Skip to main content

Texto 6

Sloka 6

Texto

Verš

etāvān sāṅkhya-yogābhyāṁ
sva-dharma-pariniṣṭhayā
janma-lābhaḥ paraḥ puṁsām
ante nārāyaṇa-smṛtiḥ
etāvān sāṅkhya-yogābhyāṁ
sva-dharma-pariniṣṭhayā
janma-lābhaḥ paraḥ puṁsām
ante nārāyaṇa-smṛtiḥ

Palabra por palabra

Synonyma

etāvān — todos estos; sāṅkhya — conocimiento completo acerca de la materia y el espíritu; yogābhyām — conocimiento acerca del poder místico; sva-dharma — determinada ocupación obligatoria; pariniṣṭhayā — mediante la percepción plena; janma — nacimiento; lābhaḥ — ganancia; paraḥ — la suprema; puṁsām — de una persona; ante — al final; nārāyaṇa — la Personalidad de Dios; smṛtiḥ — recuerdo.

etāvān — toto vše; sāṅkhya — úplné poznání hmoty a duše; yogābhyām — ovládání mystických sil; sva-dharma — příslušná povinnost či zaměstnání; pariniṣṭhayā — plným vnímáním; janma — zrození; lābhaḥ — získá; paraḥ — nejvyšší; puṁsām — osoba; ante — na konci; nārāyaṇa — Osobnost Božství; smṛtiḥ — vzpomínání.

Traducción

Překlad

La máxima perfección de la vida humana —ya sea que se logre mediante el conocimiento completo acerca de la materia y el espíritu, mediante el ejercicio de los poderes místicos o mediante el desempeño perfecto de la ocupación obligatoria— consiste en recordar a la Personalidad de Dios al final de la misma.

Nejvyšší dokonalostí lidského života, které může člověk dosáhnout úplným poznáním hmoty a duše, ovládáním mystických sil nebo dokonalým plněním předepsaných povinností svého zaměstnání, je vzpomínat na konci života na Osobnost Božství.

Significado

Význam

Nārāyaṇa es la trascendental Personalidad de Dios que se encuentra más allá de la creación material. Todo lo que es creado, mantenido y, al final, aniquilado, se halla dentro de los límites del mahat-tattva (el principio material) y se conoce como el mundo material. La existencia de Nārāyaṇa, o la Personalidad de Dios, no se encuentra dentro de la jurisdicción del mahat-tattva, y, por ello, el nombre, la forma, los atributos, etc., de Nārāyaṇa están fuera de la jurisdicción del mundo material. Mediante la especulación de la filosofía empírica, la cual discierne entre la materia y el espíritu, o mediante el cultivo de los poderes místicos, que en definitiva ayudan al ejecutor a que vaya a cualquier planeta del universo o más allá de él, o mediante el desempeño de los deberes religiosos, uno puede lograr la máxima perfección, siempre y cuando se sea capaz de alcanzar la etapa de nārāyaṇa-smṛti, o de recordar constantemente a la Personalidad de Dios. Esto solo se puede lograr mediante la relación con un devoto puro, quien puede darle un toque final a las actividades trascendentales de todos los jñanīs, yogīs o karmīs, en función de los deberes prescritos que se definen en las Escrituras. En la historia hay muchos ejemplos de personas que lograron la perfección espiritual, como es el caso de los Sanakādi Ṛṣis o los nueve célebres Yogendras, que lograron la perfección solo después de situarse en el servicio devocional del Señor. Ninguno de los devotos del Señor se desvió jamás de la senda del servicio devocional para adoptar otros métodos, tales como los de los jñanīs o yogīs. Todo el mundo está ansioso de lograr la máxima perfección en su actividad específica, y aquí se indica que dicha perfección la constituye el nārāyaṇa-smṛti, que es aquello por lo cual todos deben esforzarse lo mejor que puedan. En otras palabras, la vida debe hacerse de modo tal, que uno sea capaz de recordar progresivamente a la Personalidad de Dios en cada paso de la misma.

Nārāyaṇa je transcendentální Osobnost Božství a je mimo hmotné stvoření. Vše, co je stvořené, udržované a zničené, má svoji existenci v rámci mahat-tattvy (hmotné podstaty) a nazývá se to hmotný svět. Existence Nārāyaṇa ovšem pod vládu této mahat-tattvy nespadá. Jméno Nārāyaṇa, Jeho podoba, vlastnosti atd. nepodléhají vládě hmotného světa. Emipirickým filozofickým spekulováním, rozlišujícím hmotu od duše, rozvíjením mystických schopností, kterými se člověk nakonec může přemístit na jakoukoliv planetu tohoto vesmíru i mimo něj, nebo plněním náboženských povinností může člověk dosáhnout nejvyšší dokonalosti za předpokladu, že je schopen dostat se na úroveň nārāyaṇa-smṛti, neustálého vzpomínání na Osobnost Božství. To je možné jedině ve společnosti čistého oddaného, který dokáže dovršit transcendentální činnosti všech jñānīch, yogīnů a karmīch podle povinností předepsaných v písmech. Dějiny nabízejí mnoho příkladů, jak bylo dosaženo duchovní dokonalosti; ať už to byli Sanakādi Ṛṣiové či devět oslavovaných Yogendrů, kteří dosáhli dokonalosti teprve poté, kdy začali oddaně sloužit Pánu. Žádný oddaný Pána nikdy nevymění cestu oddané služby za metodu, jakou přijímají jñānī nebo yogīni. Každý se úzkostlivě snaží dosáhnout na svém poli nejvyšší dokonalosti, a zde je uvedeno, že touto dokonalostí je nārāyaṇa-smṛti. Je to cíl, jemuž každý musí obětovat to nejlepší, čeho je schopen. Jinými slovy, člověk má mít život uspořádaný tak, aby na každém svém kroku mohl čím dál víc vzpomínat na Osobnost Božství.