Skip to main content

Text 29

Sloka 29

Texto

Verš

bhajanty atha tvām ata eva sādhavo
vyudasta-māyā-guṇa-vibhramodayam
bhavat-padānusmaraṇād ṛte satāṁ
nimittam anyad bhagavan na vidmahe
bhajanty atha tvām ata eva sādhavo
vyudasta-māyā-guṇa-vibhramodayam
bhavat-padānusmaraṇād ṛte satāṁ
nimittam anyad bhagavan na vidmahe

Palabra por palabra

Synonyma

bhajanti — adoran; atha — por lo tanto; tvām — a Ti; ataḥ eva — por lo tanto; sādhavaḥ — todas las personas santas; vyudasta — que apartan; māyā-guṇa — las modalidades de la naturaleza material; vibhrama — conceptos erróneos udayam–producidos; bhavat — Tus; pada — pies de loto; anusmaraṇāt — recordar constantemente; ṛte — excepto; satām — de grandes personas santas; nimittam — razón; anyat — otra; bhagavan — ¡oh, Suprema Personalidad de Dios!; na — no; vidmahe — puedo entender.

bhajanti — uctívají; atha — proto; tvām — Tebe; ataḥ eva — proto; sādhavaḥ — všichni světci; vyudasta — kdo odstraňuje; māyā-guṇa — kvality hmotné přírody; vibhrama — mylná pojetí; udayam — vytvořená; bhavat — Tvé; pada — lotosové nohy; anusmaraṇāt — neustále vzpomínají; ṛte — kromě; satām — velkých světců; nimittam — důvod; anyat — jiný; bhagavan — ó Nejvyšší Osobnosti Božství; na — ne; vidmahe — chápu.

Traducción

Překlad

Grandes personas santas que están siempre liberadas emprenden Tu servicio devocional, pues es la única manera de liberarse de las ilusiones de la existencia material. ¡Oh, mi Señor!, solo hay un motivo que lleva a las almas liberadas a refugiarse en Tus pies de loto, y es que esas almas están pensando en Tus pies constantemente.

Velcí světci, kteří jsou vždy osvobození, Ti oddaně slouží, neboť jedině tak je možné zbavit se iluze hmotné existence. Ó můj Pane, osvobozené duše nemají jiný důvod, proč se uchýlit k Tvým lotosovým nohám, než ten, že na ně neustále myslí.

Significado

Význam

Los karmīs, por lo general, están ocupados en actividades fruitivas para el logro de comodidades materiales. Los jñānīs sin embargo, están hastiados de esa búsqueda de comodidades materiales, pues entienden que, como almas espirituales, no tienen nada que ver con el mundo material. Tras alcanzar la autorrealización, los jñānīs verdaderamente maduros en conocimiento deben entregarse a los pies de loto del Señor, como se explica en el Bhagavad-gītā (bahūnāṁ janmanām ante). La autorrealización no es completa mientras no se alcanza el plano devocional. Por esta razón, en el Śrīmad-Bhāgavatam se afirma que los que están satisfechos en el ser, los ātmārāmas, están libres de toda contaminación de las modalidades materiales de la naturaleza. Bajo la influencia de las modalidades de la naturaleza material, en especial bajo la influencia de rajas y tamas, la persona es muy codiciosa y lujuriosa, y por consiguiente, se mantiene arduamente ocupada trabajando día y noche. Ese egoísmo falso la lleva perpetuamente de especie en especie sin encontrar descanso en ninguna de ellas. El jñānī, que entiende este hecho, se abstiene de la acción y adopta karma-sannyāsa.

Karmī se obvykle věnují plodonosným činnostem kvůli hmotnému tělesnému pohodlí. Jñānī jsou ovšem hledáním hmotného pohodlí znechuceni. Chápou, že jakožto duše nemají s tímto hmotným světem nic společného. Po dosažení seberealizace se jñānī, kteří jsou skutečně zralí ve svém poznání, musí odevzdat lotosovým nohám Pána, jak uvádí Bhagavad-gītā (bahūnāṁ janmanām ante). Dokud člověk nedospěje na úroveň oddanosti, jeho seberealizace je neúplná. Proto je ve Śrīmad-Bhāgavatamu řečeno, že těch, kdo jsou ātmārāma, spokojeni sami v sobě, se znečištění hmotnými kvalitami přírody nedotýká. Dokud člověka ovlivňují kvality hmotné přírody, zvláště rajas a tamas, je velice chamtivý a chtivý, a proto ve dne v noci těžce pracuje. Kvůli svému falešnému egu je neustále přenášen z jednoho životního druhu do druhého a v žádném z nich nenachází klid. Jñānī tuto skutečnost chápe, a proto přestává pracovat a přijímá karma-sannyās.

Sin embargo, ese no es todavía el plano de la satisfacción. Tras alcanzar la autorrealización, el jñānī, llevado por su saber material, se refugia en los pies de loto del Señor. A partir de entonces, solo está satisfecho con la contemplación constante de los pies de loto del Señor. Así pues, la conclusión de Pṛthu Mahārāja es que las personas liberadas que emprenden el sendero devocional han alcanzado el objetivo supremo de la vida. Si la liberación fuese un fin en sí misma, no tendría sentido que las personas liberadas emprendiesen el servicio devocional. En otras palabras, ante la bienaventuranza que se deriva del servicio devocional a los pies de loto del Señor, la bienaventuranza trascendental derivada de la autorrealización, conocida con el nombre de ātmānanda, es muy insignificante. Por consiguiente, Pṛthu Mahārāja llegó a la conclusión de que simplemente iba a dedicarse a escuchar constantemente las glorias del Señor, para de esa forma ocupar su mente en los pies de loto del Señor. Esa es la pefección más elevada de la vida.

To však není skutečná spokojenost. Po dosažení seberealizace vede jñānīho hmotná moudrost k útočišti u lotosových nohou Pána. Pak je spokojený jedině tehdy, když neustále o lotosových nohách Pána rozjímá. Pṛthu Mahārāja proto došel k závěru, že osvobozené duše, které se dávají na cestu oddanosti, dosáhly konečného cíle života. Kdyby bylo vrcholem samo osvobození, žádná osvobozená duše by nezačínala oddaně sloužit. Jinými slovy, transcendentální blaženost seberealizace, zvaná ātmānanda, je vedle blaženosti oddané služby lotosovým nohám Pána bezvýznamná. Pṛthu Mahārāja se proto rozhodl neustále naslouchat o slávě Pána, a tak zaměřit svou mysl na Pánovy lotosové nohy. To je nejvyšší dokonalost života.