Skip to main content

Text 36

Text 36

Texto

Text

maitreya uvāca
na vai mukundasya padāravindayo
rajo-juṣas tāta bhavādṛśā janāḥ
vāñchanti tad-dāsyam ṛte ’rtham ātmano
yadṛcchayā labdha-manaḥ-samṛddhayaḥ
maitreya uvāca
na vai mukundasya padāravindayo
rajo-juṣas tāta bhavādṛśā janāḥ
vāñchanti tad-dāsyam ṛte ’rtham ātmano
yadṛcchayā labdha-manaḥ-samṛddhayaḥ

Palabra por palabra

Synonyms

maitreyaḥ uvāca — el gran sabio Maitreya continuó; na — nunca; vai — ciertamente; mukundasya — del Señor, que puede dar la liberación; pada-aravindayoḥ — de los pies de loto; rajaḥ-juṣaḥ — personas deseosas de saborear el polvo; tāta — mi querido Vidura; bhavādṛśāḥ — como tú mismo; janāḥ — personas; vāñchanti — desean; tat — Su; dāsyam — servidumbre; ṛte — sin; artham — interés; ātmanaḥ — para sí mismos; yadṛcchayā — automáticamente; labdha — por lo que se obtiene; manaḥ-samṛddhayaḥ — considerándose muy ricos.

maitreyaḥ uvāca — the great sage Maitreya continued; na — never; vai — certainly; mukundasya — of the Lord, who can give liberation; pada-aravindayoḥ — of the lotus feet; rajaḥ-juṣaḥ — persons who are eager to taste the dust; tāta — my dear Vidura; bhavādṛśāḥ — like yourself; janāḥ — persons; vāñchanti — desire; tat — His; dāsyam — servitorship; ṛte — without; artham — interest; ātmanaḥ — for themselves; yadṛcchayā — automatically; labdha — by what is achieved; manaḥ-samṛddhayaḥ — considering themselves very rich.

Traducción

Translation

El gran sabio Maitreya continuó: Mi querido Vidura, los que, como tú, son devotos puros de los pies de loto de Mukunda [la Suprema Personalidad de Dios, que puede ofrecer la liberación] y están siempre apegados a la miel de Sus pies de loto, siempre están satisfechos en el servicio de los pies de loto del Señor. Esas personas permanecen satisfechas en todas las circunstancias de la vida, y por ello nunca piden al Señor prosperidad material.

The great sage Maitreya continued: My dear Vidura, persons like you, who are pure devotees of the lotus feet of Mukunda [the Supreme Personality of Godhead, who can offer liberation] and who are always attached to the honey of His lotus feet, are always satisfied in serving at the lotus feet of the Lord. In any condition of life, such persons remain satisfied, and thus they never ask the Lord for material prosperity.

Significado

Purport

En el Bhagavad-gītā, el Señor dice que Él es el disfrutador supremo, el propietario supremo de todo lo que existe en la creación, y el amigo supremo de todos. Aquel que conoce esto a la perfección, se siente siempre satisfecho. El devoto puro nunca anhela ningún tipo de prosperidad material. Sin embargo, los karmīs, jñānīs y yogīs siempre buscan su propia felicidad personal. Los karmīs trabajan día y noche para mejorar su situación económica, los jñānīs se someten a rigurosas austeridades para obtener la liberación, y los yogīs, con la práctica del sistema de yoga, también se someten a rigurosas austeridades para adquirir maravillosos poderes místicos. Al devoto, sin embargo, no le interesan esas actividades; no desea poderes místicos, ni liberación, ni prosperidad material. Está satisfecho en cualquier circunstancia, con tal de estar constantemente ocupado en el servicio del Señor. Los pies del Señor se comparan al loto, cuyo polen es de color azafrán. El devoto está siempre ocupado en beber la miel de los pies de loto del Señor. Sin estar libre de todo deseo material, no se puede llegar a saborear la miel de los pies de loto del Señor. Uno debe desempeñar sus deberes devocionales sin perturbarse con el ir y venir de las circunstancias materiales. Ese estar libre de los deseos de prosperidad material se denomina niṣkāma, y nadie debe cometer el error de creer que significa abandonar todos los deseos; eso es imposible. La entidad viviente existe eternamente, y no puede abandonar los deseos. Tiene que tener deseos; el deseo es característico de la vida. Si se recomienda dejar de desear, debe entenderse que eso significa que no debemos desear nada para la complacencia de nuestros sentidos. Para el devoto, esa actitud mental, niḥspṛha, es la posición correcta. En realidad, el nivel de bienestar material de cada uno de nosotros está ya establecido. El devoto siempre debe sentirse satisfecho con el nivel de bienestar que el Señor le ofrezca, como se afirma en el Īśopaniṣad (tena tyaktena bhuñjīthāḥ). Con esto ahorra tiempo para la práctica del proceso de conciencia de Kṛṣṇa.

In the Bhagavad-gītā the Lord says that He is the supreme enjoyer, the supreme proprietor of everything and anything within this creation, and the supreme friend of everyone. When one knows these things perfectly, he is always satisfied. The pure devotee never hankers after any kind of material prosperity. The karmīs, jñānīs and yogīs, however, endeavor always for their own personal happiness. Karmīs work day and night to improve their economic condition, jñānīs undergo severe austerities in order to get liberation, and yogīs also undergo severe austerities by practicing the yoga system for attainment of wonderful mystic powers. A devotee, however, is not interested in such activities; he does not want mystic powers or liberation or material prosperity. He is satisfied in any condition of life, as long as he is constantly engaged in the service of the Lord. The Lord’s feet are compared to the lotus, wherein there is saffron dust. A devotee is always engaged in drinking the honey from the lotus feet of the Lord. Unless one is freed from all material desires, he cannot actually taste the honey from the Lord’s lotus feet. One has to discharge his devotional duties without being disturbed by the coming and going of material circumstances. This desirelessness for material prosperity is called niṣkāma. One should not mistakenly think that niṣkāma means giving up all desires. That is impossible. A living entity is eternally existent, and he cannot give up desires. A living entity must have desires; that is the symptom of life. When there is a recommendation to become desireless, it is to be understood that this means that we should not desire anything for our sense gratification. For a devotee this state of mind, niḥspṛha, is the right position. Actually every one of us already has an arrangement for our standard of material comforts. A devotee should always remain satisfied with the standard of comforts offered by the Lord, as stated in the Īśopaniṣad (tena tyaktena bhuñjīthāḥ). This saves time for executing Kṛṣṇa consciousness.