Skip to main content

Text 43

Sloka 43

Texto

Verš

tataḥ kālāgni-rudrātmā
yat sṛṣṭam idam ātmanaḥ
sanniyacchati tat kāle
ghanānīkam ivānilaḥ
tataḥ kālāgni-rudrātmā
yat sṛṣṭam idam ātmanaḥ
sanniyacchati tat kāle
ghanānīkam ivānilaḥ

Palabra por palabra

Synonyma

tataḥ — después de eso, el final; kāla — destrucción; agni — fuego; rudra-ātmā — en la forma de Rudra; yat — todo lo que; sṛṣṭam — creado; idam — todos estos; ātmanaḥ — de Sus propios; sam — completamente; niyacchati — aniquila; tat kāle — al final del milenio; ghana-anīkam — grupos de nubes; iva — como aquel de; anilaḥ — aire.

tataḥ — potom, na konci; kāla — zničení; agni — oheň; rudra-ātmā — v podobě Rudry; yat — cokoliv; sṛṣṭam — stvořené; idam — to vše; ātmanaḥ — Své vlastní; sam — zcela; niyacchati — ničí; tat kāle — na konci věku; ghana-anīkam — shluky mraků; iva — jako; anilaḥ — vzduch.

Traducción

Překlad

Después de eso, al final del milenio, el propio Señor, en la forma de Rudra, el destructor, aniquilará la creación completa, tal como el viento dispersa las nubes.

Potom, na konci věku, Pán Samotný v podobě Rudry zničí celé stvoření, jako když vítr rozhání mraky.

Significado

Význam

De esta creación se dice muy apropiadamente que es como las nubes. Las nubes son creadas o situadas en el cielo, y cuando se dispersan, permanecen en el mismo cielo sin manifestarse. En forma similar, toda la creación está hecha por la Suprema Personalidad de Dios en Su forma de Brahmā, es mantenida por Él en la forma de Viṣṇu, y es destruida por Él en la forma de Rudra, o Śiva, todo a su debido tiempo. Esta creación, manutención y destrucción, se explica bien en el Bhagavad-gītā (8.19-20) de la siguiente manera:

Stvoření je zde velice výstižně přirovnáno k mrakům. Mraky vznikají a plují na nebi, a i když jsou rozehnány, zůstávají stále na nebi, pouze nejsou projevené. Stejně tak celý hmotný svět tvoří v určitý čas Nejvyšší Božská Osobnost ve Své podobě Brahmy, udržuje ho v podobě Viṣṇua a po čase ho ničí v podobě Rudry neboli Śivy. Toto stvoření, udržování a zničení jasně popisuje Bhagavad-gītā (8.19-20):

bhūta-grāmaḥ sa evāyaṁ
bhūtvā bhūtvā pralīyate
rātry-āgame ’vaśaḥ pārtha
prabhavaty ahar-āgame
bhūta-grāmaḥ sa evāyaṁ
bhūtvā bhūtvā pralīyate
rātry-āgame ’vaśaḥ pārtha
prabhavaty ahar-āgame
paras tasmāt tu bhāvo ’nyo
’vyakto ’vyaktāt sanātanaḥ
yaḥ sa sarveṣu bhūteṣu
naśyatsu na vinaśyati
paras tasmāt tu bhāvo ’nyo
’vyakto ’vyaktāt sanātanaḥ
yaḥ sa sarveṣu bhūteṣu
naśyatsu na vinaśyati

Es característico del mundo material que primero es muy bien creado, luego se desarrolla muy esplendorosamente y permanece durante muchísimos años (sobrepasando incluso los cálculos del matemático más grande de todos), pero después de eso es destruido de nuevo durante la noche de Brahmā, sin ninguna resistencia, y, al final de la noche de Brahmā, se manifiesta de nuevo como una creación que habrá de seguir los mismos principios de manutención y destrucción.

Povahou hmotného světa je, že nejprve je s velikou lehkostí stvořen, potom se vyvíjí a po mnoho let (po dobu, kterou si ani ten největší matematik nedokáže představit) zůstává nezměněn, ale poté je opět během Brahmovy noci bez jakýchkoliv potíží zničen. Na konci Brahmovy noci je pak opět projeven jako stvoření, které bude znovu čekat udržování a zničení.

La necia alma condicionada que ha tomado este mundo temporal por una situación permanente, tiene que aprender de un modo inteligente por qué ocurren esta creación y destrucción. Los trabajadores fruitivos del mundo material sienten mucho entusiasmo en crear grandes empresas, grandes casas, grandes imperios, grandes industrias y tantas cosas muy, muy grandes, con la energía e ingredientes suministrados por el agente material del Señor Supremo. Con esos recursos, y al precio de la valiosa energía, el alma condicionada crea, satisface sus caprichos, pero tiene que partir en contra de su voluntad, abandonando todas sus creaciones, y entrar en otra fase de la vida, para tener que crear una y otra vez. A fin de darles esperanzas a esas necias almas condicionadas que desperdician su energía en este temporal mundo material, el Señor proporciona información que indica que hay otra naturaleza que existe eternamente sin ser creada o destruida de tiempo en tiempo, y que el alma condicionada puede comprender qué debe hacer y cómo puede ser utilizada su valiosa energía. El alma condicionada, en vez de desperdiciar su energía en la materia, que con toda seguridad será destruida a su debido tiempo por la voluntad suprema, debe utilizar su energía en el servicio devocional del Señor, de manera de poder ser trasladada a la otra naturaleza, que es eterna, en la que no hay nacimiento, ni muerte, ni creación, ni destrucción alguna, sino más bien una vida permanente, llena de conocimiento y de ilimitada bienaventuranza. La creación temporal es, así pues, exhibida y destruida, tan solo para darle información al alma condicionada que está apegada a las cosas temporales. También es para darle una oportunidad de autorrealizarse, y no para que complazca sus sentidos, lo cual es el objetivo principal de todos los trabajadores fruitivos.

Pošetilá podmíněná duše, která tento dočasný svět pokládá za svůj trvalý domov, musí s pomocí inteligence zjistit, proč dochází k takovým stvořením a zničením. Lidé v hmotném světě, toužící po plodech své práce, dělají všechno pro to, aby mohli stavět velké továrny, velké domy, velké říše, velký průmysl a mnoho dalších velkých věcí, a používají k tomu energii a prostředky, které jim dodává hmotný představitel Nejvyššího Pána. Z těchto prostředků podmíněná duše s vynaložením cenné energie tvoří, aby uspokojila své rozmary, ale znovu a znovu musí všechny své výtvory nechtěně opouštět a vstupovat do další fáze života, ve které začne tvořit nanovo. Pošetilým podmíněným duším, které promarňují svoji energii v dočasném hmotném světě, dává Pán naději v podobě poznání, že existuje ještě jiná příroda, která je věčná a nepodléhá opakovanému stvoření a zničení, a podmíněná duše tak může pochopit, co má dělat a jak má využít svoji hodnotnou energii. Místo aby se marně snažila něčeho dosáhnout v hmotném světě, který bude z vyšší vůle stejně časem zničen, má využít svoji energii k oddané službě Pánu, aby se mohla přemístit do jiného, věčného světa, kde neexistuje zrození, smrt, stvoření ani zničení, ale věčný život, plný poznání a neomezené blaženosti. Dočasné stvoření je tedy projeveno a zničeno proto, aby podmíněná duše, která je připoutána k pomíjivým věcem, mohla získat poznání. Dává příležitost k seberealizaci a nikoliv ke smyslovému požitku, který je pro všechny materialistické lidi tím nejdůležitějším cílem.