Skip to main content

Text 14

Text 14

Texto

Text

yad dvy-akṣaraṁ nāma gireritaṁ nṛṇāṁ
sakṛt prasaṅgād agham āśu hanti tat
pavitra-kīrtiṁ tam alaṅghya-śāsanaṁ
bhavān aho dveṣṭi śivaṁ śivetaraḥ
yad dvy-akṣaraṁ nāma gireritaṁ nṛṇāṁ
sakṛt prasaṅgād agham āśu hanti tat
pavitra-kīrtiṁ tam alaṅghya-śāsanaṁ
bhavān aho dveṣṭi śivaṁ śivetaraḥ

Palabra por palabra

Synonyms

yat — el cual; dvi-akṣaram — compuesto de dos letras; nāma — llamado; girā īritam — tan solo con que la lengua lo pronuncie; nṛṇām — personas; sakṛt — una vez; prasaṅgāt — del corazón; agham — actividades pecaminosas; āśu — inmediatamente; hanti — destruye; tat — eso; pavitra-kīrtim — cuya fama es pura; tam — a él; alaṅghya-śāsanam — cuyas órdenes nunca se pasan por alto; bhavān — tú; aho — ¡oh!; dveṣṭi — envidias; śivam — al Señor Śiva; śiva-itaraḥ — que traes malos augurios.

yat — which; dvi-akṣaram — consisting of two letters; nāma — named; girā īritam — merely being pronounced by the tongue; nṛṇām — persons; sakṛt — once; prasaṅgāt — from the heart; agham — sinful activities; āśu — immediately; hanti — destroys; tat — that; pavitra-kīrtim — whose fame is pure; tam — him; alaṅghya-śāsanam — whose order is never neglected; bhavān — you; aho — oh; dveṣṭi — envy; śivam — Lord Śiva; śiva-itaraḥ — who are inauspicious.

Traducción

Translation

Satī continuó: Mi querido padre, al envidiar al Señor Śiva estás cometiendo la mayor de las ofensas, pues incluso su nombre, compuesto de dos sílabas, śi y va, purifica de todas las actividades pecaminosas. Nadie pasa por alto sus órdenes. El Señor Śiva es siempre puro, y excepto tú, nadie lo envidia.

Satī continued: My dear father, you are committing the greatest offense by envying Lord Śiva, whose very name, consisting of two syllables, śi and va, purifies one of all sinful activities. His order is never neglected. Lord Śiva is always pure, and no one but you envies him.

Significado

Purport

De las entidades vivientes del mundo material, el Señor Śiva es el alma más grande, y esto hace que su nombre, Śiva, sea muy auspicioso para las personas que identifican el cuerpo y el alma. Si se refugian en el Señor Śiva, esas personas poco a poco llegarán a entender que no son el cuerpo material, sino almas espirituales. Śiva significa maṅgala, «auspicioso». En el cuerpo, el alma es auspiciosa. Ahaṁ brahmāsmi: «Yo soy Brahman». Esta comprensión es auspiciosa. Mientras no comprendamos nuestra identidad como almas, todo lo que hagamos será inauspicioso. Śiva significa «auspicioso», y los devotos del Señor Śiva poco a poco se elevan hasta el plano de identificación espiritual, pero eso no lo es todo. La vida auspiciosa comienza con la identificación espiritual, pero todavía hay más deberes: Tenemos que entender nuestra relación con el Alma Suprema. El verdadero devoto del Señor Śiva alcanza el plano de la iluminación espiritual, pero si no es lo bastante inteligente, se estanca en ese punto y no se eleva por encima de su comprensión de que es alma espiritual (ahaṁ brahmāsmi). Pero, si tiene suficiente inteligencia, debe seguir adelante, actuando como el Señor Śiva, que siempre está absorto en pensar en Vāsudeva. Como antes se explicó: sattvaṁ viśuddhaṁ vasudeva-śabditam: El Señor Śiva siempre está meditando en los pies de loto de Vāsudeva, Śrī Kṛṣṇa. Por lo tanto, para comprender la auspiciosa posición del Señor Śiva hay que adorar a Viṣṇu, pues en el Śiva Purāṇa el Señor Śiva dice que adorar al Señor Viṣṇu es la clase de adoración más elevada. Al Señor Śiva se le adora por ser el más grande devoto del Señor Viṣṇu. Sin embargo, no hay que cometer el error de considerar que el Señor Śiva y el Señor Viṣṇu están en el mismo nivel. Esa idea también es ateísmo. En el Vaiṣṇavīya Purāṇa se recalca que Viṣṇu, Nārāyaṇa, es la excelsa Personalidad Suprema de Dios, y que no hay que equiparar con Él a nadie, ni siquiera al Señor Śiva o al Señor Brahmā, ni, por supuesto, a los demás semidioses.

Since Lord Śiva is the greatest soul among the living entities within this material world, his name, Śiva, is very auspicious for persons who identify the body with the soul. If such persons take shelter of Lord Śiva, gradually they will understand that they are not the material body but are spirit soul. Śiva means maṅgala, or auspicious. Within the body the soul is auspicious. Ahaṁ brahmāsmi: “I am Brahman.” This realization is auspicious. As long as one does not realize his identity as the soul, whatever he does is inauspicious. Śiva means “auspicious,” and devotees of Lord Śiva gradually come to the platform of spiritual identification, but that is not all. Auspicious life begins from the point of spiritual identification. But there are still more duties — one has to understand one’s relationship with the Supreme Soul. If one is actually a devotee of Lord Śiva, he comes to the platform of spiritual realization, but if he is not intelligent enough, then he stops at that point, only realizing that he is spirit soul (ahaṁ brahmāsmi). If he is intelligent enough, however, he should continue to act in the way of Lord Śiva, for Lord Śiva is always absorbed in the thought of Vāsudeva. As previously explained, sattvaṁ viśuddhaṁ vasudeva-śabditam: Lord Śiva is always in meditation on the lotus feet of Vāsudeva, Śrī Kṛṣṇa. Thus the auspicious position of Lord Śiva is realized if one takes to the worship of Viṣṇu, because Lord Śiva says in the Śiva Purāṇa that the topmost worship is worship of Lord Viṣṇu. Lord Śiva is worshiped because he is the greatest devotee of Lord Viṣṇu. One should not, however, make the mistake of considering Lord Śiva and Lord Viṣṇu to be on the same level. That is also an atheistic idea. It is also enjoined in the Vaiṣṇavīya Purāṇa that Viṣṇu, or Nārāyaṇa, is the exalted Supreme Personality of Godhead, and no one should be compared to Him as equal, even Lord Śiva or Lord Brahmā, not to speak of other demigods.