Skip to main content

Text 37

Sloka 37

Texto

Verš

oṁ namo bhagavate tubhyaṁ
vāsudevāya dhīmahi
pradyumnāyāniruddhāya
namaḥ saṅkarṣaṇāya ca
oṁ namo bhagavate tubhyaṁ
vāsudevāya dhīmahi
pradyumnāyāniruddhāya
namaḥ saṅkarṣaṇāya ca

Palabra por palabra

Synonyma

oṁ — la señal del canto de la gloria trascendental del Señor; namaḥ — ofreciéndole reverencias al Señor; bhagavate — a la Personalidad de Dios; tubhyam — a Ti; vāsudevāya — al Señor, el hijo de Vasudeva; dhīmahi — cantemos; pradyumnāya, aniruddhāya y saṅkarṣaṇāya — todos expansiones plenarias de Vāsudeva; namaḥ — respetuosas reverencias; ca — y.

oṁ — znamení začátku opěvování transcendentální slávy Pána; namaḥ — vzdávání poklon Pánovi; bhagavate — Osobnosti Božství; tubhyam — Tobě; vāsudevāya — Pánovi, který je synem Vasudeva; dhīmahi — opěvujme; pradyumnāya, aniruddhāya a saṅkarṣanāya — všechny úplné expanze Vāsudeva; namaḥ — uctivé poklony; ca — a.

Traducción

Překlad

Cantemos las glorias de Vāsudeva, así como también de Sus extensiones plenarias, Pradyumna, Aniruddha y Saṅkarṣaṇa.

Opěvujme všichni slávu Vāsudeva spolu s Jeho úplnými expanzemi Pradyumnou, Aniruddhou a Saṅkarṣaṇem.

Significado

Význam

De acuerdo con el Pañcarātra, Nārāyaṇa es la causa primordial de todas las expansiones de Dios. Estas son: Vāsudeva, Saṅkarṣaṇa, Pradyumna y Aniruddha. Vāsudeva y Saṅkarṣaṇa están en el centro —a la izquierda y a la derecha—, Pradyumna está a la derecha de Saṅkarṣaṇa, y Aniruddha está a la izquierda de Vāsudeva, y así están situadas las cuatro Deidades. A ellas se les conoce como los cuatro edecanes del Señor Śrī Kṛṣṇa.

Nārāyaṇa je podle učení Pañcarātry prvotní příčina všech expanzí Boha — Vāsudeva, Saṅkarṣaṇa, Pradyumny a Aniruddhy. Vāsudeva a Saṅkarṣaṇa jsou po levé a pravé straně uprostřed, Pradyumna je po pravici Saṅkarṣaṇa a Aniruddha je po levici Vāsudeva. Takto jsou rozmístěna čtyři Božstva, která známe jako čtyři pobočníky Pána Śrī Kṛṣṇy.

Este es un himno védico o mantra que comienza con oṁkāra praṇava, y, en consecuencia, el mantra se establece mediante el trascendental proceso del canto, es decir, oṁ namo dhīmahi, etc.

Toto je védský hymnus neboli mantra začínající oṁkārou praṇavou. Zpěv mantry je tedy transcendentální vibrace, která se zakládá na slovech oṁ namo dhīmahi atd.

El significado de esto es que cualquier transacción que se haga, ya sea en el campo del trabajo fruitivo o en el campo de la filosofía empírica, que no esté dirigida en fin de cuentas hacia la comprensión trascendental del Señor Supremo, se considera inútil. Nāradajī ha explicado, por consiguiente, la naturaleza del servicio devocional puro, mediante su experiencia personal en el desarrollo de intimidad entre el Señor y la entidad viviente, desarrollo que se efectúa a través de un proceso gradual de actividades devocionales progresivas. Esa clase de marcha progresiva de devoción trascendental por el Señor culmina con la obtención del amoroso servicio del Señor, lo cual se denomina premã, con diferentes variedades trascendentales denominadas rasas (sabores). Dicho servicio devocional también se ejecuta con formas mixtas, a saber, mezclado con trabajo fruitivo o con especulaciones filosóficas empíricas.

Význam je ten, že jakékoliv jednání, buď v rámci plodonosné práce či v empirické filozofii, které nemá za konečný cíl transcendentální realizaci Svrchovaného Pána, se pokládá za zbytečné. Proto také Nāradajī vysvětlil podstatu čisté oddané služby na základě vlastní zkušenosti co se týče rozvoje důvěrnosti mezi Pánem a živou bytostí postupným procesem vykonávání progresivních činností oddané služby. Tento progresivní vývoj transcendentální oddanosti Pánu vrcholí dosažením láskyplné služby Pánu, jinak zvané prema, která se vyznačuje různými transcendentálními příchutěmi (rasami). S oddanou službou se též můžeme setkat ve smíšené podobě — s příměsemi plodonosné práce nebo emipirické filozofické spekulace.

Ahora bien, la pregunta que formularon los grandes ṛṣis encabezados por Śaunaka, en relación con la parte confidencial del logro de Sūta a través del maestro espiritual, se explica aquí mediante el canto de este himno que consta de treinta y tres letras. Y este mantra va dirigido a las cuatro Deidades, es decir, el Señor con Sus expansiones plenarias. La figura central es el Señor Śrī Kṛṣṇa, debido a que las porciones plenarias son Sus asistentes. La parte más confidencial de la instrucción consiste en que uno siempre debe cantar y recordar las glorias del Señor Śrī Kṛṣṇa, la Suprema Personalidad de Dios, junto con Sus diferentes porciones plenarias, expandidas como Vāsudeva, Saṅkarṣaṇa, Pradyumna y Aniruddha. Esas expansiones son las Deidades originales de todas las demás, es decir, viṣṇu-tattva o śakti-tattvas.

Zde je ve formě hymnu o třiceti třech písmenech odpověď na otázku, kterou položili velcí ṛṣiové v čele se Śaunakou o tom nejdůvěrnějším, co Sūta získal od svého duchovního mistra. Tato mantra oslovuje čtyři Božstva, Pána s Jeho úplnými expanzemi. Ústřední postavou je Pán Śrī Kṛṣṇa, neboť úplné části jsou Jeho pobočníci. Nejdůvěrnější částí tohoto pokynu je, že bychom měli stále opěvovat slávu Pána Śrī Kṛṣṇy, Nejvyšší Osobnosti Božství, spolu s Jeho úplnými částmi Vāsudevem, Saṅkarṣaṇem, Pradyumnou a Aniruddhou, a též na Ně stále vzpomínat. Tyto expanze jsou původní Božstva, která vládnou nade všemi ostatními pravdami — nad viṣṇu-tattvami i śakti-tattvami.