Skip to main content

Text 34

Sloka 34

Texto

Verš

namaḥ paṅkaja-nābhāya
bhūta-sūkṣmendriyātmane
vāsudevāya śāntāya
kūṭa-sthāya sva-rociṣe
namaḥ paṅkaja-nābhāya
bhūta-sūkṣmendriyātmane
vāsudevāya śāntāya
kūṭa-sthāya sva-rociṣe

Palabra por palabra

Synonyma

namaḥ — toda reverencia a Ti; paṅkaja-nābhāya — a la Suprema Personalidad de Dios, de cuyo ombligo emana la flor de loto; bhūta-sūkṣma — los objetos de los sentidos; indriya — los sentidos; ātmane — el origen; vāsudevāya — al Señor Vāsudeva; śāntāya — siempre en paz; kūṭa-sthāya — sin ser cambiado; sva-rociṣe — a la iluminación suprema.

namaḥ — klaním se Tobě; paṅkaja-nābhāya — Nejvyššímu Pánu, z Jehož pupku vyrůstá lotosový květ; bhūta-sūkṣma — smyslové předměty; indriya — smysly; ātmane — původ; vāsudevāya — Pánu Vāsudevovi; śāntāya — vždy klidnému; kūṭa-sthāya — neměnnému; sva-rociṣe — nejvyšší záři.

Traducción

Překlad

Mi Señor, Tú, por medio de la flor de loto que brota de Tu ombligo, eres el origen de la creación. Eres el supremo controlador de los sentidos y de los objetos de los sentidos, y eres también el omnipresente Vāsudeva. Tu paz es plena, y debido a que resplandeces con Tu propia luz, las seis clases de transformaciones no Te perturban.

Můj Pane, jsi původem stvoření prostřednictvím lotosového květu, který vyrůstá z Tvého pupku. Jsi nejvyšším vládcem smyslů a smyslových předmětů a také všeprostupujícím Vāsudevem. Setrváváš v naprostém klidu a nepodléháš šesti změnám, jelikož jsi sebeozařující.

Significado

Význam

El Señor, en forma de Garbhodakaśāyī Viṣṇu, Se acuesta en el océano de Garbha dentro del universo, y de Su ombligo brota la flor de loto. De esa flor de loto se genera el Señor Brahmā, y el Señor Brahmā es el comienzo de la creación del mundo material. De ese modo, la Suprema Personalidad de Dios, Garbhodakaśāyī Viṣṇu, es el origen de los sentidos materiales y de los objetos de esos sentidos. El Señor Śiva se considera a sí mismo un producto del mundo material; por consiguiente, sus sentidos están bajo el control del creador supremo. El Señor Supremo recibe también el nombre de Hṛṣīkeśa, es decir, el amo de los sentidos, nombre que indica que nuestros sentidos y objetos de los sentidos son también obra del Señor Supremo. Por esa razón, Él puede controlar nuestros sentidos y, por Su misericordia, ocuparlos en el servicio del amo de los sentidos. En el estado condicionado, la entidad viviente lucha en el mundo material y ocupa sus sentidos en la búsqueda de satisfacción material. Sin embargo, cuando la Suprema Personalidad de Dios la toca con Su gracia, la entidad viviente puede ocupar esos mismos sentidos en el servicio del Señor. El Señor Śiva no desea que esos sentidos materiales le descarríen, sino que desea ocuparse siempre en el servicio del Señor sin verse sometido a la contaminación de las influencias materialistas. Con la gracia y la ayuda del Señor Vāsudeva, que es omnipresente, podemos ocupar los sentidos en servicio devocional sin desviarnos, tal como el Señor, que actúa sin desviación.

Pán v podobě Garbhodakaśāyī Viṣṇua leží na oceánu Garbha uvnitř tohoto vesmíru a z Jeho pupku vyrůstá lotos. Z tohoto lotosu se rodí Pán Brahmā a jím začíná stvoření hmotného světa. Nejvyšší Osobnost Božství, Garbhodakaśāyī Viṣṇu, je tedy původem hmotných smyslů a smyslových předmětů. Jelikož se Pán Śiva považuje za jeden z výtvorů hmotného světa, jeho smysly podléhají vládě nejvyššího stvořitele. Nejvyšší Pán je rovněž známý jako Hṛṣīkeśa, vládce smyslů, což vyjadřuje, že vytváří naše smysly a smyslové předměty. Proto může také naše smysly ovládat a ze Své milosti je zapojit do služby Pánu smyslů. V podmíněném stavu živá bytost zápasí v hmotném světě a zaměstnává své smysly hmotným požitkem. Pokud ji však Nejvyšší Osobnost Božství obdaří Svou milostí, může tytéž smysly zaměstnat službou Pánu. Pán Śiva si přeje, aby se nenechal unést hmotnými smysly a mohl neustále sloužit Pánu, neznečištěn hmotnými vlivy. Milostí všeprostupujícího Pána Vāsudeva a s jeho pomocí může živá bytost zaměstnat své smysly oddanou službou, aniž by se odchýlila, tak jako jedná bez odchýlení Nejvyšší Pán.

Las palabras śāntāya kūṭa-sthāya sva-rociṣe son muy significativas. Aunque el Señor está dentro del mundo material, las olas de la existencia material no Le perturban. Las almas condicionadas se ven agitadas por seis tipos de transformaciones: se agitan cuando tienen hambre, cuando tienen sed, cuando sufren, cuando están bajo la influencia de la ilusión, cuando envejecen y cuando están en el lecho de muerte. Las almas condicionadas, bajo esas condiciones del mundo material, quedan cubiertas con gran facilidad por la ilusión, pero la Suprema Personalidad de Dios, en la forma de la Superalma, Vāsudeva, nunca se ve agitado por esas transformaciones. Por lo tanto, en este verso se dice (kūṭa-sthāya) que Él siempre Se mantiene en paz y libre de agitación debido a Su poder, que se describe aquí con la palabra sva-rociṣe, indicando que Él Se ilumina con Su propia posición trascendental. En otras palabras, el alma individual, a pesar de estar dentro de la iluminación del Supremo, a veces, debido a su minúscula posición, cae de esa iluminación, y, una vez que ha caído, entra en la vida material condicionada. El Señor, sin embargo, no está expuesto a quedar condicionado de esa forma; por lo tanto, toda alma condicionada dentro del universo material puede mantenerse en el nivel de perfección completa cuando está bajo la protección de Vāsudeva, cuando está ocupada en servicio devocional.

Slova śāntāya kūṭa-sthāya sva-rociṣe jsou velmi významná. Pána nevzrušují vlivy hmotného světa, přestože se v něm nachází. Podmíněné duše jsou ovšem vzrušeny šesti druhy změn — hladem, žízní, zármutkem, iluzí, stářím a umíráním. Obyčejné živé bytosti se těmito podmínkami hmotného světa nechají velice snadno ošálit, ale Nejvyšší Osobnost Božství jakožto Nadduši, Vāsudeva, tyto změny nikdy nevzruší. Proto je zde řečeno (kūṭa-sthāya), že Pán je vždy klidný a nevzrušený díky Své moci, kterou popisují slova sva-rociṣe. Vyjadřují, že Ho ozařuje Jeho vlastní transcendentální postavení. Přestože se individuální duše nachází ve světle Nejvyššího, kvůli své nepatrnosti z něho někdy poklesne do hmotného, podmíněného života. Pán však takovému podmínění nepodléhá, a proto je označen jako sebeozařující. Každá podmíněná duše v tomto hmotném vesmíru tedy může zůstat naprosto dokonalá, je-li pod ochranou Vāsudeva neboli zaměstnána oddanou službou.