Skip to main content

Text 54

Sloka 54

Texto

Verš

oṁ namo bhagavate vāsudevāya
mantreṇānena devasya
kuryād dravyamayīṁ budhaḥ
saparyāṁ vividhair dravyair
deśa-kāla-vibhāgavit
oṁ namo bhagavate vāsudevāya
mantreṇānena devasya
kuryād dravyamayīṁ budhaḥ
saparyāṁ vividhair dravyair
deśa-kāla-vibhāgavit

Palabra por palabra

Synonyma

om — ¡oh, mi Señor!; namaḥ — ofrezco mis respetuosas reverencias; bhagavate — a la Suprema Personalidad de Dios; vāsudevāya — al Señor Supremo, Vāsudeva; mantreṇa — con este himno o mantra; anena — este; devasya — del Señor; kuryāt — se debe hacer; dravyamayīm — físicas; budhaḥ — la persona erudita; saparyām — adora con el método prescrito; vividhaiḥ — con variedades; dravyaiḥ — utensilios; deśa — según el país; kāla — momento; vibhāga-vit — el que conoce las divisiones.

oṁ — ó můj Pane; namaḥ — s úctou se klaním; bhagavate — Nejvyšší Osobnosti Božství; vāsudevāya — Vāsudevovi, Nejvyššímu Pánu; mantreṇa — tímto hymnem neboli mantrou; anena — touto; devasya — Pána; kuryāt — má vykonávat; dravyamayīm — fyzické; budhaḥ — ten, kdo je učený; saparyām — uctívání předepsanou metodou; vividhaiḥ — s různými druhy; dravyaiḥ — příslušenství; deśa — s ohledem na místo; kāla — čas; vibhāga-vit — ten, kdo se vyzná v jednotlivých částech.

Traducción

Překlad

Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Este es el mantra de doce sílabas para adorar al Señor Kṛṣṇa. Se trata de instalar las formas físicas del Señor, y cantando este mantra, ofrecer flores, frutas y otras variedades de alimentos siguiendo al pie de la letra las reglas y regulaciones establecidas por las autoridades. Pero esto debe hacerse teniendo en cuenta el lugar, el momento, y las circunstancias favorables y desfavorables que puedan influir.

Oṁ namo bhagavate vāsudevāya. Toto je dvanáctislabičná mantra pro uctívání Pána Kṛṣṇy. Člověk má instalovat fyzické podoby Pána a za odříkávání této mantry obětovat květiny, ovoce a další rozmanitá jídla podle pravidel a usměrnění předepsaných autoritami. Je to však třeba provádět s ohledem na místo, čas a s nimi související výhody i nevýhody.

Significado

Význam

Oṁ namo bhagavate vāsudevāya es el mantra conocido con el nombre de dvādaśākṣara- mantra. Es un mantra que cantan los devotos vaiṣṇavas, y comienza con el praṇava, oṁkāra. Existe un mandamiento que establece que los que no son brāhmaṇas no pueden pronunciar el mantra praṇava. Dhruva Mahārāja, que era kṣatriya de nacimiento, de inmediato reconoció ante Nārada Muni que, como kṣatriya, no podía aceptar su instrucción de renunciar y mantener el equilibrio mental, que son intereses propios de los brāhmaṇas. Sin embargo, Nārada autorizó a Dhruva, aunque no fuese brāhmaṇa, sino kṣatriya, a pronunciar el praṇava oṁkāra. Esto es muy significativo. En la India son muy notorias las fuertes protestas de los brāhmaṇas de casta contra el hecho de que personas de otras castas, personas que no hayan nacido en familias de brāhmaṇas, reciten ese mantra praṇava. Pero aquí se prueba tácitamente que todo aquel que reciba el mantra vaiṣṇava o adopte el sistema vaiṣṇava de adoración de la Deidad, está autorizado para cantar el mantra praṇava. En el Bhagavad-gītā, el Señor en persona admite que todos, incluso si pertenecen a especies inferiores, pueden elevarse a la posición más elevada y regresar al hogar, de vuelta a Dios, con tan solo adorar de la manera correcta.

Oṁ namo bhagavate vāsudevāya je dvādaśākṣara-mantra. Je to mantra, kterou zpívají vaiṣṇavové, a začíná praṇavou, oṁkārou, kterou mohou pronášet jen brāhmaṇové. Dhruva Mahārāja se narodil jako kṣatriya a ihned se Nāradovi Munimu přiznal, že nemůže přijmout jeho pokyn ohledně odříkání a mentální vyrovnanosti, což je záležitostí brāhmaṇů. Nārada však Dhruvu Mahārāje zasvětil do recitace praṇava oṁkāry, přestože nebyl brāhmaṇa, ale kṣatriya. To je velice důležitý bod. V Indii je mnoho kastovních brāhmaṇů, kteří nesouhlasí s tím, aby praṇava mantru recitoval člověk, který se nenarodil v bráhmanské rodině. Z Nāradova postoje je však zřejmé, že praṇava mantru může recitovat kdokoliv, pokud byl zasvěcený do vaiṣṇavské mantry a následuje vaiṣṇavská pravidla uctívání Božstev. V Bhagavad-gītě Pán Osobně říká, že na povýšení na nejvyšší úroveň a návrat zpátky domů, zpátky k Bohu, má nárok každý — i ten sebepokleslejší člověk, pokud je náležitě zaměstnán v uctívání.

