Skip to main content

Text 23

Sloka 23

Texto

Verš

aho mahīyasī jantor
jīvitāśā yathā bhavān
bhīmāpavarjitaṁ piṇḍam
ādatte gṛha-pālavat
aho mahīyasī jantor
jīvitāśā yathā bhavān
bhīmāpavarjitaṁ piṇḍam
ādatte gṛha-pālavat

Palabra por palabra

Synonyma

aho — ¡ay de mí!; mahīyasī — poderosas; jantoḥ — de los seres vivientes; jīvita-āśā — esperanza de vivir; yathā — tanto como; bhavān — tú eres; bhīma — de Bhīmasena (un hermano de Yudhiṣṭhira); apavarjitam — sobras; piṇḍam — comida; ādatte — que comió; gṛha-pāla-vat — como un perro doméstico.

aho — běda; mahīyasī — mocná; jantoḥ — živých bytostí; jīvita-āśā — touha žít; yathā — jako; bhavān — jsi; bhīma — Bhīmaseny (Yudhiṣṭhirova bratra); apavarjitam — zbytky; piṇḍam — jídla; ādatte — které jedl; gṛha-pāla-vat — jako domácí pes.

Traducción

Překlad

¡Ay de mí!, cuán poderosas son las esperanzas que el ser viviente tiene de continuar la vida. En verdad, estás viviendo tal como un perro doméstico, y comiendo las sobras que te da Bhīma.

Běda, jak mocné jsou naděje živé bytosti, že bude žít dál! Vždyť žiješ jako domácí pes a pojídáš zbytky Bhīmova jídla.

Significado

Význam

Un sādhu nunca debe adular a los reyes o a los hombres ricos, para vivir cómodamente a expensas de ellos. El sādhu tiene que hablarles a los casados acerca de la verdad desnuda de la vida, de manera que ellos vuelvan a sus cabales y se den cuenta de lo precaria que es la vida en la existencia material. Dhṛtarāṣṭra es un ejemplo típico de un anciano apegado a la vida en el hogar. Él se había vuelto pobre en el verdadero sentido de la palabra, y sin embargo, quería vivir cómodamente en la casa de los Pāṇḍavas, de los cuales se menciona a Bhīma en particular, porque él mató por sí mismo a dos destacados hijos de Dhṛtarāṣṭra, a saber, Duryodhana y Duhśāsana. Dhṛtarāṣṭra quería mucho a estos dos hijos por sus notorias y perversas actividades, y a Bhīma se lo señala específicamente, porque mató a esos dos hijos mimados. ¿Por qué era que Dhṛtarāṣṭra estaba viviendo en la casa de los Pāṇḍavas? Porque quería continuar la vida cómodamente, incluso a riesgo de sufrir toda clase de humillaciones. En consecuencia, Vidura estaba asombrado de ver cuán poderoso es el instinto de continuar la vida. Este sentido de continuar la vida indica que el ser vivo es una entidad viva eternamente y no quiere cambiar la habitación corporal. El hombre necio no sabe que a él se le confiere un período determinado de existencia corporal para cumplir un período de encarcelamiento, y el cuerpo humano se le otorga —después de muchísimos nacimientos y muertes— como una oportunidad para la autorrealización y para ir de vuelta al hogar, de vuelta a Dios. Pero personas como Dhṛtarāṣṭra tratan de hacer planes para vivir allí en una posición cómoda, con ganancia e intereses, pues no ven las cosas tal como son. Dhṛtarāṣṭra está ciego, y continúa con la esperanza de vivir cómodamente en medio de toda clase de reveses de la vida. Un sādhu como Vidura tiene la función de despertar a esa clase de personas ciegas, y ayudarlas así a ir de vuelta a Dios, donde la vida es eterna. Una vez que se va allá, nadie quiere regresar a este mundo material de desdichas. Podemos imaginarnos cuán responsable es la tarea que se confía a un sādhu como Mahātmā Vidura.

Sādhu nemá nikdy lichotit králi nebo boháči, aby pohodlně žil na jejich účet. Má říkat hospodářům holou pravdu o životě, aby přišli k rozumu co se týče nepříjemného života v hmotné existenci. Dhṛtarāṣṭra je typickým příkladem připoutaného starého muže ve stádiu hospodáře. Stal se opravdovým nuzákem, a přesto chtěl žít pohodlně v domě Pāṇḍuovců, ze kterých je zde zmínka o Bhīmovi, neboť Bhīma zabil dva hlavní Dhṛtarāṣṭrovy syny, Duryodhanu a Duḥśāsanu. Tito dva synové byli Dhṛtarāṣṭrovi velice drazí pro své nechvalně známé podlé jednání, a Bhīma je zde uveden proto, že on tyto dva jeho oblíbené syny zabil. Proč žil Dhṛtarāṣṭra v domě Pāṇḍuovců? Protože chtěl žít dál pohodlně i za cenu veškerého ponížení. Vidura byl proto udiven, jak mocný je pud sebezáchovy. Tato touha po zachování života naznačuje, že živá bytost je věčnou živou bytostí a nechce měnit svou tělesnou schránku. Pošetilí lidé nevědí, že určitá doba tělesné existence je jim dána proto, aby se podrobili svému vězeňskému trestu, a že lidské tělo živá bytost dostane až po mnoha a mnoha zrozeních a smrtích jako příležitost k seberealizaci a návratu domů, zpátky k Bohu. Lidé jako Dhṛtarāṣṭra se však snaží plánovat si život v pohodlí ve vlivném a výnosném postavení, jelikož nevidí skutečnost takovou, jaká je. Dhṛtarāṣṭra je slepý a stále doufá, že po všech životních zvratech bude žít v pohodlí. Sādhu jako je Vidura má probouzet takové slepce a pomáhat jim v návratu zpátky k Bohu, kde je život věčný. Kdo jednou přijde do duchovního světa, už nikdy se nebude chtít vrátit zpátky do tohoto hmotného světa plného nesnází. Můžeme si tedy představit, jak zodpovědným úkolem je sādhu jako byl Mahātmā Vidura pověřený.