Skip to main content

Text 43

Sloka 43

Texto

Verš

ta ātma-sargaṁ taṁ kāyaṁ
pitaraḥ pratipedire
sādhyebhyaś ca pitṛbhyaś ca
kavayo yad vitanvate
ta ātma-sargaṁ taṁ kāyaṁ
pitaraḥ pratipedire
sādhyebhyaś ca pitṛbhyaś ca
kavayo yad vitanvate

Palabra por palabra

Synonyma

te — ellos; ātma-sargam — fuente de su existencia; tam — ese; kāyam — cuerpo; pitaraḥ — los pitās; pratipedire — aceptaron; sādhyebhyaḥ — a los sādhyas; ca — y; pitṛbhyaḥ — a los pitās; ca — también; kavayaḥ — aquellos que están bien versados en los rituales; yat — por medio de los cuales; vitanvate — ofrecen oblaciones.

te — oni; ātma-sargam — zdroj jejich existence; tam — to; kāyam — tělo; pitaraḥ — Pitové; pratipedire — přijali; sādhyebhyaḥ — Sādhyům; ca — a; pitṛbhyaḥ — Pitům; ca — také; kavayaḥ — zkušení vykonavatelé obřadů; yat — prostřednictvím kterého; vitanvate — nabízejí obětiny.

Traducción

Překlad

Los propios pitās se apoderaron del cuerpo invisible, fuente de su existencia. Por medio de ese cuerpo invisible, los bien versados en los rituales ofrecen oblaciones a los sādhyas y pitās [en la forma de sus antepasados difuntos] con ocasión de śrāddha.

Pitové sami přijali neviditelné tělo, které bylo zdrojem jejich existence. Právě prostřednictvím tohoto neviditelného těla nabízejí zkušení vykonavatelé obřadů obětiny Sādhyům a Pitům (podobám svých zesnulých předků) při obřadu śrāddha.

Significado

Význam

La ceremonia śrāddha es una ejecución ritual observada por los seguidores de los Vedas. Cada año hay un período de quince días en que los religiosos ritualistas cumplen el precepto de ofrecer oblaciones a los difuntos. De esa manera, aquellos padres y antepasados que por un revés de la naturaleza se han visto privados de un cuerpo denso con el que disfrutar de la materia, pueden conseguir de nuevo uno gracias a la ofrenda que sus descendientes les hacen de oblaciones śrāddha. La celebración de śrāddha, oblaciones de prasāda, sigue vigente en la India, especialmente en la ciudad de Gayā, donde hay un famoso templo en que se ofrecen las oblaciones a los pies de loto de Viṣṇu. El Señor, sintiéndose complacido con este servicio devocional de los descendientes libera, por Su gracia, a las almas condenadas de los antepasados que no tienen cuerpos densos, y les otorga Su favor para que de nuevo reciban un cuerpo denso con el que puedan cultivar el progreso espiritual.

Śrāddha je obřad, který vykonávají vyznavači Ved. Každým rokem přichází patnáctidenní období, ve kterém stoupenci náboženských rituálů dodržují pravidlo nabízet obětiny duším zemřelých. Takto mohou otcové a předkové, kteří nevypočitatelným řízením přírody nedostali hrubohmotné tělo, potřebné pro smyslový požitek, takové tělo znovu získat díky oběti śrāddha, vykonané jejich potomky. Obřad śrāddha neboli obětování prasādam je v Indii dodnes běžný, zvláště v Gayi, kde se ve slavném chrámu nabízejí obětiny lotosovým nohám Viṣṇua. Pán je potěšen oddanou službou potomků a Svou milostí osvobodí zatracené duše předků, jež nemají hrubohmotná těla, a obdaří je znovu takovým tělem, aby mohly udělat další duchovní pokrok.

Desgraciadamente, por influencia de māyā, el alma condicionada emplea el cuerpo que recibe en complacer los sentidos, olvidando que esa ocupación puede hacerle regresar a un cuerpo invisible. Aquel que es consciente de Kṛṣṇa, el devoto del Señor, no necesita, sin embargo, celebrar esas ceremonias rituales de śrāddha, porque siempre complace al Señor Supremo; por esa razón, sus padres y antepasados, que podrían haber estado en dificultades, se liberan automáticamente. El ejemplo más claro de esto es Prahlāda Mahārāja, que rogó al Señor Nṛsiṁhadeva que liberase a su pecador padre, que había cometido muchas ofensas contra los pies de loto del Señor. El Señor le contestó que en una familia donde nace un devoto del Señor se liberan automáticamente no solo el padre, sino el padre del padre y así sucesivamente las catorce generaciones anteriores. La conclusión, por lo tanto, es que el proceso de conciencia de Kṛṣṇa equivale al conjunto de todas las buenas obras que se puedan realizar tanto para la familia, como para la sociedad y para todas las entidades vivientes. En el Caitanya-caritāmṛta, el autor dice que una persona plenamente versada en el proceso de conciencia de Kṛṣṇa no celebra ningún ritual, pues sabe que, con tan solo servir a Kṛṣṇa con plena conciencia de Kṛṣṇa, se ejecutan automáticamente todos los rituales.

Podmíněná duše však bohužel pod vlivem māyi využívá obdržené tělo pro smyslový požitek a zapomíná, že takové činnosti jí mohou opět vynést neviditelné tělo, které měla předtím. Oddaný Pána neboli ten, kdo žije ve vědomí Kṛṣṇy, ovšem nemusí obřady typu śrāddha vykonávat, protože těší Nejvyššího Pána neustále. Pokud se jeho otcové a předkové nacházejí v nějaké nepříznivé situaci, budou automaticky osvobozeni. Ukázkovým příkladem je Prahlāda Mahārāja. Prahlāda Mahārāja žádal Pána Nṛsiṁhadeva, aby osvobodil jeho hříšného otce, který mnohokrát urážel lotosové nohy Pána. Pán odpověděl, že v rodině, kde se narodil takový vaiṣṇava, jako je Prahlāda, je automaticky osvobozen nejen jeho otec, ale i otec jeho otce a také jejich otcové — celkem až čtrnáct generací otců do minulosti. Závěr tedy je, že vědomí Kṛṣṇy je souhrnem veškeré dobročinnosti pro rodinu, společnost a všechny živé bytosti. V Caitanya-caritāmṛtě její autor říká, že ten, kdo je dokonale obeznámený s vědomím Kṛṣṇy, nevykonává žádné rituály, protože ví, že služba Kṛṣṇovi v plném vědomí Kṛṣṇy všechny rituály vynahrazuje.