Skip to main content

Text 8

ВІРШ 8

Texto

Текст

api devarṣiṇādiṣṭaḥ
sa kālo ’yam upasthitaḥ
yadātmano ’ṅgam ākrīḍaṁ
bhagavān utsisṛkṣati
апі деваршін̣а̄дішт̣ах̣
са ка̄ло ’йам упастгітах̣
йада̄тмано ’н̇
ґам а̄крід̣ам̇
бга
ґава̄н утсіср̣кшаті

Palabra por palabra

Послівний переклад

api — si; deva-ṛṣiṇā — por el semidiós santo (Nārada); ādiṣṭaḥ — instruyó; saḥ — eso; kālaḥ — tiempo eterno; ayam — este; upasthitaḥ — llegó; yadā — cuando; ātmanaḥ — de Su propio ser; aṅgam — porción plenaria; ākrīḍam — manifestación; bhagavān — la Personalidad de Dios; utsisṛkṣati — va a terminar.

апі   —   або ; дева - р̣шін̣а̄   —   півбогом - святим ( Нарадою ) ; а̄дішт̣ах̣   —   сказане ; сах̣   —   те ; ка̄лах̣   —   вічний час ; айам   —   це; упастгітах̣  —  надійшов; йада̄  —  коли; а̄тманах̣  —  Його Самого; ан̇ґам  —  повна частка; а̄крід̣ам  —  проявлений стан; бгаґава̄н  —  Бог-Особа; утсіср̣кшаті  —  збирається завершити.

Traducción

Переклад

¿Será que Él va a abandonar Sus pasatiempos terrenales, tal como indicó Devarṣi Nārada? ¿Habrá llegado ya ese momento?

Невже Господь збирається завершити Свої земні розваги, як за це казав Деварші Нарада? Невже цей час вже надійшов?

Significado

Коментар

Como ya hemos discutido muchas veces, la Suprema Personalidad de Dios, el Señor Śrī Kṛṣṇa, tiene muchas expansiones plenarias, y todas y cada una de ellas, aunque son igualmente poderosas, ejecutan diferentes funciones. En el Bhagavad-gītā hay diversas declaraciones del Señor, y cada una de esas declaraciones se refiere a diferentes porciones plenarias o porciones de las porciones plenarias. Por ejemplo, Śrī Kṛṣṇa, el Señor, dice en el Bhagavad-gītā:

ПОЯСНЕННЯ: У Верховного Бога - Особи , Господа Шрі Крішни, як ми не раз пояснювали, є численні повні поширення, причому кожне з них має свої особливі функції, хоча посідає таку саму могутність, як і решта. У «Бгаґавад-ґіті» є багато різних висловів Господа щодо Його поширеннь. Його слова стосуються до різних повних часток або часток повних часток. Наприклад, Шрі Крішна, Господь, каже у «Бгаґавад- ґіті»:

«Cuando quiera y dondequiera que haya una declinación en la práctica religiosa, ¡oh, descendiente de Bharata!, y un aumento predominante de la irreligión, en ese entonces Yo Mismo desciendo» (Bg. 4.7).

«Якщо в якийсь час чи в якомусь місці занепадає релігія і запановує безбожність, о нащадку Бгарати, Я приходжу Сам» (Б.-ґ. 4.7).

«A fin de redimir a los fieles, aniquilar a los infieles y también para restablecer los principios de la ocupación obligatoria, Yo aparezco en cada era» (Bg. 4.8).

«Я приходжу кожної епохи, щоб звільнити праведних, знищити лиходіїв і відновити засади життя, заснованого на визначених кожному обов’язках» (Б.-ґ. 4.8).

«Si Yo dejara de trabajar, entonces toda la humanidad se desencaminaría. Yo también sería la causa de la creación de una población no deseada, y con ello destruiría la paz de todos los seres vivientes» (Bg. 3.24).

«Якби Я припинив діяти, ціле людство зійшло б на манівці. Я призвів би тим до появи небажаного населення і знищив би спокій усіх свідомих істот» (Б.-ґ. 3.24).

«Los hombres comunes siguen los pasos de un gran hombre, sea cual fuere la acción que este ejecute. Y cualesquiera que sean las pautas que él establezca mediante actos ejemplares, el mundo entero las sigue» (Bg. 3.21).

«Хоч би що робила велика людина, загал наслідує її. І хоч би який приклад вона встановлювала своїми діями, весь світ бере це за взірець» (Б.-ґ. 3.21).