Las reglas establecidas a que Nārada Muni alude en el verso son que el mantra se debe recibir de labios de un maestro espiritual genuino, escuchándolo a través del oído derecho. No basta con cantar o musitar el mantra; esto debe hacerse ante la Deidad, la forma física del Señor. Por supuesto, cuando el Señor aparece, esa forma deja de ser física. Por ejemplo, un hierro puesto al rojo vivo deja de ser hierro; es fuego. De la misma manera, cuando hacemos una forma del Señor —de madera, de piedra, de metal, de joyas, en pintura, o incluso en la mente—, se trata de una forma genuina del Señor, trascendental y espiritual. Tampoco basta con recibir el mantra de labios de un maestro espiritual genuino como Nārada Muni, o de un representante suyo en la sucesión discipular; además de ello, es necesario cantar el mantra. Y tampoco cantar es suficiente; además hay que ofrecer los alimentos de que se pueda disponer, según la parte del mundo en que nos encontremos, el momento, y las circunstancias.

Předepsaná pravidla, o kterých zde Nārada Muni mluví, říkají, že mantru je třeba přijmout od autorizovaného duchovního mistra, který ji žákovi pošeptá do pravého ucha. Odříkávání mantry se navíc musí konat v přítomnosti Božstev, fyzické podoby Pána. Když se Pán zjeví, nejedná se již pochopitelně o fyzickou podobu. Ve styku s ohněm přestává být železo železem a stává se ohněm. Stejně tak Božstva mohou být zhotovena z jakéhokoliv materiálu — dřeva, kamene, kovu, drahokamů, mohou být namalována, a dokonce mohou být jen v mysli. Vždy je to však autorizovaná, duchovní, transcendentální podoba Pána. Mantru je nutné nejen přijmout od pravého duchovního mistra, jako je Nārada Muni nebo jeho představitel v učednické posloupnosti, ale také ji recitovat. A nejen to, ale také je třeba obětovat pokrmy, které jsou v dané části světa dostupné, s ohledem na čas a vhodnost.

El método de adoración —cantar el mantra y preparar las formas del Señor—, no es algo estereotipado, ni es exactamente el mismo en todas partes. En el verso se menciona específicamente que hay que considerar el momento, el lugar y los recursos con que se cuente. Nuestro movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa está extendiéndose por todo el mundo, y estamos instalando Deidades en diversos centros. Nuestros amigos de la India, con un orgullo que se basa en conceptos inventados, nos critican señalando este o aquel fallo de procedimiento. Pero olvidan esta instrucción de Nārada Muni a Dhruva Mahārāja, uno de los más grandes vaiṣṇavas. Es necesario tener en cuenta el momento en particular, el país y lo que sea más conveniente. Cosas que en la India son muy oportunas, en los países occidentales pueden no serlo. Hay personas que en realidad no siguen la línea trazada por los ācāryas, o carecen de conocimiento acerca de cómo actuar en el papel de ācārya, y critican sin necesidad las actividades del movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa fuera de la India. Lo cierto es que esos críticos son personalmente incapaces de hacer nada para difundir el movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa. Es posible que si alguien sale y predica, asumiendo todos los riesgos y haciendo las debidas concesiones de acuerdo con el momento y el lugar, puedan notarse cambios en la manera de adorar, pero eso, según el śāstra, no constituye falta alguna. Śrīmad Vīrarāghava Ācārya, un ācārya perteneciente a la sucesión discipular de la Rāmānuja-sampradāya, en su comentario ha remarcado que los caṇḍālas, las almas condicionadas nacidas en familias inferiores a las śūdras, también pueden recibir iniciación conforme a las circunstancias. Si el fin es convertirles en vaiṣṇavas, los aspectos formales pueden modificarse ligeramente.

Metoda uctívání — zpívání mantry a zhotovení a instalace podob Pána — není stereotypní a všude stejná. Tento verš výslovně uvádí, že je třeba vždy vzít v úvahu čas, místo a dostupné možnosti. Naše hnutí pro vědomí Kṛṣṇy se šíří po celém světě a v různých střediscích také instalujeme Božstva. Někdy nás na základě svých smyšlenek domýšliví indičtí přátelé kritizují: “Tohle jste udělali špatně,” “Takhle se to nemá dělat,” a podobně. Zapomínají však na tento pokyn Nārady Muniho jednomu z největších vaiṣṇavů, Dhruvovi Mahārājovi, že je nutné vzít v úvahu čas, místo a okolnosti. Co je vhodné v Indii, nemusí být vhodné na Západě. Ti, kdo nejsou v posloupnosti ācāryů a nemají žádné poznání o tom, jak má ācārya jednat, bezdůvodně kritizují činnosti ISKCONu za hranicemi Indie. Tito kritici nejsou ve skutečnosti schopni sami nic udělat pro rozšíření vědomí Kṛṣṇy. Když se někdo rozhodne jít kázat, vezme na sebe veškeré riziko a uváží příslušné místo a čas, může přitom dojít ke změnám v uctívání, ale to podle śāster není vůbec na závadu. Velký ācārya v učednické posloupnosti Rāmānuja-sampradāyi Śrīmad Vīrarāghava Ācārya ve svých komentářích píše, že caṇḍālové, kteří jsou na nižší úrovni než śūdrové, mohou být za určitých okolností také zasvěceni. Abychom z nich mohli učinit vaiṣṇavy, je občas nutné pozměnit formality.

