Skip to main content

Text 49

Sloka 49

Texto

Verš

bāla-dvija-suhṛn-mitra-
pitṛ-bhrātṛ-guru-druhaḥ
na me syān nirayān mokṣo
hy api varṣāyutāyutaiḥ
bāla-dvija-suhṛn-mitra-
pitṛ-bhrātṛ-guru-druhaḥ
na me syān nirayān mokṣo
hy api varṣāyutāyutaiḥ

Palabra por palabra

Synonyma

bāla — niños; dvija — los nacidos por segunda vez; suhṛt — bienquerientes; mitra — amigos; pitṛ — padres; bhrātṛ — hermanos; guru — preceptores; druhaḥ — aquel que ha matado; na — nunca; me — mi; syāt — habrá; nirayāt — del infierno; mokṣaḥ — liberación; hi — ciertamente; api — aunque; varṣa — años; ayuta — millones; āyutaiḥ — añadidos.

bāla — chlapci; dvi-ja — dvojzrození; suhṛt — příznivci; mitra — přátelé; pitṛ — rodiče; bhrātṛ — bratři; guru — učitelé; druhaḥ — ten, kdo zabil; na — nikdy; me — mé; syāt — bude; nirayāt — z pekla; mokṣaḥ — osvobození; hi — jistě; api — ačkoliv; varṣa — léta; ayuta — milióny; āyutaiḥ — po přidání.

Traducción

Překlad

Yo he matado a muchos niños, brāhmaṇas, bienquerientes, amigos, padres, preceptores y hermanos. Aunque yo viva millones de años, no me libraré del infierno que me aguarda por todos esos pecados.

Zabil jsem mnoho chlapců, brāhmaṇů, příznivců, přátel, rodičů, učitelů a bratrů. I kdybych žil milióny let, nic mě nezachrání před peklem, které mě za všechny tyto hříchy čeká.

Significado

Význam

Siempre que hay una guerra, hay indudablemente una masacre de muchos seres vivientes inocentes, tales como niños, brāhmaṇas y mujeres, cuya matanza se considera que es el más grande de los pecados. Todos ellos son criaturas inocentes, y en las Escrituras se prohíbe la matanza de ellos en todas las circunstancias. Mahārāja Yudhiṣṭhira estaba consciente de esas matanzas en masa. Así mismo, había además en ambos lados, amigos, padres y preceptores, y todos fueron matados. Era sencillamente horrible para él pensar en esa matanza, y, en consecuencia, él estaba pensando que residiría en el infierno por millones y billones de años.

Kdykoliv nastane válka, s jistotou bude pobito mnoho nevinných živých bytostí jako chlapců, brāhmaṇů a žen. Zabít někoho takového se pokládá za největší hřích. To všechno jsou nevinná stvoření a jejich zabití písma zakazují za všech okolností. Mahārāja Yudhiṣṭhira si byl vědom tohoto masakru. Zároveň byli na obou stranách přátelé, rodiče a učitelé, a ti všichni byli také zabiti. Bylo pro něho hrůzou pomyslet na toto zabíjení, a soudil proto, že bude pobývat v pekle milióny a bilióny let.