Todas esas declaraciones del Señor se les aplican a diferentes porciones plenarias del Señor, es decir, expansiones de Él tales como Saṅkarṣaṇa, Vāsudeva, Pradyumna, Aniruddha y Nārāyaṇa. Todas ellas son Él Mismo en diferentes expansiones trascendentales, y aun así, como Śrī Kṛṣṇa es el Señor actúa en una esfera diferente de intercambio trascendental, con devotos de diferentes niveles. Y, sin embargo, el Señor Kṛṣṇa tal como es aparece en todos y cada uno de los universos una vez cada veinticuatro horas del período de Brahmā (o al cabo de un lapso de 8 640 000 000 años solares), y todos Sus pasatiempos trascendentales se exhiben en una rutina cíclica en todos y cada uno de los universos. Pero en esa rutina cíclica, las funciones del Señor Kṛṣṇa, el Señor Vāsudeva, etc., son problemas complejos para el profano. No hay diferencia entre el Ser del Señor Supremo y el cuerpo trascendental del Señor. Las expansiones ejecutan actividades diferenciales. Cuando, sin embargo, el Señor aparecen en persona como el Señor Kṛṣṇa, Sus otras porciones plenarias también se unen a Él mediante Su potencia inconcebible denominada yogamāyā, y por eso el Señor Kṛṣṇa de Vṛndāvana es diferente del Señor Kṛṣṇa de Mathurā o del Señor Kṛṣṇa de Dvārakā. El virāṭ-rūpa del Señor también es diferente de Él, por Su potencia inconcebible. El virāṭ-rūpa que se exhibió en el campo de batalla de Kurukṣetra es la concepción material de Su forma. Por lo tanto, debe entenderse que cuando el Señor Kṛṣṇa fue aparentemente matado por el arco y la flecha del cazador, el Señor dejó en el mundo material Su supuesto cuerpo material. El Señor es kaivalya, y para Él no existe diferencia entre la materia y el espíritu, porque todo se crea a partir de Él. En consecuencia, que Él abandonara un tipo de cuerpo o aceptara otro cuerpo no significa que Él es como el ser viviente ordinario. Todas estas actividades son simultáneamente idénticas y diferentes, en virtud de Su potencia inconcebible. Cuando Mahārāja Yudhiṣṭhira se estaba lamentando ante la posibilidad de que Él hubiera desaparecido, era solo para seguir la costumbre de lamentarse ante la desaparición de un gran amigo, pero el Señor nunca deja Su cuerpo trascendental, como erróneamente lo creen personas poco inteligentes. En el Bhagavad-gītā, el propio Señor ha condenado a esas personas poco inteligentes, y se las conoce como «los mūḍhas». Que el Señor dejara Su cuerpo significa que Él dejó de nuevo Sus porciones plenarias en los respectivos dhāmas (moradas trascendentales), tal como Él dejó Su virāṭ-rūpa en el mundo material.

Усі наведені вислови Господа стосуються до Його різних повних часток    —    Санкаршани, Ва̄судеви, Прад’юмни, Аніруддги, Нараяни та інших поширень. Усі вони    —    це Сам Господь в Його різних трансцендентних поширеннях, але Сам Господь, як Шрі Крішна, діє в іншій царині    —    царині трансцендентних взаємин з різними категоріями Своїх відданих. Проте Сам Господь Крішна приходить такий, як Він є, в кожний усесвіт раз на двадцять чотири години за відліком Брахми (тобто коли минає 8 640 000 000 сонячних років) і в кожному всесвіті появляє Свої трансцендентні розваги у визначеній послідовності. Однак діяльність Господа Крішни , Господа Ва̄судеви  та  всіх  інших  у  цих  вічних  іграх    —    незбагненна загадка для світської людини. Між «Я» Господа та Його трансцендентним тілом немає різниці. У кожного поширення Господа Своє спрямування діяльности. Однак коли Господь з’являється власною особою як Господь Шрі Крішна, в Ньому завдяки дії йоґамайі, незбагненної енерґії Господа, поєднуються і всі інші Його повні поширення; цим Господь Крішна у Вріндавані відрізняється від Господа Крішни у Матгурі чи Господа Крішни у Двараці. Вірат-рупа Господа Крішни завдяки дії Його незбагненної енерґії також відмінна від Нього самого. Вірат-рупа, що Він її явив на полі битви Курукшетра, є формою Господа, яка відповідає матеріальним уявленням про Нього. Отож слід розуміти, що коли Господа Крішну начебто вбив мисливець, випустивши в Нього з лука стрілу, Господь покинув у матеріальному світі, так би мовити, «матеріальне» тіло. Господь є кайвал’я, і тому в Ньому не існує різниці між матерією та духом    —    адже все постає з Нього. І тому, якщо Він покидає одне тіло і приймає інакше, це не означає, що Він робить це як звичайні істоти. Завдяки впливу Його незбагненної енерґії всі Його дії характеризує одночасна єдність і відмінність. Коли Махараджа Юдгіштгіра засмутився, що Господь, схоже, пішов з цього світу, він просто додержував звичаю оплакувати відхід великого друга. Насправді ж Господь, всупереч хибним уявленням людей слабкого розуму, ніколи не покидає Свого трансцендентного тіла. Господь Сам у «Бгаґавад- ґіті» засуджує таких нерозумних людей і називає їх мудгами. Коли кажуть, що Господь «покинув» Своє тіло, це означає, що у відповідних дгамах (трансцендентних обителях) Він знов-таки лишив Свої повні частки, а в матеріальному світі лишив Свою вірат-рупу.