Skip to main content

Text 5

Sloka 5

Texto

Verš

lokasya mithyābhimater acakṣuṣaś
ciraṁ prasuptasya tamasy anāśraye
śrāntasya karmasv anuviddhayā dhiyā
tvam āvirāsīḥ kila yoga-bhāskaraḥ
lokasya mithyābhimater acakṣuṣaś
ciraṁ prasuptasya tamasy anāśraye
śrāntasya karmasv anuviddhayā dhiyā
tvam āvirāsīḥ kila yoga-bhāskaraḥ

Palabra por palabra

Synonyma

lokasya — de las entidades vivientes; mithyā-abhimateḥ — bajo la ilusión del ego falso; acakṣuṣaḥ — ciegas; ciram — durante muchísimo tiempo; prasuptasya — durmiendo; tamasi — en la oscuridad; anāśraye — sin refugio; śrāntasya — fatigadas; karmasu — a las actividades materiales; anuviddhayā — apegada; dhiyā — con la inteligencia; tvam — Tú; āvirāsīḥ — has aparecido; kila — en verdad; yoga — del sistema de yoga; bhāskaraḥ — el sol.

lokasya — živých bytostí; mithyā-abhimateḥ — oklamané falešným egem; acakṣuṣaḥ — slepé; ciram — po velice dlouhou dobu; prasuptasya — spící; tamasi — v temnotě; anāśraye — bez útočiště; śrāntasya — unavené; karmasu — k hmotným činnostem; anuviddhayā — připoutané; dhiyā — s inteligencí; tvam — Ty; āvirāsīḥ — zjevil ses; kila — vskutku; yoga — jógového systému; bhāskaraḥ — slunce.

Traducción

Překlad

Mi querido Señor, Tú eres como el sol, pues iluminas la oscuridad de la vida condicionada de las entidades vivientes. Como tienen cerrados los ojos del conocimiento, duermen eternamente en esa oscuridad, sin Tu refugio, y por lo tanto se ocupan en las falsas acciones y reacciones de sus actividades materiales, y parecen estar muy fatigadas.

Můj milý Pane, jsi jako slunce, protože osvětluješ temnotu podmíněného života živých bytostí. Jelikož nejsou jejich oči poznání otevřené, spí věčně v této temnotě bez útočiště v Tobě. Jsou iluzorně vytíženy akcemi a reakcemi svých hmotných činností a zdají se být velice unavené.

Significado

Význam

De aquí se desprende que Śrīmatī Devahūti, la gloriosa madre del Señor Kapiladeva, siente una gran compasión por la lamentable condición de la gente en general, que sin conocer el objeto de la vida, duerme en la oscuridad de la ilusión. Por lo general, el vaiṣṇava, el devoto del Señor, siente que debe despertarles. De la misma manera, Devahūti pide a su glorioso hijo que ilumine las vidas de las almas condicionadas, para que su muy lamentable vida condicionada pueda terminar. Aquí se describe al Señor como yoga-bhāskara, el sol de todo sistema de yoga.Devahūti Le ha pedido ya a su glorioso hijo que explique el bhakti-yoga, y el Señor se lo ha descrito como el sistema de yoga supremo.

Zde vidíme, že Śrīmatī Devahūti, slavná matka Pána Kapiladeva, velice lituje žalostné podmínky obyčejných lidí, kteří spí v temné iluzi, neboť neznají smysl života. Vaiṣṇava neboli oddaný Pána přirozeně cítí, že by je měl probudit. Devahūti tedy žádá svého slavného syna, aby osvítil životy podmíněných duší a umožnil jim ukončit jejich nešťastný podmíněný život. Pána zde označuje výraz yoga-bhāskara, “slunce veškeré yogy”. Devahūti již dříve žádala svého slavného syna, aby popsal bhakti-yogu, a Pán vysvětlil, že bhakti-yoga je nejvyšším stadiem yogy.

El bhakti-yoga es como un sol que ilumina el sendero de la liberación para bien de las almas condicionadas, cuya condición generalizada se explica aquí: No tienen ojos para ver sus propios intereses. No saben que el objeto de la vida no es aumentar las necesidades materiales de la existencia, pues el cuerpo no va a existir más que unos años. Los seres vivos son eternos, y tienen su necesidad eterna. Aquel que solo se cuida de las necesidades del cuerpo, sin preocuparse de las necesidades eternas de la vida, forma parte de una civilización cuyo progreso hunde a las entidades vivientes en la región más oscura de la ignorancia. Quien duerme en esa oscura región no descansa lo más mínimo; al contrario, se fatiga cada vez más. Inventa muchas maneras de remediar su fatiga, pero fracasa y sigue confuso. El único sendero para calmar su fatiga en la lucha por la existencia es el servicio devocional, el sendero de conciencia de Kṛṣṇa.

Bhakti-yoga je světlo podobné slunečnímu svitu, osvobozující podmíněné duše, jejichž všeobecnou situaci popisuje tento verš. Nedokáží vidět, co je v jejich vlastním zájmu. Nevědí, že smyslem života není zvyšovat hmotné potřeby, protože tělo nebude existovat déle než několik let. Živé bytosti jsou věčné a věčné jsou i jejich potřeby. Pokud si člověk dělá starosti pouze o tělo a nezabývá se věčnými životními potřebami, pak je součástí civilizace, jejíž rozvoj přivádí živé bytosti do nejtemnějších oblastí nevědomosti. Spánek v této temné oblasti nikoho neosvěží, ale naopak více a více unaví. Lidé vymýšlejí mnoho způsobů, jak svoji únavu zmírnit, ale nedaří se jim to a zůstávají zmateni. Jedinou cestou ke zmírnění této únavy z boje o existenci je cesta oddané služby, cesta vědomí Kṛṣṇy.