Skip to main content

Text 27

Sloka 27

Texto

Verš

nityārūḍha-samādhitvāt
parāvṛtta-guṇa-bhramā
na sasmāra tadātmānaṁ
svapne dṛṣṭam ivotthitaḥ
nityārūḍha-samādhitvāt
parāvṛtta-guṇa-bhramā
na sasmāra tadātmānaṁ
svapne dṛṣṭam ivotthitaḥ

Palabra por palabra

Synonyma

nitya — eterno; ārūḍha — situada en; samādhitvāt — del trance; parāvṛtta — liberada de; guṇa — de las modalidades de la naturaleza material; bhramā — ilusión; na sasmāra — ella no recordó; tadā — entonces; ātmānam — su cuerpo material; svapne — en un sueño; dṛṣṭam — visto; iva — tal como; utthitaḥ — aquel que ha surgido.

nitya — věčném; ārūḍha — pohroužena; samādhitvāt — v tranzu; parāvṛtta — oproštěna; guṇa — od kvalit hmotné přírody; bhramā — iluze; na sasmāra — nepamatovala si; tadā — tehdy; ātmānam — své hmotné tělo; svapne — ve snu; dṛṣṭam — vidět; iva — jako; utthitaḥ — kdo procitl.

Traducción

Překlad

Situada en trance eterno, y libre de la ilusión que impulsan las tres modalidades de la naturaleza material, ella olvidó su cuerpo material, tal como se olvidan los cuerpos que se tienen en sueños.

Pohroužena ve věčném tranzu a nedotčena iluzí způsobenou kvalitami hmotné přírody, zapomněla na své hmotné tělo, stejně jako zapomeneme na všechna těla, o kterých se nám zdálo.

Significado

Význam

Un gran vaiṣṇava dijo que quien no recuerda su cuerpo, no está atado a la existencia material. Mientras seamos conscientes de nuestra existencia física, debe entenderse que vivimos condicionados, bajo las tres modalidades de la naturaleza material. El fin de nuestra vida material condicionada se produce cuando olvidamos nuestra existencia física. Ese olvido es verdaderamente posible cuando ocupamos los sentidos en el servicio amoroso trascendental del Señor. En la etapa condicionada, ocupamos los sentidos como miembros de una familia, de una sociedad o de un país. Pero el verdadero olvido de la existencia material se produce cuando olvidamos nuestra calidad de miembro supeditada a condiciones materiales y comprendemos que somos sirvientes eternos del Señor Supremo.

Velký vaiṣṇava jednou řekl, že ten, kdo nevzpomíná na tělo, není vázaný hmotnou existencí. Dokud jsme si vědomi své tělesné existence, žijeme v podmíněném stavu a jsme ovládáni třemi kvalitami hmotné přírody. Pokud však na svou tělesnou existenci zapomeneme, náš podmíněný, hmotný život skončí. Zapomenout na tělesnou existenci můžeme jen tehdy, když zaměstnáme smysly v transcendentální láskyplné službě Pánu. V podmíněném stavu používáme smysly ve službě rodině, společnosti a státu. Dokážeme-li zapomenout na tyto hmotné svazky a realizovat, že jsme věční služebníci Nejvyššího Pána, zapomeneme na celou hmotnou existenci.

Ese olvido en realidad tiene lugar cuando ofrecemos servicio al Señor. El devoto deja de trabajar con el cuerpo para complacer sus sentidos junto con la familia, la sociedad, el país, la humanidad, etc. Simplemente trabaja para la Suprema Personalidad de Dios, Kṛṣṇa. Ese es el estado perfecto de conciencia de Kṛṣṇa.

Tuto schopnost získáme, když sloužíme Pánu. Oddaný své tělo již nevyužívá ke smyslovému požitku v rámci rodiny, společnosti, státu, lidstva atd., ale výhradně ke službě Nejvyšší Osobnosti Božství, Kṛṣṇovi. Tomu se říká dokonalé vědomí Kṛṣṇy.

El devoto siempre está inmerso en la felicidad trascendental, y por lo tanto, no experimenta los sufrimientos materiales. Esa felicidad trascendental recibe el nombre de bienaventuranza eterna. En opinión de los devotos, el recuerdo constante del Señor Supremo se denomina samādhi, trance. No hay posibilidad alguna de que alguien que está constantemente en trance sea atacado, o siquiera rozado, por las modalidades de la naturaleza material. Tan pronto como se libera de la contaminación de las tres modalidades materiales, ya no tiene que nacer más en el mundo material y transmigrar de una forma a otra.

Oddaný je neustále transcendentálně šťastný a nezná hmotné utrpení. Toto transcendentální štěstí se nazývá věčná blaženost. Tranz, samādhi, pro oddaného znamená nepřetržitě vzpomínat na Nejvyššího Pána. Toho, kdo je neustále v tomto tranzu, nemohou kvality hmotné přírody napadnout, a dokonce se ho nemohou ani dotknout. Ve chvíli, kdy jsme mimo vliv tří kvalit hmotné přírody, přestáváme být odsouzeni k dalšímu zrození a převtělování z jedné podoby do druhé v tomto hmotném světě.