Skip to main content

Text 5

Sloka 5

Texto

Verš

rājovāca
na jānāmi mahā-bhāga
paraṁ karmāpaviddha-dhīḥ
brūhi me vimalaṁ jñānaṁ
yena mucyeya karmabhiḥ
rājovāca
na jānāmi mahā-bhāga
paraṁ karmāpaviddha-dhīḥ
brūhi me vimalaṁ jñānaṁ
yena mucyeya karmabhiḥ

Palabra por palabra

Synonyma

rājā uvāca — el rey contestó; na — no; jānāmi — conozco; mahā-bhāga — ¡oh, gran alma!; param — trascendental; karma — con actividades fruitivas; apaviddha — herida; dhīḥ — mi inteligencia; brūhi — por favor, di; me — a mí; vimalam — inmaculado; jñānam — conocimiento; yena — por el cual; mucyeya — puedo liberarme; karmabhiḥ — de las actividades fruitivas.

rājā uvāca — král odvětil; na — ne; jānāmi — znám; mahā-bhāga — ó velká duše; param — transcendentální; karma — plodonosnými činnostmi; apaviddha — je znehodnocená; dhīḥ — moje inteligence; brūhi — prosím sděl; me — mně; vimalam — neposkvrněné; jñānam — poznání; yena — pomocí kterého; mucyeya — mohu se zbavit; karmabhiḥ — plodonosných činností.

Traducción

Překlad

El rey contestó: ¡Oh, gran alma, Nārada!, mi inteligencia está enredada en actividades fruitivas; por eso no conozco el objetivo supremo de la vida. Por favor, instrúyeme en el conocimiento puro, de manera que pueda liberarme del enredo de las actividades fruitivas.

Král odvětil: Ó velká duše, Nārado, má inteligence je zapletená do plodonosných činností, a proto neznám konečný cíl života. Pouč mě laskavě o čistém poznání, abych se mohl z tohoto zapletení vyprostit.

Significado

Význam

En una canción, Śrī Narottama dāsa Ṭhākura dice:

Śrī Narottama dāsa Ṭhākura zpívá:

sat-saṅga chāḍi’ kainu asate vilāsa
te-kāraṇe lāgila ye karma-bandha-phāṅsa
sat-saṅga chāḍi' kainu asate vilāsa
te-kāraṇe lāgila ye karma-bandha-phāṅsa

La persona enredada en actividades fruitivas se ve obligada a pasar continuamente de un cuerpo a otro. Eso se denomina karma-bandha-phāṅsa, enredo en actividades fruitivas. No importa si sus actividades son piadosas o impías; unas y otras son causa de la continuación del enredo en cuerpos materiales. Gracias a las actividades piadosas, puede nacer en una familia rica, recibir una buena educación y un cuerpo hermoso; pero eso no supone la eliminación definitiva de los sufrimientos de la vida. En Occidente no es raro nacer en una familia rica y aristocrática, como tampoco lo es recibir una buena educación y tener un cuerpo hermoso; esto, sin embargo, no significa que los occidentales estén libres de los sufrimientos de la vida. Hoy en día, la generación joven está bien educada, y goza de belleza y riquezas; no faltan alimentos, ni ropas, ni posibilidades de complacencia de los sentidos; a pesar de todo ello, los jóvenes occidentales sufren. Están tan afligidos que se hacen hippies, y las leyes de la naturaleza les obligan a llevar una vida desdichada. Vagan por el mundo sucios, sin refugio ni alimento, y se ven obligados a dormir en la calle. Podemos concluir, pues, que para ser felices no bastan las actividades piadosas. No es cierto que los que tienen la vida resuelta desde que nacen estén libres de las miserias materiales del nacimiento, la vejez, las enfermedades y la muerte. La conclusión es que para ser feliz no basta con ejecutar actividades piadosas o impías. El único resultado de esas actividades es el enredo y la transmigración de un cuerpo a otro. En palabras de Narottama dāsa Ṭhākura, eso se denomina karma-bandha-phāṅsa.

