Skip to main content

Text 33

Sloka 33

Texto

Verš

arthendriyārthābhidhyānaṁ
sarvārthāpahnavo nṛṇām
bhraṁśito jñāna-vijñānād
yenāviśati mukhyatām
arthendriyārthābhidhyānaṁ
sarvārthāpahnavo nṛṇām
bhraṁśito jñāna-vijñānād
yenāviśati mukhyatām

Palabra por palabra

Synonyma

artha — riquezas; indriya-artha — para la satisfacción de los sentidos; abhidhyānam — pensar constantemente en; sarva-artha — cuatro tipos de logros; apahnavaḥ — destructivo; nṛṇām — de la sociedad humana; bhraṁśitaḥ — carecer de; jñāna — conocimiento; vijñānāt — servicio devocional; yena — por todo esto; āviśati — pasa a; mukhyatām — vida inmóvil.

artha — na bohatství; indriya-artha — pro uspokojení smyslů; abhidhyānam — když neustále myslí; sarva-artha — čtyři druhy úspěchu; apahnavaḥ — ničivý; nṛṇām — lidské společnosti; bhraṁśitaḥ — zbavená; jñāna — poznání; vijñānāt — oddané služby; yena — tím vším; āviśati — vstupuje; mukhyatām — do nehybného života.

Traducción

Překlad

En la sociedad humana, el hecho de pensar constantemente en la forma de ganar dinero para emplearlo en complacer los sentidos destruye los intereses de todos. La persona que carece de conocimiento y de servicio devocional pasa a las especies de vida de los árboles y de las piedras.

Pokud každý v lidské společnosti neustále myslí na to, jak vydělat peníze a jak je použít pro smyslový požitek, ničí to zájmy všech. Živá bytost zbavená poznání a oddané služby pak vstupuje do takových životních druhů, jako jsou stromy a kameny.

Significado

Význam

Jñāna, conocimiento, significa entender nuestra posición constitucional, y vijñāna se refiere a la aplicación práctica de ese conocimiento en la vida. En la forma humana de vida se debe alcanzar el plano de jñāna y vijñāna, pero aquel que, a pesar de esa gran oportunidad, no cultive el conocimiento y su aplicación práctica, con la ayuda de un maestro espiritual y de los śāstras, o en otras palabras, aquel que pierda esa oportunidad, en su siguiente vida tiene asegurado el nacimiento en una especie de entidades vivientes inmóviles, entre las que se encuentran las colinas, las montañas, los árboles, las plantas, etc. Ese estado de vida recibe el nombre de puṇyatām o mukhyatām, es decir, reducir a cero toda actividad. Los filósofos que apoyan el cese de toda actividad se denominan śūnyavādīs. La naturaleza tiene sus propios medios para hacer que nuestras actividades se orienten hacia el servicio devocional. Sin embargo, también hay filósofos que, en lugar de purificar sus actividades, tratan de reducirlo todo a cero, al vacío de toda actividad. Los árboles y las montañas representan esa ausencia de actividad. Se tratan de una especie de castigo impuesto por las leyes de la naturaleza. Si no cumplimos adecuadamente nuestra misión en la vida, que es la autorrealización, la naturaleza nos castigará reduciéndonos a la inactividad de las formas de árbol o de montaña. Por lo tanto, este verso condena las actividades dirigidas hacia la complacencia de los sentidos. El que piensa constantemente en actividades para ganar dinero y complacer los sentidos sigue un sendero suicida. De hecho, toda la sociedad humana está siguiendo ese sendero. De una u otra forma, la gente está decidida a ganar o conseguir dinero, aunque tenga que mendigar, robar o pedir prestado, con la finalidad de gastarlo en complacer los sentidos. Una civilización de ese tipo es el peor obstáculo en el sendero de la autorrealización.

Jñāna neboli poznání znamená chápat své původní, přirozené postavení a vijñāna se vztahuje na praktické uplatnění tohoto poznání v životě. Od živé bytosti v lidské podobě se očekává, že s pomocí duchovního mistra a śāster dosáhne úrovně jñāny a vijñāny, ale pokud to neučiní, přestože k tomu má tak velkou příležitost — jinými slovy, pokud této příležitosti zneužije — potom se v příštím životě zaručeně narodí v druzích nehybných živých bytostí. Mezi nehybné živé bytosti patří kopce, hory, stromy, rostliny a podobně. Toto životní stádium se nazývá śuṇyatām nebo mukhyatām, což znamená ukončení všech činností. Filozofové zastávající ukončení všech činností se nazývají śūnyavādī. Naše činnosti se mají přirozeným způsobem postupně změnit v oddanou službu, ale jistí filozofové se místo očištění svých činností snaží vše ukončit, zanechat všech činností. Takovou nečinnost projevují stromy a hory a je určitým trestem, který udělují přírodní zákony. Pokud náležitě nevykonáváme své životní poslání co se týče seberealizace, příroda nás potrestá nečinností — dostaneme podoby stromů a hor. Proto tento verš zavrhuje činnosti zaměřené na smyslový požitek. Ten, kdo neustále myslí na to, jak vydělávat peníze a uspokojovat smysly, je na sebevražedné cestě. Na této cestě se ve skutečnosti nachází celá lidská společnost. Lidé jsou za každou cenu odhodlaní vydělat peníze, nebo je vyžebrat, půjčit si či ukrást, a použít je pro smyslový požitek. Taková civilizace je tou největší překážkou na cestě seberealizace.