Text 46
Sloka 46
Texto
Verš
sad-apatyāc chucāṁ padāt
nirvidyeta gṛhān martyo
yat-kleśa-nivahā gṛhāḥ
sad-apatyāc chucāṁ padāt
nirvidyeta gṛhān martyo
yat-kleśa-nivahā gṛhāḥ
Palabra por palabra
Synonyma
Traducción
Překlad
Entonces el rey pensó: Es mejor un mal hijo que un buen hijo, pues el buen hijo hace que nos apeguemos al hogar, mientras que el mal hijo, no. Un mal hijo hace del hogar un infierno del que el hombre inteligente, de un modo natural, se desapega con gran facilidad.
Potom si král pomyslel: Špatný syn je lepší než dobrý, protože na rozdíl od dobrého syna nepřipoutá člověka k domovu. Špatný syn dělá z domova peklo, od kterého se inteligentní člověk přirozeně velice snadno odpoutá.
Significado
Význam
El rey comenzó a plantearse la cuestión del apego y el desapego del hogar material. Prahlāda Mahārāja compara el hogar material con un pozo oscuro. Cuando un hombre cae en un pozo oscuro, es muy difícil que salga y continúe viviendo. Prahlāda Mahārāja nos aconseja que abandonemos lo antes posible ese oscuro pozo de la vida familiar y vayamos al bosque a refugiarnos en la Suprema Personalidad de Dios. En la civilización védica es obligatorio abandonar el hogar en las etapas de vānaprastha y sannyāsa. Sin embargo, la gente está tan apegada a sus hogares que no quieren retirarse de la vida familiar ni cuando están a punto de morir. Por eso el rey Aṅga, planteándose la cuestión del desapego, reconoció que aquel mal hijo era un buen aliciente para desapegarse de la vida familiar. En consecuencia consideró que aquel mal hijo era su amigo, pues le estaba ayudando a desapegarse del hogar. Finalmente, hay que aprender a desapegarse del apego a la vida material; por lo tanto, si un mal hijo ayuda con su mal comportamiento a un hombre casado a apartarse del hogar, ese hijo es una bendición.
Král začal uvažovat o připoutanosti a odpoutanosti od hmotného domova. Prahlāda Mahārāja přirovnává hmotný domov k zapomenuté studně. Spadne-li člověk do takové studny, je pro něj velmi obtížné dostat se ven a začít znovu žít. Prahlāda Mahārāja doporučuje co nejdříve tuto zapomenutou studnu rodinného života opustit, odejít do lesa a přijmout útočiště u Nejvyšší Osobnosti Božství. Odchod z domova a přijetí stavu vānaprastha a sannyāsa je ve védské civilizaci povinné. Lidé však tolik lpí na svých domovech, že je až do smrti nechtějí opustit. Král Aṅga tedy začal uvažovat o odpoutanosti a z tohoto hlediska viděl svého špatného syna jako vhodný podnět pro ukončení rodinného života. Považoval ho za přítele, jelikož Vena mu pomáhal odpoutat se od domova. Člověk se nakonec musí naučit, jak se zbavit připoutanosti k hmotnému životu, a když tedy špatný syn svým hrubým chováním pomůže hospodáři odejít z domova, je to požehnání.