Dokud je živá bytost zapletená do plodonosných činností, musí přijímat jedno tělo za druhým. To se nazývá karma-bandha-phāṅsa — zapletení v plodonosných činnostech. Nezáleží na tom, zda se to týká zbožných nebo bezbožných činností, neboť obojí jsou příčinou dalšího zapletení v hmotných tělech. Díky zbožným činnostem se živá bytost může narodit v bohaté rodině a získat dobré vzdělání a krásné tělo, ale to neznamená, že se definitivně zbaví životního strádání. V západních zemích není nic neobvyklého narodit se v bohaté aristokratické rodině nebo mít dobré vzdělání a krásné tělo, ale to neznamená, že lidé na Západě netrpí. Současná mladá generace v západních zemích je nešťastná, přestože jí nechybí dostatečné vzdělání, krása a bohatství a přestože má dostatek jídla, ošacení a prostředků pro smyslový požitek. Mladí lidé jsou tak nešťastní, že se z nich stávají hippies a zákony přírody je nutí žít zoufalým životem. Toulají se nečistí, bez útulku a bez jídla a nezbývá jim než spát na ulicích. Z toho můžeme vyvodit závěr, že pouhé vykonávání zbožných činností člověku štěstí nepřinese. Není pravda, že ti, kdo se narodí se stříbrnou lžičkou v puse, netrpí hmotnými bolestmi zrození, stáří, nemoci a smrti. Zbožné ani bezbožné činnosti ke štěstí nevedou — jsou jen příčinou zapletení a převtělování z jednoho těla do druhého. Narottama dāsa Ṭhākura to nazývá karma-bandha-phāṅsa.

Admitiendo este hecho, el rey Prācīnabarhiṣat, con toda franqueza, preguntó a Nārada Muni cómo podía liberarse de ese karma-bandha-phāṅsa, es decir, de ese enredo en las actividades fruitivas. Esa es en realidad la etapa de conocimiento que se indica en el primer verso del Vedānta-sūtra: athāto brahma-jijñāsā. Cuando los intentos de empeñarse en karma-bandha-phāṅsa llevan a la persona a la frustración, entonces se pregunta acerca del valor verdadero de la vida, que se denomina brahma-jijñāsā. Con respecto a la pregunta sobre el objetivo supremo de la vida, los Vedas (Muṇḍaka Up. 11.2.12) ordenan: tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet: «Para entender la ciencia trascendental, hay que acudir a un maestro espiritual genuino».

Král Prācīnabarhiṣat doznal tuto skutečnost a otevřeně se Nārady Muniho zeptal, jak se může vyprostit z této karma-bandha-phāṅsy, zapletení v plodonosných činnostech. To je úroveň poznání, na kterou se vztahuje první verš Vedānta-sūtry: athāto brahma-jijñāsā. Když člověk ve snaze vykonávat karma-bandha-phāṅsu dosáhne jen zklamání, začne se ptát na skutečný smysl života, což se nazývá brahma-jijñāsā. Co se týče dotazů na konečný cíl života, Vedy (Muṇḍaka Up. 11.2.12) přikazují: tad-vijñānārthaṁ sa gurum evābhigacchet — “Abys pochopil duchovní vědu, musíš se obrátit na pravého duchovního mistra.”

El rey Prācīnabarhiṣat encontró al mejor de los maestros espirituales, Nārada Muni, y le preguntó acerca del conocimiento mediante el cual es posible liberarse del enredo de karma-bandha-phāṅsa, las actividades fruitivas. Ese es el verdadero propósito de la vida humana. Jīvasya tattva-jijñāsā nārtho yaś ceha karmabhiḥ. Como se afirma en el Śrīmad-Bhāgavatam (1.2.10), el único propósito del ser humano debe ser preguntar a un maestro espiritual genuino cómo deshacer el enredo de karma-bandha-phāṅsa.

Král Prācīnabarhiṣat nalezl nejlepšího duchovního mistra, Nāradu Muniho, a proto ho žádal o poznání, pomocí kterého se člověk může vyprostit ze zapletení karma-bandha-phāṅsy, plodonosných činností. To je skutečným smyslem lidského života. Jīvasya tattva-jijñāsā nārtho yaś ceha karmabhiḥ. Jak je řečeno ve druhé kapitole prvního zpěvu Śrīmad-Bhāgavatamu (1.2.10), lidská bytost má jediný úkol — ptát se pravého duchovního mistra, jak se vyprostit ze zapletení karma-bandha-phāṅsy.