El deseo del Señor Caitanya Mahāprabhu es que Su nombre se escuche por todos los rincones de la Tierra. Esto solo puede conseguirse si predicamos por todas partes. El culto del Señor Caitanya es bhāgavata-dharma, y en especial recomienda kṛṣṇa-kathā, el culto del Bhagavad-gītā y del Śrīmad-Bhāgavatam. Él aconseja a todos los hindúes que consideren que esa actividad es para-upakāra, es decir, actividad benéfica, y que lleven el mensaje del Señor a otros habitantes del planeta. «Otros habitantes del planeta» no se refiere solamente a los brāhmaṇas y kṣatriyas hindúes, o, mejor dicho, a los brāhmaṇas de casta, que pretenden ser brāhmaṇas por haber nacido en familias de brāhmaṇas. El principio de que el culto vaiṣṇava está reservado para los hindúes o habitantes de la India, es una idea errónea. Debe hacerse propaganda para que todos puedan participar en este culto vaiṣṇava. Esa es la finalidad del movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa. No hay inconveniente alguno a la propagación del movimiento para la conciencia de Kṛṣṇa incluso entre personas nacidas en familias de caṇḍālas, mlecchas o yavanas. Incluso en la India, Sanātana Gosvāmī ha establecido esa norma en su libro Hari-bhakti-vilāsa, que es smṛti y es la guía védica autorizada para el comportamiento diario de los vaiṣṇavas. Sanātana Gosvāmī dice que de la misma manera que el bronce se puede convertir en oro mezclándolo con mercurio por medio de un proceso alquímico, mediante el método de dīkṣā, o iniciación espiritual genuina, cualquier persona puede volverse vaiṣṇava. Se debe recibir iniciación de un maestro espiritual genuino perteneciente a la sucesión discipular y que haya sido autorizado por el maestro espiritual que le precedió. Eso se denomina dīkṣā-vidhāna. En el Bhagavad-gītā, el Señor Kṛṣṇa afirma: vyapāśritya: Se debe aceptar un maestro espiritual. Con ese proceso, el mundo entero puede volverse consciente de Kṛṣṇa.

Pán Caitanya Mahāprabhu doporučil, aby se Jeho jméno zpívalo v každém koutě světa. Jak by to bylo možné bez kázání? Pán Caitanya Mahāprabhu učí bhāgavata-dharmu a zvláště doporučuje kṛṣṇa-kathā, poselství Bhagavad-gīty a Śrīmad-Bhāgavatamu. Nabádá ty, kdo se narodili v Indii, aby se ujali kazatelské činnosti a činili druhým dobro (para-upakāra) tím, že Pánovo poselství předají ostatním obyvatelům světa. “Ostatní obyvatelé světa” nejsou jen ti, kdo vypadají přesně jako indičtí brāhmaṇové a kṣatriyové nebo jako kastovní brāhmaṇové, kteří se považují za brāhmaṇy jen proto, že se narodili v bráhmanských rodinách. Domněnka, že být stoupencem vaiṣṇavismu je výhradním právem Indů a hinduistů, je mylná. Je třeba kázat takovým způsobem, aby se každý mohl dostat do styku s vaiṣṇavismem. To je smyslem hnutí pro vědomí Kṛṣṇy. Hnutí Hare Kṛṣṇa může být volně šířeno i mezi lidmi z rodin caṇḍālů, mlecchů a yavanů. I v Indii totéž vyhlásil Śrīla Sanātana Gosvāmī ve své knize Hari-bhakti-vilāsa, což je smṛti a autorizovaný védský průvodce vaiṣṇavů v jejich denních činnostech. Sanātana Gosvāmī říká, že stejně jako lze přeměnit zvonovinu ve zlato smícháním se rtutí, lze autorizovanou metodou dīkṣi neboli zasvěcení změnit každého ve vaiṣṇavu. Zasvěcení je třeba přijmout od pravého duchovního mistra, který patří do uznané posloupnosti a je zmocněný předchozím duchovním mistrem. To se nazývá dīkṣā-vidhāna. V Bhagavad-gītě Pán Kṛṣṇa říká: vyapāśritya — je třeba přijmout duchovního mistra. Tak je možné celý svět přivést k vědomí Kṛṣṇy.