vždy myslí: “Jsem tak bohatý. Kdo se mi vyrovná?” Má pokřivený pohled a neustále se obává, že mu někdo jeho bohatství vezme. Podezírá dokonce i své nadřízené. Při uvažování o ztrátě bohatství jeho tvář a srdce vyprahnou, a proto vždy vypadá jako běs. Není naprosto schopen dosáhnout skutečného štěstí a neví, co to znamená žít bez úzkosti. Za své hříšné činnosti, které páchá, aby si vydělal peníze a zvýšil a ochránil své bohatství, je uvržen do pekla zvaného Sūcīmukha, kde ho velitelé Yamarājových služebníků trestají tak, že prošívají celé jeho tělo nití jako tkalci při tkaní látky.
Text 37:
Mi querido rey Parīkṣit, en la provincia de Yamarāja hay miles de planetas infernales. Todas las personas impías que he mencionado —y muchas otras que no he nombrado— tendrán que sufrir en esos planetas en proporción a su grado de impiedad. Las personas piadosas, sin embargo, entrarán en otros sistemas planetarios, los planetas de los semidioses. Aun así, tanto unos como otros tendrán que regresar a la Tierra cuando agoten los resultados de sus actividades.
Sloka 37:
Můj milý králi Parīkṣite, v Yamarājově provincii existují stovky a tisíce pekelných planet. Všichni bezbožní lidé, o kterých jsem hovořil — a také ti, o kterých jsem se nezmínil — musí vstoupit na tyto planety podle míry své bezbožnosti. Zbožní lidé však vstoupí na jiné planetární soustavy, na planety polobohů. Nicméně zbožní i bezbožní se po vyčerpání výsledků svých zbožných či bezbožných činností opět vracejí na Zemi.
Text 38:
Ya al principio [en los Cantos Segundo y Tercero del Śrīmad-Bhāgavatam], te he explicado cómo progresar en la senda de la liberación. En los Purāṇas se describe la vasta existencia del universo, que tiene forma de huevo. Se considera que esa enorme forma es el cuerpo externo del Señor, creado por Su energía y las modalidades. Comúnmente se lo conoce con el nombre de virāṭ-rūpa. Quien lea con gran fe la descripción de esa forma externa del Señor, escuche hablar de ella, o la explique a otros con el fin de propagar el bhāgavata-dharma, el proceso de conciencia de Kṛṣṇa, verá aumentar gradualmente su fe y su devoción. Es muy difícil alcanzar ese estado de conciencia; pero mediante este proceso podemos purificarnos y, poco a poco, llegar a ser conscientes de la Verdad Absoluta Suprema.
Sloka 38:
Na začátku (ve druhém a třetím zpěvu Śrīmad-Bhāgavatamu) jsem již popsal, jak lze pokročit na cestě osvobození. Purāṇy popisují ohromný vesmír, který se podobá vejci rozdělenému na čtrnáct částí. Tato gigantická podoba je považována za vnější tělo Pána, stvořené Jeho energií a vlastnostmi, a nazývá se virāṭ-rūpa. Pokud člověk s velkou vírou čte popis této vnější podoby Pána, naslouchá mu nebo jej vysvětluje ostatním, aby šířil bhāgavata-dharmu neboli vědomí Kṛṣṇy, jeho víra a oddanost v duchovním vědomí, vědomí Kṛṣṇy, budou postupně vzrůstat. Rozvinout takové vědomí je sice velmi obtížné, ale touto metodou se lze očistit a postupně dojít k uvědomění si Nejvyšší, Absolutní Pravdy.
Text 39:
La persona cuyo interés está en seguir la senda de la liberación y no siente atracción por la senda de la vida condicionada recibe el nombre de yati, devoto. Esa persona debe comenzar por controlar la mente pensando en el virāṭ-rūpa, la gigantesca forma universal del Señor, para después, poco a poco, pensar en la forma espiritual de Kṛṣṇa [sac-cid-ānanda-vigraha], una vez que haya escuchado acerca de ambas formas. De ese modo, su mente se establecerá firmemente en el plano de samādhi, y mediante el servicio devocional llegará a percibir la forma espiritual del Señor, que es el destino de los devotos, alcanzando así el éxito en la vida.
Sloka 39:
Ten, kdo se zajímá o osvobození, kdo přijímá cestu osvobození a koho nepřitahuje cesta podmíněného života, se nazývá yati neboli oddaný. Takový člověk by měl nejprve ovládnout svou mysl meditací o virāṭ-rūpě, gigantické vesmírné podobě Pána, a potom postupně začít meditovat o duchovní podobě Kṛṣṇy (sac-cid-ānanda-vigraha) — poté, co slyšel o obou podobách. Tak se jeho mysl ustálí v samādhi. Prostřednictvím oddané služby pak může realizovat duchovní podobu Pána, která je cílem oddaných. Tak bude jeho život úspěšně završen.
Text 40:
Mi querido rey, hasta aquí he descrito para ti el planeta Tierra, además de otros sistemas planetarios y sus regiones [varṣas], junto con sus ríos y montañas. También te he hablado del cielo, los océanos, los sistemas planetarios inferiores, las direcciones, los sistemas planetarios infernales y las estrellas. Todo ello constituye el virāṭ-rūpa, la gigantesca forma material del Señor, en la que reposan las entidades vivientes. De ese modo te he explicado la maravillosa expansión del cuerpo externo del Señor.
Sloka 40:
Můj milý králi, nyní jsem ti popsal tuto planetu Zemi a jiné planetární soustavy s jejich územími (varṣami), řekami a horami. Popsal jsem také nebe, oceány, nižší planetární soustavy, všechny směry, pekelné planetární soustavy a hvězdy. To vše tvoří virāṭ-rūpu, Pánovu gigantickou hmotnou podobu, na níž spočívají všechny živé bytosti. Tak jsem popsal úžasnou expanzi vnějšího těla Pána.